ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน - บทที่ 1652 เลือกที่จะจากออกมา
หลิวหยิงไม่เคยบ่นเรื่องชาติตระกูลของตัวเองเลย แต่เทียบกับซือถูมู่หรงแล้ว ความแตกต่างมันมากเกินไป หลิวหยิงคิด ว่าถ้าซือถูมู่หรงไม่มีอำนาจมากขนาดนี้ ตัวเองก็จะหนีออกมาง่ายขึ้นมาก แต่ว่า ถ้าเป็นแบบนี้ ซือถูมู่หรงก็จะแก้แค้นตระกูลหลิวไม่ได้ ตนเองก็จะไม่มีทางไปหาซือถูมู่หรงได้เช่นกัน แล้วก็จะไม่มีการพัวพัน ไม่เกิดเรื่องแบบในตอนนี้ขึ้น
คุณแม่หลิวกังวลว่าหลิวหยิงจะคิดมาก ก็เลยเริ่มรู้สึกได้ว่าก่อนหน้านี้ตัวเองเข้มงวดจริงจังเกินไป เธอเปิดปากพูดขึ้นอย่างอบอุ่น หยิงเอ๋อร์ แม่ก็เป็นห่วงลูกเหมือนกัน เรื่องในสมัยก่อนลูกยังดูไม่เข้าใจอีกเหรอ? ตระกูลซือถูแทบจะไม่เคยคิดที่จะปล่อยลูกไปเลยนะ แม่ล่ะกลัวจริงๆ ว่าเพื่อตระกูลหลิวแล้ว ลูกจะยอมไปเซ็นสัญญาแบบนั้นกับซือถูมู่หรงโดยที่ไม่บอกไม่กล่าวกันเลยเหมือนเมื่อห้าปีก่อนอีก！แถมตอนนี้กว่าที่ลูกจะจากออกมาได้ก็ไม่ใช่ง่ายๆ ถ้ากลับไปอยู่กับซือถูมู่หรงอีกครั้ง ครั้งหน้าก็จะออกมาไม่ได้แล้วนะ！
คุณแม่หลิวกลัวจริงๆ ว่าถ้าลูกสาวไปอยู่ด้วยกันกับซือถูมู่หรง ชีวิตของหลิวหยิงก็จะถูกทำลายไปจริงๆ เธอเป็นคนที่ให้ความสำคัญกับคนในครอบครัว กับเพื่อน เพื่อพวกเขาแล้ว ไม่ว่าอะไรเธอก็ยอมแลก แต่ จะมีใครคิดถึงเธอล่ะ? ตอนนี้ในใจของหลิวหยิงเอาแต่คิดถึงเรื่องการตายของพ่อของเธอมาโดยตลอด แม้ว่าตอนนี้จะไม่ได้พูด แต่ลึกๆในใจแล้วก็ไม่สามารถรับได้ ถ้าอยู่ด้วยกันกับศัตรูที่ฆ่าพ่อ หลิวหยิงจะยืนหยัดต่อไปได้ยังไง！คุณแม่หลิวรู้สึกกลัว เธอกลัวว่าหลิวหยิงจะไปอยู่ด้วยกันกับซือถูมู่หรงเพื่อที่จะปกป้องพวกเขา ดังนั้นเธอไม่มีทางยอมให้หลิวหยิงไปอยู่ด้วยกันกับซือถูมู่หรงแน่นอน โดยเฉพาะตอนนี้ระหว่างทั้งสองคนยังมีความแค้นที่ไม่สามารถยอมรับกันได้อยู่แบบนี้
แม่ แม่อย่ากังวลใจไปเลย หนูไม่ได้คิดที่จะไปอยู่ด้วยกันกับซือถูมู่หรง แล้วหนูก็ไม่ได้รักเขาด้วย หลิวหยิงพูดขึ้นอย่างแน่วแน่ ที่หนูพูดเรื่องพวกนี้กับแม่ แค่อยากจะดูว่าหนูมีความสำคัญขนาดไหนในใจของซือถูมู่หรงเท่านั้น
คุณแม่หลิวไม่เข้าใจความหมายของหลิวหยิง แต่ก็เปิดปากพูดขึ้นอย่างอบอุ่น ถ้าอย่างนั้นลูกว่ามาสิ ว่าเรื่องระหว่างลูกกับซือถูมู่หรง ลูกรู้สึกว่าอันไหนมันสำคัญกว่ากัน
เขายอมรับว่าหนูเป็นแฟนของเขากับที่บริษัทแล้ว ไม่ยอมให้หนูจากไป แถมยังจะให้หนูมีลูกหนึ่งคนให้กับเขาอีกด้วย หลิวหยิงพูดอย่างนิ่งสงบมาก เหมือนกับว่ากำลังพูดถึงเรื่องของคนอื่นอยู่อย่างไรอย่างนั้น เธอไม่ได้พูดอย่างละเอียด แต่คำพูดง่ายๆเพียงไม่กี่ประโยคนี้ มันก็อธิบายทุกอย่างไว้เสร็จเรียบร้อยแล้ว
สองประโยคหน้า คุณแม่หลิวไม่ได้รู้สึกอะไร ก็แค่เป็นการตัดสินใจด้วยตัวเองของซือถูมู่หรงเท่านั้น แต่……ซือถูมู่หรงให้หลิวหยิงมีลูกให้กับเขา? นี่มันทำให้คุณแม่หลิวรู้สึกตกใจไม่น้อย สถานภาพขนาดนั้นของซือถูมู่หรง การที่จะยอมให้ผู้หญิงสักคนมีลูกให้กับเขา แสดงว่ายอมรับสถานภาพของผู้หญิงคนนั้นแล้ว
เว้นเสียแต่ว่า เขาแค่คิดที่จะเอาเด็กเท่านั้น คุณแม่หลิวรู้สึกสับสนแล้ว หรือว่าซือถูมู่หรงจะมีใจให้กับหลิวหยิง คิดที่จะอยู่ด้วยกันกับหลิวหยิงตลอดไปจริงๆอย่างนั้นเหรอ?
พอคุณแม่หลิวคิดถึงตรงนี้ สิ่งแรกที่คิดก็คือ ซือถูมู่หรงมีใจจริงๆ หรือคิดที่จะแก้แค้นหลิวหยิง? ทรมานเธอเท่านั้น? จากนั้นก็คิดอีกว่า คุณนายซือถูไม่มีทางเห็นด้วยแน่นอน ผู้หญิงคนนั้น แทบอยากจะแยกหลิวหยิงกับซือถูมู่หรงออกจากกันด้วยซ้ำ เธอไม่มีทางยอมรับหลิวหยิงเป็นแน่ แล้วก็ยิ่งไม่ยอมรับว่าหลิวหยิงเป็นลูกสะใภ้ของเธออย่างแน่นอน พอคุณแม่หลิวคิดถึงเรื่องพวกนี้ คิ้วก็ขมวดทันที หรือว่าเธอจะให้ลูกสาวของตัวเองต้องมาทุกข์ทรมานอย่างนั้นเหรอ?
หยิงเอ๋อร์ พวกเราคาดเดาความคิดของซือถูมู่หรงไม่ได้ แต่คุณนายซือถูจะต้องไม่มีทางเห็นด้วยอย่างแน่นอน คุณแม่หลิวพูดอย่างใจเย็น เธอไม่เข้าใจซือถูมู่หรง แต่ก็ไม่ได้รู้สึกดีเหมือนกัน สำหรับซือถูมู่หรง เธอไม่อยากไปประเมินตัดสิน กลัวว่าจะไปเป็นการชี้นำหลิวหยิงในทางที่ผิด แต่ว่า เธอจะต้องพูดถึงผลประโยชน์แล้วก็โทษ ไม่ว่าซือถูมู่หรงจะรักหลิวหยิงหรือไม่ คุณนายซือถูก็ไม่มีทางยอมแน่นอน
หนูรู้ หลิวหยิงใจเย็นมากกว่าที่คุณแม่หลิวคิดเอาไว้ ดูเหมือนว่าเธอจะไม่ได้รู้สึกอะไรกับซือถูมู่หรงจริงๆ แต่ตอนที่ดูเหมือนกำลังครุ่นคิดอะไรอยู่นั้น เผลอใจคิดว่าอาจจะส่งผลกระทบต่อเรื่องเล็กๆน้อยๆในการตัดสินใจของตัวเองได้
สรุปแล้วลูกคิดยังไงกันแน่? ลูกอยากจากออกมา หรือว่าอยากอยู่ต่อ? คุณแม่หลิวถามออกมาตรงๆ ก่อนหน้านี้หลิวหยิงโทรศัพท์ บอกว่าจะต้องพูดกับซือถูมู่หรงให้ชัดเจน เธอตกใจแทบแย่ กลัวว่าหลิวหยิงจะรอตนเองไม่ไหวแล้วไปสร้างความแตกหักกับซือถูมู่หรง ถูกซือถูมู่หรงทำร้าย วันนี้เห็นหลิวหยิงสงบใจลง แต่ตอนนี้พอมองลูกสาวของตนเอง ก็ยังไม่กล้าวางใจลงอยู่ดี
แม่ หนูเคยคิดแก้แค้น แล้วก็เคยคิดจากออกมาเหมือนกัน หลิวหยิงไม่ปิดบังอีก ใจของคุณแม่หลิวก็รู้สึกประหม่าขึ้นมาทันที รอหลิวหยิงอธิบาย
ถ้าแก้แค้น หนูจะอยู่ข้างกายของซือถูมู่หรงตลอดเวลา เพื่อให้ได้ใจของเขา ทำให้เขากับคนในครอบครัวของเขาอยู่ไม่สุขไปตลอด หลิวหยิงพูดขึ้นอย่างใจเย็น ไม่มีความรู้สึกอะไรแม้แต่นิดเดียว ราวกับว่าเธอคิดถึงเรื่องนี้มานับครั้งไม่ถ้วนแล้ว ถึงขนาดที่จะไปลงมือทำแล้วด้วยซ้ำ
แต่ว่า……หนูไม่อยากลากคนในครอบครัวเข้าไปข้องเกี่ยวด้วย ถ้าหนูแต่งงานกับซือถูมู่หรง ไม่ว่าจะเป็นหนู หรือว่าแม่ น้องชาย ก็จะถูกทำร้าย แล้วก็จะไม่สามารถตัดความสัมพันธ์กับซือถูมู่หรงได้อีก นี่ไม่ใช่สิ่งที่หนูต้องการ หลิวหยิงสีหน้าดูโดดเดี่ยว ดังนั้น หนูตัดสินใจที่จะจากออกมา
คุณแม่หลิวถอนหายใจออกมา ค่อยยังชั่ว ค่อยยังชั่วที่หยิงเอ๋อร์ตัดสินใจออกมา คุณแม่หลิวรู้สึกว่า ถ้าอยู่ต่อ คนที่จะทรมานจริงๆไม่ใช่ใครอื่น แต่จะเป็นหลิวหยิงเอง
เรื่องที่อยู่ในส่วนลึกภายในใจของเธอ ไม่ว่าใครคนไหนก็ไม่สามรถทำให้เธอปล่อยวางไปได้ นอกจากว่าหลิวหยิงจะเต็มใจเอง หรือไม่ก็ปล่อยให้เป็นเรื่องของกาลเวลา แต่เวลาที่ความเจ็บปวดใจได้รับการเยียวยา ก็มักจะมีเรื่องอื่นๆอยู่เสมอ เธอไม่กล้าไปคิดถึงเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดเหล่านั้น
ดังนั้น ที่หลิวหยิงบอกว่าจะจากออกมา เธอเห็นด้วยมาก ย้ายไปอยู่ที่สักที่ เริ่มต้นชีวิตใหม่ทั้งหมด แบบนี้จะดีต่อหลิวหยิงมากกว่า ยิ่งไม่ต้องพูดถึง ว่าถ้าซือถูมู่หรงรักหลิวหยิงเข้าจริงๆ ความเจ็บปวดของการได้มาแล้วก็สูญเสียไป จะต้องทำให้เขาจดจำเอาไว้ในใจอย่างไม่มีลืมเลือนแน่นอน
แต่ลูกจะออกมายังไง? ซือถูมู่หรงไม่ยอมให้ลูกจากออกมาไม่ใช่เหรอ? เขาสะกดรอยตามลูกทุกวัน แทบจะไม่ให้โอกาสลูกออกมาเลยด้วยซ้ำ คุณแม่หลิวพูดถาม เธอก็อยากจะพาหลิวหยิงหนีไป แต่การที่จะออกไปจากที่นี่ มันง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ? ซือถูมู่หรงจับตาดูหลิวหยิงอยู่ตลอดเวลา แทบจะไม่ให้โอกาสเธอเลย
ถ้าเกิดซือถูมู่หรงรู้ทุกการกระทำของหลิวหยิง แล้วควรจะทำยังไงล่ะ?
หลิวหยิงสายตาดำมืดลง แม่ ตรงนี้ไม่ต้องเป็นกังวลใจไป หนูจะคิดหาวิธีเอง หลิวหยิงรู้ว่านี่มันยากมากๆ แถมเธอก็ยังต้องมีคนในครอบครัวอีกด้วย จะให้ซือถูมู่หรงพบเห็นไม่ได้ แล้วก็จะให้เขาหาเจอไม่ได้ด้วย！
ถ้าเกิดเธอทำเรื่องนี้ด้วยตัวคนเดียวจริงๆ อาจจะยากซะยิ่งกว่าการปีนขึ้นไปบนฟ้าเสียอีก ดังนั้น เธอจะต้องคิดหาวิธีไปหยิบยืมความช่วยเหลือจากภายนอก จะต้องมีคนที่ซือถูมู่หรงไม่สามารถไปยุแหย่ด้วยได้แน่นอน แล้วก็มีคนบางพวกที่ซือถูมู่หรงไม่ได้ระแวดระวังด้วย คนที่ซือถูมู่หรงไม่กล้าไปยุแหย่ เธอเอื้อมไปไม่ถึง แล้วก็ไม่ได้คิดจะเอื้อมไปด้วย ถ้าอย่างนั้น ก็เหลือคนที่ซือถูมู่หรงคาดไม่ถึงเท่านั้นแล้ว คนพวกนี้นี่แหละ ที่จะเป็นคนที่หลิวหยิงขอหยิบยืมความช่วยเหลือที่แท้จริง แต่เงื่อนไขแรก คือเธอจะต้องเตรียมตัวให้พร้อมเสียก่อน
หลิวหยิงลึกๆในใจรู้ดีว่า ถ้าเธอไปขอร้องเวินลั่วฉิง เวินลั่วฉิงจะต้องมาช่วยเธอแน่นอน แต่แบบนี้ก็จะต้องไปเชื่อมสัมพันธ์และข้องเกี่ยวกับเย่ซือเฉิน หลิวหยิงไม่อยากให้เรื่องนี้ต้องยุ่งยาก ดังนั้นเธอก็เลยไม่อยากรบกวนเวินลั่วฉิง ไม่อยากให้คุณชายสามเย่กับซือถูมู่หรงไม่ถูกกัน ด้วยเหตุนี้เธอจึงทำได้แค่ผูกมัดเรื่องนี้กับตัวเองเอาไว้เท่านั้น ถึงขนาดที่เธอคิดไว้เรียบร้อยแล้ว ต่อให้จะพัวพันอีกพี่รอบ ขอแค่สามารถจากออกมาได้ เธอก็ยอม
เดิมที วันนี้ตอนที่เวินลั่วฉิงอยู่ หลิวหยิงคิดที่จะพูดคุยเรื่องนี้กับเวินลั่วฉิง แต่เวินลั่วฉิงกลับไปก่อน หลิวหยิงไม่ทันได้พูด ตอนนี้……หลิวหยิงรู้สึกว่า ไม่พูดจะดีกว่า รอตัวเองคิดหาวิธีได้แล้ว ค่อยคุยกับเวินลั่วฉิงอีกที ถึงตอนนั้น ซือถูมู่หรงจะทำยังไงก็ไม่สามารถเอาเรื่องเวินลั่วฉิงได้แล้ว
หยิงเอ๋อร์ แม่ไม่อนุญาตให้ลูกไปเสี่ยงในเรื่องที่อันตรายเด็ดขาด！ คุณแม่หลิวพูดขึ้นอย่างเข้มงวดจริงจัง ไม่ได้จริงๆ แม่พาลูกไปที่ที่แม่อาศัยอยู่ก่อนแล้วกัน พักผ่อนอยู่ที่นั่นสักระยะหนึ่ง รอจนซือถูมู่หรงลดการระแวดระวังลง พวกเราก็ค่อยแอบออกไป แม่รู้จักคนที่ชนบทอยู่หลายคน แล้วพวกเราจะไปใช้ชีวิตที่นั่นกัน
คุณแม่หลิวไม่อยากให้หลิวหยิงต้องมาแบกรับความยากลำบากขนาดนี้ ประมาณการคาดการณ์เอาไว้ว่าการลงมือปฏิบัติจริงด้วยวิธีการนี้มีความเป็นไปได้สูงมากขนาดไหน
แม่ ไม่ต้องรีบร้อน ในเมื่อซือถูมู่หรงมีเวลา ถ้าอย่างนั้นก็ยืดเยื้อเวลาเขาเอาไว้ก่อน จะต้องมีช่วงที่เขาไม่ทันได้คาดคิดแน่นอน ยิ่งไปกว่านั้น ขอแค่ซือถูมู่หรงเอาแต่ครุ่นคิดถึงแต่หนู คุณนายซือถูก็จะไม่สามารถอดทนได้อีก หนูไม่เชื่อว่าซือถูมู่หรงจะสามารถเอาแต่จับจ้องหนูได้ตลอดเวลาหรอกค่ะ หลิวหยิงพูดขึ้น เธอวางแผนที่จะไปอยู่ที่ประเทศเล็กๆ จากนั้นก็ย้ายไปอยู่ที่ริมทะเล ลงหลักปักฐานที่นั่น ตอนนี้ก็กำลังดูๆอยู่ว่ามีโอกาสตอนไหนที่จะสามารถจากออกมาได้ หลิวหยิงคิดอยู่ภายในใจ ขอแค่ไม่อยู่ที่นี่ ซือถูมู่หรงก็จะไม่สามารถติดตามเธอไปตลอดได้แน่นอน เธอลงหลักปักฐานที่นี่ แม่ของเธอก็อยู่ที่นี่เหมือนกัน การจากออกไป พูดเหมือนง่าย แต่เขาไม่สามารถจากไปได้ ตนเองไม่อยู่ที่นี่ ก็เท่ากับว่าสลัดพ้นจากการควบคุมของเขาแล้วไม่ใช่หรือไง?
คุณแม่หลิวพยักหน้า สีหน้าที่นิ่งสงบของหลิวหยิงทำให้เธอผ่อนคลายลง ดูเหมือนว่าหลิวหยิงจะคิดหาวิธีได้แล้ว แต่ว่า เธอก็ไม่รีบร้อน ขอแค่ตอนนี้เธออยู่ข้างกายของหลิวหยิง แน่ใจว่าหลิวหยิงปลอดภัย เรื่องอื่นๆทั้งหมดก็ไม่สำคัญแล้ว