ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน - บทที่ 1517 เลือดย่อมข้นกว่าน้ำ（1）

เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ปิดบังไม่ได้อยู่แล้ว และก็ไม่ได้มีความจำเป็นต้องไปปิดบังด้วย แล้วคำพูดของเขาก็ไม่ได้ถือว่าเป็นการโกหก ก็แค่เลือกบอกในสิ่งที่สำคัญเท่านั้นเอง！！

ส่วนเรื่องที่หัวหน้าองค์กรโกสต์ซิตี้อยู่ข้างบนในตอนนี้ เขาก็เลือกที่จะปิดบังเอาไว้ เพื่อหลีกเลี่ยงปัญหาที่ไม่จำเป็น

พอท่านปู่หลี่ได้ยินว่ามันเป็นเรื่องงานก็เลยไม่ได้ถามอะไรต่อมาก

ในห้องทำงาน หลังจากที่ท่านหยวนออกไปแล้ว ผู้ดูแลจ้งก็ต้องออกมาเหมือนกัน วันนี้เป้าหมายของหัวหน้าคือมาเจอคุณหนูใหญ่ที่ตระกูลถัง ผู้ดูแลจ้งก็ต้องมาเช็กให้แน่ใจว่าเธอมาหรือยัง

สำหรับความสามารถของผู้ดูแลจ้งแล้ว เขาสามารถรับรู้ได้โดยที่ไม่ถูกคนอื่นจับได้เลย

เดิมผู้ดูแลจ้งแค่ต้องการตรวจสอบให้แน่ใจ เพราะว่าก่อนหน้านี้เขาได้ข้อมูลมาว่าคุณหนูใหญ่ของตระกูลถังจะมาที่นี่ แต่ว่าพอผู้ดูแลจ้งไปสืบมาก็พบว่าเธอไม่ได้มา

ผู้ดูแลจ้งช็อกไปเลย นี่มันเรื่องอะไรกัน? ที่เขาพยายามทำทุกวิถีทางขนาดนี้ก็เพื่อให้ได้เจอหน้าคุณหนูใหญ่ของตระกูลถัง หัวหน้านั่งอยู่ในห้องทำงานตลอดทั้งบ่าย แต่ผลลัพธ์ก็คือเธอไม่มาอย่างนั้นเหรอ?

แล้วจะไปรายงานหัวหน้ายังไง?

ไม่ใช่สิ ปัญหาตอนนี้ไม่ใช่ว่าจะรายงานกับหัวหน้ายังไง แต่ถ้าหัวหน้าดูว่าคุณหนูใหญ่ของตระกูลถังไม่มา เขาจะต้องผิดหวังอย่างแน่นอน

ไม่ง่ายเลยกว่าที่เขาจะทำให้หัวหน้าไม่ต้องจมอยู่ในโลกของตัวเองต่อไป ไม่ง่ายเลยกว่าที่เขาจะทำให้หัวหน้าอยากทำอะไรบางสิ่งบางอย่างได้ แต่คุณหนูใหญ่ของตระกูลถังกลับไม่มาเนี่ยนะ?

วินาทีนั้น ผู้ดูแลจ้งรู้สึกว่าร่างกายของตัวเองค้างแข็งไป อุตส่าห์วางแผนอย่างดี ไม่ง่ายเลยกว่าจะมาที่คฤหาสน์หยวนได้ แต่สรุปแล้วคนที่สำคัญที่สุดกับไม่มางั้นเหรอ?

ถ้าอย่างนั้นสิ่งที่เขาทำไปทั้งหมดก่อนหน้านี้มันจะมีประโยชน์อะไร？

ผู้ดูแลจ้งค้างแข็งอยู่นานไหมขยับไปไหน เขาไม่รู้เลยว่าควรจะบอกหัวหน้ายังไง

หลังจากผ่านไปครู่หนึ่ง ผู้ดูแลจ้งก็สูดหายใจเข้าอย่างแรง ในเมื่อเรื่องมันเป็นอย่างนี้แล้ว ไม่ว่าจะยังไงก็ต้องบอกหัวหน้าให้รับรู้

ผู้ดูแลจ้งกัดฟันแล้วเดินกลับไปที่ห้องทำงาน ซ่างกวนหงที่อยู่ในห้องทำงานยังคงนั่งนิ่งไม่ขยับ แต่ว่าครั้งนี้พอเขาได้ยินเสียงเปิดประตู ซ่างกวนหงก็เงยหน้าขึ้นมามอง

ผู้ดูแลจ้งหยุดเดิน เขารู้สึกหวาดเสียวที่หลัง เห็นได้ชัดจากปฏิกิริยาของหัวหน้าว่าเขารอฟังข่าวที่เกี่ยวกับคุณหนูใหญ่ของตระกูลถัง แต่ว่าสิ่งที่เขานำกลับมากับเป็นข่าวร้าย

“หัวหน้าครับ วันนี้คุณหนูใหญ่ของตระกูลถังไม่ได้มาด้วย ได้ยินว่ามีธุระด่วนก็เลยมาไม่ได้”ผู้ดูแลจ้งดูว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องที่ไม่สามารถปิดบังได้ และในเมื่อเธอไม่มา หัวหน้าก็ไม่มีความจำเป็นต้องอยู่ที่นี่อีกต่อไป

เห็นได้ชัดว่าซ่างกวนหงอึ้งไป ดวงตาคู่นั้นของเขาไม่ได้ขยับอะไรมาก แต่เห็นได้ชัดว่ามันมืดมนลงเล็กน้อย เขาเม้มปาก แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร

ผู้ดูแลจ้งมองไปที่เขา หัวใจก็รู้สึกเป็นกังวล เขาตามหาคุณหญิงมา 25 ปี แต่ก็ไม่มีข่าวคราวอะไรเลย ตอนนี้เรื่องของเจ้าหญิงก็กลายมาเป็นแบบนี้อีก ผู้ดูแลจ้งย่อมรู้ดีอยู่แก่ใจว่าตอนนี้หัวหน้าของเขาจะรู้สึกปวดหัวใจแค่ไหน ถ้าเกิดว่าไม่มีความหวังอะไรไปกระตุ้นหัวหน้าเลย ผู้ดูแลจ้งกลัวว่าหัวหน้าจะท้อแท้และสิ้นหวังต่อไปเรื่อยๆ

ซ่างกวนหงนั่งเงียบๆ อยู่แบบนั้นประมาณหนึ่งนาที แล้วก็ลุกขึ้น “ไปกันเถอะ”

วันนี้เขามาที่นี่เพราะถังฉิ้นเอ๋อ ในเมื่อถังฉิ้นเอ๋อไม่มา เขาก็ไม่มีความจำเป็นต้องอยู่ที่นี่ต่อ

“ครับ ครับ”ผู้ดูแลจ้งรู้ตั้งแต่แรกแล้วว่าถ้าหัวหน้ารู้ว่าคุณหนูใหญ่ของตระกูลถังไม่มา เขาจะต้องกลับในทันที แต่ว่าพอผู้ดูแลจ้งได้ยินประโยคที่แผ่วเบาจากหัวหน้า เขากลับรู้สึกปวดใจเป็นอย่างมาก

แต่ว่าผู้ดูแลจ้งก็ไม่มีทางเลือกอื่น

ในเมื่อคุณหนูใหญ่ของตระกูลถังไม่มา เขาก็ไม่สามารถไปลักพาตัวเธอมาได้ แต่เขาก็ไม่สามารถบุกเข้าไปหาเธอในบ้านถังได้เหมือนกัน เพราะถึงยังไงก่อนหน้านี้องค์กรโกสต์ซิตี้ของพวกเขากับตระกูลถังก็มีเรื่องเข้าใจผิดกันมากมาย

เฮ้อ ที่สำคัญก็คือนั่นไม่ใช่ความเข้าใจผิด ถึงแม้ว่าคนที่ทำกับตระกูลถังเมื่อก่อนจะไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับหัวหน้า แล้วหัวหน้าก็ไม่ได้รู้อะไรด้วย แต่ยังไงมันก็เป็นฝีมือของคนขององค์กรโกสต์ซิตี้อยู่ดี

พวกเขาไม่สามารถปัดความรับผิดชอบได้

ผู้ดูแลจ้งเปิดประตูให้ซ่างกวนหง แล้วทั้งสองคนก็เดินออกมา ต้องทำงานจะอยู่ติดกับบันได ในห้องนั่งเล่นชั้นล่างมีคนอยู่เต็มไปหมด ครึกครื้นมาก เสียงพูดคุยและหัวเราะดังไม่หยุด

ผู้ดูแลจ้งก็ยิ่งรู้สึกว่าหัวหน้าของเขาช่างน่าสงสารจริงๆ หัวหน้ามีทรัพย์สินและความสามารถที่คนอิจฉามากมาย แต่ว่าเขาตามหาคนรักมา 25 ปีกลับหาไม่เจอ ลูกสาวของเขาก็หาไม่เจอเหมือนกัน สิ่งที่หัวหน้าต้องการที่สุดกลับไม่มีเลย

ผู้ดูแลจ้งเข้าใจดีว่า ถ้าเกิดว่าคุณหญิงกับเจ้าหญิงสามารถอยู่ข้างกายหัวหน้าได้ หัวหน้าก็คงยอมแลกทุกอย่าง ต่อให้จะต้องเอาทั้งองค์กรโกสต์ซิตี้มาแลก เขาก็คงไม่ลังเลเลยแม้แต่นิดเดียว

แต่ว่าสวรรค์กลับไม่เห็นใจ！

เห็นได้ชัดว่าซ่างกวนหงได้ยินเสียงพูดคุยหัวเราะมาจากชั้นล่าง เขาที่ปกติไม่เคยได้รับผลกระทบจากสิ่งอื่นก็หยุดเดินในทันที

ผู้ดูแลจ้งที่เดินตามเขามาอึ้งไป สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปในทันที หรือว่าเพราะหัวหน้าได้ยินเสียงหัวเราะจากคนอื่นแล้วรู้สึกว่าตัวเองอ้างว้างเกินไปหรือเปล่า?

ผู้ดูแลจ้งถอนหายใจยาวออกมา ทำไมพระเจ้าถึงต้องโหดร้ายกับหัวหน้าของพวกเขาขนาดนี้?

การที่หัวหน้าตามหาคุณหญิงมา 25 ปีแต่กลับไม่มีข่าวคราวอะไรเลยก็แย่แล้ว แต่ตอนนี้แม้แต่เจ้าหญิงก็หาไม่เจอเหมือนกัน

“หัวหน้าครับ ข้างล่างมีแขกเยอะเลย คนของตระกูลถังก็อยู่ด้วยเหมือนกัน พวกเราเปลี่ยนไปลงที่อื่นไหมครับ？” ผู้ดูแลจ้งมองดูบันไดที่อยู่ตรงหน้า แล้วก็ได้ยินเสียงหัวเราะคิกคักสักข้างล่าง ผู้ดูแลจ้งก็รู้ว่าถ้าพวกเขาลงไปตอนนี้คงจะไม่ค่อยเหมาะสมเท่าไหร่นัก

คนอื่นน่ะไม่เป็นไรหรอก หัวหน้าไม่น่าจะสนใจ แต่ว่าคนของตระกูลถังก็อยู่ข้างล่างด้วยเหมือนกัน ท่านปู่ถังกับท่านย่าถังรออยู่ ผู้ดูแลจ้งคิดว่า เพราะความเกี่ยวข้องกับคุณหนูใหญ่ตระกูลถัง หัวหน้าน่าจะให้ความสนใจกับคนของตระกูลถังน่าดู

ซ่างกวนหงหันไปเหลือบมองนิ่งๆ หลังจากนั้นก็พยักหน้าช้าๆ ถังฉิ้นเอ๋อไม่ได้มาที่นี่ แต่ว่าคนอื่นๆ ของตระกูลถังอยู่ที่นี่ เขาลงไปแบบนี้คงจะไม่ค่อยเหมาะสมเท่าไหร่ อาจจะทำให้คนอื่นเข้าใจผิดได้

“ถ้าอย่างนั้นพวกเราไปทางหน้าต่างกันไหม？”นี่คือใครไปคฤหาสน์หลังเล็กขนาดสามชั้น มีบันไดเพียงแค่บันไดเดียวเท่านั้น ถ้าไปทางบันไดไม่ได้ ก็คงจะไปทางหน้าต่างได้อย่างเดียว

นี่คือชั้นสอง มันเป็นเรื่องง่ายสำหรับเขาที่จะกระโดดออกไปทางหน้าต่าง แต่ว่าเรื่องการกระโดดลงจากหน้าต่างอะไรแบบนี้มันไม่ค่อยเหมาะสมกับหัวหน้าเท่าไหร่นัก

แต่ว่าตอนนี้มันไม่มีวิธีอื่น

ซ่างกวนหงไม่ได้ตอบรับ แต่ว่าก็ไม่ได้ปฏิเสธ ก็แปลว่าเขาเห็นด้วย

ผู้ดูแลจ้งหายใจเข้าลึกๆ แล้วก็เดินไปหยุดอยู่ตรงหน้าต่างก่อน สำรวจอยู่ครู่หนึ่ง ความสูงไม่ใช่ปัญหา แต่ว่าสิ่งที่ผู้ดูแลจ้งกังวลก็คือกลัวคนจะเห็น แล้วถูกเข้าใจผิดว่าเป็นขโมย

แต่ว่าคืนนี้คฤหาสน์หยวนมีงานปาร์ตี้ ทุกคนก็กำลังยุ่งอยู่ ด้านหลังก็ไม่มีคนอยู่

“หัวหน้า คุณลงไปก่อนเลยครับ”ผู้ดูแลจ้งไม่พบสิ่งผิดปกติ คิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วก็ตัดสินใจให้หัวหน้าลงไปก่อน เห็นได้ชัดว่าด้านล่างไม่มีใครอยู่ แต่ผู้ดูแลจ้งก็เป็นห่วงว่าจู่ๆ จะมีคนขึ้นมาข้างบน

ดังนั้น ให้เขาระวังหลังจะดีกว่า

ซ่างกวนหงไม่ได้พูดอะไร แล้วก็กระโดดลงไปในทันที ความสูงแค่นี้มันไม่ใช่เรื่องใหญ่สำหรับเขาเลย

พอซ่างกวนหงกระโดดลงไปแล้ว ก้าวไปข้างหน้าสองก้าว แล้วก็ยืนรอผู้ดูแลจ้ง

แต่ว่าผู้ดูแลจ้งยังไม่ทันจะได้กระโดดลงไป จู่ๆ ก็มีเสียงฝีเท้าคนเดิน ตามหลักเหตุผลแล้วที่มีทักษะอย่างผู้ดูแลจ้งย่อมกระโดดทันอยู่แล้ว แต่ทันใดนั้นผู้ดูแลจ้งก็พบว่ามีบางอย่างหล่นอยู่ที่พื้น มันเป็นของหัวหน้าเขา น่าจะเป็นตอนที่หัวหน้าทำหล่นตอนกระโดดลงไป

แน่นอนว่าของหัวหน้าเขาจะทิ้งไว้ที่นี่ก็ไม่ได้ ดังนั้นผู้ดูแลจ้งก็เลยก้มตัวลงไปเก็บของ ตอนที่คิดจะกระโดดลงไปอีกครั้งนั้นก็ไม่ทันแล้ว

ผู้ดูแลจ้งก็เลยต้องรีบหลบ แล้วก็ถอยกลับเข้าไปในห้องทำงานอย่างรวดเร็ว

ส่วนซ่างกวนหงที่อยู่ข้างล่างนั้นไม่ได้เงยหน้าขึ้นมาดู ก็เลยไม่รู้สถานการณ์ของผู้ดูแลจ้ง ซ่างกวนหงก็ไม่ได้เร่ง แล้วก็ไม่ได้รีบ ตอนนี้เรื่องที่สามารถทำให้ซ่างกวนหงรู้สึกรีบร้อนได้มีไม่เยอะ หรือจะพูดได้ว่าเรื่องที่สามารถทำให้ซ่างกวนหงรู้สึกใส่ใจได้นั้นไม่เยอะเลย

ผู้ดูแลจ้งยังไม่ลงมา ซ่างกวนหงก็ยืนรออยู่ข้างล่างแบบนั้น ยืนอยู่เงียบๆ ไม่ขยับและไม่พูดอะไร ไม่รีบร้อนและไม่กระสับกระส่าย

ซ่างกวนหงไม่แม้แต่จะมองสถานการณ์โดยรอบ เพราะว่าเขาไม่ได้แคร์อะไรพวกนี้อยู่แล้ว ไม่ว่ามันจะสวยหรือไม่สวย ครึกครื้นหรือไม่ก็ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับเขาเลยแม้แต่นิดเดียว

แต่พอได้ยินเสียงพูดคุยหัวเราะออกมาจากในบ้านไม่หยุด ในใจของซ่างกวนหงก็รู้สึกผิดหวังมากขึ้น

เดิมทีที่เขามาที่นี่เลยวันนี้ เพราะว่าอยากจะเจอถังฉิ้นเอ๋อ อยากจะขอโทษถังฉิ้นเอ๋อสำหรับเรื่องเมื่อก่อน แต่เขารู้ดีว่าความจริงแล้วเรื่องขอโทษนั้นมันเป็นแค่เรื่องรอง

ความจริงแล้วเขาแค่อยากเห็นหน้าเด็กผู้หญิงคนนั้น ถึงแม้ว่าผลตรวจDNA จะบอกอย่างชัดเจนว่าเธอไม่ใช่ลูกสาวของเขา แต่ว่าเขาก็ยังอยากเห็นหน้าเธออยู่

แต่ไม่คิดเลยว่าแค่เจอหน้ากันครั้งเดียวยังยากขนาดนี้

หรือว่ามันเป็นเพราะเขาเพ้อฝันมากเกินไปจริงๆ ทั้งๆ ที่รู้อยู่แก่ใจว่าเธอไม่ใช่ลูกสาวของเขา แล้วทำไมเขาถึงต้องอยากเจอเธอขนาดนั้นด้วย?