ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน - บทที่ 1627 นายมีเพียงแค่หนึ่งเดียวเท่านั้น

เธออยากจะให้เย่ซือเฉินตระหนักอย่างลึกซึ้ง ถึงความหมายของเขาสำหรับฉัน เย่ซือเฉินสำหรับเวินลั่วฉิง จะเป็นคนที่มีเพียงหนึ่งเดียวเท่านั้น!

เวินลั่วฉิงพูดเสร็จแล้วก็มองไปที่เย่ซือเฉินเงียบๆ รอฟังคำตอบจากเขา เห้อถงถงกับหลิวหยิง เย่ซือเฉินก็รู้จัก แล้วก็ค่อนข้างจะคุ้นเคย เพื่อนสนิทของเธอเห้อถงถงคบกับคุณชายสี่จี้ เพื่อนของเย่ซือเฉิน เย่ซือเฉินยังอวยพรให้อยู่เลย ในใจของเขาก็ต้องยอมรับอยู่แล้ว และหลิวหยิง ความรู้สึกระหว่างเธอกับหลิวหยิง เย่ซือเฉินก็รู้ดีเหมือนกัน ผู้หญิงทั้งสองคนนี้ ไม่สามารถละทิ้งตัวเองได้ และทั้งสองคนนี้ เธอก็เชื่อว่าเย่ซือเฉินจะต้องเข้าใจอย่างแน่นอน แต่ว่า……ถ้าเกิดว่าความรู้สึกนี้ถูกกำหนดให้เป็นความชอบ เย่ซือเฉินจะรับได้ไหมนะ? เวินลั่วฉิงอยากจะรู้ว่าเย่ซือเฉินจะตอบยังไง ถึงแม้ว่าเขาจะไม่เข้าใจ แต่ยังไงเห้อถงถงกับหลิวหยิงก็เป็นผู้หญิง เย่ซือเฉินก็คงจะไม่ถือสาหรอกมั้ง

แต่ว่าสีหน้าของเย่ซือเฉินกลับดูมืดมนกว่าเดิม พวกคนก่อนหน้านี้ก็ยอมได้ เพราะว่าเป็นญาติกัน ไม่สามารถแยกกันได้อยู่แล้ว!แต่ว่าเห้อถงถงกับหลิวหยิงคืออะไรกัน? ไม่ใช่แค่ว่าไม่มีความสัมพันธ์ทางสายเลือดกัน แต่แถมยังเป็นผู้หญิงอีก มีอะไรให้น่าชอบกัน! ความชอบนี้ทำให้เย่ซือเฉินรู้สึกแปลกๆ และยิ่งไปกว่านั้นในสายตาของเขา เห้อถงถงกับหลิวหยิงต่างก็มีเจ้าของแล้ว คำว่าชอบมันก็ยิ่งแปลกประหลาดเข้าไปใหญ่เลย เย่ซือเฉินจ้องไปที่เวินลั่วฉิงอย่างไม่พอใจ เวินลั่วฉิงก็รู้ในทันทีว่าเย่ซือเฉินไม่ยอมรับ เธอไม่เก็บอาการเลย และหัวเราะออกมาทันที เย่ซือเฉินมองเธอด้วยความโกรธเคือง นี่กำลังแกล้งเขาอยู่งั้นเหรอ!เวินลั่วฉิงกอดคอของเย่ซือเฉิน อดไม่ได้ที่จะถามออกมาว่า “ทำไมนายถึงได้น่ารักขนาดนี้！ทำไมเมื่อก่อนถึงไม่รู้นะ”

เย่ซือเฉินกัดฟันแน่น ผู้หญิงคนนี้กำลังก่อกองไฟ! กลางดึกแบบนี้เขาไม่ได้พุ่งเข้าหาเธอทันทีก็ช่างเถอะ แต่ว่าตอนนี้เธอยังกล้ายั่วยุเขาอีก! เวินลั่วฉิงเกลี้ยกล่อม “นายรับไม่ได้เหรอ? แต่ว่า ฉันชอบถงถงกับหลิวหยิงจริงๆนะ เธอคือเพื่อนสนิทที่สุดของฉัน มีความหมายพิเศษสำหรับฉันมาก ก็เหมือนนายกับเพื่อนของนายไง เช่นพวกถังหลิน คุณชายสองโจ๋ว ก็ทิ้งไม่ได้ใช่ไหมล่ะ? ฉันไม่เชื่อหรอกว่านายเกลียดพวกเขา”

“แต่ว่าฉันไม่ได้ชอบพวกมัน”เย่ซือเฉินตอบโต้อย่างจริงจัง เขาแค่ชอบเวินลั่วฉิงเพียงคนเดียวเท่านั้น คนอื่นๆ เขาไม่ได้มีความต้องการอะไร

“ถ้ายังงั้นนายรู้สึกไม่ชอบพวกเขาเหรอ? ” เวินลั่วฉิงถามกลับ การรับรู้ของคนคนนี้ดูเหมือนจะแตกต่างจากของคนอื่นเล็กน้อย อย่างไรก็ตาม ตอนนี้ทั้งสองคนยังไม่ได้ขัดแย้งอะไรกัน เวินลั่วฉิงพูดคุยแบบครึ่งกล่อมครึ่งอธิบาย

“แน่นอนว่าไม่ใช่แบบนั้น”เย่ซือเฉินรีบตอบในทันที ถ้าเกิดว่าเกลียดกัน เขาไม่มีทางให้โอกาสพวกนั้นได้เข้ามาใกล้ตัวเขาเองหรอก พวกเขาเป็นเพื่อนกันมานานมากแล้ว ดังนั้นต้องไม่ใช่ความเกลียดอย่างแน่นอน ตรงกันข้าม มันมีจุดที่เขาสามารถยอมรับได้

“ใช่ ไม่เกลียด แต่ว่านายก็ไม่ได้ชอบ ถ้ายังงั้นนายกำหนดความรู้สึกนั้นว่ามันคืออะไรล่ะ? นายรู้สึกยังไงกับพวกเขา? ”เวินลั่วฉิงค่อยๆ ชี้นำความคิดของเย่ซือเฉินทีละขั้นทีละตอน

เพราะว่าการปลอบใจของเวินลั่วฉิงเลยทำให้เย่ซือเฉินใจเย็นลง แล้วก็พยายามทำความเข้าใจคำพูดของเวินลั่วฉิงช้าๆ เขาสับสนเพราะคำพูดของเวินลั่วฉิง ความรู้สึกที่เขามีให้คนรอบข้างมันเป็นยังไงน่ะเหรอ? เพื่อนก็เป็นมิตรภาพไม่ใช่เหรอ? แต่ว่า ใช่ความชอบไหม? เขาไม่ปฏิเสธการใกล้ชิดของเพื่อน ก็แค่ไม่ค่อยชินเท่านั้นเอง ถ้าเกิดว่าถูกแตะต้องจริงๆ เขาก็จะไม่รู้สึกลำบากใจ หรือรังเกียจ แต่ถ้าจะพูดเรื่องความชอบ……

“นายมีความชื่นชมและชอบพวกเขา แต่ความชอบนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับความรัก เพียงแค่ชอบคนนี้แบบธรรมดาๆ เท่านั้น สามารถคบค้าสมาคม หรือทำงานร่วมกันได้ แม้แต่เป็นคนริเริ่มพูดคุย ติดต่อ คนพวกนี้ต่างก็เป็นคนที่นายชอบ แต่ต้องดูว่ามากแค่ไหนเท่านั้นเอง”เวินลั่วฉิงใช้โอกาสนี้คุยกับเย่ซือเฉิน “ไม่ใช่ทุกความชอบ จะเกี่ยวข้องกับความรักของชายหญิงตลอดไป ญาติพี่น้องก็สามารถชอบกันได้ เพื่อนก็สามารถใช้คำว่าชอบกันได้ ความรักก็สามารถใช้คำว่าชอบได้เหมือนกัน แต่ว่าความชอบในความรักนั้น มันไม่เหมือนกับอย่างอื่น ความรักคือการชอบที่มีเพียงแค่หนึ่งเดียวเท่านั้น และต้องเป็นนายคนเดียวเท่านั้น”

เย่ซือเฉินเหมือนจะเริ่มเข้าใจเกี่ยวกับความรู้สึกพวกนี้แล้ว สิ่งที่เขารู้สึกเกี่ยวกับเวินลั่วฉิง มันเป็นความชอบ และชอบมากๆๆ ด้วย เป็นความชอบที่มีเพียงแค่หนึ่งเดียวเท่านั้น รวมก้อนกันกลายเป็นความรัก เขารักเวินลั่วฉิง รักแค่เธอเท่านั้น ความรู้สึกนี้มันไม่สามารถแบ่งให้คนอื่นได้เลย และก็แบ่งกับคนอื่นได้ด้วย ถ้าเกิดว่ามีคนอื่นมาชอบเธอ เขาก็ทนไม่ได้หรอก! ก็เหมือนกับเป็นต่อมโมโหของเขา ใครจะมาสะกิดไม่ได้เด็ดขาด และความชอบของคนอื่น มันสามารถแบ่งปันได้ และสามารถอยู่ด้วยกันอย่างสงบสุขได้

เย่ซือเฉินมองไปที่เวินลั่วฉิง ถ้ายังงั้น ความรู้สึกที่เธอมีต่อเขา ก็เป็นแค่ความรู้สึกเพียงหนึ่งเดียว ไม่สามารถแบ่งกับคนอื่นได้เหมือนกันใช่ไหม? เธอจะหึงผู้หญิงคนอื่นที่อยู่รอบตัวเขารึเปล่า? จะมีความต้องการอยากจะครอบครองจนบ้าคลั่งเลยไหม? เย่ซือเฉินไม่ได้ถามออกไป ได้แต่มองเย่ซือเฉินเงียบๆ อยู่แบบนั้น

เหมือนกับว่าเวินลั่วฉิงจะอ่านความคิดของเย่ซือเฉินออก เธอคลี่ยิ้มอย่างสวยงาม และพูดกับเย่ซือเฉินว่า “สิ่งที่ฉันรู้สึกกับนาย มันคือความรัก ความรักระหว่างชายกับหญิง ที่มันต้องเป็นนายเพียงแค่คนเดียวเท่านั้น! ฉันรักนาย อยากจะได้ครอบครองนายเพียงแค่คนเดียว ไม่ยอมแบ่งกับคนอื่น ไม่อยากให้ใครเห็นท่าทางที่หวั่นไหวของนาย นายเป็นของฉัน เป็นของฉันแค่คนเดียวเท่านั้น！”

เวินลั่วฉิงเป็นครั้งแรกที่พูดออกไปชัดเจนขนาดนี้ ถึงแม้ว่ามันจะโจ่งแจ้งไปหน่อย แต่ว่าเวินลั่วฉิงก็ไม่เสียใจเลยแม้แต่นิดเดียว เธอรู้สึกว่า เย่ซือเฉินในตอนนี้นั้นค่อนข้างคุยง่าย ถึงแม้ว่าเขาจะมีความเอาแต่ใจ และความต้องการจะครอบครองเหมือนเมื่อก่อน แต่ว่าก็สามารถควบคุมได้ บทสนทนาทั้งสองคนไม่ได้จบลงด้วยการไม่มีเหตุผล เย่ซือเฉินก็กำลังพยายามทำความเข้าใจกับคำพูดของเธออย่างจริงจัง แล้วก็ค่อยๆ ยอมรับคำพูดของเธอ เวินลั่วฉิงพอใจกับความสัมพันธ์ของทั้งสองในตอนนี้มาก ไม่มีความไว้ใจที่เปราะบางเหมือนเมื่อก่อนอีกต่อไป ที่ต่างคนต่างดื้อด้านและไม่ยอมพูดคุยกัน ตอนนี้ ถ้าเกิดว่าเกิดเรื่องขัดแย้งอะไรกัน สิ่งแรกที่เวินลั่วฉิงจะทำก็คือการอธิบายดีๆ เธอก็ไม่ได้สงสัยเกี่ยวกับความรู้สึกของเย่ซือเฉินอีกต่อไปแล้ว สิ่งเดียวที่เธอต้องทำก็คือทำให้เย่ซือเฉินเข้าใจเธอ และสนับสนุนเธอ

“ถ้ายังงั้น……ถ้าเกิดว่ารอบข้างฉันมีผู้หญิงคนอื่นด้วย เธอจะหึงไหม? เธอจะอิจฉารึเปล่า? อืม……แล้วอีกอย่าง เธอจะอยากฆ่าผู้หญิงคนนั้นไหม? ”เวินลั่วฉิงฟังเย่ซือเฉินค่อยๆ พ่นคำถามออกมา เขาครุ่นคิดแล้วก็ค่อยๆ พูดออกมา เหมือนกับว่าลังเลเล็กน้อย พอเย่ซือเฉินได้ยินในสิ่งที่เวินลั่วฉิงพูด ก็รู้สึกมีความสุขอย่างบ้าคลั่ง แต่ว่าปฏิกิริยาของเวินลั่วฉิงก่อนหน้านี้ มันไม่ได้ทำให้เขารู้สึกลึกซึ้งอะไรแบบนั้นเลย ดังนั้นเขาก็เลยไม่กล้าจะเชื่อ เลยลองเอ่ยปากถามดู

เย่ซือเฉินรู้สึกว่านิสัยของเขาอ่อนโยนขึ้นเยอะเลย ก่อนหน้านี้พอพูดคุยขัดแย้งกันเมื่อไหร่ เขาก็จะโกรธ และสงสัยทันที แต่ว่าตอนนี้ เขาอยากจะฟังเวินลั่วฉิงพูดอย่างตั้งใจ และทำตามความคิดของเธอ ยิ่งรับวันเขายิ่งรู้สึกว่าตัวเองสามารถเข้าใจความรู้สึกของเวินลั่วฉิงได้อย่างช้าๆ เข้าใจว่าเธอคิดยังไง แล้วหัวใจของเขาก็เข้าใกล้เวินลั่วฉิงขึ้นเรื่อยๆ เขาปลื้มใจมาก ที่เวินลั่วฉิงยอมให้เขาไปทำความเข้าใจกับเธอ ให้โอกาสให้ความรู้สึกของพวกเขาได้เชื่อมกัน

“นายบื้อ ก็ต้องแน่นอนอยู่แล้วสิ”เวินลั่วฉิงตอบอย่างตรงไปตรงมา ครั้งนี้เธอก็ไม่ได้ปิดบังอะไร หลายครั้งเธอก็เสแสร้งทำเป็นไม่สนใจ ก็เพราะว่าเธอมั่นใจว่าเย่ซือเฉินไม่ได้รู้สึกอะไรกับคนพวกนั้น เธอเองก็ไม่ได้มีความจำเป็นต้องไปกังวลอะไร หากมองความสัมพันธ์นี้จริงๆ จะต้องมีความหึงหวง โกรธ บางทีก็มีความรุนแรง และอาจจะมีความบ้าคลั่งด้วยซ้ำ แต่ว่าผู้หญิงพวกนี้ เย่ซือเฉินเอามาใส่ใจเลย และไม่มีทางเป็นภัยต่อเธออย่างแน่นอน เธอก็เลยไม่มีความจำเป็นอะไรต้องไปสนใจ ยิ่งไม่ต้องคิดถึงการที่เธอลงมือเองเลยสิ?

เย่ซือเฉินไม่ค่อยเชื่อเท่าไหร่นัก เวินลั่วฉิงก็ถูเขา : “นี่นายคิดอะไรอยู่เนี่ย！ผู้หญิงพวกนั้นยังเข้าใกล้นายไม่ได้ด้วยซ้ำ แล้วฉันต้องแคร์ด้วยเหรอ? ต้องถือสาไหม? ในสายตาของฉัน พวกเธอชอบหาเรื่อง แม้แต่ทำให้ตัวเองขายหน้า แต่แค่นายไม่แคร์พวกเธอ ฉันก็ไม่จำเป็นต้องไปกังวลอะไร”

เย่ซือเฉินเม้มปาก นี่เขาระแวดระวังมากเกินไปรึเปล่า? ไม่ยังงั้นวันหลังลองให้เวินลั่วฉิงหึงดูหน่อย สัมผัสความรู้สึกของเขาเมื่อก่อนบ้างดีไหม? แต่ว่าเขาก็ส่ายหน้าในัทนีท ความรู้สึกระหว่างพวกเขาสองคนมันไม่สามารถทำให้เจ็บปวดได้ แล้วอีกอย่าง ถ้าไม่มีเรื่องอะไรก็ไม่ต้องไปหาเรื่อง ตอนนี้ไม่ง่ายเลยกว่าที่เวินลั่วฉิงจะสารภาพความรู้สึกของตัวเองออกมา แล้วเขาจะทำให้มันหายไปเหรอ? เขาทนไม่ได้หรอกนะ

เย่ซือเฉินรู้สึกเหมือนกับว่าหลายวันนี้ดวงเขามันพลิกดีขึ้น ความรักมันราบรื่นขึ้นเรื่อยๆ เวินลั่วฉิงดีกับเขามากขึ้นเรื่อยๆ ด้วย! เขาโอ้อวดอยู่ภายในใจ แล้วก็ยิ้มให้เวินลั่วฉิงอย่างอ่อนโยน “ฉิงฉิง ขอบคุณนะ！บางทีฉันอาจไม่เข้าใจความรู้สึกที่คุณพูดในทันที แต่ฉันจะพยายามเข้าใจและเชื่อความรู้สึกระหว่างเรา ฉันไม่รู้ว่าสรุปแล้วเธอชอบคนกี่คนกันแน่ แต่ว่าสิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือ เธอต้องรักฉันเพียงแค่คนเดียวเท่านั้น เธอสามารถรักฉันได้แค่คนเดียวเท่านั้น！ ห้ามแบ่งความรู้สึกนี้ไปให้ใครเด็ดขาด！”เย่ซือเฉินพูดอย่างเอาแต่ใจ แต่ว่าการเอาแต่ใจนี้อาจจะดูเหตุผลในวันปกติ แต่ว่าในเวลาที่อบอุ่นและหวานชื่นแบบนี้ มันดูเอาใจใส่มาก เวินลั่วฉิงสัมผัสได้ถึงความรักที่ลึกซึ้งของเย่ซือเฉิน และก็ละเลยทุกสิ่งทุกอย่างไป

“ตั้งแต่วันที่ฉันคบกับนาย ฉันก็รักนายแค่คนเดียวอยู่แล้ว”เวินลั่วฉิงพูดอย่างอ่อนโยน หลังจากวนไปเวียนมา พวกเขาก็ถูกกำหนดให้ต้องอยู่ด้วยกัน

“อืม！”เย่ซือเฉินำพึมพำ เขาจูบเวินลั่วฉิง ละมุนละไม คืนนี้ยังอีกยาวไกล…