ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน - บทที่ 1490 ผลตรวจดีเอ็นเอออกมาแล้ว (2)

ก็เหมือนดั่งเรื่องที่เขาตามหาเธอ เขาตามหาเธอมายี่สิบห้าปี ตลอดยี่สิบห้าปีมานี้ เขาหวังว่าจะเกิดสถานการณ์แบบนั้นขึ้นอีกครั้ง เขาหวังว่าจะสามารถให้คำใบ้กับเขาหน่อย เบาะแสกับเขาไหน สามารถให้เขาตามหาเธอเจอ

ทว่าไม่มี ตลอดยี่สิบห้าปีมานี้ไม่เคยมีสถานการณ์แบบนั้นเลย

ทว่าในตอนที่ผู้ดูแลจ้งพูดถึงลูก ดันมีสถานการณ์แบบนั้นปรากฏขึ้นมา วินาทีนั้น จู่ๆ เขาก็มีความคิดหนึ่งขึ้นมา ความคิดหนึ่งที่เขามั่นใจมากๆ เขามีลูกคนหนึ่ง และเป็นลูกสาว

เขารู้สึกมาโดยตลอดว่าจุดนี้ไม่มีทางผิดแน่นอน

และในตอนที่ผู้ดูแลจ้งนำรูปภาพของคุณหนูใหญ่ตระกูลถังมาให้เขาดู แวบแรกเขาก็พอใจกับเด็กคนนั้นมาก แวบแรก เขาก็รู้สึกแล้วว่าหากเขามีลูกสาวคนหนึ่งคงจะหน้าตาเหมือนกับเธอ

ซ่างกวนหงสูดหายใจลึก ผลน่าจะใกล้ออกมาแล้ว ดังนั้นอีกไม่นานก็จะรู้แล้ว

“หัวหน้า ท่านทานอาหารหน่อยเถอะ ผลทางนั้นใกล้จะออกมาแล้ว ผลออกมาแล้วหัวหน้าน้อยต้องโทรหาท่านแน่นอน” ผู้ดูแลจ้งเห็นหัวหน้าบ้านตนเองวางดินสอลงไม่ได้ขยับ มีความแปลกเล็กน้อย

“กี่โมงแล้ว” ซ่างกวนหงไม่ได้กินอาหาร แต่กลับถามไปประโยคหนึ่ง

“ตีสองสี่สิบห้าแล้วครับ ผลน่าจะใกล้ออกมาแล้วครับ” ผู้ดูแลจ้งได้ยินคำถามของหัวหน้าบ้านตนเองแล้วไม่ได้แปลกใจอะไรมาก ตอนนี้เขาเข้าใจดีแล้วว่าหัวหน้าเห็นคุณหนูใหญ่ตระกูลถังไม่เหมือนกับผู้อื่น

แต่ว่าหัวหน้าถามคำถามนี้ด้วยตนเองในขณะนี้ สามารถพูดได้เลยว่าหัวหน้าให้ความสำคัญกับเรื่องนี้มาก

หัวหน้าคิดแต่จะตามหาคุณนายมาโดยตลอด นอกจากเรื่องของคุณนาย นานแค่ไหนแล้วที่หัวหน้าไม่ไปถามไถ่เรื่องอื่นด้วยตนเองก่อน?

ซ่างกวนหงเม้มริมฝีปากเล็กน้อย นัยน์ตาคู่มองไปทางโทรศัพท์ที่วางอยู่ข้างๆ ทว่าโทรศัพท์ไม่ขยับเลย ไม่มีคนโทรมาเลย

แน่นอนว่าผู้ดูแลจ้งเห็นการกระทำของหัวหน้าบ้านตนเองแล้ว ผู้ดูแลจ้งอึ้งเล็กน้อย เขารู้ว่าหัวหน้ากำลังรอผลอยู่ ทว่าคิดไม่ถึงว่าหัวหน้าจะรีบขนาดนี้

หัวหน้าเป็นคนที่ไม่แสดงสีหน้าความรู้สึกมาโดยตลอด ปกติก็จะไม่มีการกระทำที่ชัดเจนแบบนี้ ไม่มีทางให้คนอื่นเห็นการเคลื่อนไหวภายในใจใดๆ เลย ถึงแม้จะอยู่ต่อหน้าเขาก็เหมือนกัน

ทว่าชัดเจนเลยว่าตอนนี้หัวหน้าลืมจุดนี้ไปแล้ว กลับแสดงการกระทำต่อหน้าเขาชัดเจนขนาดนี้

ทันใดนั้นผู้ดูแลจ้งไม่รู้เลยว่าควรพูดอะไร ตอนนี้ในใจของเขาหวังเป็นอย่างยิ่งมากที่สุดว่าคุณหนูใหญ่ตระกูลถังจะเป็นลูกสาวของหัวหน้า

ไม่เช่นนั้น ครั้งนี้หัวหน้าต้องถูกโจมตีอย่างหนักแน่นอน เกรงว่าเทียบกับเรื่องของคุณนายแล้วการโจมตีจะมากกว่า

ไม่ว่ายังไงแล้วเรื่องของคุณนายก็ผ่านมายี่สิบกว่าปีแล้ว ยี่สิบกว่าปี เรื่องบางอย่างหัวหน้าก็ค่อยๆ ยอมรับแล้ว จากโจมตีไม่ได้รุนแรงขนาดนั้น!!

“หัวหน้า หรือว่าผมโทรหาหัวหน้าน้อยไหมครับ ถามสถานการณ์ทางนั้นดู” ผู้ดูแลจ้งมีความสงสารเล็กน้อย ยิ่งไปกว่านั้นคือความเป็นห่วง ผู้ดูแล้วจ้งสามารถข่มอารมณ์ไว้ได้ ทว่าเขารู้สึกว่าตอนนี้เขาทนไม่ไหวแล้ว

หรือไม่ตอนนี้ผลอาจจะออกมาแล้ว หรือไม่ หัวหน้าน้อยอาจจะลืมเรื่องที่ต้องโทรหาหัวหน้า

หรือไม่หัวหน้าน้อยอาจจะคิดว่าตอนนี้ดึกเกินไปแล้ว ไม่อยากรบกวนหัวหน้า รอให้ถึงพรุ่งนี้แล้วค่อยโทรบอกหัวหน้า

ผู้ดูแลจ้งเองก็รู้ว่าความเป็นไปได้ในแบบนั้นไม่สูง ยังไงแล้วนิสัยของหัวหน้าน้อยเขาเองก็ชัดเจนที่สุด ทว่าหากเป็นเช่นนั้นล่ะ หากหัวหน้าน้อยลืมแล้วจริงๆ ล่ะ

ซ่างกวนหงตะลึงงันไปเลย นัยน์ตาเปล่งประกาย เขามองไปทางโทรศัพท์อีกครั้งอย่างอัตโนมัติ โทรศัพท์ยังคงไม่มีความเคลื่อนไหวใดๆ ไม่มีเบอร์โทรเข้า และไม่มีข้อความ

จู่ๆ ซ่างกวนหงก็รู้สึกว่าหัวใจคนเองเต้นแรงขึ้น ความกลัวในตอนแรกเหมือนค่อยๆ ขยายขึ้นอย่างไม่หยุด ตอนนี้เขากลัวมากจริงๆ กลัวว่าจะได้รับข่าว

เหมือนกับที่ผู้ดูแลจ้งพูด ขณะนี้ผลควรจะออกมาแล้ว อะเฉิงไม่ได้โทรบอกเขา เป็นเพราะถังฉิ้นเอ๋อไม่ใช่ลูกสาวเขาหรือเปล่า

ยังไงแล้วเขาก็รู้จักท่าทีของอะเฉิงดี อะเฉิงหวังเป็นอย่างยิ่งว่าถังฉิ้นเอ๋อจะเป็นลูกสาวของเขา

“รออีกหน่อยเถอะ” ไม่มีอะไรที่ทำไม่ได้ ซ่างกวนหงที่ถูกผู้อื่นมองเหมือนเป็นเทพเจ้ากลับรู้สึกกลัวในตอนนี้ กลัวที่จะโทรเบอร์หนึ่งออกไป กลัวที่จะไปยืนยันผล

นี่เป็นเรื่องที่ไม่เคยมีมาก่อน ทว่าตอนนี้กลับเป็นเรื่องที่มีอยู่จริง!!

ผู้ดูแลจ้งตะลึงงันไปเลย เขาเห็นอย่างชัดเจน ขณะนี้หัวหน้าเริ่มมีความรนแล้ว ชัดเจนเลยว่าหัวหน้าอยากรู้สถานการณ์ในทางนั้นมาก

เขาไม่เข้าใจว่าทำไมหัวหน้าถึงปฏิเสธคำแนะนำของเขา ตอนนี้โทรไปถามสถานการณ์ทางนั้นไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร น่าจะเป็นเรื่องปกติ

ผู้ดูแลจ้งเชื่อว่า หัวหน้าน้อยยังไม่หลับแน่นอน ยังรออยู่ที่นั่นอยู่แน่นอน พวกอะเหลียงก็ยังรออยู่แน่ๆ

“ผลออกมาแล้ว อะเฉิงจะโทรมาเอง” ซ่างกวนหงก้มหน้าลงเล็กน้อย ปกปิดอารมณ์ที่อยู่ในแววตา เขาพยายามให้น้ำเสียงของตัวเองเงียบสงบเหมือนปกติ

ทว่าผู้ดูแลจ้งเป็นคนที่อยู่ข้างกายเขามาสี่สิบกว่าปี ถึงแม้เขาจะปกปิดได้เป็นอย่างดี ผู้ดูแลจ้งก็สามารถเห็นความผิดปกติได้

จู่ๆ ในสมองของผู้ดูแลจ้งก็มีความคิดหนึ่งโผล่ขึ้นมา หัวหน้าไม่ให้เขาโทรไปถาม ไม่ใช่เพราะไม่อยากรู้แน่นอน งั้นก็คือ…..หัวหน้ากังวลว่าผลตรวจดีเอ็นเอจะไม่เป็นเหมือนกับที่เขาหวัง

เพราะว่ากังวล ดังนั้นจึงไม่อยากโทร?!

เขาอยู่ข้างกายหัวหน้ามาสี่สิบกว่าปี นี่เป็นสถานการณ์ที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน เพราะว่ากังวลจึงไม่ไปทำเรื่องบางสิ่ง สถานการณ์แบบนี้ปรากฏอยู่บนตัวของหัวหน้าได้ยังไง?

หรือว่าไม่เพียงแต่มีความกังวล เมื่อกี้เขาเห็นมือของหัวหน้ามีความแข็งทื่อ เหมือนหัวหน้าจะมีความกลัวเล็กน้อย……

ความกลัว?!

มีความคิดแบบนี้โผล่ออกมา ผู้ดูแลจ้งตกใจมาก กลัว?

อารมณ์ความกลัวแบบนี้จะปรากฏอยู่บนตัวของหัวหน้า?!

ไม่ เป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้แน่นอน!!

หัวหน้าบ้านเขาจะกลัวได้ยังไง? เป็นไปได้ยังไง?

ผู้ดูแลจ้งรู้สึกตกใจในความคิดของตนเองเมื่อกี้ ดังนั้นจึงไม่ได้พูดอะไร ทันใดนั้นห้องวาดภาพก็เงียบสงบมากๆ

ซ่างกวนหงอดไม่ได้มองไปทางดโทรศัพท์ของตนเองอีกครั้ง ทว่าโทรศัพท์ก็ยังคงไม่มีการเคลื่อนไหว เบอร์ของหัวหน้าน้อยก็ยังคงไม่โทรมา

และอีกทางหนึ่ง หัวหน้าน้อยก็รออย่างเร่งรีบมากๆ

“เกิดอะไรขึ้น? ผลออกมาหรือยัง? บอกว่าจะสามารถออกมาได้ภายในสิบชั่วโมงไม่ใช่เหรอ? ตอนนี้สิบชั่วโมงแล้ว ทำไมผลยังไม่ออกมา?” หัวหน้าน้อยเป็นคนที่ไม่มีความอดทนอยู่แล้วแต่แรก ตอนที่เขาเร่งรีบเขาไม่เคยอดทนเลย

ยิ่งไปกว่านั้นคือกับเรื่องแบบนี้

“ใช่แล้ว ทำไมผลยังไม่ออกมา? เกิดปัญหาอะไรขึ้นหรือเปล่า?” คุณชายหานเองก็รีบ การตรวจดีเอ็นเอครั้งที่แล้วเร็วกว่าครั้งนี้แล้ว

“ไม่ ไม่มีปัญหา ทุกอย่างปกติ” สองคนที่กำลังทำการตรวจดีเอ็นเอถูกถามแบบนี้ ทันใดนั้นรู้สึกรับไม่ค่อยไหว

“ในเมื่อทุกอย่างปกติแสดงว่าราบรื่น ไม่มีปัญหา รออีกนิด” เจ้าเก้าเองก็รีบ ทว่าเจ้าเก้าเข้าใจว่าการเร่งในสถานการณ์แบบนี้ไม่มีประโยชน์

“ยังต้องใช้เวลาอีกนานเท่าไหร่?” ชัดเจนเลยว่าหัวหน้าน้อยเริ่มรำคาญแล้ว เขารอมาสิบชั่วโมงแล้ว อีกอย่างยังนั่งรอแบบเฉยๆ ด้วย แม้กระทั่งคนที่เล่นไพ่นกกระจอกกับเขาก็ไม่มี เขาสามารถนั่งรอเฉยๆ แบบนี้ได้สิบชั่วโมงคือขีดจำกัดของเขาแล้ว

บอกว่าผลจะออกมาภายในสิบชั่วโมงแท้ๆ ทว่าตอนนี้ถึงสิบชั่วโมงแล้ว ผลยังไม่ออกมา ยังให้เขารออีก?

“ใกล้แล้ว รออีกไม่กี่นาที” คนที่ทำการตรวจดีเอ็นเอรีบจนเหงื่อโชกไปหมด เขาเองก็รู้ว่าหัวหน้าน้อยนิสัยไม่ดี เขากลัวหัวหน้าน้อยคนนี้มากจริงๆ

ทำให้หัวหน้าน้อยโกรธแล้ว ผลที่ตามมาไม่อาจคาดคิด

พวกเขาองค์กรโกสต์ซิตี้ไม่มีคนที่ไม่กลัวหัวหน้าน้อยท่านนี้เลย

“เร็วๆ หน่อย รอนายอีกไม่กี่นาที ถ้าผลยังไม่ออกมาอีก ฉันจะถีบศีรษะของนายออกไป” หัวหน้าน้อยนิสัยรุนแรง อีกอย่างเขาไม่ปกปิดนิสัยที่รุนแรงของเขาเลย

คนที่ทำการตรวจดีเอ็นเอพยักหน้า อดเช็ดเหงื่อบนหน้าผากไปไม่ไหว

“นายไม่ต้องแกล้งเขาแล้ว แกล้งจนเขากลัวแล้วเนี่ย ถ้าเกิดอะไรผิดพลาดขึ้นมาล่ะ” คุณชายหานเองก็รีบ ทว่าไม่ได้รุนแรงเหมือนหัวหน้าน้อย

“เร็วๆ หน่อย ทางหัวหน้ายังรอผลอยู่เลย” หัวหน้าน้อยขมวดคิ้วขึ้นอย่างชัดเจน

คนที่ทำการตรวจไม่กล้าเชื่องช้าเสียเวลา ทว่าเรื่องนี้ก็ใช่ว่ามาจากการรีบ ต้องทีละขั้นทีละตอน ห้ามเกิดข้อผิดพลาดใดเด็ดขาด

ยังดีที่ ทุกอย่างราบรื่น หลังจากนั้นไม่กี่นาทีในที่สุดผลก็ออกมาแล้ว พนักงานตรวจดีเอ็นเอยื่นผลตรวจไว้ตรงหน้าหัวหน้าน้อย “หัวหน้าน้อย ผลการตรวจดีเอ็นเอออกมาแล้วครับ!”

ได้ยินคำพูดของคนนั้นแล้ว แต่ละคนดวงตาเปล่งประกาย ทันใดนั้นต่างก็มองไปทางผลตรวจที่อยู่ในมือ

ในที่สุดผลตรวจนี้ก็ออกมาแล้ว!!

หัวหน้าน้อยรอไม่ไหวตั้งนานแล้ว ยื่นมือออกไป รับผลการตรวจดีเอ็นเอมา