ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน - บทที่ 1522 การเลือกปฏิบัติ（2）

เขาเข้าใจตั้งนานแล้ว

แต่ว่าหลังจากเข้าใจความจริง เขาก็ยังคงเลือกที่จะหลอกตัวเอง ความจริงหัวใจของเขาก็ค่อยๆ ยอมรับทีละนิด ไม่อย่างนั้นเขาก็คงไม่มีความคิดที่จะจากไปตามเธอหรอก

มันคือความจริงที่เขารู้และเข้าใจดีมาตั้งนานแล้ว ถึงแม้ว่ามันจะหนักหนาและเจ็บปวด แต่ว่าการที่อยากจะหลุดพ้นจากความเจ็บปวดนี้ มันง่ายกว่าการที่ต้องสูญเสียคนรักไป

หลายปีที่ผ่านมานี้ถ้าเกิดว่าเขาไม่หลอกตัวเอง และเขาไม่ค่อยหลีกหนี ความจริงเขาคงจะหลุดพ้นออกมาจากความเจ็บปวดได้ตั้งนานแล้ว

เขารักเธอ แต่ว่าการที่เธอจากไปแล้วมันคือความจริง เขายังมีชีวิตอยู่ เขาสามารถคิดถึงเธอได้ และยังสามารถรู้สึกเศร้าโศกเมื่อเวลาที่คิดถึงได้ แต่ว่าเขาไม่ควรหมดอาลัยตายอยากอยู่แบบนี้ ไม่ควรอยู่แต่ในความเจ็บปวดและไม่สามารถถอนตัวออกมาได้แบบนี้

เขายังมีชีวิตอยู่ อย่างน้อยเขาก็ควรจะใช้ชีวิตเหมือนคนธรรมดาทั่วไป ถ้าเกิดว่าเขาใช้ชีวิตเหมือนเมื่อก่อน แล้วมันจะแตกต่างอะไรกับการตายกันล่ะ?

และความคิดที่จะฆ่าตัวตายที่เขาเคยมีก็ไม่ควรจะมีด้วย ละการฆ่าตัวตายก็เป็นการกระทำของคนขี้ขลาดที่จะหลีกหนีความจริง ดังนั้น เขาควรจะมีชีวิตต่อไป

ถ้าเกิดว่าเขาสามารถตามหาลูกของตัวเองเจอได้ เขาก็จะมีความสุข ไม่เพียงแค่จะใช้ความหวังใหม่มาเพื่อปกคลุมความเจ็บปวดที่เคยมีเท่านั้น แต่อีกเหตุผลหนึ่งก็คือเด็กคนนี้คือครอบครัวของเขา เขาก็ควรจะรักเธอ เขาต้องรักเธออย่างแน่นอน

“คุณลุงคะ คุณลุงเชื่อฟังดีมากเลย”ถังจื่อซีพอใจกับผลลัพธ์นี้อย่างเห็นได้ชัด เธอหยิบช็อกโกแลตในกระเป๋าเสื้อแล้วก็ส่งให้ซ่างกวนหง “คุณลุงคะ นี่คือรางวัล ช็อกโกแลตชิ้นนี้หนูแอบซ่อนเอาไว้เลยนะ ยังไม่ทันได้กินเลยด้วย”

ถังจื่อซีรู้สึกเสียดายนิดหน่อย เธอชอบกินของหวาน แต่ว่าคุณแม่ไม่ให้ฉันกินเยอะ ดังนั้นบางทีเธอก็เลยแอบซ่อนเอาไว้ชิ้นหนึ่ง แน่นอน จริงๆ แล้วเธอก็เป็นเด็กดีและมีเหตุผล

เธอไม่ได้ซ่อนไว้เยอะ เพราะเธอรู้ว่าคุณแม่หวังดีกับเธอ การกินของหวานมากเกินไปจะไม่ดีต่อฟัน

ซ่างกวนหงมองไปที่ช็อกโกแลตที่ถังจื่อซียื่นมาให้ เขากะพริบตา หลังจากนั้นก็ยิ้มออกมา ครั้งนี้เป็นครั้งที่เขายิ้มออกมาจริงๆ มันคือรอยยิ้มที่ชัดเจน ไม่ได้ฝืนและก็ไม่ได้แข็งทื่อต่อไป

ตอนนี้เอง คนที่ผู้ดูแลจ้งคอยเฝ้ารออยู่ก็ออกไปแล้ว เขาก็กระโดดลงมาจากหน้าต่างพอดี ผู้ดูแลจ้งหยุดอยู่ตรงหน้าหัวหน้าของตัวเอง หลังจากนั้นก็เห็นรอยยิ้มบนใบหน้าของหัวหน้า

ตอนที่ผู้ดูแลจ้งกระโดดลงมานั้นไม่ทันเห็นถังจื่อซี เพราะว่าเธอยืนอยู่ตรงตำแหน่งที่ใกล้กับหน้าต่าง แถมเธอยังตัวเตี้ยอีกด้วย

ประเด็นคือผู้ดูแลจ้งไม่ได้คิดเลยว่าจะมีคนอื่นยืนอยู่ด้วย เพราะถึงยังไงหัวหน้าก็ยืนเงียบๆ อยู่ตรงนั้น ถ้าเกิดว่ามีคนอื่นอยู่ ผู้ดูแลจ้งก็คิดว่ามันไม่น่าจะเป็นแบบนี้

และพอผู้ดูแลจ้งกระโดดลงมาแล้ว ก็ลงมาตรงกลางแล้วซ่างกวนหงกับถังจื่อซีพอดีเลย ผู้ดูแลจ้งหันหน้าให้กับซ่างกวนหงพอดี ดังนั้นตอนนี้เพื่อนตัวน้อยถังจื่อซีก็บังเอิญอยู่ด้านหลังของผู้ดูแลจ้งพอดี เขาก็เลยไม่เห็นเธอ

ตอนนี้ผู้ดูแลจ้งได้เห็นแค่รอยยิ้มของหัวหน้าเขา แล้วก็รู้สึกช็อกตาค้างไปในทันที

นี่มันเรื่องอะไรกัน？

หัวหน้าของเขากำลังยิ้มอยู่งั้นเหรอ？

กี่ปีแล้วที่เขาไม่ได้เห็นหัวหน้ายิ้ม？

นี่หัวหน้าของเขากำลังยิ้มอยู่จริงๆ งั้นเหรอ？！

และมันยังเป็นรอยยิ้มที่เป็นธรรมชาติ จริงใจ แม้กระทั่งทำให้คนรู้สึกอบอุ่นได้

เมื่อกี้เขาก็แค่เสียเวลาอยู่ข้างบนแป๊บเดียวเอง สรุปแล้วเขาพลาดอะไรไปบ้าง?

“หัว……หัวหน้าครับ เมื่อกี้เกิดอะไรขึ้นหรือเปล่าครับ? ”ผู้ดูแลจ้งแน่ใจเป็นอย่างยิ่งว่า ถ้าเกิดว่าไม่ได้เกิดอะไรขึ้น หัวหน้าของเขาก็ไม่มีทางยิ้มอย่างแน่นอน

ถึงอย่างไรเสีย มันไม่ง่ายเลยกว่าที่เขาจะพูดให้หัวหน้ามาที่คฤหาสน์หยวนได้ เพื่อจะมาเจอคุณหนูใหญ่ของตระกูลถัง แต่ว่าเธอกลับไม่มา เห็นได้ชัดว่าก่อนหน้านี้ตอนที่หัวหน้าอยู่ชั้นบนเขาดูผิดหวังมาก ตอนนั้นเขาก็ยังรู้สึกได้ถึงความหมดอาลัยตายอยากของหัวหน้าอีกด้วย

สรุปแล้วมันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่ ถึงทำให้หัวหน้ายิ้มได้ขนาดนี้?

แต่ว่าตอนที่ซ่างกวนหงเห็นผู้ดูแลจ้งที่กระโดดลงมาอยู่ตรงหน้าเขาโดยบังเอิญนั้น รอยยิ้มของเขาก็แข็งทื่อไปในทันที สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด ซ่างกวนหงรีบยื่นมือออกไปเพื่อดึงผู้ดูแลจ้งออก พอเห็นว่าเพื่อนตัวน้อยถังจื่อซียังยืนอยู่ด้านหลังแบบปลอดภัย ซ่างกวนหงถึงได้สบายใจ

“มี……มีอะไรเหรอครับ？”จู่ๆ ผู้ดูแลจ้งก็ถูกดึงออกไป ก็เลยรู้สึกมึนงงเล็กน้อย เขารู้ว่าหัวหน้าไม่มีความสุขเพราะว่าไม่ได้เจอคุณหนูใหญ่ของตระกูลถัง และเขาก็รู้ว่าหัวหน้าต้องไม่ชอบเขาบ้างแหละ

แต่ว่าหัวหน้าจะแสดงออกอย่างชัดเจนขนาดนี้ไม่ได้！！

ไม่ ไม่ใช่สิ ต่อให้หัวหน้าจะไม่ชอบเขาจริง แต่ว่าถ้าดูจากนิสัยของหัวหน้าแล้ว เขาไม่มีทางแสดงออกอย่างชัดเจนขนาดนี้หรอก

บางสิ่งบางอย่างไม่ถูกต้อง！！

ผู้ดูแลจ้งตระหนักได้ว่ามีบางสิ่งบางอย่างไม่ถูกต้อง แต่ว่า ตอนนี้ผู้ดูแลจ้งได้มุ่งความสนใจทั้งหมดไปที่หัวหน้าของเขา หรือจะพูดว่า ตอนแรกผู้ดูแลจ้งตกใจเพราะเห็นหัวหน้ายิ้ม แต่ว่าตอนนี้เขากลับตกใจปฏิกิริยาที่ชัดเจนของหัวหน้าที่ไม่ควรจะเป็นอีกด้วย

ผู้ดูแลจ้งแม้แต่คิดว่า หัวหน้าคงไม่ได้ถูกเปลี่ยนตัวตอนที่เขาอยู่ข้างบนหรอกนะ?

“คุณ……”ถังจื่อซีที่อยู่ด้านข้างผู้ดูแลจ้งรู้สึกไม่พอใจเล็กน้อย นี่มันเรื่องอะไรกัน มีมารยาทหน่อยได้ไหม เมื่อกี้เธอกำลังพูดคุยกับคุณลุงสุดสวยอยู่ดีๆ แต่จู่ๆ คนคนนี้ก็มายืนอยู่ตรงกลางระหว่างเธอกับเขา แล้วก็ตัดบทสนทนาของเธอกับคุณลุง แถมแยกเธอออกจากคุณลุงอีก

แล้วอีกอย่างจู่ๆ คนคนนี้ก็กระโดดลงมาจากชั้นบน เกือบจะชนเธอแล้ว ถ้าไม่ใช่เพราะว่าเธอมีไหวพริบแล้วถอยไปข้างหลังก้าวหนึ่ง ต่อให้คนคนนั้นไม่ได้ชนกับตัวเธอจังๆ แต่ว่าเขาอาจจะถูกตัวเธอก็ได้

“หา? ใครนะ? ”พอผู้ดูแลจ้งได้ยินเสียงก็ตกใจมาก เขารีบหันไปมองทางต้นเสียง ผู้ดูแลจ้งน่าจะตกใจมากจริงๆ ก็เลยหมุนตัวค่อนข้างเร็ว

ถังจื่อซีตกใจกับการเคลื่อนไหวของเขา เธอถอยหลังไปหนึ่งก้าวโดยอัตโนมัติ แล้วคำพูดเมื่อกี้ก็หยุดลงในทันทีด้วยความตกใจ

“นี่มัน……อะไรกัน? ทำไมถึงมีเด็กน้อยอยู่ตรงนี้ด้วย” พอผู้ดูแลจ้งได้เห็นถังจื่อซีก็ยิ่งตกใจไปกันใหญ่ นี่เป็นลูกใครกัน?

แต่ว่าจะเป็นลูกใครมันก็ไม่สำคัญหรอก แต่ว่าทำไมเด็กคนนี้ถึงมาอยู่ที่นี่ล่ะ?

ถ้าเด็กคนนี้มาอยู่ที่นี่ก็แสดงว่าต้องเห็นหัวหน้า แล้วก็ต้องเห็นเขาอย่างแน่นอน

ในเวลาที่สำคัญที่สุด แสดงว่าเด็กคนนี้ก็ต้องเห็นเขากระโดดลงมาจากชั้นบน

แล้วจะอธิบายยังไงดีล่ะ？

ถ้าเกิดว่าเด็กคนนี้ร้องตะโกนออกมา เรียกคนอื่นมาที่นี่ เรื่องมันก็จะค่อนข้างวุ่นวายแล้ว

“หนูยืนอยู่ตรงนี้ตั้งแต่แรกแล้ว คุณนั่นแหละที่เพิ่งกระโดดลงมา เกือบจะชนหนูแล้วด้วย หนูจะบอกอะไรให้นะคะ คุณอายุเยอะแล้ว อย่าทำอะไรที่มันอันตรายแบบนี้ แน่นอนว่าถ้าเกิดว่าคุณจำเป็นต้องทำอะไรที่อันตรายแบบนี้ ก็ไม่มีใครยุ่งหรอกค่ะ แต่อย่างน้อยคุณควรมองให้ชัดเจนก่อนแล้วค่อยกระโดดลงมา ถ้าชนดอกไม้ใบหญ้าข้างล่างก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่หรอก แต่ถ้าชนเด็กน้อยที่สวยและน่ารักอย่างหนูมันก็จะเป็นความผิดของคุณเต็มๆ เลยนะ”ถังจื่อซีมองไปที่ผู้ดูแลจ้ง แก้มกลมทั้งสองข้างพองขึ้นมา ดูออกเลยว่าเพื่อนตัวน้อยถังจื่อซีคนนี้รู้สึกโกรธแล้ว

ผู้ชายคนนี้ก็ดูอายุเยอะแล้ว ทำไมถึงทำเรื่องที่ใช้ไม่ได้แบบนี้

ผู้ดูแลจ้ง：“……”

ตอนนี้ผู้ดูแลจ้งรู้สึกงงมาก ตอนแรกของวงเพราะว่าหัวหน้าของเขา แต่ว่าตอนนี้เขากลับงงเพราะเด็กน้อยตรงหน้าของเขามากกว่า

ปฏิกิริยาโต้ตอบของเด็กน้อยคนนี้แตกต่างกับที่เขาคิดไว้โดยสิ้นเชิง！！

เด็กคนนี้ไม่ได้รู้สึกกลัว ไม่ได้ร้องโวยวายเพราะความหวาดกลัว แต่กลับสั่งสอนเขาอย่างจริงจังแทน

แต่ว่าผู้ดูแลจ้งก็รู้สึกว่าเด็กคนนี้พูดถูกมาก เรื่องนี้มันเป็นความผิดของเขาจริงๆ

ก่อนที่เขาจะกระโดดลงมาไม่ทันดูให้ชัดเจน มันเป็นความผิดของเขาเอง เป็นความผิดของเขาทั้งหมด

“ขอโทษจริงๆ มันเป็นความผิดของลุงเอง เมื่อกี้ลุงไม่ทันดูให้ชัดเจน”ผู้ดูแลจ้งไม่ได้เย็นชาเหมือนหัวหน้าของเขา เด็กน้อยบอกว่าเขาผิด เขาก็ยอมรับว่าตัวเองผิด

เห็นท่าทางที่ดูโกรธเกรี้ยวของเด็กน้อย ในสถานการณ์แบบนี้เขาต้องพยายามปลอบ

“อืม เห็นว่าทัศนคติในการยอมรับผิดของคุณนั้นไม่เลวเลย หนูให้อภัยก็ได้ค่ะ แต่ว่า คุณอายุเยอะขนาดนี้แล้ว ต่อไปต้องระวังหน่อย อย่าทำอะไรที่อันตรายแบบนี้อีกนะคะ”ถังจื่อซีคือนางฟ้าตัวน้อยที่อ่อนโยนและมีน้ำใจ ดังนั้น เธอรู้สึกว่าในเมื่อคนอื่นยอมรับผิดแล้ว เธอก็ไม่ควรยึดติดกับความคิดของเขาอีกต่อไป

ผู้ดูแลจ้งอึ้งไป สรุปแล้วนี่คือลูกของใครกันแน่ ทำไมถึงได้น่ารักและน่าสนใจขนาดนี้?

แต่ว่า เด็กคนนี้พูดว่าเขาอายุเยอะแล้วไม่ควรทำอะไรที่อันตราย คำพูดนี้ทำให้ผู้ดูแลจ้งรู้สึกไม่ค่อยสบายใจ เขาเพิ่งจะอายุ 52 ปีเอง ทำไมถึงได้บอกว่าอายุเยอะล่ะ แล้วอีกอย่างการกระทำเมื่อกี้นี้สำหรับเขามันถือว่าเป็นเรื่องเด็กๆ ไม่ได้มีอะไรเลย

แต่ว่า ผู้ดูแลจ้งคิดไปคิดมา เขาก็ตัดสินใจว่าจะไม่ไปโต้เถียงอะไรมากมายกับเด็กน้อย สำหรับเด็กน้อยคนนี้ที่บอกว่าเขาอายุมากแล้ว น่าจะอายุประมาณ5-6ขวบเอง เขาอายุ50 สามารถเป็นปู่ของเด็กคนนี้ได้แล้ว

สำหรับเด็กคนนี้แล้ว เขาก็ถือว่าเป็นคนอายุเยอะแล้วจริงๆ

“คุณลุงคะ ช็อกโกแลตของคุณลุงค่ะ” ถังจื่อซีไม่ได้สนใจอะไรผู้ดูแลจ้งอีก แล้วก็หันกลับไปมองซ่างกวนหงอีกครั้ง พร้อมกับส่งช็อกโกแลตให้เขา