ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน - บทที่ 1450 เปิดโปงสถานะองค์หญิงปลอม (2)
ไม่ใช่ว่าพวกหัวหน้าเชื่อแล้วหรอกเหรอ？！เรื่องผ่านไปตั้งนานแล้ว ไม่มีปัญหาอะไรแล้วไม่ใช่เหรอ？
ทำไมตอนนี้ผู้ดูแลจ้งจึงประกาศว่าเฉิงโหรวโหรวเป็นองค์หญิงปลอมล่ะ？
ผู้ดูแลจ้งรู้ได้ยังไงว่าเฉิงโหรวโหรวเป็นตัวปลอม？แล้วผู้ดูแลจ้งรู้ตอนไหน？
ผู้ดูแลจ้งรู้แล้วประกาศสู่สาธารณะ แสดงว่าหัวหน้าก็รู้เรื่องแล้ว
เจิ้งฉงรู้สึกหนาวเหน็บ ใจเต้นระรัว หากหัวหน้ารู้เรื่องนี้ แล้วหัวหน้าจะรู้ไหมว่าเขาก็มีส่วนร่วมต่อเรื่องนี้ด้วย？
ด้วยความสามารถของหัวหน้า คาดว่าคงสืบไม่ยาก ไม่งั้นคงไม่เรียกเขามาเป็นการเฉพาะหรอก
เพราะตำแหน่งของเขายังไม่มีคุณสมบัติยืนข้างกายผู้ดูแลจ้ง
ไม่รู้ว่าต่อจากนี้หัวหน้าจะลงโทษเขายังไง？！
หัวหน้าให้เขามาร่วมงานแถลงข่าวด้วย คงไม่ใช่อยากเชือดเขาตรงนี้เลยนะ？
เจิ้งฉงยิ่งคิดก็ยิ่งเครียด ยิ่งรู้สึกหวาดกลัว ต้องโทษนั่นแพศยาไป๋หยิงคนเดียว ไป๋หยิงทำให้เขาลำบากซะแล้ว
“ขออภัยด้วยครับ อันนี้เป็นเรื่องภายในขององค์กรโกสต์ซิตี้ ไม่สะดวกเปิดเผยกับคนนอกครับ สรุปก็คือทุกคนรู้ว่าเฉิงโหรวโหรวเป็นองค์หญิงปลอมก็พอครับ” คนข้างกายผู้ดูแลจ้งอธิบายหนึ่งประโยค
เจิ้งฉงถึงคำพูดของคนนี้ดึงสติกลับมาได้บ้าง ดูจากรูปการณ์แล้ว พวกเขาไม่อยากให้เรื่องใหญ่โต แค่ประกาศสู่สาธารณะว่าเฉิงโหรวโหรวเป็นตัวปลอม อย่างอื่นก็จะไม่ซักไซ้หาความ
เห็นได้ชัดว่าผู้ดูแลจ้งจะกลับไปแล้ว ดังนั้นจึงไม่เชือดเขากลางงานแน่
หากเป็นเช่นนี้ เรื่องนี้ก็ยังมีทางรอด เจิ้งฉงถอนหายใจแรงๆ ยังดี ถือว่ายังไม่ได้แย่มาก
“มีอะไรพูดไม่ได้กัน” เพียงแต่พร้อมกันนั้นก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นมากะทันหัน
ทุกสายตามองไปยังต้นเหตุ และแล้วก็เห็นผู้ชายสูงยาวเข่าดีเดินเข้ามา
ผู้ชายคนนี้หน้าตาดูดีมาก คนที่อยู่ในเหตุการณ์ ไม่ว่าจะเป็นชายหรือหญิง คนแก่หรือเด็กเล็ก ล้วนตะลึงตาค้างด้วยกันทั้งสิ้น
หากไม่เห็นกับตา พวกเขาก็ไม่กล้าเชื่อว่าบนโลกใบนี้จะมีผู้ชายที่หน้าตาดีเพียงนี้
ผู้ชายหล่อกระชากใจอย่างนี้ ไม่รู้ว่าควรพรรณนาเช่นไรดี！
“หัวหน้าน้อย ทำไมคุณถึงมาได้ล่ะครับ?” เดิมทีผู้ดูแลจ้งอยากกลับไป เพราะผู้ดูแลจ้งไม่อยากให้เรื่องเอิกเกริกใหญ่โต ไม่อยากโหดร้ายกับสตรีคนหนึ่งมากนัก ดังนั้นเขาจึงประกาศสู่โลกภายนอกว่าเฉิงโหรวโหรวเป็นองค์หญิงปลอมเอง
ผู้ดูแลจ้งรู้ดีว่าสิ่งที่เฉิงโหรวโหรวมีครอบครองทั้งหมดล้วนมาจากสถานะองค์หญิงองค์กรโกสต์ซิตี้ เมื่อถูกเปิดโปงว่าเป็นตัวปลอม ทุกอย่างที่เฉิงโหรวโหรวมีตอนนี้ก็จะดับสูญ
เฉิงโหรวโหรวก็จะกลับไปเป็นคนที่ไม่มีอะไรเลยเฉกเช่นอดีต
ผู้ดูแลจ้งรู้ว่าเฉิงโหรวโหรวคลั่งไคล้กับชีวิตตอนนี้มาก ดังนั้นผู้ดูแลจ้งรู้สึกว่าบทลงโทษแค่นี้ก็เพียงพอสำหรับเฉิงโหรวโหรวแล้ว
คงจะฆ่าเฉิงโหรวโหรวทิ้งจริงๆไม่ได้
แน่นอน หากเฉิงโหรวโหรวไม่แกว่งเท้าหาเสี้ยน ถึงแม้หัวหน้าจะรู้ว่าเป็นตัวปลอม แต่ก็คงไม่ยึดทุกอย่างของเฉิงโหรวโหรวตอนนี้หรอก เฉิงโหรวโหรวยังคงใช้ชีวิตอย่างสุขสบายได้ดังเดิม
คำพูดของผู้ดูแลจ้งทำให้ผู้คนโห่ร้องลั่นด้วยความตกใจ
“หัวหน้าน้อย เขาก็คือหัวหน้าน้อยขององค์กรโกสต์ซิตี้ตอนนี้เหรอ?”
“ได้ยินว่าหัวหน้าองค์กรโกสต์ซิตี้ไม่สนใจองค์กรแล้ว ตอนนี้มีหัวหน้าน้อยคนนี้เป็นผู้ดูแลจัดการ”
“ได้ยินว่าหัวหน้าน้อยคนนี้มีบริบทที่สำคัญมาก”
“หัวหน้าน้อยคนนี้หน้าตาดีเกินไปหรือเปล่า? ฉันพึ่งเคยเห็นผู้ชายหน้าตาหล่อเหลาขนาดนี้ครั้งแรก”
ตอนที่เจิ้งฉงมองหัวหน้าน้อย ดวงตาพลันเปล่งประกายระยิบระยับ ถึงแม้เขาจะพึ่งเห็นหัวหน้าน้อยครั้งแรก ทว่าเขาก็พอได้ยินเรื่องราวของหัวหน้าน้อยพอสังเขปแล้ว
เรื่องนี้ใกล้จะจบแล้วแท้ๆ ทำไมหัวหน้าน้อยถึงปรากฏตัวตอนนี้ล่ะ？
ฟังจากประโยคที่หัวหน้าน้อยกล่าวเมื่อครู่นี้？
ด้วยนิสัยหัวหน้าน้อยที่กลัวโลกจะวุ่นวายไม่พอ คงไม่ปล่อยให้เรื่องจบง่ายๆแน่ เกรงว่าต้องชุลมุนใหญ่โตแน่
เจิ้งฉงรู้สึกมีเหงื่อไหลพรากที่แผ่นหลังในชั่วพริบตา สองขาเริ่มสั่นเทา หัวหน้าน้อยคนนี้เป็นเจ้าแห่งความไร้เหตุผล ยิ่งไม่ใช่เจ้าแห่งความเมตตา
“ผู้ดูแลจ้ง คุณอายุมากแล้ว ประสิทธิภาพของงานใช้ไม่ได้เลย” หัวหน้าน้อยเดินไปด้านหน้า พลางกวาดสายตามองผู้ดูแลจ้งแวบหนึ่ง
“ใช่ครับ อายุมากแล้วทำอะไรได้ไม่ดีพอ ในเมื่อหัวหน้าน้อยกลับมาแล้วก็เชิญจัดการได้เลยครับ” ผู้ดูแลจ้งไม่ได้โกรธ ใบหน้ายังคงเผยรอยยิ้ม ซึ่งไม่ใช่ยิ้มที่ฝืนออกมา หากแต่เป็นยิ้มอย่างจริงใจ
เขาดูหัวหน้าน้อยเติบโตมากับตาตัวเอง ผู้ดูแลจ้งรู้จักนิสัยหัวหน้าน้อยที่สุด
เมื่อวานหัวหน้าน้อยยังจัดการเรื่องยุ่งเหยิงของศูนย์ใหญ่อยู่เลย เขากลับมาอย่างเร่งรีบ แสดงว่าต้องจัดการเรื่องนี้เป็นแน่ ผู้ดูแลจ้งจึงไม่ขัดขวางหัวหน้าน้อย
ผู้ดูแลจ้งไม่อยากกำจัดผู้หญิงคนหนึ่งให้สิ้นซาก ทว่าผู้ดูแลจ้งก็ไม่โต้แย้งกับวิธีการของหัวหน้าน้อย
หัวหน้าน้อยอยากกำจัดให้สิ้นซาก หรือจะทำให้เหลือแค่เศษ เขาก็จะไม่เอ่ยคำห้ามแม้แต่ครึ่งคำ ยิ่งไปกว่านั้นเขายังจะแสดงความเห็นด้วยให้อีกแรง！！
“เชอะ ตาเฒ่าเจ้าเล่ห์” หัวหน้าน้อยจะไม่เข้าใจความคิดของผู้ดูแลจ้งได้อย่างไร สบถออกมาโดยตรงว่า “คุณไม่อยากเป็นคนเลว ดังนั้นเลยให้ผมเป็นแทน?”
“ไม่ใช่ครับ หัวหน้าน้อยทำอะไรก็ถูกเสมอครับ หัวหน้าน้อยก็คือหัวหน้าน้อยครับ การตัดสินของหัวหน้าน้อยไม่มีผลกระทบต่อภาพลักษณ์หัวหน้าน้อยเลยครับ หัวหน้าน้อยคือผู้ที่ทุกคนในองค์กรโกสต์ซิตี้นับถือที่สุดตลอดกาลครับ” ผู้ดูแลจ้งประจบหัวหน้าน้อยอย่างเป็นจริงเป็นจัง
“ตาเฒ่าไม่เจอกันหลายวัน รู้จักประจบเป็นแล้วเหรอ?” หัวหน้าน้อยกระตุกมุมปาก ช่วงนี้ตาเฒ่าเจออะไรบ้างนะ?
“ไม่ใช่ครับ ผมพูดความจริงครับ เรื่องนี้มอบให้หัวหน้าน้อยจัดการเลยนะครับ” ผู้ดูแลจ้งยิ้มอย่างสดใสเป็นพิเศษ อันที่จริงก็พูดคำชมไม่กี่ประโยคเอง ไม่เห็นมีอะไรยากเลย
หัวหน้าน้อยทำตามขวางใส่ผู้ดูแลจ้ง ตาเฒ่านี้เจ้าเล่ห์เพทุบายขึ้นทุกที เป็นจิ้งจอกเฒ่าขนานแท้จริงๆ！！
ทว่าในเมื่อวันนี้เขามาแล้ว เรื่องนี้ก็ต้องจัดการแน่ ไม่ว่าผู้ดูแลจ้งจะพูดหรือทำอย่างไรก็ไม่อาจเปลี่ยนแปลงได้ ดังนั้นการกระทำของตาเฒ่าทำให้เขาพอใจมาก
คนที่อยู่ในเหตุการณ์เห็นรูปแบบสนทนาของผู้ดูแลจ้งกับหัวหน้าน้อยก็ตะลึงงัน ตอนแรกรู้สึกว่าทั้งสองกำลังเสียดสีอีกฝ่าย ทว่าต่อมาก็รู้สึกเป็นธรรมชาติมาก ฟังเหมือนเป็นการปะทะอีกฝ่าย ทว่ากลับให้ความรู้สึกกลมเกลียวกันเหลือแสน
ทว่ารูปแบบการใช้ชีวิตระหว่างผู้ดูแลจ้งกับหัวหน้าน้อยไม่ใช่ประเด็นสำคัญ สิ่งสำคัญที่สุดในตอนนี้คือหัวหน้าน้อยจะทำอะไร？
ได้ยินบทสนทนาระหว่างหัวหน้าน้อยกับผู้ดูแลจ้ง เห็นได้ชัดว่าหัวหน้าน้อยไม่พอใจกับวิธีจัดการเรื่องเฉิงโหรวโหรวปลอมตัวเป็นองค์หญิงของผู้ดูแลจ้ง ดังนั้นหัวหน้าน้อยจึงคิดจะจัดการด้วยตัวเอง
ทางฝั่งสุสาน นักข่าวล้อมเฉิงโหรวโหรวไว้ตรงกลาง เดิมทีคิดว่าทันทีที่ผู้ดูแลจ้งแถลงข่าวเสร็จ พวกเขาจะรีบ ‘สัมภาษณ์’เฉิงโหรวโหรวทันที ทว่าเมื่อมีหัวหน้าน้อยโผล่ขึ้นมากลางคัน พวกเขาก็หยุดปฏิบัติตามความคิดเป็นการชั่วคราว
เฉิงโหรวโหรวเห็นมู่เฉิงปรากฏตัว ตอนแรกก็อึ้งตาค้าง ตอนตรวจดีเอ็นเอเธอเคยเห็นมู่เฉิงครั้งหนึ่ง เธอลุ่มหลงมู่เฉิงจนไม่รู้เหนือใต้ออกตกแล้ว
เพียงแต่ตอนนั้นหัวหน้าน้อยไม่เคยชายตาแลเธอเลย จากนั้นได้ยินไป๋หยิงเล่าเรื่องเกี่ยวกับหัวหน้าน้อย เธอจึงตายใจ
ทว่า ครั้งนี้ถึงจะเห็นมู่เฉิงผ่านมือถือ เธอก็ยังคงตะลึงในความรูปหล่อของเขา มู่เฉิงช่างหล่อเหลายิ่งนัก หล่อบาดใจมาก
หากมู่เฉิงยอมแต่งงานกับเธอ หากไม่ใช่ไป๋หยิงบอกว่าคุณหนูใหญ่ถังถึงจะเป็นองค์หญิงองค์กรโกสต์ซิตี้ตัวจริง และเย่ซือเฉินก็เป็นแฟนหนุ่มคุณหนูใหญ่ถัง หากไม่ใช่เพราะเธออยากแย่งแฟนจากคุณหนูใหญ่ถัง เธอก็ไม่อยากแต่งงานกับเย่ซือเฉินหรอก
ส่วนเย่ซือเฉินก็ดีเลิศประเสริฐศรีจริงๆ เธอเห็นเย่ซือเฉินครั้งแรกก็หลงใหลเย่ซือเฉินเข้าแล้ว เธอก็อยากแต่งงานกับเย่ซือเฉินจริงๆ
“เมื่อกี้ผู้ดูแลจ้งประกาศบอกว่าสถานะเฉิงโหรวโหรวปลอม? แล้วหัวหน้าน้อยท่านนั้นคิดอยากทำอะไร?”
“คงไม่ใช่จะคิดบัญชีอื่นกับเฉิงโหรวโหรวหรอกนะ เพราะเป็นการหลอกลวงหัวหน้าองค์กรโกสต์ซิตี้ องค์กรโกสต์ซิตี้จะปล่อยให้ผ่านไปได้ยังไง?”
“หากองค์กรโกสต์ซิตี้ติดใจเอาความเฉิงโหรวโหรวโทษฐานหลอกลวงจริงๆ เรื่องนี้ก็ใหญ่โตแล้ว?”
“หากองค์กรโกสต์ซิตี้อยากโจมตีใครสักคน ผลลัพธ์จะอเนจอนาถมาก”
“และที่สำคัญเวลานี้หัวหน้าน้อยออกโรงเอง ผลลัพธ์ยิ่งไม่กล้าคิดขึ้นไปอีก”
เวลานี้คนอื่นแค่คิดถึงผลลัพธ์ก็อดหวาดหวั่นไม่ได้
เฉิงโหรวโหรวที่เป็นหัวโจทย์ได้ยินทุกคนวิจารณ์กันก็กลัวจนหน้าซีดขาว ร่างกายสั่นเทิ้มไปหมด！！