ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน - บทที่ 1414 ถูกตบหน้า（2）

“คุณถัง ผมพูดจาก็พูดความจริง ผมบอกคุณให้ ตอนนี้สถานการณ์ของคุณอันตรายมากจริงๆ คารูเอาชีวิตของคุณไปได้ตลอดเวลา คนขององค์กรโกสต์ซิตี้ก็เป็นไปได้ที่จะทำลายอิทธิพลทั้งหมดของพวกคุณในประเทศRได้ตลอดเวลา”

ถังหลินยิ้มบางๆไม่พูดจา กับคนแบบนี้ เขาไม่มีอะไรต้องพูด และก็ขี้เกียจพูดให้เสียเวลา

แน่นอนว่าเกี่ยวกับเรื่องของเขากับองค์กรโกสต์ซิตี้ เขายังรอยู่ต๋าให้คำตอบที่น่าพอใจกับเขาอยู่ ตอนนี้ผลยังไม่ออกมา เขาก็ไม่อาจพูดอะไรมาก

“เจ้าชายใหญ่ ผมว่าข้าวมื้อนี้พวกเราน่าจะต้องยกเลิกแล้ว”ถังหลินไม่สนใจขุนนางคนนั้น มองไปที่เจ้าชายใหญ่โดยตรง สถานการณ์แบบนี้ กินข้าวไม่ลงแน่

ถ้าไม่ใช่เพราะหลินเป้ยอยู่นี่ ถังหลินก็คงลุกขึ้นออกไปนานแล้ว！！

“คุณถัง ขอโทษจริงๆ ผมเชิญคุณถังมาด้วยความจริงใจ คิดไม่ถึงว่า ……”เจ้าชายใหญ่รู้สึกอึดอัดอย่างมาก เขาคิดไม่ถึงว่าเรื่องราวจะเป็นเช่นนี้ได้ แต่คนๆนั้นคือคนของกษัตริย์ และยังเป็นคนที่กษัตริย์ให้ความสำคัญอย่างมาก เขาไม่อาจทำอะไรคนๆนั้นได้จริงๆ

“คุณถัง ไม่งั้นพวกเราค่อยนัดเวลาอื่นดีไหม”เจ้าชายใหญ่คือคนฉลาด รู้ว่าตอนนี้ให้ถังหลินอยู่ต่อก็ไม่เหมาะ สู้นัดเวลาอื่นดีกว่า

ถังหลินไม่ได้ตอบเจ้าชายใหญ่ทันที แต่มองไปที่หลินเป้ย

เจ้าชายใหญ่เห็นถังหลินมองไปที่หลินเป้ย จึงรีบพูดเสริม：“ใช่สิ เมื่อกี๊คุณถังบอกว่าคุยกับหลินเป้ย ถึงตอนนั้นค่อยให้หลินเป้ยคุยกับคุณถังหน่อยละกัน”

ถังหลินไม่ชอบคนของราชวงศ์ แต่สำหรับหลินเป้ย เขาชื่นชอบอย่างมาก

ถึงแม้ก่อนหน้านี้เขาข่มขู่หลินเป้ย บอกว่าให้หลินเป้ยคอยอยู่ข้างกายเขาตลอดเวลา แต่เขาเข้าใจหลินเป้ย เขารู้ว่าหลินเป้ยไม่ตกลง

คิดถึงก่อนหน้านี้ที่เขาแกล้งเธอจนร้องไห้ ถังหลินก็ไม่กล้าบีบบังคับเธอแรงมากไป ตอนนี้เจ้าชายใหญ่ให้โอกาสเขาอย่างชอบด้วยเหตุผล เขาก็ต้องใช้อย่างดีสิ

“โอเค ผมมาประเทศของท่านเป็นครั้งแรก ยังไม่ค่อยชิน อีกหลายวันจากนี้อยากรบกวนเจ้าชายน้อยพาผมไปเดินเล่นให้ทั่ว คุ้นเคยกับสถานการณ์ที่นี่สักหน่อย ไม่รู้ว่าเจ้าชายน้อยจะว่าอย่างไร？”ถึงแม้คำนี้ถังหลินฟังดูเหมือนกำลังถามหลินเป้ย แต่ชัดเจนว่าพูดให้เจ้าชายใหญ่ฟัง

“ได้อยู่แล้ว ไม่มีปัญหา”อย่างที่คิดไว้เลย ไม่รอให้หลินเป้ยพูด เจ้าชายใหญ่รับปากไปมา เขากำลังกังวลว่าถังหลินจะไม่ตกลง ตอนนี้ถังหลินเสนอให้หลินเป้ยไปอยู่ด้วย งั้นโอกาสต่อไปก็จะมีมากแล้ว！！

หลินเป้ยแอบหายใจออก เธอรู้ว่าถังหลินจงใจ แต่เจ้าชายใหญ่ก็ตอบตกลงไปโดยตรง เธอเลยปฏิเสธเจ้าชายใหญ่ต่อหน้าคนจำนวนมากขนาดนี้ไม่ได้

“คุณถังยังจะกล้าเดินเล่นไปทั่ว คุณถังช่างกล้าเสียจริง กลัวว่าคุณถังออกจากบ้าน ชีวิตน้อยๆนี้จะไม่รอดน่ะสิ คุณถังไปขัดใจคารู ความตายมาหาถึงที่แล้วยังไม่รู้ตัว โง่เสียจริง”ขุนนางคนนั้นอดไม่ได้ที่จะเยาะเย้ยไปโดยตรง

สายตาของหลินเป้ยหม่นลงไปเล็กน้อย วันนี้ขุนนางท่านนี้กินยาผิดมาเหรอ？

เขาคิดว่าถังหลินเป็นคนที่อ้อนวอนเขาให้ทำอะไรอย่างเช่นเมื่อก่อน จะปล่อยให้พวกเขารังแก ปล่อยให้พวกเขาฆ่าแกงพ่อค้าธรรมดาๆ？

หลินเป้ยรู้สึกว่าคนๆนี้กำลังหาเรื่องตาย

“ท่านตู พูดให้มันน้อยๆหน่อยเถอะ”หลินเป้ยอยากเตือนท่านตูด้วยความจริงใจ

“นี่มีส่วนที่คุณพูดถึงที่ไหนกันล่ะ？อีกอย่าง ผมพูดความจริง คุณถังคนนี้ไปขัดใจคารู คารูเป็นคนอย่างไร？องค์กรโกสต์ซิตี้มีอิทธิพลแค่ไหน？เกรงว่าคุณถังท่านนี้จะอยู่รอดไม่ถึงพรุ่งนี้น่ะสิ”ท่านตูไม่ไว้หน้าแม้แต่เจ้าชายใหญ่ ก็ยิ่งไม่ไว้หน้าหลินเป้ย

สายตาของถังหลินหม่นลงอย่างชัดเจน ท่านตูว่าเขาอย่างไร เขาไม่แคร์ แต่ว่าพูดถึงหลินเป้ย？！

ผู้หญิงของเขาจะให้คนรังแกได้อย่างไร？！

ถังหลินเงยหน้าขึ้น มองไปที่ท่านตู ตาคู่นั้นเย็นชามาก เหมือนมีความอาฆาตซ่อนไว้

ท่านตูสบตาเข้ากับสายตาของถังหลิน ร่างก็สั่นอย่างไม่รู้ตัว จู่ๆในใจก็หนายสั่น กลัวเล็กน้อย แต่เขาคิดได้ว่าที่นี่คือประเทศR เขาเป็นคนโปรดข้างกายของกษัตริย์ ดังนั้นเขาจึงมีความมั่นใจทันที：“มองอะไรกันล่ะ ทุกคำที่ผมพูดน่ะเป็นเรื่องจริง ไม่ได้ขู่คุณ คารูฆ่าคุณได้ตลอดเวลา องค์กรโกสต์ซิตี้พร้อมทำลายพวกคุณได้ทุกเมื่อ”

สายตาของถังหลินยิ่งเย็นชามากขึ้น มุมปากขยับเล็กน้อย กำลังจะพูด

ตอนนี้เองประตูห้องก็ถูกเคาะ มีคนหนึ่งเข้ามาในห้อง

“เจ้าชายใหญ่ ด้านนอกมีคนขอพบครับ”เจ้าชายใหญ่งงเล็กน้อย ดูเกินความคาดหมายอย่างเห็นได้ชัด เวลานี้ใครจะมาขอเจอเขาที่นี่ได้？

“บอกว่าเป็นคนขององค์กรโกสต์ซิตี้ จะมาเจอคุณถัง”เสียงของคนนั้นมีความหวาดกลัวเล็กน้อย ตอนที่พูด ยังมองไปที่ถังหลินอย่างระมัดระวังด้วย

“คนขององค์กรโกสต์ซิตี้？พวกเขาจะเจอคุณถัง？”เจ้าชายใหญ่รู้สึกตกใจ คนขององค์กรโกสต์ซิตี้มาหาถึงที่เร็วขนาดนี้เชียว？

และเรื่องที่เขาจัดงานเลี้ยงต้อนรับถังหลินนี้หลายๆคนต่างรู้ คนขององค์กรโกสต์ซิตี้ไม่มีทางที่จะไม่รู้ แต่คนขององค์กรโกสต์ซิตี้กลับเลือกมาหาถังหลินเวลานี้ ชัดเจนว่าไม่แคร์ราชวงศ์ของพวกเขาเลย

“เหอะ ผมพูดถูกใช่ไหม？คนขององค์กรโกสต์ซิตี้มาได้ไวจริงๆ”ท่านตูได้ยินว่าคนขององค์กรโกสต์ซิตี้ก็ตกใจก่อน แต่จากนั้นเขาคิดว่าคนที่ขัดใจองค์กรโกสต์ซิตี้คือคุณถังท่านนี้ ไม่ใช่เขา องค์กรโกสต์ซิตี้ต้องมาคิดบัญชีกับคุณถังคนนี้แน่

“งั้นนี้คุณตายแน่”ท่านตูมองไปที่ถังหลิน ใบหน้านั้นยิ้มอย่างสะใจ

ตอนที่ท่านตูพูดคำนี้ ก็ลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว เว้นระยะห่างกับถังหลิน กลัวว่าเดี๋ยวคนขององค์กรโกสต์ซิตี้มาคิดบัญชีกับถังหลินแล้วเข้าใจผิดทำร้ายเขา

เจ้าชายใหญ่มองไปที่ท่านตูอย่างไม่พอใจ แต่ตอนนี้สถานการณ์เช่นนี้แล้วเขาไม่สนพวกนี้แล้ว ตอนนี้ที่สำคัญที่สุดก็คือไล่คนขององค์กรโกสต์ซิตี้ไปอย่างไรดี

“รู้ไหนคนองค์กรโกสต์ซิตี้ที่มาคือใคร？”เจ้าชายใหญ่ยังคงนิ่ง ไม่ตื่นตระหนก และก็ไม่หลบ

“คนที่มาบอกว่าชื่อยู่ต๋า”คนที่เข้ามารายงานตอบกลับอย่างเร็ว

“ยู่ต๋า？นั่นไม่ใช่ผู้มีอำนาจอันดับสองขององค์กรโกสต์ซิตี้เหรอ？ตำแหน่งเขาในองค์กรโกสต์ซิตี้เป็นรองแค่คารู และคารูเชื่อใจเขามาก ยู่ต๋ามาเองถึงที่ ดูเหมือนว่าองค์กรโกสต์ซิตี้จะลงมือทำแล้วจริงๆ”ใบหน้าของท่านตูมีความตะลึงอย่างเห็นได้ชัด ตอนเขามองไปที่ถังหลินอีกครั้ง เวลานี้กลับมีความเห็นใจหน่อยๆ：“คุณถัง ดูเหมือนครั้งนี้คุณไม่ใช่แค่ตาย กลัวว่าแม้แต่กระดูกก็คงไม่เหลือ”

สายตาถังหลินนั้นนิ่ง ไม่สนใจเขา พูดตรงๆแล้วถังหลินก็คิดไม่ถึงว่ายู่ต๋าจะมาหาเขาไวขนาดนี้ และยังมาที่นี่โดยตรงด้วย

แต่ว่า ในเมื่อยู่ต๋ามาหาเขาเร็วขนาดนี้ ชัดเจนว่าคิดได้แล้ว ว่าควรจะให้คำตอบที่น่าพอใจแก่เขา

“คุณถัง ผมจะให้คนพาคุณออกไปก่อน ผมจะหาทางถ่วงคนขององค์กรโกสต์ซิตี้ไว้”ตอนนี้ใบหน้าเจ้าชายใหญ่ดูเห็นความตายดั่งคืนสู่มาตุภูมิ เขาก็กลัวคนขององค์กรโกสต์ซิตี้ เขาก็กลัวคารูนั่น แต่เขาให้ถังหลินเกิดเรื่องที่นี่ไม่ได้

ถังหลินคาดไม่ถึงเล็กน้อย อดไม่ได้ที่จะมองไปที่เจ้าชายใหญ่ เจ้าชายใหญ่คนนี้ไร้ความสามารถเล็กน้อย ขาดความกล้าไปนิดหน่อย แต่ก็มีความจงรักภักดีจริงๆ！！

“ขอบคุณความหวังดีของเจ้าชายใหญ่ แต่ไม่จำเป็นหรอก ให้พวกเขาเข้ามาเถอะ ผมรอพวกเขาที่นี่”ถังหลินรู้อยู่แล้วว่ายู่ต๋ามาทำไม ดังนั้นเขาเลยไม่กลัว แน่นอนว่าถึงเขาไม่ได้ฆ่าคารู ถึงตอนนี้คารูมาหาถึงที่ เขาก็ไม่กลัว

ยิ่งไปกว่านั้นก็ไม่สามารถหนีได้ทันทีด้วย เขาถังหลินทำเรื่องแบบนั้นไม่ได้ และผู้หญิงของเขาก็อยู่ตรงนี้อีก

“คุณถัง เวลานี้ไม่ใช่เวลาที่จะมาเย่อหยิ่ง องค์กรโกสต์ซิตี้นั่นมันน่า……แค่ก มันน่ากลัวจริงๆ หลบก่อนดีกว่า”เจ้าชายใหญ่กลัวว่าจะทำให้เรื่องราวนั้นใหญ่โตมากขึ้น ดังนั้น เขาให้ถังหลินอยู่ที่นี่ไม่ได้

“เจ้าชายใหญ่ คุณจะเป็นคนดีทำไม ถ้าตอนนี้คุณปล่อยคุณถังไป ถึงตอนนั้นคนขององค์กรโกสต์ซิตี้มาหาเรื่องพวกเราจะทำอย่างไร？คุณไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้ว แต่พวกเรายังอยากมีชีวิตอยู่ คุณอย่าทำร้ายพวกเราสิ”ท่านตูไม่เห็นด้วยกับวิธีทำของเจ้าชายใหญ่ คารูนั่นไร้เหตุผล ถ้ารู้ว่าพวกเขาปล่อยคุณถังไป ถึงตอนนั้นไม่แน่ว่าจะทำให้พวกเขาโกรธได้

ถึงแม้คุณถังไม่ใช่เขาที่ปล่อยไป แต่ตอนนี้เขาอยู่ที่นี่ จากนิสัยของคารูเป็นไปได้อย่างมากที่จะฆ่าพวกเขาทิ้งหมด

“คุณถัง เชิญคุณไปก่อนเลย วันนี้ผมเชิญคุณถังมา ผมจะไม่ให้คุณถังเป็นอะไรไป”เจ้าชายใหญ่ไม่สนใจท่านตู ใบหน้ากลับมีความเด็ดเดี่ยวมากขึ้น

“เจ้าชายใหญ่ คุณให้เขาไปไม่ได้นะ ผมไม่เห็นด้วย ให้เขาไปไม่ได้เด็ดขาด”ท่านตูยืนขึ้นมาโดยตรง หยุดเจ้าชายใหญ่ทันที：“ถ้าวันนี้ปล่อยเขาไป พวกเราตายแน่”

“โอเค งั้นก็ให้เขาเข้ามา”มุมปากของถังหลินยกขึ้นเล็กน้อย ใบหน้านั้นมีรอยยิ้มหน่อยๆ เขากลับไม่ถือสาที่จะดูฉากเด็ดต่อไป