ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน - บทที่ 1682 เด็กไม่มีความสัมพันธ์กับคุณ

ซือถูมู่หรงมองดูหลิวหยิง นี่คือ？หมายความว่าไง อะไรคือเขาแน่ใจแล้วหรือ？เรื่องนี้จำเป็นต้องแน่ใจด้วยหรือ？ข้างกายหลิวหยิง น่าจะมีแค่ผู้ชายอย่างเขาคนเดียวนี่นา？หรือว่ามีความหมายอื่น？ส่วนสีหน้าของหลิวหยิง มีการประชดประชันและหัวเราะเยาะ หรือว่าความหมายของหลิวหยิงคือ เด็กคนนี้ไม่มีความสัมพันธ์กับเขาใดๆเลยด้วยซ้ำงั้นหรือ？เด็กคนนี้ เป็นของใครกันนะ？

สีหน้าของซือถูมู่หรงดูแย่ลงอย่างกะทันหัน คำพูดของหลิวหยิงใช่ว่าไม่มีเหตุผล ยังพูดอีกว่าเด็กคนนี้ไม่เกี่ยวข้องกับเขาจริงๆ？ซือถูมู่หรงคิดอย่างจริงจังอีกครั้ง ตอนที่หลิวหยิงตั้งครรภ์ คือหนึ่งเดือนก่อน ตอนนั้นเธอยังอยู่ข้างกายเขาเลย เป็นไปไม่ได้ที่จะไปสัมผัสกับผู้ชายคนอื่น เพราะฉะนั้นเด็กคนนี้เป็นของเขาแน่ๆ ซึ่งไม่ใช่คนอื่น หลิวกยิงพูดแบบนี้ ทำไปก็เพราะต้องการให้เขาโมโห และทำให้พวกเขาตัดความสัมพันธ์อย่างสิ้นเชิงก็แค่นั้นเอง

ซือถูมู่หรงคิดจุดนี้ออก ในที่สุดสบายใจขึ้นมาบ้าแล้วเขาเงยหน้าขึ้นมามองหลิวหยิง เป็นลูกของฉันรึเปล่าคุณรู้ดีที่สุด ฉันก็รู้ดี คุณพูดว่าไม่ใช่ของฉัน ฉันไม่เชื่อหรอก 

หลิวหยิงหัวเราะเบาๆ คิดไม่ถึงเลยว่าซือถูมู่หรงถึงกับรักษาความนิ่งสงบได้อีก เฮ้อ เมื่อก่อนเขาแคร์เรื่องแบบนี้ที่สุดเลยไม่ใช่หรือ? ตอนนี้ไม่แคร์แล้วหรือ？หรือว่านึกถึงอย่างอื่น？

 ลูก เป็นของฉัน ใช่ไหม？ ซือถูมู่หรงเห็นหลิวหยิงไม่ตอบโต้ จึงแน่ใจความคาดเดาในใจ หลิวหยิงก็แค่ทำให้เขาโมโหเท่านั้นเอง แบบนี้ทั้งคู่ก็ไม่มีการติดต่อกันอีก ก็แค่นี้เอง

 เป็นของคุณ แล้วไง เด็กคนนี้ไม่มีความเกี่ยวข้องใดๆกับคุณทั้งนั้น หลิวหยิงมองกลับไปอย่างไม่สนใจ แววตาของซือถูมู่หรงมีความเย็นชาเล็กน้อย แต่ว่าหลิวหยิงไม่แคร์ ซือถูมู่หรงไม่ควรมีผลกระทบต่อชีวิตเธออีกแล้ว พวกเขาไม่ควรติดต่อกันอีก ต่อให้มีเด็กคนนี้ก็ตาม ก็เป็นเช่นนี้ตามเคย

ซือถูมู่หรงมองดูหลิวหยิง เธอหมายความว่าไง ทำไมถึงพูด ครั้งแล้วครั้งเล่าว่า เด็กคนนี้ไม่เกี่ยวข้องกับเขา？ความสัมพันธ์ทางสายเลือดตัดกันไม่ขาดแท้ๆหรือว่าหลิวหยิงสามารถทำให้เด็กคนนี้ไม่เกี่ยวข้องกับเขาใดๆจริงๆหรือ？หรือว่า หลิวหยิงกำลังย้ำอะไรอยู่

 ไม่เกี่ยวข้องได้ไงกันล่ะ？เธอเป็นสายเลือดของเราทั้งคู่นะ ตัดยังไงก็ไม่ขาดหรอกนะ ซือถูมู่หรงพูดอย่างมั่นใจและใจเย็น ต่อให้หลิวหยิงเป็นแม่ก็ตาม ก็ไม่สามารถแยกความสัมพันธ์แบบนี้ได้นี่น่า

 ประธานซือถูมู่หรงคิดมากไปแล้ว เด็กคนนี้เป็นของฉันคนเดียว ไม่เกี่ยวกับคุณ เพราะฉะนั้นเขาจะไปไหนมาไหน มีแค่ฉันที่ตัดสินใจคนเดียว หลิวหยิงพูด เหมือนกับว่า เมื่อกี้พูดกับซือถูมู่หรงเยอะเกินไปแล้ว ไม่ควรให้โอกาสเขาเลยด้วยซ้ำ ตัวตนของเด็กคนนี้ ไม่ควรให้เขารับรู้

 หมายความว่าไง？ ซือถูมู่หรงเห็นสีหน้าที่เย็นชาและไร้หัวใจของหลิวหยิงแบบนี้น้อยมาก ที่สำคัญหัวข้อที่พิจารณา ยังเป็นเด็ก ซึ่งมีตัวตนแล้ว ผู้เป็นแม่ หลิวหยิงไม่น่าจะไร้หัวใจขนาดนี้ อย่างน้อย ควรอ่อนโยนบ้างหรือว่าอารมณ์แปรปรวนบ้าง

 ประธานซือถูมู่หรงฉลาดขนาดนี้ จะเดาความหมายของฉันไม่ได้เชียวหรือ？ หลิวหยิงไม่พูดตรงๆ เตือนซือถูมู่หรงแบบไม่ชัดเจน ยิ่งไปกว่าแววตาท้าทายและมีความแค้น หัวใจของซือถูมู่หรง เหมือนถูกอะไรบีบ ความหมายของหลิวหยิง ชี้ไปในทิศทางมากเกินไป ทำให้เขาคิดไปในทางอื่นไม่ได้

หลิวหยิงต้องการทำให้ซือถูมู่หรงเข้าใจผิด ถ้าซือถูมู่หรงไม่รู้ตัวตนของเด็กคนนี้ตลอดไป ดีที่สุด ถ้ารู้แล้ว ถ้างั้น คนนี้ก็ไม่ควรมี ตัวตน แล้ว เพราะฉะนั้นก็ทำให้เขาหายไปเถอะ ถ้าหลอกซือถูมู่หรงได้ก็ดีสิหลิวหยิงคิดๆอยู่ แววตามีความล้อเล่นกับหัวเราะเยาะ เสียดาย รอยยิ้มนั้นมันขมขื่นเกินไป หลิวหยิงแทบจะควบคุมไม่ได้

ซือถูมู่หรงอยู่ในรอยยิ้มนั้น หัวใจแหลกสะลายเป็นชิ้นๆ ไม่เพียงแต่ที่เขาคาดเดาไว้ ยังเป็นเพราะรอยยิ้มของหลิวหญิง ช่างขมขื่นเกินไป เหมือนกับรอยหมึกบนเสื้อขาว ไม่สามารถละเลยได้เลย ส่วนหมึกจุดนี้ เขาเป็นคนเขียนขึ้นไปเอง หลิวหญิงกำลังแก้แค้นเขาอยู่

ชั่วขณะหนึ่งซือถูมู่หรงรู้สึกได้ว่า ตั้งแต่แรกหลิวหยิง ก็ไม่คิดพูดคุยกับเขาดีๆอยู่แล้ว ก็เหมือนกับกำลังเดิมพัน หลิวหยิงเดิมพันทุกอย่างตั้งนานแล้ว ต้องการบาดเจ็บทั้งคู่ และต้องการพังทลาย

 เพราะฉะนั้น ความหมายของคุณคือ…… ซือถูมู่หรงพูดต่อไปไม่ไหว เสียงของเขาสั่นคลอน เขารับไม่ได้ตัวเองเพิ่งรู้ตัวตนของลูก ก็ถูกปฏิเสธไปเลยทันที เขายิ่งรับไม่ได้ หลิวหยิงไร้หัวใจขนาดนี้ แม้แต่เด็กก็ไม่ยอมเอาไว้ เอาออกรวดเร็วขนาดนี้ กลัวอะไรอยู่หรอ？

 ใช่สิ เด็กถูกฉันเอาออกไปแล้ว หลิวหยิงพูดไหลไปตามคำพูดของซือถูมู่หรง เขาพูดไม่ออก ถ้างั้น เธอขอพูดแทนเขาก็แล้วกัน ยังไงซะระหว่างพวกเขา ได้แตกหักกันไปตั้งนานแล้ว ทำไมต้องไว้หน้ากันด้วยล่ะ？

ตอนนี้ซือถูมู่หรงรู้ตัวตนของเด็กแล้ว ไม่ยอมปล่อยมืออย่างชัดเจน ยิ่งไปกว่านั้นอยากให้ทั้งคู่ติดต่อกันอีกครั้ง ซือถูมู่หรงเคยถามความคิดเห็นของเธอแล้วหรือว่า？เธอยินยอมรึเปล่า

ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ถ้างั้น ทำไมต้องเพิ่มความทุกข์ ตัดขาดกันไปเลยทันที ตัดตัวตนของเด็กไปเลยโดยตรง หลิวหยิงพูดกับเด็กในใจว่า‘ลูกจ๋า แม่ขอโทษนะลูก อย่าโทษแม่เลยนะ วันข้างหน้า เราใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน ก็สามารถอยู่ดีมีสุขได้นะลูก’

ซือถูมู่หรงแทบจะบ้าคลั่งแล้ว เขาลุกขึ้นมาอย่างกะทันหัน ชนกับขอบโต๊ะ ขาถูกชนแบบแรงๆ แต่ว่าเขาเหมือนไม่รู้สึก ตรึงไว้บนโต๊ะและมองดูหลิวหยิง เอ่ยปากอย่างไม่น่าเชื่อว่า คุณ……เมื่อกี้คุณพูดว่าอะไรนะ？ 

 ฉันพูดว่า ลูกถูกฉันเอาออกไปแล้ว หลิวหยิงมองหน้าซือถูมู่หรง ไม่หลบหนี จ้องมองเขาอย่างไม่คลาดเคลื่อน เหมือนกำลังแย่งชิงอะไรสักอย่าง หน้าตาไม่ถอยเด็ดขาด

 ฉันไม่เชื่อ ซือถูมู่หรงจ้องตาหลิวหยิงอย่างไม่คลาดเคลื่อน อยากเห็นหลบหนีกับรู้สึกผิดจากข้างใน แต่ว่า……ไม่มี หลิวหยิงแค่จ้องเขาแบบ ไม่หลบหนี แววตาเหมือนบ่อน้ำที่แห้งขอด ไม่มีคลื่น เหมือนกับว่าสิ้นหวังตั้งนานแล้ว

ซือถูมู่หรงรู้สึกว่า แววตาของหลิวหยิงก็คือมีดเล่มหนึ่ง แทงหัวใจของเขาอย่างครั้งแล้วครั้งเล่า ไม่ปรานีเลยสักนิด เจ็บที่ไหนก็แทงที่นั่น หลิวหยิงไม่คิดปรานีเลยด้วยซ้ำ ส่วนแววตาของหลิวหยิง เหมือนกับบอกความจริงนี้ให้กับเขา ซือถูมู่หรงแทบจะบ้าไปแล้ว

 คุณโหดเหี้ยมขนาดนี้ได้ยังไง？นั่นคือลูกของคุณนะ และเป็นลูกของฉันด้วย ทำไมคุณโหดขนาดนี้  ซือถูมู่หรงตะโกน หลิวหยิง หลิวหยิง ทำไมต้องใช้น้ำเสียงที่ใจเย็นแบบนี้ และะพูดคำพูดที่ไร้หัวใจขนาดนี้นะ คุณไม่รู้หรือว่า คำพูดของคุณคำเดียว ก็ตัดความหวังกับหนทางของฉันทั้งหมดแล้ว？ซือถูมู่หรงไม่เคยสิ้นหวังเหมือนเช่นตอนนี้มาก่อน หลิวหยิงแก้แค้นเขาอยู่ แก้แค้นแบบไม่เหลือเยื่อใย

 คุณตัดสินใจจุดจบของเขาคนเดียวได้ยังไง คุณเลือกที่จะเอาเขาออกไปคนเดียวได้ยังไง？ ซือถูมู่หรงอยากถามหลิวหยิง เคยเห็นเขาเป็นพ่อเด็กไหม คนที่เขาเคยร่วมหลับนอนด้วยกัน อย่างน้อย บอกเขาสักคำ ให้เขารู้ตัวตนของลูกคนนี้ ต่อให้หลิวหยิงไม่อยากเอาไว้ก็ตาม เขาก็จะเคารพในการตัดสินใจของหลิวหยิง แต่ว่า อย่าตัดสินใจคนเดียวได้รึเปล่า ทำเหมือนกับเขาเป็นอากาศ

หลิวหญิงมองดูเขาอย่างยิ้มแย้ม พูดแบบไม่เห็นด้วยว่า ทำไมฉันจะตัดสินใจการจะอยู่และการจะไปของเขาไม่ได้ล่ะ？เขาอยู่ในท้องของฉัน เป็นของฉันคนเดียว ฉันสามารถเลือกที่จะตั้งครรภ์สิบเดือนแล้วคลอดเขาออกมา เช่นเดียวกันฉันก็สามารถเลือกที่จะปล่อยเขาทิ้งไป ประธานซือถูมู่หรงมีสิทธิ์อะไรมาพูดแบบนี้？ หลิวหยิงก็หวังว่าลูกตัวเองมีทั้งพ่อและแม่อย่างสมบูรณ์แบบ และโตขึ้นมาแบบถูกตามใจ แต่ว่า เธอทำไม่ได้ เธอให้พ่อกับลูกคนนี้ไม่ได้ ให้ได้แค่ตามใจและความรัก และให้เขาโตมาแบบไม่ต้องกังวล

 หลิวหยิง คุณเข้าใจรึเปล่า ฉันเป็นพ่อของเด็กคนนี้ ฉันมีสิทธิ์รับรู้ตัวตนของเขา ฉันจำเป็นต้องเข้าร่วมเรื่องนี้ ฉันควรคิดทบทวนเรื่องที่ลูกจะอยู่จะไปกับคุณ 

 ก็เป็นเพราะว่าคุณเป็นพ่อของลูก ฉันถึงเลือกที่จะเอาเขาออกไง！ หลิวหยิงพูดอย่างเย็นชา ดูท่าคนตรงข้ามยังไม่เข้าใจ สำหรับเธอแล้ว เหตุผลที่ละทิ้งเด็กคนนี้ไป ก็เพราะเขา ถ้าไม่ใช่เพราะร่างกายของเธอ ถ้าไม่ใช่เพราะแม่พยายามห้ามไว้ เธอไม่เอาเด็กคนนี้ไว้เด็ดขาด เธอต้องเตรียมใจแค่ไหน ถึงสามารถเอาเด็กคนนี้ไว้ หลังจากนั้นถึงจะสามารถรักเขาอย่างไม่ต้องกังวล？ซือถูมู่หรงไม่เข้าใจเลยด้วยซ้ำ และไม่มีวันเข้าใจด้วย

เขาถือสิทธิ์อะไรมาสงสัยตัวเอง มีสิทธิ์อะไรมาถามตัวเองล่ะ？เธอไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่า มีลูกคนหนึ่งกับซือถูมู่หรง นี่เป็นอุบัติเหตุ กลับไม่ใช่อุบัติเหตุที่สวยงาม ที่นำพามาให้กับเธอ ก็มีแต่เสียใจกับลังเล ไม่ง่ายเลยกว่าเธอจะยอมรับตัวตนของลูกคนนี้ ต้องรักษาร่างกายให้แข็งแรง และคลอดเขาออกมา แต่ว่า ทำไมซือถูมู่หรงต้องปรากฏตัวออกมาด้วยล่ะ？ทำไมไม่ให้เธอใช้ชีวิตอยู่คนเดียวแบบสบายๆล่ะ？