ทรราชตัวน้อย ไม่อยากพบจุดจบแบบ BAD END 恶役少爷不想要破灭结局 - บทที่ 181 สวัสดีตอนเช้าที่รัก

บทที่ 181: สวัสดีตอนเช้าที่รัก

เช้าวันรุ่งขึ้น โรเอล ตื่นขึ้นมาพร้อมกับสัมผัสอันอ่อนโยนจากลมหายใจของชาร์ล็อตที่ต้นคอ

มันทั้งอบอุ่นและมีกลิ่นหอมอ่อน ๆ ทำให้รู้สึกจั๊กจี้ และตื่นเต้นเล็กน้อย เหมือนกับหางจิ้งจอกที่คอยสะกิดแหย่ตัวเขาที่กำลังง่วงนอน ปลุกให้ตื่นขึ้นมาจากการพักผ่อน

ทันทีที่โรเอลลืมตาขึ้น เด็กชายก็พบว่าตัวเองกำลังเผชิญหน้าอยู่กับองค์หญิงน้อยผู้งดงาม

ชาร์ล็อตนอนอยู่ข้าง ๆ เขาบนเตียงเดียวกัน ผมสีน้ำตาลแดงอันนุ่มสลวยของเธอกระจัดกระจายอยู่บนหมอน แม้ภายใต้แสงสลัวยามเช้า ผิวของเธอนั้นดูไร้ที่ติ ออร่าอันสูงส่งเข้าคู่กับชุดนอนสีขาวได้เป็นอย่างดี ทำให้โรเอลประสบกับภาพลวงตาราวกับว่าเขากำลังจ้องมองไปยังเจ้าหญิงนิทราในนวนิยาย

ธ…เธอมาทำอะไรที่นี่กัน?

เมื่อได้สติตื่นเต็มที่ โรเอลก็สับสนในทันทีที่ได้เห็นเพื่อนร่วมเตียง แน่นอนว่านี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่โรเอลนอนกับผู้หญิง แต่อีกคนคืออลิเซีย ที่เป็นน้องสาวของเขา แทนที่จะบอกว่าพวกเขากำลัง ‘นอนด้วยกัน’ มันเหมือนกับการส่งเด็กไปเข้านอนเสียมากกว่า แต่เห็นได้ชัดว่านั่นไม่ใช่กรณีของชาร์ล็อต

อ่า ใช่ มันคงเป็นเพราะสิ่งที่อิซาเบลลาบอกกับเธอเกี่ยวกับการพาเราขึ้นไปนอนด้วยกันบนเตียงอะไรสักอย่าง ไม่คิดเลยว่าชาร์ล็อตจะทำแบบนั้นจริง ๆ

โรเอลส่ายหัวพลางถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ สงสัยว่าทำไมชาร์ล็อตถึงยอมเชื่อคำพูดของบรรพบุรุษ ปกติแล้วเด็กสาวเป็นคนที่มีไหวพริบเฉียบแหลม ดังนั้นมันจึงแปลกมากที่เธอจะเชื่อฟังอะไรแบบนั้น…

เธอสวยชะมัด

ใบหน้าที่อยู่ห่างออกไปเพียงไม่กี่เซนติเมตรของชาร์ล็อต ทำให้โรเอลคิดว่าประโยค ‘เสน่ห์ของคนคนหนึ่งมักหายไปเมื่อได้มองดูในระยะใกล้’ นั้นใช้ไม่ได้กับชาร์ล็อต เธอยังคงดูสมบูรณ์แบบแม้จะอยู่ในระยะใกล้ ๆ ล่อใจเขาให้หลงใหลในตัวเธอมากขึ้น…

“แค่ก แค่ก”

โรเอลรู้สึกเขินอายเล็กน้อย เขาจึงหันหน้าหนีไปด้วยใบหน้าอันแดงก่ำ

แม้ว่ามันจะเป็นคำสั่งจากบรรพบุรุษของเธอ แต่ชาร์ล็อตก็ได้ละทิ้งการต่อต้านของเธอในฐานะผู้หญิงและร่วมเตียงกับเขา มันคงจะเป็นการไม่เคารพต่อชาร์ล็อต หากโรเอลมีความคิดที่ผิดไปเกี่ยวกับเรื่องนี้ หลังจากการเสียสละที่เด็กสาวได้ทำลงไป

แต่การไอเบา ๆ ของโรเอลนั้นได้ปลุกให้ชาร์ล็อตตื่นขึ้น เด็กสาวยังคงมึนงงเล็กน้อยในตอนแรก ทว่าทันทีที่เห็นโรเอล​ จิตใจของเธอก็แจ่มใสขึ้นทันที ชาร์ล็อตกะพริบตาอย่างซุกซน จ้องมองไปที่เขา​ เผยรอยยิ้มบนริมฝีปากออกมาให้เห็น

“โรเอล เจ้าแอบดูตอนที่ข้าหลับงั้นเหรอ?”

“ไม่ ไม่ ฉันเองก็เพิ่งตื่นขึ้นไม่นานมาเหมือนกัน…”

เมื่อถูกจับได้โรเอลจึงพยายามอธิบายตัวเองอย่างเชื่องช้า โชคดีที่ชาร์ล็อตไม่ได้ถามถึงเรื่องนี้ต่อ ขณะที่เด็กชายยังคงพูดอะไรไม่ออกจากความเขินอาย เธอดันตัวเองขึ้นจากเตียงอย่างสง่างามก่อนที่จะจิ้มที่หน้าผากของเขาเบา ๆ

“อรุณสวัสดิ์ที่รัก”

คำทักทายอันอ่อนโยนของเด็กสาวทำให้โรเอลตื่นเต้นจนความคิดว่างเปล่าไปชั่วครู่ จังหวะนั้นเองชาร์ล็อตก็ได้เอาแขนโอบรอบคอของเขาเบา ๆ ลดระยะห่างระหว่างทั้งคู่ สิ่งที่ขวางกั้นระหว่างพวกเขามีเพียงแค่ชุดนอนบาง ๆ ที่สวมอยู่ สถานการณ์ความรักนี้ทำให้หัวใจของโรเอลเต้นระรัวราวกับว่ามันจะกระโดดออกมาจากอก

ก…เกิดอะไรขึ้น?

ร่างกายของโรเอลแข็งทื่อ จิตใจของเขาเต็มไปด้วยความรุ่มร้อน เขาหันไปมองที่ระบบ ก่อนจะต้องตกใจด้วยการแจ้งเตือนของมัน

(แต้มความสนใจ +80,000)

…

ผู้หญิงคนนี้ไม่ได้ร่ำรวยแค่เรื่องเงินเท่านั้นสินะ แต่รวมถึงแต้มความสนใจก็ด้วย?

โรเอลจ้องไปยังเพดานที่เต็มไปด้วยดวงดาว พลางตระหนักว่าสิ่งต่าง ๆ ในตอนนี้น่าจะอยู่เหนือการควบคุมของเขาไปแล้ว

80,000 แต้มความสนใจ นั่นคือจำนวนที่โรเอลไม่เคยเห็นมาก่อน นี่มันแตกต่างจากการหาแต้มความสนใจตามปกติทั่ว ๆ ไปของเขา เด็กชายรู้ว่าจำนวนมหาศาลนี้ส่งสัญญาณถึงการเปลี่ยนแปลงในความสัมพันธ์ของพวกเขาทั้งคู่ จากประสบการณ์ที่เกิดขึ้นกับทั้งอลิเซียและนอร่า

80,000… มันไม่มากเกินไปหน่อยเหรอ? ถึงเราจะอยากรีดแต้มความสนใจจากชาร์ล็อตก็เถอะ แต่นี่มัน…

เมื่อมองไปยังสาวงามผมสีน้ำตาลแดงที่กำลังจิ้มแก้มของเขาด้วยความสงสัย จู่ ๆ โรเอลก็รู้สึกว่าตนเองอาจจะพยายามมากเกินไป สำหรับการเก็บเกี่ยวแต้มความสนใจในครั้งนี้

นี่อาจจะเป็นเพราะ ปรากฏการณ์สะพานแขวน หรือสภาวะทางจิตใจที่เกิดจากความกลัว ทำให้เข้าใจผิดว่าเป็นอารมณ์ของความรัก เนื่องจากโรเอลและชาร์ล็อตได้ผ่านสถานการณ์ความเป็นความตายมามากมายในสถานะผู้เฝ้ามอง ทำให้อะดรีนาลีนพุ่งผ่านร่างกายและหัวใจจนเต้นระรัวหลายต่อหลายครั้ง จนชาร์ล็อตเข้าใจผิดว่าปฏิกิริยาทางร่างกายนี้ เป็นการยืนยันความรู้สึกรักใคร่ที่เธอมีต่อโรเอล ทำให้คิดว่าตัวเธอเองสนใจเขาแบบคู่รัก

ยิ่งไปกว่านั้น การมีส่วนร่วมและคำแนะนำของอิซาเบลลาก็อาจจะมีบทบาทสำคัญในการสนับสนุนการสร้างความประทับใจแบบผิด ๆ ด้วยเช่นกัน

ปรากฏการณ์สะพานแขวน เป็นทฤษฎีที่รู้จักกันโดยทั่วไปในอดีตชาติของโรเอล ที่เพียงแค่เสิร์ชตามกูเกิ้ลก็เจอแล้ว ต่างจากผู้คนในโลกนี้ที่ไม่ได้มีข้อมูลมากมาย ทำให้เพิกเฉยต่อมันและเข้าใจผิดได้ง่าย ๆ โชคดีที่ผลกระทบของมัน มักจะเสื่อมไปตามกาลเวลา ดังนั้นโรเอลจึงไม่มีอะไรต้องกังวล…

“ที่รัก อยากกินอะไรเป็นอาหารเช้างั้นเหรอ?”

“อา? อะไรก็ได้”

ภายในห้อง ชาร์ล็อตกำลังนอนอยู่ข้าง ๆ โรเอล ยกศีรษะของเธอขึ้นด้วยมือข้างหนึ่งขณะที่อีกข้างจิ้มหยอกใบหน้าของโรเอลอย่างซุกซน ขาสวย ๆ ของเด็กสาวกระทบกับเตียงอย่างสนุกสนาน แสดงถึงอารมณ์สุนทรีย์ของเธอ ใบหน้าของชาร์ล็อตมีรอยยิ้มที่ชวนให้นึกถึงภรรยาสาวที่กำลังจ้องมองมายังสามีที่เพิ่งแต่งงานใหม่

ทั้งหมดนี้ทำให้หัวใจของโรเอลเต้นระรัวอย่างควบคุมไม่ได้

นี่มันเกิดอะไรขึ้น? เมืองโรซ่าติดหนี้เราเป็นภรรยารึไง?

โอ้ ดูเหมือนว่ามันจะเป็นแบบนั้นจริง ๆ…

เสน่ห์ที่พวยพุ่งออกมาอย่างกะทันหันทำให้โรเอลมึนงง แต่เขาก็ใช้เวลาไม่นานในการฟื้นตัว เด็กชายหันไปมองกระจกบนโต๊ะเครื่องแป้ง ทำให้สังเกตเห็นใบหน้าที่กำลังหลงใหลของตน ทันใดนั้นโรเอลก็คิดได้ว่าบางทีตนเองก็อาจจะตกอยู่ภายใต้ปรากฏการณ์สะพานแขวนโดยไม่ได้ตั้งใจเช่นกัน

แค่นึกถึงตอนที่ชาร์ล็อตยิงกระสุนอัญมณีเจ็ดสีมาที่เขา มันก็เกินพอที่จะทำให้หัวใจของโรเอลเต้นระรัว ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรที่เธอทำเช่นนั้น แต่การกระทำดังกล่าวก็มากเกินพอที่จะกระตุ้นหัวใจของโรเอล

ความยากลำบากในการเลือกระหว่างความเป็นและความตายเมื่อต้องเผชิญกับสถานการณ์อันสิ้นหวัง ไม่ใช่สิ่งที่มนุษย์ธรรมดาทั่วไปจะจินตนาการได้อย่างแน่นอน ทว่าชาร์ล็อตกลับเลือกที่จะมอบอนาคตให้กับเขา นั่นจึงเป็นเหตุผลที่ทำให้โรเอลสามารถตัดสินใจได้อย่างไม่ลังเลในการเผชิญหน้ากับเปตรา

หากจะเรียกทั้งสองว่าเป็นคู่หูที่เสี่ยงตายมาด้วยกันก็คงไม่ผิดอะไร แต่สำหรับสัญญาการหมั้นหมายแล้ว… ตามข้อตกลงก่อนหน้านี้ มันก็ถึงเวลาแล้วที่จะต้องยกเลิกสัญญา โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อทุกอย่างได้เป็นไปตามข้อตกลงแล้ว แต่ด้วยสถานการณ์ในปัจจุบัน…

“ข้าจำได้ว่าเจ้าไม่ค่อยจู้จี้จุกจิกเกี่ยวกับอาหาร สำหรับอาหารเช้า ชาวโรซ่ามักจะกินอะไรหวาน ๆ เจ้าไม่มีปัญหาใช่ไหม?”

“หืม? ไม่เลย ฉันรับได้ทุกอย่าง”

“เอาล่ะ ข้ารู้ว่าเจ้าไม่จู้จี้จุกจิก แต่เจ้าก็น่าจะมีความชอบบางอย่างใช่ไหมล่ะถ้าพูดถึงเรื่องอาหาร อย่าลืมบอกให้พวกเรารู้ด้วยล่ะ”

ชาร์ล็อตรวบผมของเธอไว้ข้างหลังใบหูอย่างเรียบร้อยขณะที่กำลังพูด ทำให้โรเอลอดไม่ได้ที่จะสังเกตว่าชุดนอนสีขาวของเด็กสาวนั้นแตกต่างไปจากปกติขนาดไหน มันสั้นกว่าชุดนอนที่สวมใส่ในจักรวรรดิเซนต์เมซิทมากเลยทีเดียว ทำให้ชาร์ล็อตดูเหมือนเด็กสาวซุกซนที่แอบสวมเสื้อของแฟนหนุ่ม

“หืม? เจ้าชอบเสื้อผ้าพวกนี้รึเปล่า?”

“อ่าฮะ มันก็แค่ ดู… แตกต่าง”

“ใช่ ข้าเป็นคนออกแบบมันขึ้นมาเอง เจ้าไม่คิดเหรอว่าการทำให้เสื้อผ้าโปร่งแสงเล็กน้อย เป็นการสร้างเสน่ห์เฉพาะตัว? อีกทั้งมันยังทำให้เสื้อผ้าพวกนี้ค่อนข้างหลวม และสะดวกสบายขึ้นด้วย”

ระหว่างที่ชาร์ล็อตเริ่มคุยโวเกี่ยวกับการออกแบบ เด็กสาวก็ยืดร่างกายส่วนบนของตนให้ตรงขึ้นเล็กน้อย ทำให้ชุดของเธอเลื่อนขึ้นไปด้านบน เผยให้เห็นท่อนขาสวย ๆ ของเธอมากขึ้นเรื่อย ๆ จนมันก็หยุดลงพอดิบพอดีไม่ให้เปิดเผยเห็นถึงชุดชั้นใน

ดวงตาของโรเอลล่องลอยไปพร้อมกับเสื้อผ้าของชาร์​ล็อต เหมือนกับว่ามีลูกแมวมาข่วนหัวใจของเขา ทำให้มันรู้สึกจั๊กจี้ สายตาของเด็กสาวเหลือบไปที่ชายเสื้อก่อนจะค่อย ๆ ขยับขึ้นราวกับจะปกปิดการกระทำของตน ดวงตาของโรเอลไล่ตามส่วนเอวอันเรียวยาวของชาร์​ล็อตขึ้นไปจนถึงใบหน้าของเธอ ความสวยงามสร้างความพึงพอใจให้กับเขามากขึ้นเรื่อย ๆ

“เป็นยังไงบ้าง? เจ้าชอบมันรึเปล่า?”

เมื่อสังเกตเห็นได้ว่าโรเอลกำลังจ้องมองมาที่เธอ รอยยิ้มอันเบิกบานก็ผุดขึ้นบนริมฝีปากของชาร์ล็อต เธอถามเพื่อเป็นการยืนยันอย่างคาดหวัง

“เกรซต่อต้านข้าในตอนที่ข้าออกแบบชุดนอนตัวนี้ แต่ข้าคิดว่ามันแปลกและไม่สบายตัวเท่าไหร่ถ้าจะต้องใส่กางเกงขายาวเข้านอน สุดท้ายแล้ว ชุดนอนตัวนี้ก็เลยไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของรายการสินค้าฤดูใบไม้ผลิ เหมือนกับชุดก่อนหน้านี้”

“… ม..มันก็ไม่เลว ฉันคิดว่ามันค่อนข้างดูดีเลยล่ะ”

เมื่อได้ยินคำบอกเล่าที่ดูไม่ค่อยพอใจของชาร์ล็อต โรเอลก็พยายามปลอบโยนเธออย่างเต็มที่ ซึ่งมันก็ได้ผล ชาร์ล็อตถอนหายใจยาวด้วยความโล่งอกทันทีที่ได้ยินคำยืนยันของโรเอล ทว่าหลังจากนั้นเด็กสาวก็เอนตัวไปข้างหน้าเพื่อกระซิบข้างหูของเขา

“ที่รัก ถ้าเจ้าต้องการล่ะก็ ข้าก็พร้อมจะใส่มันเพื่อเจ้าคนเดียวเท่านั้น”

“หา?”

เสียงกระซิบอันแผ่วเบาอย่างฉับพลันนี้เกินความอดทนของโรเอล เขารีบยกมือขึ้นเพื่อปิดหูขวาของตนเอง มันไม่มีทางเลยที่เขาจะปล่อยให้ชาร์ล็อตทำตามใจแบบนี้อีกต่อไป

“เดี๋ยวก่อนสิ ก่อนหน้านี้พวกเราตกลงกันว่าจะยกเลิกสัญญาหมั้น ทันทีที่คำขอของเธอสำเร็จแล้วไม่ใช่เหรอ?”

“ที่รัก เจ้าพูดเรื่องอะไรน่ะ?”

“หา?”

เมื่อเผชิญกับคำถามของโรเอล ชาร์ล็อตก็เอียงศีรษะไปด้านข้างด้วยแววตาอันสับสน

“เราตกลงว่าจะแต่งงานกัน ทันทีที่คำขอสำเร็จแล้วไม่ใช่หรือ?”