ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน - บทที่1035 ศัตรูที่แข็งแกร่งคิดจะมาแย่ง คุณชายสามเย่กับแผนสกปรก （2）

“ฉันกำลังคิดว่า อะเฉิงให้ความสนใจในตัวคุณหนูใหญ่ถังมากเกินไป แม้แต่ความอยากรู้อยากเห็นที่มากมายของเขาก็ถูกเรื่องคุณหนูใหญ่ถังกลบจนหมด นายคิดว่าอะเฉิงคิดอะไรกับคุณหนูใหญ่ถังหรือเปล่า ? ”ซ่างกวนหงในตอนนี้ได้วางพู่กันในมือลง แล้วมองไปที่ผู้ดูแลจ้ง มีเพียงเรื่องของคุณหนูใหญ่ถังเท่านั้น ที่จะทำให้ซ่างกวนหงวางพู่กันในมือลงได้

ผู้ดูแลจ้งมองไปที่หัวหน้าตัวเอง ดวงตากะพริบปริบๆ ：“หัวหน้าหมายความว่า หัวหน้าน้อยอาจจะชอบคุณหนูใหญ่ถังเหรอครับ ？”

“คราวที่แล้วอะเฉิงบอกว่า หากฉันยอมรับตัวลูกสาว เขาก็จะแต่งงานด้วย ในตอนนั้นเห็นได้ชัดว่าเขาหมายถึงคุณหนูใหญ่ถัง ให้เขาเอ่ยปากพูดคำว่าแต่งงานนี้ได้ มันไม่ง่ายเลย ”ซ่างกวนหงกระตุกมุมปาก เด็กที่เขาเห็นมาตั้งแต่เล็กจนโต เขาย่อมต้องรู้จักดีที่สุด

“ดังนั้น คำพูดนั้นของหัวหน้าน้อยก็ไม่ได้ล้อเล่น ? และไม่ได้พูดขึ้นมาลอยๆ ? ”ผู้ดูแลจ้งคิดมาตลอดว่าหัวหน้าน้อยนั้นล้อเล่น เพราะปรกติหัวหน้าน้อยก็มักจะชอบพูดเล่นอะไรแบบนี้

“เรื่องบางเรื่องมันก็ล้อเล่นกันได้ แต่บางเรื่องก็ล้อเล่นกันไม่ได้ อะเฉิงปรกติชอบทำตัวเหลวไหล เวลาเป็นการเป็นงานเขาก็มักจะแยกแยะได้” เห็นได้ชัดว่าซ่างกวนหงมองออกตั้งแต่ทีแรกแล้วว่ามู่เฉิงไม่ได้ล้อเล่น

“แต่ว่า คุณหนูใหญ่ถังกับเย่ซือเฉินเขา……”คำพูดของผู้ดูแลจ้งหยุดชะงักไป แม้ว่าคำพูดจะยังพูดไม่จบ แต่ความหมายก็บ่งชี้ชัดเจน

“เพราะฉะนั้นที่อะเฉิงไปสมาคมประมูลหงเยว่ก็ไม่ได้เป็นเพราะคุณหนูใหญ่ถัง แต่ที่เขาไปเพราะเย่ซือเฉิน เขาเห็นเย่ซือเฉินเป็นคู่แข่ง ”แม้ว่าซ่างกวนหงจะไม่ได้เห็นเหตุการณ์ในตอนนั้น และเขาเองก็ไม่ได้จงใจไปตรวจสอบ แต่เขาก็รู้ดีว่าเรื่องราวมันเป็นมายังไง

“หัวหน้า หากเป็นอย่างนั้นจริงๆ คุณหวังให้หัวหน้าน้อยแต่งงานกับคุณหนูใหญ่ถังหรือเปล่า ? ”ผู้ดูแลจ้งถอนหายใจเงียบๆ ในตอนที่ถามคำถามนี้ ผู้ดูแลจ้งก็จับจ้องมองไปที่หัวหน้าตัวเองอย่างจดจ่อ เห็นได้ชัดว่าจริงจังและประหม่ามาก

ความรู้สึกของผู้ดูแลจ้งในตอนนี้นั้นเป็นความประหม่าที่ปนความตื่นเต้น จะว่าไปหัวหน้าน้อยก็อายุสามสิบกว่าแล้ว สมควรจะแต่งงานได้ตั้งนานแล้ว ตอนนี้หัวหน้าน้อยมีคนที่ชอบก็เป็นเรื่องที่น่ายินดี

อีกทั้ง คุณหนูใหญ่ถังไม่แน่ว่าจะเป็นลูกสาวของหัวหน้า หัวหน้าน้อยแต่งงานกับลูกสาวของหัวหน้า ก็ยิ่งจะดีเข้าไปใหญ่

ซ่างกวนหงมองไปที่ผู้ดูแลจ้ง สายตาส่อแววแปลกๆ

“ทำไมครับ ? ผมพูดอะไรผิดไปเหรอ ?” ผู้ดูแลจ้งถูกหัวหน้าจ้องมองมาด้วยสายตาแบบนี้ ก็ประหลาดใจ เมื่อครู่เขาพูดอะไรผิดไปงั้นเหรอ ?

ซ่างกวนหงชำเลืองมองมายังผู้ดูแลจ้งอย่างไม่พอใจ จากนั้นก็พูดขึ้นอย่างเฉื่อยๆว่า ：“หากคุณหนูใหญ่ถังไม่ใช่ลูกสาวของฉัน เรื่องของเธอฉันก็ไม่มีสิทธิ์เข้าไปยุ่ง หากคุณหนูใหญ่ถังเป็นลูกสาวของฉันจริงๆ ฉันไม่มีทางให้ลูกสาวของฉันแต่งงานกับอะเฉิงแน่นอน”

“เพราะอะไรครับ ? หัวหน้าน้อยก็หน้าตาดี และมีความสามารถ ไม่รู้ว่ามีสาวๆกี่คนที่หลงรักหัวหน้าน้อยนะครับ”น้ำเสียงของผู้ดูแลจ้งในตอนนี้เห็นได้ชัดว่ายังคงงุนงงสงสัยอยู่ไม่น้อย อีกทั้งยังมีความไม่พอใจแฝงอยู่ด้วย

หัวหน้าน้อยทำไม ? เพราะอะไรถึงให้คุณหนูใหญ่ถังแต่งงานกับหัวหน้าน้อยไม่ได้ ?

นั้นเป็นเด็กที่พวกเขาเห็นมาตั้งแต่เล็ก คุณสมบัตินั้นไม่มีปัญหาแน่นอน อีกทั้งหัวหน้าน้อยก็หน้าตาดี และมีความสามารถ ผู้ชายแบบนี้ผู้หญิงที่ไหนก็น่าจะชอบกันทั้งนั้นไหม？！

“ผู้ชายที่ทำให้ผู้หญิงมีความสุขไม่ได้ ผู้หญิงบ้านไหนจะแต่งด้วย ? ลูกสาวของฉันไม่มีทางแต่งกับผู้ชายแบบนี้แน่นอน”ซ่างกวนหงตอบกลับทันทีอย่างไม่ติดขัด น้ำเสียงของเขาในตอนนี้ก็ยังคงนุ่มนวล และอารมณ์คำพูดก็หนักแน่นมาก

ในความเห็นของเขา ผู้ชายที่ทำให้ผู้หญิงมีความสุขไม่ได้นั้นถือว่าบกพร่องมาก และลูกสาวของเขาไม่มีทางแต่งงานกับผู้ชายแบบนี้แน่นอน

ผู้ดูแลจ้ง：“……”

ตามใจแล้วกัน ดูแล้วเขาจะคิดซับซ้อนไปเอง ความคิดของหัวหน้านั้นซื่อตรงและเรียบง่าย ทำให้ผู้หญิงมีความสุขไม่ได้ ต่อให้มีความสามารถมากแค่ไหนก็ไม่มีประโยชน์

“แล้วเย่ซือเฉินคนนั้นทำให้ผู้หญิงมีความสุขได้เหรอครับ ? ”ดวงตาของผู้ดูแลจ้งไหววูบ สุดท้ายก็อดไม่ได้ที่จะถามไปอีกหนึ่งคำ

หัวหน้าน้อยแม้จะทำให้ผู้หญิงมีความสุขไม่ได้ แต่เย่ซือเฉินคนนั้นทำได้เหรอ ?

“เย่ซือเฉินทำให้ผู้หญิงมีความสุขได้หรือไม่นั้นฉันไม่รู้ แต่เรื่องที่อะเฉิงไม่สามารถทำให้ผู้หญิงมีความสุขได้นั้นฉันมั่นใจมาก……”ซ่างกวนหงมองไปที่ผู้ดูแลจ้งอีกครั้ง มุมปากยกยิ้มขึ้นอีกรอบ

ทันใดนั้นผู้ดูแลจ้งก็ถึงกับจุกจนพูดอะไรไม่ออก ความหมายของหัวหน้าก็คือ ไม่ว่าเย่ซือเฉินจะเป็นยังไง หัวหน้าน้อยก็ถูกกันออกโดยสิ้นเชิง หัวหน้าน้อยอย่าหวังว่าจะได้แต่งงานกับเจ้าหญิงเลย

ผู้ดูแลจ้งรู้สึกเสียใจแทนหัวหน้าน้อยอยู่ไม่น้อย

และในขณะนี้เอง หัวหน้าน้อยที่อยู่บนรถก็จามขึ้นมาโดยไม่มีสาเหตุ

“หัวหน้าน้อย เป็นอะไรไปครับ？” อะเฉียงเห็นความผิดปรกติของหัวหน้าน้อย ก็ตะลึงเล็กน้อย：“แอร์ในรถเย็นไปหรือเปล่าครับ ？！”

“ฉันคิดวตาแก่สองคนนั้นคงกำลังนินทาฉันอยู่” คิ้วหัวหน้าน้อยขมวดแน่น จู่ๆก็โพล่งประโยคนี้ออกมา จะว่าไปลางสังหรณ์ของหัวหน้าน้อยนั้นก็แม่นมาก

“หัวหน้าน้อย งั้นเราก็ต้องสงบเสงี่ยมเจียมตัวเข้าไว้ อย่าหาเรื่องอีกเลยนะครับ ?”อะเฉียงไม่เชื่อในลางสังหรณ์ของหัวหน้าน้อย แต่เขาก็ใช้โอกาสนี้เกลี้ยกล่อมหัวหน้าน้อยแทน

“ช่วงนี้ฉันก็สงบเสงี่ยมเจียมตัวขึ้นมากแล้ว เรื่องต่างๆขององค์กรโกสต์ซิตี้ฉันก็ไม่ได้เข้าไปยุ่ง ยังไม่พออีกเหรอ ? ”หัวหน้าน้อยเหลือบมองไปที่อะเฉียงแวบหนึ่ง ตอบกลับไปอย่างมีเหตุมีผลจนแย้งกลับไม่ได้

“หัวหน้าน้อย อันที่จริงแล้วคุณควรเข้าไปดูแลองค์กรโกสต์ซิตี้ให้มากกว่านี้ ช่วงนี้องค์กรโกสต์ซิตี้เกิดเรื่องขึ้นมากมาย คุณในฐานะหัวหน้าน้อยขององค์กรโกสต์ซิตี้ ก็ควรที่จะไปจัดการดูแล” ปากอะเฉียงเบะออก การดูแลบริหารจัดการองค์กรโกสต์ซิตี้เป็นหน้าที่ของหัวหน้าน้อย อะเฉียงหวังที่จะให้หัวหน้าน้อยนั้นดูแลเอาใจใส่องค์กรโกสต์ซิตี้ให้มากกว่านี้

“นายท่านฟื้นมาแล้ว มีเรื่องอะไรก็ให้เขาไปจัดการเอง” ในตอนที่หัวหน้าน้อยพูดคำนี้ มุมปากเหยียดยกขึ้น ตลอดยี่สิบห้าปีมานี้ นายท่านก็ทำอยู่แต่เรื่องเดียว จากที่เขาดูก็เหมือนคนที่ตายไปแล้วก็ไม่ปาน

แต่ยังไงตอนนี้นายท่านก็ฟื้นขึ้นมาแล้ว เมื่อนายท่านฟื้นขึ้นมาแล้ว เรื่องต่างๆขององค์กรโกสต์ซิตี้ก็ควรที่จะให้นายท่านไปดูแล เขาเองก็ช่วยดูแลมานานหลายปีแล้ว

“หัวหน้ายุ่งอยู่แต่กับเรื่องของเจ้าหญิงอยู่ ”วันนั้นอะเฉียงไปพบหัวหน้าพร้อมกับหัวหน้าน้อย แม้ว่าในตอนนั้นอะเฉียงจะไม่ได้เข้าไปด้วย แต่อะเฉียงก็เห็นท่าทีของหัวหน้า เห็นได้ชัดว่าหัวหน้าไม่เชื่อว่าเฉิงโหรวโหรวจะเป็นเจ้าหญิงตัวจริง

เพราะฉะนั้นหัวหน้าในตอนนี้ก็คงวุ่นอยู่กับการตามหาตัวของเจ้าหญิง และไม่มีกะจิตกะใจมาดูแลเรื่องขององค์กรโกสต์ซิตี้

“เรื่องลูกสาวฉันช่วยเขาหาได้”หัวหน้าน้อยยิ้มออกมา ดวงตาเป็นประกายอย่างเห็นได้ชัด อันที่จริงแล้วเรื่องนี้เขาเต็มใจที่จะช่วยเป็นอย่างมาก

ตอนนี้เขาสนใจกับเรื่องนี้เป็นพิเศษ！！