ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน - บทที่ 1730 พิธีเซ่นไหว้ (3)
ถังจื่อโม่เข้าใจในชั่วเวลานี้เอง ที่เกาะซื่อหลี ต่อให้เป็นอะหลิง ต่อให้เธอจะเป็นหลานสาวที่เติบโตมาบนเกาะซื่อหลี ก็อันตรายเหมือนกัน ถึงขั้นว่าแม้แต่ปกป้องตัวเองก็ทำไม่ได้
ที่เรียกว่าพิธีบูชา ก็แค่การทำนาย ทำนายถึงคนที่มายังเกาะซื่อหลี เคราะห์ดีร้ายในภายหลัง รวมไปถึงว่านำพาภัยพิบัติมาสู่เกาะซื่อหลีหรือไม่
ถังจื่อโม่ยืนอยู่ตรงกลาง ผู้อาวุโสใหญ่ยืนขึ้น ทำการทำนายให้ถังจื่อโม่ แสงไฟวูบวาบเป็นพักๆ ถังจื่อโม่ไม่เข้าใจ เป็นเพราะลม หรือเป็นเพราะการเซ่นไหว้ของเกาะซื่อหลีจริงๆ
อะหลิงมองอยู่ด้านข้าง บนใบหน้าไร้ความรู้สึก ถ้าหากว่าถังจื่อโม่เป็นคนคนนั้น เช่นนั้นผลการทำนายของเขาจะต้องออกมาแย่มากๆ เขาคงต้องตาย ต้องทำอย่างไรเขาถึงจะมีชีวิตรอดต่อไปได้?
พิธีเซ่นไหว้ของเกาะซื่อหลี คือการให้คนคนหนึ่งยืนอยู่ตรงกลางวงอาคม วงอาคมจะวัดประเมินภัยคุกคามที่เขามีต่อเกาะซื่อหลี ถ้าหากเปลวไฟดับหมดก็หมายความว่าคนคนนี้นำพาภัยพิบัติมาสู่เกาะซื่อหลี เกาะซื่อหลีจะไม่ปล่อยเขาไป
เปลวไฟบนลานดับพรึ่บไปเจ็ดดวงทันที หัวใจของอะหลิงมั่นคงขึ้นในพริบตา ยังดี ไม่ได้ดับหมด มีทางรอดสายหนึ่ง
ท่านยาย คนที่เกาะซื่อหลีช่วยเลือกให้เขาคืออะฉี อะหลิงพูดอยู่ด้านข้าง
ผู้อาวุโสใหญ่พยักหน้าอย่างพอใจ อืม ไม่เลว อย่างน้อยก็เหลือเปลวไฟหนึ่งดวง ที่เกาะซื่อหลี ถ้าหากว่าไฟดับหมด จะต้องถูกฆ่าตายทันที เด็กชายคนนี้ มีภัยคุกคามต่อเกาะซื่อหลี แต่ยังดี ยังอยู่ในขอบเขตที่คุมได้ ปล่อยไว้ก็ปล่อยไว้แล้วกัน
ในเมื่อเป็นเช่นนี้ อะฉี คนผู้นี้ยกให้นายแล้ว ผู้อาวุโสใหญ่กลับไปนั่ง สายตาเธอกวาดผ่านอะหลิง มองออกว่าเธอสนใจต่อเด็กชายที่อยู่ฝั่งตรงข้ามมาก ครั้งนี้กลับไม่ได้แย่งชิง น่าแปลกอยู่บ้าง
อะหลิง เธอไม่ชอบเขาเหรอ? ผู้อาวุโสใหญ่ถามขึ้นอย่างกะทันหัน อะหลิงเด็กหญิงคนนี้ ตอนนี้เรียนรู้ที่จะปกปิดตนเองแล้ว ยังมีความคิดเป็นของตัวเอง ไม่ยอมรับการควบคุมเข้าไปทุกทีๆแล้ว
ชอบค่ะ แต่ว่า เกาะซื่อหลีเลือกอะฉีแล้ว ฉันก็ไม่อาจโต้แย้ง ยิ่งไม่กล้าต่อต้านคำสั่งของเกาะซื่อหลี อะหลิงพูดอย่างเชื่อฟัง เธอมองไปทางถังจื่อโม่แล้วพยักหน้าให้เขาเบาๆ
ถังจื่อโม่ค่อยๆวางใจลง ดูท่า อะฉีคนนี้ จะปลอดภัยเป็นเวลาชั่วคราว
ไม่เลว เธอจำได้ก็ดี ผู้อาวุโสใหญ่พอใจในคำตอบของอะหลิงมาก ยังดี ที่เธอไม่ได้คิดจะต่อต้านคำสั่งของเกาะซื่อหลี มิฉะนั้น เธอก็ปกป้องอีกฝ่ายไว้ไม่ได้เช่นกัน!
เมื่อครู่ผู้อาวุโสอะฉีพูดว่า ถ้าเอาคนให้คุณแล้ว คุณจะปล่อยคนอื่นๆกลับมา ไม่รู้ว่าตอนนี้ยังนับอยู่หรือไม่? อะหลิงหันไปทางอะฉี บนหน้าประดับรอยยิ้มเย็น ไม่ได้ต่อต้านคัดค้าน เป็นเพียงการไต่ถามอย่างหนึ่ง
นับสิ! คืนวันนี้ฉันจะไปปล่อยคนคนนั้นกลับไป! เพราะถังจื่อโม่ได้ติดตามเขา อะฉีจึงพอใจมาก ดังนั้นเรื่องอื่นๆ จึงไม่อยากซักถามแม้เพียงครึ่งส่วน
เช่นนั้นก็ลำบากผู้อาวุโสแล้ว อะหลิงยิ้ม ถังจื่อโม่รู้สึกได้ถึงการคุกคามเล็กน้อยจากรอยยิ้มนี้ อะหลิง คิดจะใช้ประโยชน์จากเขากระทำสิ่งใด?
ในเมื่อคนคนนี้เป็นของฉันแล้ว งั้นฉันพาเขาไปได้แล้วหรือยัง? อะฉีมองถังจื่อโม่ที่อยู่บนลาน พูดอย่างรอไม่ไม่ไหว เด็กน้อยน่ารักของเขา นานมากแล้วที่ไม่ได้เห็นคนใหม่ คนที่พากลับไปครั้งนี้ น่ารักน่าเอ็นดู ฉลาดมาก จะต้องทำให้เขาพอใจได้แน่ๆ อะฉีกระตุกริมฝีปาก ยิ้มอย่างคลุมเครือ
อะหลิงไม่ได้พูดอะไร รู้สึกกังวลใจขึ้นหลายส่วน มองไปทางผู้อาวุโสใหญ่ ผู้อาวุโสใหญ่โบกมือ พากลับไปเถอะ ดูแลดีๆ แล้วก็ อย่าทำให้คนเสียสติไปละ
อะฉีหัวเราะดังฮ่าๆ เข้าไปคว้าคอเสื้อถังจื่อโม่ พาคนจากไปทันที
คนอื่นๆก็ค่อยๆแยกย้ายไป มีคนไม่ยินยอมพร้อมใจ มีคนไม่เห็นว่าเป็นอะไร และมีคนที่รอดูเรื่องสนุก
อะหลิงตามผู้อาวุโสใหญ่จากไป เปลวไฟที่อยู่ด้านหลังพวกเขา ในตอนที่มองไม่เห็นแล้วได้ดับลงอย่างช้าๆ
คุกเข่าลง! เพิ่งกลับมาถึงห้อง ผู้อาวุโสใหญ่ก็สะบัดฝ่ามือใส่อะหลิงฉาดหนึ่ง อะหลิงไม่ได้เตรียมป้องกันแม้แต่น้อย ถูกฝ่ามือตบล้มลงพื้น คราบเลือดตรงมุมปากถูกอะหลิงเลียออก
อะหลิงคุกเข่าอยู่ที่พื้น ไม่พูดอะไร
ทำไมเธอถึงไปอยู่ด้วยกันกับคนที่เพิ่งมาได้? ผู้อาวุโสใหญ่ซักถาม ดีจริงๆ หลานของเธอ กล้าที่จะปิดบังเธอคบค้ากับคนนอกที่มาแล้ว ความปรารถนาในใจ ปิดไว้ไม่ได้แล้วสินะ!
สิ่งนี้ท่านยายควรไปถามอาลั่วคนที่พามานะคะ พวกเราแม้แต่พบก็ไม่เคยพบเจอกันมาก่อน ถูกเขาพากลับมาโดยตรง ถ้าไม่ใช่ว่าฉันได้ข่าว คนคนนี้ก็ตายตั้งแต่เมื่อวานแล้ว อะหลิงพูดอย่างไม่ยินยอม คนข้างหน้าคนนี้ปกป้องเธอ เธอรู้ ดังนั้นเรื่องราวมากมาย เธอจึงไม่ได้ใส่ใจมันเลย หรือไม่ก็มองข้ามไปโดยไม่รู้ตัว เพียงแต่ว่าทำไมกัน ท่านยายไม่เชื่อใจเธอตั้งแต่เมื่อไหร่?
ต่อให้เขาตาย มันก็ไม่เกี่ยวกับเธอ! ผู้อาวุโสใหญ่ตวาดด้วยความโมโห ฉันเคยบอกเธอแล้ว อย่าไปคบหากับพวกเขา ผู้อาวุโสหลายคนนั้น คนไหนบ้างที่ไม่ต้องการชีวิตของเธอ เธออยู่ให้นิ่งๆ ตีเสมอพวกเขาได้แล้วค่อยทำอะไร ไม่ดีหรือ? เธอไม่ชอบอะหลิงมาโดยตลอด แต่ว่านี่เป็นสายเลือดเดียวที่มีอยู่ของเธอ ยังคงต้องปกป้อง แต่ว่าคนคนนี้ดันไม่ตระหนักเลยสักนิด คนนอกที่มาเกาะซื่อหลี เธอมักจะไปคบหาด้วยอยู่เรื่อย ทั้งยังปกป้องอีก คิดว่าเธอที่เป็นหนามยอกอกนี้ ยังไม่พอที่จะทำให้ผู้คนแค้นใจหรือไร?
ท่านยายคิดว่า ฉันจะมีชีวิตจนเป็นผู้ใหญ่ได้ไหม? อะหลิงยิ้มเย็น ตอนนี้เธอเพิ่งจะเจ็ดปี ถ้าหากอายุถึงสิบปีแล้ว ยังมีใครปกป้องได้อีกไหม? คนเหล่านั้น แต่ละคน มีใครอยากให้เธอมีชีวิตอยู่บ้าง?
นั่นเป็นเรื่องของเธอ เกี่ยวอะไรกับฉันล่ะ? ฉันเพียงแค่ปกป้องเธอจนอายุถึงสิบปีเท่านั้น ที่เหลือ อยู่ที่เธอเอง ผู้อาวุโสใหญ่ยิ้มเย็น ตอนนั้นที่ไว้ชีวิตเธอ ก็เป็นความเมตตาของฉันแล้ว เธอยังอยากจะได้มากกว่านี้?
ฉันไม่ใช่หลานสาวของยายเหรอ? อะหลิงไม่เข้าใจ ทุกครั้ง เธอจะต้องเตือนเรื่องนี้กับตน ราวกับกำลังอ่านคำตัดสินโทษประหารเธอ ที่น่าขันก็คือ ไม่ใช่ว่าอีกฝ่ายคิดจะปกป้องเธอจนอายุถึงสิบปี แต่เป็นปกป้องได้แค่สิบปีต่างหาก อย่างไรเสียในปีนั้น เธอก็ได้ ขาย ตนให้กับผู้อาวุโสเหล่านั้นไปแล้ว
เธอใช่ แต่ว่า ก็เป็นเพียงแค่หลานสาวของฉันเท่านั้น ผู้อาวุโสใหญ่ยิ้มเย็น ที่เกาะซื่อหลีแห่งนี้ มีความรักของครอบครัวอะไรที่ไหนกัน ล้วนต่างรับเอาสิ่งที่จำเป็นก็เท่านั้น ถ้าไม่ใช่ว่าอะหลิงสามารถนำพาผลประโยชน์มาให้เธอได้ เธอจะเก็บอีกฝ่ายไว้ทำไม? เก็บ ตัวหายนะ เช่นนี้ไว้
ดังนั้น เพื่อคนนอกคนหนึ่ง ท่านยายจึงพาลใส่ฉันเหรอคะ? อะหลิงไม่เข้าใจ ทำไมกัน เห็นๆว่าใจอ่อน อยากจะปกป้องตน จะต้องทำให้ตัวเองในเวลานี้เป็นคนเย็นชาไร้น้ำใจคนหนึ่งด้วยหรือ?
พาลโกรธ? อะหลิง ฉันไม่เคยบอกเธอเหรอว่าพ่อแม่เธอตายอย่างไร ผู้อาวุโสใหญ่ยิ้มขึ้นมาในฉับพลัน คิดไม่ถึงว่าอยู่ที่เกาะซื่อหลีมานานขนาดนี้ กลับยังมีความรู้สึกมากมายได้อยู่ ช่าง…ทำให้คนผิดหวังเสียจริง!
อะไรนะ? อะหลิงมึนงงไป พ่อแม่ของเธอตายอย่างไร ไม่ใช่ว่าโดนผู้อาวุโสสองสามคนบีบเค้นจนตายหรอกหรือ? ที่เธอรู้ทั้งหมด มีเพียงแม่ฝ่าฝืนกฎของเกาะซื่อหลี หลังจากคลอดเธอก็ตายไป หรือว่า ยังมีเรื่องอื่นที่ปกปิดไว้?
ชั่วเวลานี้ หัวใจของอะหลิงเต้นกระหน่ำ เธอรู้สึกเหมือนตนเองทำอะไรผิดไปตั้งแต่เริ่มต้น เกาะซื่อหลี เป็นสถานที่กินคนแห่งหนึ่ง! เธอคิดว่า ตนมีน้ำหนักในใจของท่านยาย แท้จริงแล้วไม่มี เป็นเพียงแค่ความสมัครใจเพียงฝ่ายเดียวของเธอเท่านั้น ไม่มีข้อยกเว้นโดยสิ้นเชิง
แม่ของเธอ รักคนนอกคนหนึ่ง เกาะซื่อหลีแห่งนี้ไม่มีทางรับได้เป็นอันขาด แต่ว่า ถ้าฉันเต็มใจจะปกป้องเธอ ก็ยังปกป้องไว้ได้ แต่ฉันไม่คิดจะปกป้องเธอ ดังนั้นผู้อาวุโสเหล่านั้นถึงได้ทำร้ายเธออย่างกำเริบเสิบสาน เธอรู้ไหมว่าทำไมเธอถึงยังมีชีวิตอยู่ เพราะแม่ของเธอ ทิ้งทุกอย่างเพื่อปกป้องเธอ ผู้อาวุโสพูดถากถาง อันที่จริง ฉันไม่ยอมให้เก็บเธอไว้ แต่ว่าหลังจากที่เธอเกิดมา การทำนายที่ฉันทำนายให้เธอ ชะตาของเธอดีมากจริงๆ อีกทั้งยังสามารถป้องกันภัยพิบัติครั้งหนึ่งให้เกาะซื่อหลีได้ ดังนั้นฉันจึงได้เก็บเธอไว้
เป็นเรื่องในอดีตเมื่อนานมาแล้ว นึกขึ้นมาได้ยากลำบากอยู่บ้าง แต่ถ้าเต็มใจจะนึกคิด ก็สามารถคิดได้อย่างชัดเจน นัยน์ตาของผู้อาวุโสใหญ่ฉายแววอาลัย นานมากแล้วจริงๆ ถ้าไม่ใช่ว่าครั้งนี้ได้เจอเด็กคนนี้ เธอก็เกือบจะลืมการทำนายในปีนั้นไปแล้ว
เธอไม่ได้สงสัยเหรอว่าทำไมฉันถึงพูดอยู่ตลอดว่าปกป้องเธอได้ถึงอายุสิบขวบปีเท่านั้น? เป็นเพราะการแสดงคำทำนาย ถ้าตอนที่เธออายุได้สิบปี เกาะซื่อหลียังไม่เกิดเรื่องอะไร ก็จะไม่เกิดเรื่องอะไรขึ้นอีกแล้ว ผู้อาวุโสใหญ่ยิ้ม แต่สีหน้าบนใบหน้าดูโหดร้ายอย่างยิ่ง ก่อนหน้าผลคำทำนายคล้ายจะผิดพลาด เด็กที่อะหลิงพามาวันนี้ เมื่อวานเธอได้ทำการทำนายไปแล้ว ไม่ใช่คนของตระกูลโม่ ไม่ใช่คนที่สามารถทำลายเกาะซื่อหลีได้ วันนี้การทำนายต่อหน้าทุกคน ก็ยืนยันแล้วว่านี่คือเรื่องจริง คนของอะฉี จะมีชีวิตรอดต่อไปหรือไม่ เธอไม่สนใจเลยสักนิด ถึงอย่างไร…ก็ไม่ใช่คนในโชคชะตา
ฉันนึกว่าท่านยายชอบฉันเสียอีก อะหลิงเอ่ยถามเจือไปด้วยความหวังเสี้ยวหนึ่ง