ทรราชหญิงเจ้าหัวใจจักรพรรดิมาร เล่ม 1 - ตอนที่ 1155 ตบหน้าเป็นหมู่คณะครั้งที่หนึ่ง (4) / ตอนที่ 1156 เมืองหลวงตกอยู่ในวิกฤต (1)

ตอนที่ 1155 ตบหน้าเป็นหมู่คณะครั้งที่หนึ่ง (4) / ตอนที่ 1156 เมืองหลวงตกอยู่ในวิกฤต (1)

ตอนที่ 1155 ตบหน้าเป็นหมู่คณะครั้งที่หนึ่ง (4)

 เพราะอย่างนี้…พวกเจ้าถึงได้โจมตีรัฐชีอย่างนั้นหรือ  จู่ๆ น้ำเสียงและคำพูดของร่างนั้นก็เบาลงมาก แม่ทัพใหญ่จึงคิดว่าเขาคงรอดจากหายนะครั้งนี้แล้ว ทันใดนั้นร่างสีดำสนิทก็กระโจนออกมาจากอีกด้านหนึ่ง!

มันเป็นสัตว์วิญญาณตัวใหญ่ที่ดูเหมือนเสือดำขนาดมหึมา มันตรึงแม่ทัพใหญ่ไว้ที่พื้นอย่างรวดเร็ว!

มันอ้าปากกว้างเผยให้เห็นเขี้ยวแหลมคมที่จ่ออยู่ตรงหน้าแม่ทัพใหญ่!

 อ๊ากกก! 

แสงอาทิตย์เคลื่อนที่ส่องให้เห็นหน้าของร่างที่นั่งอยู่บนม้าศึก

เพียงมองแวบเดียวก็ทำให้แม่ทัพใหญ่ตกใจมาก!

คนที่นั่งอยู่บนม้าศึกเป็นเด็กหนุ่มที่ดูเหมือนจะอายุเพียงสิบห้าปีเท่านั้น เด็กหนุ่มคนนั้นสวมชุดเกราะสีเงิน แววตาเย็นเยียบน่ากลัว มุมปากแข็งตึงแสดงถึงโทสะที่กำลังเดือดพล่านอยู่ภายใน

จวินอู๋เสียนั่งอยู่บนหลังม้าสูง นางมองลงมาที่แม่ทัพใหญ่ที่ถูกสัตว์ร้ายสีดำตัวใหญ่ตรึงอยู่ที่พื้น สายตาเย็นเยียบคู่นั้นราวกับกำลังมองคนที่ตายไปแล้ว

เขาเป็นแค่เด็กหนุ่มคนหนึ่งชัดๆ แต่แม่ทัพใหญ่ได้มองไปบนศีรษะของเด็กหนุ่มคนนั้น สัญลักษณ์ของผู้ครองรัฐเหยียน…มงกุฎฮ่องเต้!

เด็กหนุ่มคนนี้…เขาคือฮ่องเต้แห่งรัฐเหยียน!

แม่ทัพใหญ่ไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเอง เมื่อไม่นานมานี้พวกเขาได้ข่าวที่น่าตกใจว่าจู่ๆ ฮ่องเต้องค์ก่อนแห่งรัฐเหยียนก็ประกาศสละราชบัลลังก์ให้แก่ผู้ครองพระธำมรงค์ของฮ่องเต้แห่งรัฐเหยียน แต่ทว่าในวันที่ข่าวรั่วไหลออกมานั้น คนที่เพิ่งกลายเป็นฮ่องเต้แห่งรัฐเหยียนก็ได้หายตัวไปจากเมืองหลวงรัฐเหยียน ไม่มีใครรู้ว่าคนผู้นั้นเป็นใคร และไม่มีใครรู้ว่าเขาไปที่ไหน!

แม่ทัพใหญ่ไม่เคยคิดฝันเลยว่า การพบกันครั้งแรกกับผู้ครองรัฐคนใหม่ของรัฐเหยียนจะเป็นการพบกันบนดินแดนของรัฐชีเช่นนี้!

 กองทัพของรัฐจิ้วกับอีกสองรัฐอยู่ที่ไหน  จวินอู๋เสียถามพร้อมกับหรี่ตาลงเล็กน้อย

ไม่พอ…

ยังไม่พอ…

แค่กองทัพรัฐซังรัฐเดียวยังไม่พอดับเพลิงแค้นในใจนางได้!

นางจะไม่มีวันลืมภาพศพทหารกองทัพรุ่ยหลินที่กระจัดกระจายอยู่บนแผ่นดินรัฐชี นางจะไม่มีวันลืมยามที่นางเห็นฝูงนกแร้งบินวนอยู่เหนือศพ และภาพอันน่าสยดสยองตอนที่สัตว์พวกนั้นกินเนื้อของพวกเขา!

โลหิตของทหารที่มีเกียรติและกล้าหาญแห่งกองทัพรุ่ยหลินไหลนองไปทั่วสนามรบจากการปกป้องบ้านเกิดเมืองนอนของพวกเขา กองทัพที่ท่านปู่ของนางบากบั่นฝึกฝนและดูแลมาด้วยโลหิตและน้ำตาถูกฆ่าและบดขยี้อย่างโหดร้ายโดยรัฐทั้งสี่รัฐนี้!

นางจะล้างแค้นให้กองทัพรุ่ยหลินด้วยมือของนางเอง!

หนี้โลหิตที่กองทัพพันธมิตรทั้งสี่รัฐติดค้างรัฐชีไว้ นางจะเรียกคืนทั้งหมดไปทีละรัฐ!

 พวกเขา…พวกเขาไปถึง…ถึงเมืองหลวงแล้ว…  แม่ทัพใหญ่พูดตะกุกตะกักด้วยความกลัว เขาไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงกลัวเด็กหนุ่มคนหนึ่งมากขนาดนี้

จวินอู๋เสียหน้าถอดสีทันที นางหันหน้าไปมองยังทิศทางของเมืองหลวงของรัฐชี!

ท่านปู่! ท่านอาเล็ก!

 ฆ่ามัน  จวินอู๋เสียพูดพร้อมกับกัดฟันแน่น

สัตว์ร้ายสีดำอ้าปากและจัดการฉีกคอหอยของแม่ทัพใหญ่รัฐซัง!

โลหิตสีแดงสดพุ่งออกมาราวกับน้ำพุกระจายไปทั่วบริเวณ!

มันสาดเข้าใส่จวินอู๋เสีย ทำให้เกราะสีเงินของนางกลายเป็นสีแดง!

 พี่ชาย!  จวินอู๋เสียเรียกออกมาเสียงดัง

ร่างของจวินอู๋เย่าหายตัวจากกลุ่มทหารฝ่ายศัตรูจำนวนนับหมื่นมาปรากฏตรงหน้าจวินอู๋เสีย เนื้อตัวของเขาเต็มไปด้วยโลหิตแต่ไม่มีโลหิตหยดไหนที่เป็นของเขาเลย

 หืม 

 พาข้าไปที่เมืองหลวง! เดี๋ยวนี้!  หัวใจของนางเหมือนหล่นลงไปอยู่ในทะเลสาบน้ำแข็ง ตลอดทางที่มาที่นี่นางเห็นศพของทหารกองทัพรุ่ยหลินจำนวนนับไม่ถ้วน นางไม่รู้ว่ากองทัพรุ่ยหลินได้สูญเสียทหารไปในสงครามครั้งนี้กี่คนแล้ว แต่มีสิ่งหนึ่งที่นางรู้แน่ๆ นั่นคือการที่กองทัพของอีกสามรัฐตรงไปที่เมืองหลวงแบบนี้ ทำให้รัฐชีตกอยู่ในสภาพสิ้นหวังอย่างแท้จริง!

ไม่มีเวลาให้เสียอีกแล้ว!

นางต้องรีบไปที่เมืองหลวง!

ตอนที่ 1156 เมืองหลวงตกอยู่ในวิกฤต (1)

กองทัพรัฐซังยังไม่ถูกกวาดล้างทั้งหมด และจวินอู๋เสียจำเป็นต้องรีบไปที่เมืองหลวงทันที นางจึงทำได้แค่ให้จวินอู๋เย่าพานางเหาะไปที่นั่น

เมืองหลวงของรัฐชีถูกปกคลุมด้วยควันไฟแห่งสงคราม

ลูกธนูโปรยปรายราวกับห่าฝน ทหารร่วงหล่นจากกำแพงเมือง แต่ช่องว่างนั้นก็ถูกทหารคนอื่นวิ่งเข้าประจำตำแหน่งอย่างรวดเร็วเพื่อยิงธนูใส่พวกศัตรู!

กำแพงเมืองหลวงถูกปิดอย่างแน่นหนา ขณะที่กองทัพของทั้งสามรัฐบุกเข้าใส่เพื่อพยายามทำลายมัน

ภายในเมือง ทหารจำนวนนับไม่ถ้วนกำลังดันประตูเมืองที่ปิดอยู่ด้วยพละกำลังทั้งหมดของพวกเขา ขณะที่ท่อนซุงหนาหนักถูกแบกไปที่ประตูเพื่อใช้ยันมันเอาไว้

 เร็วเข้า! พลธนูเตรียมรับมือ!  จวินชิงยืนอยู่ในเมือง คอยสั่งการการป้องกันเมือง ธนูจากด้านนอกระดมยิงเข้าใส่กำแพงเมือง ลูกธนูมากมายติดไฟและทหารทุกคนรอบๆ กำแพงเมืองก็ยกโล่ขึ้นกันลูกธนูที่ตกลงมา เสียงลูกธนูกระทบกับโล่ดังก้องไปทั่วเมือง สะเก็ดไฟจากลูกธนูไฟกระเด็นไปติดไฟตามที่ต่างๆ!

 ดับไฟเร็วเข้า!  จวินชิงตะโกน เขาอยากแยกร่างได้จริงๆ ข้าศึกอยู่ที่ประตูเมืองแบบนี้ ทางเลือกเดียวของพวกเขาก็คือป้องกันเมืองให้ถึงที่สุด!

หากประตูเมืองแตกละก็ ทหารของทั้งสามรัฐจะไหลบ่าเข้าเมืองมาราวกับคลื่นยักษ์ที่ไม่อาจหยุดยั้งได้ และทหารที่พวกเขามีอยู่ในเมืองก็จะไม่สามารถต้านทานทหารจากภายนอกที่มีจำนวนมากกว่าล้านคนได้!

พวกชาวเมืองที่อยู่ในเมืองซ่อนตัวอยู่ในบ้านของตัวเองเพื่อหลบลูกธนู ขณะที่บุรุษทุกคนที่ร่างกายยังดีอยู่ก็เลิกซ่อนตัว พวกเขาเลือกที่จะก้าวออกมาในฐานะประชาชนของรัฐ พวกเขาไม่ได้มีพลังวิญญาณที่สูงส่งอะไร ทั้งยังไม่มีภูติวิญญาณที่แข็งแกร่ง แต่พวกเขาก็ยังมีสองมือที่ใช้การได้! เมื่อเมืองถูกไฟเผา พวกเขาก็ช่วยกันแบกน้ำไปดับไฟ และเมื่อทหารบาดเจ็บ พวกเขาก็ช่วยกันแบกพวกทหารออกไปทำการรักษา!

ในเมืองตอนนี้มีเพียงผู้สูงอายุที่อ่อนแอและสตรีกับเด็กที่ซ่อนตัวอยู่เงียบๆ เท่านั้น ส่วนพวกที่เหลือ พวกผู้ใหญ่ที่ร่างกายยังใช้การได้ดีทุกคนก็ออกมาช่วยกันเพื่อปกป้องบ้านเกิดของพวกเขา!

ทหารจากสามรัฐเตรียมตัวปีนกำแพง!

ทหารของรัฐชีราดน้ำมันที่จุดไฟได้ง่ายลงบนบันไดและจุดไฟเผาเพื่อป้องกันพวกทหารฝ่ายศัตรูปีนเข้ามา!

เสียงระเบิดและเสียงกรีดร้องโหยหวนดังก้องไปถึงสวรรค์!

มั่วเฉี่ยนยวนยืนมองความโกลาหลตรงหน้าด้วยหัวใจที่เจ็บปวด เขาไม่สนใจคำคัดค้านของทหารของเขาและสวมเกราะลงมาร่วมรบด้วยตัวเอง

เขาคือฮ่องเต้แห่งรัฐชี จะให้เขาซ่อนตัวอยู่แต่ในวังแล้วปล่อยให้โลหิตของทหารในกองทัพของเขาและประชาชนของเขาไหลนองต่อไปเรื่อยๆ ได้อย่างไร!

ประตูเมืองถูกทุบอย่างแรงติดต่อกันจนเริ่มมีรอยแตก เศษไม้กระเด็นออกมาจากการกระแทกในแต่ละครั้ง ราวกับเป็นการดิ้นรนเฮือกสุดท้ายของรัฐชี

ทุกคนพยายามต้านกันอย่างไม่ยอมแพ้ทั้งๆ ที่พวกเขาก็รู้ดีอยู่แก่ใจว่าเปล่าประโยชน์

ข้างนอกเมืองคือกองทัพจากสามรัฐที่บุกเข้าใส่ประตูเมืองเป็นระลอกๆ

เมืองจะแตกเมื่อไรก็ขึ้นอยู่กับเวลา

แต่…

ไม่มีใครสักคนที่คิดจะยอมแพ้ในตอนนี้!

นี่คือรัฐของพวกเขา! คือบ้านเกิดเมืองนอนของพวกเขา!

ต่อให้ต้องสู้จนโลหิตหยดสุดท้ายพวกเขาก็ไม่อยากตกเป็นทาสของผู้ใด!

มั่วเฉี่ยนยวนยืนอยู่บนถนน เขาเฝ้ามองประชาชนของเขาเรียกภูติวิญญาณธรรมดาๆ ของตัวเองออกมาช่วยสนับสนุนเพื่อไม่ให้เมืองหลวงถูกตีแตก เห็นพวกเขาร้องตะโกนพร้อมกับถือเครื่องมือทำไร่ไถนาพุ่งไปที่ประตูเมืองและช่วยกันออกแรงดันประตูพร้อมกับพวกทหาร ขอบตาของเขาก็ร้อนผ่าวขึ้นมาทันที

ในชีวิตนี้สิ่งที่เขาประสบมาไม่น้อยก็คือการทำปิตุฆาต การแย่งชิงอำนาจ และการวางแผนทำร้ายพี่น้องกันเอง…ก่อนที่จะได้ขึ้นครองบัลลังก์แห่งรัฐชี!

เขาไม่เคยรู้เลยว่าสิ่งที่เขาจะได้มาพร้อมชุดมังกรทองนั้นไม่ใช่แค่สถานะและอำนาจ แต่เขายังต้องรับผิดชอบความอยู่รอดของรัฐชีด้วย เขาไม่เคยรู้เลยว่าประชาชนของรัฐชีจะออกมาช่วยเหลือในสถานการณ์แบบนี้!