ทรราชหญิงเจ้าหัวใจจักรพรรดิมาร เล่ม 1 - ตอนที่ 1021 หัวใจของเด็กสาว (3) / ตอนที่ 1022 งานเลี้ยงสังหาร (1)

ตอนที่ 1021 หัวใจของเด็กสาว (3) 

เมื่อชวีหลิงเย่ว์รู้สึกว่ามือที่เย็นเล็กน้อยของจวินอู๋เสียทาบลงบนหน้าผากของนาง ใบหน้าของชวีหลิงเย่ว์ก็ยิ่งแดงก่ำมากขึ้น! 

 เจ้า…  จวินอู๋เสียรู้สึกว่าหน้าผากของชวีหลิงเย่ว์อุ่นมาก นางกำลังจะจับชีพจรของชวีหลิงเย่ว์ แต่ชวีหลิงเย่ว์กลับลุกพรวดขึ้น 

ชวีหลิงเย่ว์หน้าแดงก่ำจนดูเหมือนกับจะระเบิด นางยืนประหม่า มือทั้งสองบิดไปมาอย่างทำอะไรไม่ถูกอยู่ข้างหน้า 

 ข้า…ข้า…ข้าสบายดี…  ชวีหลิงเย่ว์พูดตะกุกตะกัก ตอนที่จวินอู๋เสียเข้ามาใกล้นางเมื่อสักครู่ นางรู้สึกเหมือนหัวใจเต้นแรงจนจะหลุดออกมาอยู่แล้ว 

จวินอู๋เสียมองการกระทำแปลกๆ ของชวีหลิงเย่ว์อย่างงุนงง ไม่เข้าใจว่าทำไมชวีหลิงเย่ว์ถึงมีปฏิกิริยาเช่นนี้ 

 เอ่อ…เรื่องนั้น…ข้า…ข้าจะกลับไปก่อน…ถ้า…ถ้ามีอะไรข้าจะมาหาท่าน…ไม่…ไม่…ไม่ ท่านให้ท่านอาสยงไปบอกท่านพ่อข้าก็ได้…  ชวีหลิงเย่ว์ลิ้นพันกันมั่วไปหมด ยิ่งพูดก็ยิ่งตื่นเต้น นางจึงตัดสินใจหันหลังกลับและวิ่งออกไปนอกห้องอย่างตื่นตระหนกแทน 

ชิงอวี่กำลังเดินเข้าไปหาจวินอู๋เสียก็เจอกับชวีหลิงเย่ว์ที่วิ่งเข้ามาชนเขา เขาไม่ทันจะได้ขอโทษ ชวีหลิงเย่ว์ก็ก้มศีรษะขอโทษเร็วๆ สองสามครั้งแล้วก็วิ่งออกไปเหมือนกำลังหนีอะไรบางอย่าง 

 เกิดอะไรขึ้นกับ…คุณหนูใหญ่หรือขอรับ  ชิงอวี่ถามพลางมองตามหลังชวีหลิงเย่ว์ที่กำลังวิ่งออกไป เขาหันไปมองจวินอู๋เสียด้วยสีหน้างุนงง 

จวินอู๋เสียยักไหล่ นางก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเกิดอะไรขึ้นกับชวีหลิงเย่ว์ 

เมื่อครู่นางก็ดูสบายดี แต่จู่ๆ ใบหน้าของนางก็กลายเป็นสีแดงก่ำแล้วก็รีบวิ่งออกไปจากห้องหลังจากพูดต่อแค่สองสามคำ 

ชิงอวี่เกาศีรษะ แต่ไม่นานเขาก็ไม่กังวลเรื่องนั้นอีก เขาวางเทียบเชิญที่ถือมาลงบนโต๊ะตรงหน้าจวินอู๋เสีย 

จวินอู๋เสียเลิกคิ้วขึ้นพลางมองชิงอวี่แล้วหยิบเอาเทียบเชิญขึ้นมาดูก่อนจะวางกลับลงไปบนโต๊ะ 

 คนของตึกน้ำค้างเหมันต์นำมาให้ขอรับ  ชิงอวี่พูดพร้อมกับขมวดคิ้ว ตอนที่เทียบเชิญถูกส่งมาที่นี่ คนที่นำมากำชับว่าต้องให้แก่ ‘จวินเสีย’ ชิงอวี่จึงงงมาก 

 ทำไมท่านถึงถูกเชิญไปที่งานเลี้ยงวันเกิดของท่านผู้นั้นเล่าขอรับ  ชิงอวี่คิดอยู่นานแต่ก็ยังคิดไม่ออก จวินอู๋เสียมาที่เมืองพันอสูรได้นานเท่าไรกัน ปกติงานเลี้ยงวันเกิดของชวีซินรุ่ยก็จะมีแต่พวกหัวหน้าตึกกับเหล่าตัวแทนจากตระกูลต่างๆ แล้วก็คนของจวนท่านเจ้าเมือง นอกจากนั้นก็ไม่มีใครได้รับอนุญาตให้เข้าร่วม 

แต่จวินอู๋เสียไม่ได้เป็นคนของเมืองพันอสูรด้วยซ้ำ แล้วท่านผู้นั้นทำไมถึงได้ส่งเทียบเชิญมาให้จวินอู๋เสียเล่า 

จวินอู๋เสียตอบอย่างใจเย็นว่า  เพราะมังกรมายาตายแล้วน่ะสิ  

 อะไรนะขอรับ!  ชิงอวี่อึ้งไปครู่หนึ่ง 

 จำตอนที่ข้าไปที่ลานประลองสัตว์วิญญาณเพียงลำพังเพื่อพาใต้เท้าแบ๊ะแบ๊ะไปประลองกับมังกรมายาได้หรือไม่  จวินอู๋เสียถาม 

ชิงอวี่พยักหน้าทันที แน่นอนว่าเขาจำได้ เขายังโล่งอกที่จวินอู๋เสียสามารถนำใต้เท้าแบ๊ะแบ๊ะกลับมาแบบครบถ้วนสมบูรณ์ทุกชิ้นส่วนได้ เขากลัวว่าจวินอู๋เสียอาจจะยังเจ็บใจอยู่ก็เลยไม่กล้าพูดเรื่องนี้กับจวินอู๋เสีย 

 วันนั้นใต้เท้าแบ๊ะแบ๊ะกินมังกรมายาเข้าไปน่ะ  จวินอู๋เสียพูดด้วยใบหน้านิ่งสงบ 

ชิงอวี่อ้าปากค้าง 

 อะ…อะไร…ท่านพูดว่าอะไรนะขอรับ ใต้เท้าแบ๊ะแบ๊ะกิน…มะ…มังกรมายาเข้าไปหรือขอรับ!  ชิงอวี่ไม่อยากจะเชื่อหูตัวเอง เขาเห็นกับตาว่ามังกรมายาตัวใหญ่แค่ไหน แล้วใต้เท้าแบ๊ะแบ๊ะตัวเล็กแค่นี้ ถ้ามันจะกินมังกรมายาพวกเขาก็คงต้องสับและบดมังกรมายาให้เป็นล้านๆ ชิ้น และใต้เท้าแบ๊ะแบ๊ะคงต้องใช้เวลากินเนื้อบดนั้นทั้งเดือน! 

แต่จวินอู๋เสียเพิ่งจะพูดว่า… 

ตอนที่ 1022 งานเลี้ยงสังหาร (1) 

ใต้เท้าแบ๊ะแบ๊ะกินมังกรมายาไปแล้วอย่างนั้นหรือ 

เป็นไปได้อย่างไร! 

ชิงอวี่จ้องมองเจ้าก้อนกลมขนปุยหรือก็คือใต้เท้าแบ๊ะแบ๊ะเขม็ง แต่เขาก็ไม่พบอะไรที่ไม่ธรรมดาเลย 

 แบ๊ะ  ใต้เท้าแบ๊ะแบ๊ะได้ยินจวินอู๋เสียพูดชื่อมันและคิดว่าเจ้านายของมันกำลังชมเชยมัน มันจึงกระดิกหางและเดินส่ายก้นเข้ามาหาจวินอู๋เสียและเอาตัวถูที่น่องของนาง 

ตอนนี้มันดูเหมือนลูกสมุนที่ขี้ประจบสอพลอไม่มีผิด! 

มุมมองที่ชิงอวี่มีต่อโลกใบนี้พลันแตกสลายเป็นเสี่ยงๆ… 

เจ้าแกะที่ดูโง่งี่เง่าตัวนี้…สามารถกินมังกรมายาได้จริงๆ น่ะหรือ 

จวินเสียไม่ได้ล้อข้าเล่นใช่หรือไม่ 

 แต่ท่าน…ท่านเคยบอกว่า…ท่านแพ้ไม่ใช่หรือ  แล้วมันกลายเป็นใต้เท้าแบ๊ะแบ๊ะกินมังกรมายาไปได้อย่างไร 

จวินอู๋เสียตอบว่า  เท้าของใต้เท้าแบ๊ะแบ๊ะก้าวออกนอกเวทีประลองก่อน  

ชิงอวี่แทบจะกระอักโลหิตเมื่อได้ยินเช่นนั้น 

ในที่สุดเขาก็เข้าใจ ที่จวินอู๋เสียพูดว่าแพ้การประลองนั้น อีกฝ่ายไม่ได้หมายถึงใต้เท้าแบ๊ะแบ๊ะพ่ายแพ้ให้แก่มังกรมายา แต่เป็นเพราะเท้าของใต้เท้าแบ๊ะแบ๊ะออกนอกเวทีประลองพวกเขาถึงได้แพ้ และผลของการพ่ายแพ้นั้นก็คือใต้เท้าแบ๊ะแบ๊ะ…กินมังกรมายาเข้าไป! 

ตอนนั้นเองชิงอวี่ก็คิดว่าตัวเองช่างซื่อบื้อเสียจริง เขาคิดว่าใต้เท้าแบ๊ะแบ๊ะพ่ายแพ้แก่มังกรมายาและคิดเอาเองว่าเรื่องจบไปแล้ว ไม่คิดเลยว่าจะมีเรื่องที่น่ากลัวเกิดขึ้นหลังจากนั้น! 

 ท่านไปไม่ได้นะขอรับ! ท่านต้องไม่ไปงานเลี้ยงวันเกิดเด็ดขาด! ท่านผู้นั้นเป็นคนสั่งให้หลินเชวียช่วยนางหามังกรมายา และหลินเชวียก็ใช้เวลาเกือบสิบปีกว่าจะหามันพบ ท่านคงเห็นแล้วว่ามังกรมายาหายากแค่ไหน ถ้าท่านไปที่นั่น ท่านผู้นั้นจะต้องลงมือกับท่านแน่! วิธีการของท่านผู้นั้นโหดเหี้ยมและชั่วร้ายมาก นางไม่เคยแยแสผลที่ตามมา การที่จู่ๆ นางก็ส่งเทียบเชิญมาให้ท่าน มันก็ชัดเจนอยู่แล้วว่านางมีเจตนาร้าย ถ้านางทำอะไรท่านขึ้นมาจริงๆ ข้าเกรงว่าต่อให้ท่านเจ้าเมืองก็ไม่สามารถช่วยท่านได้นะขอรับ  ชิงอวี่พูดอย่างตื่นตระหนก 

ชิงอวี่ไม่ได้กังวลเลยว่าจวินอู๋เสียจะดึงดูดความสนใจของท่านผู้นั้น แต่มังกรมายาก็ทำให้ทุกอย่างเปลี่ยนไป พวกเขารู้ว่าหลินเชวียตั้งใจจะมอบมังกรมายาให้เป็นของขวัญแก่ชวีซินรุ่ย แต่มันดันถูกสัตว์วิญญาณของจวินอู๋เสียกินเข้าไปเสียก่อน นั่นต้องทำให้ชวีซินรุ่ยพิโรธมากแน่! 

 ข้าจะไปหาท่านเจ้าเมืองเดี๋ยวนี้! ข้าจะขอให้ท่านเจ้าเมืองพาท่านออกจากเมือง!  ชิงอวี่ทนรอต่อไปไม่ไหวแล้ว เขาเคยเห็นความโหดเหี้ยมของท่านผู้นั้นกับตาตัวเอง ใครก็ตามที่ทำให้นางโกรธจะต้องชดใช้ด้วยชีวิตอย่างไม่ต้องสงสัยเลย แม้แต่ชวีหลิงเย่ว์ก็ไม่กล้าแสดงความไม่เคารพต่อนาง 

จวินอู๋เสียมองชิงอวี่ที่แตกตื่นกระวนกระวายแล้วก็พูดนิ่งๆ ว่า  ไม่จำเป็น  

ชิงอวี่จึงเถียงว่า  คุณชายจวิน! นี่ไม่ใช่เรื่องล้อเล่นนะขอรับ! ท่านผู้นั้นอยากได้มังกรมายาแล้วท่านก็ฆ่ามัน นางไม่มีวันปล่อยท่านไปแน่! ข้ารู้ว่าท่านมีพลังวิญญาณที่สูงมาก แต่ท่านผู้นั้นขึ้นไปถึงพลังวิญญาณขั้นสีม่วงมาหลายสิบปีแล้ว! พลังของนางตอนนี้จะต้องหยั่งไม่ถึงแล้วเป็นแน่ ไม่มีทางที่ท่านจะเป็นคู่มือของนางได้เลย  

จวินอู๋เสียจึงถามขึ้นว่า  ท่านคิดจริงๆ หรือว่านางส่งเทียบเชิญนี้มาให้ข้าเพราะอยากฆ่าข้า  

 แล้วจะเป็นอะไรได้เล่าขอรับ  ชิงอวี่พูด 

จวินอู๋เสียมองชิงอวี่แล้วพูดด้วยน้ำเสียงอดทนว่า  ถ้านางอยากฆ่าข้า นางก็ทำได้ทันทีตั้งแต่ที่ข้ากลับมาจากลานประลองสัตว์วิญญาณแล้ว  

ชิงอวี่พูดไม่ออกขึ้นมาทันที 

 การเสียมังกรมายาไป ไม่ใช่สิ่งที่หลินเฟิงจะสามารถแบกความรับผิดชอบเอาไว้ได้ เขาจะต้องอ้อนวอนบิดาของ ตัวเองให้ช่วยเขาตั้งแต่แรกแล้ว แล้วหลินเชวียก็คงไม่กล้าเก็บงำเรื่องนี้เอาไว้และต้องรายงานให้แก่ท่านผู้นั้นรู้ทันที ถ้าท่านผู้นั้นอยากฆ่าข้าจริงๆ นางก็คงลงมือไปนานแล้ว ทำไมจะต้องรอจนถึงตอนนี้ด้วย  จวินอู๋เสียเลิกคิ้วขึ้นและชี้ไปที่เทียบเชิญแล้วพูดว่า  ท่านคิดว่าด้วยสถานะและตำแหน่งในเมืองพันอสูรของนาง แค่จะฆ่าข้า นางจำเป็นต้องวางกลอุบายให้ยุ่งยากซับซ้อนด้วยหรือ