ทรราชหญิงเจ้าหัวใจจักรพรรดิมาร เล่ม 1 - ตอนที่ 1163 ตบหน้าเป็นหมู่คณะครั้งที่สอง (4) / ตอนที่ 1164 ตบหน้าเป็นหมู่คณะครั้งที่สอง (5)

หลินเซียวหรี่ตาลงมองแม่ทัพทั้งสอง 

 เจ้าสองคนจะบอกว่าพวกเจ้าไม่คิดจะสู้ต่อแล้วสินะ  

แม่ทัพทั้งสองตอบโต้ทันที  เราจะสู้อย่างไรเล่า นั่นคือฮ่องเต้แห่งรัฐเหยียนเชียวนะ! พวกเรามาที่นี่เพื่อสนับสนุนและช่วยเหลือกองทัพรัฐจิ้วเท่านั้น ไม่ได้ตั้งใจจะกวาดล้างรัฐชีเสียหน่อย เราเสียเวลาที่นี่ไปเยอะและทำมากพอแล้ว ถ้าจะต้องเป็นศัตรูกับรัฐเหยียน ข้าเกรงว่าเราจะไม่สามารถทำได้!  

ไม่ว่ารัฐจิ้วจะแข็งแกร่งสักแค่ไหน มันก็ไม่สำคัญเท่าชีวิตของพวกเขาหรอก 

หลินเซียวไม่พูดอะไร แต่ดวงตาของเขาฉายแววอำมหิตขึ้นมา แม่ทัพใหญ่ของรัฐจิ้วจับความเปลี่ยนแปลงในตัวชายหนุ่มคนนี้ได้และอยากจะพูดอะไรบางอย่างแต่ก็สายเกินไปแล้ว! 

พลังวิญญาณขั้นสีม่วงสองสายถูกยิงออกจากมือของหลินเซียว มันพุ่งไปพันรอบคอของแม่ทัพทั้งสอง! 

ในชั่วพริบตาแม่ทัพที่ร่างกายแข็งแรงกำยำในชุดเกราะทั้งสองซึ่งนั่งอยู่บนหลังม้าก็ถูกยกลอยขี้นไปบนอากาศด้วยพลังวิญญาณสองสายนั้น คอของพวกเขาถูกบีบด้วยแรงมหาศาลทำให้ขาดอากาศหายใจไปทีละน้อย ชายทั้งสองดิ้นรนตะเกียกตะกายอยู่กลางอากาศ สายตาหวาดกลัวของพวกเขามองไปที่หลินเซียวซึ่งมีพลังวิญญาณขั้นสีม่วงเปล่งแสงออกมาจากร่าง 

พลังวิญญาณขั้นสีม่วง! 

ชายหนุ่มที่ดูบอบบางอ่อนแอแบบนั้นแท้จริงแล้วคือผู้ใช้พลังวิญญาณขั้นสีม่วง! 

แม่ทัพทั้งสองรู้สึกหวาดกลัวจับขั้วหัวใจ ดวงตาของพวกเขาเบิกกว้างด้วยความกลัว 

 เจ้าสองคนฟังให้ดี จะอยากหรือไม่อยากวันนี้พวกเจ้าก็ต้องสู้ ถ้าข้าเห็นว่ามีคนคิดหนีละก็ ข้าจะทำให้มันรู้ว่าการมีชีวิตที่มีชะตากรรมเลวร้ายกว่าความตายมันเป็นอย่างไร!  หลินเซียวพูดพร้อมกับหรี่ตาลง สีหน้าของเขาบ่งบอกถึงอันตรายอย่างไม่ต้องสงสัย 

 เข้าใจหรือไม่  เขาถามต่อ 

แม่ทัพทั้งสองพยักหน้าทันที ไม่กล้าคัดค้านอีกต่อไป 

หลินเซียวดึงพลังวิญญาณกลับ ชายทั้งสองหล่นลงมากระแทกกับพื้น พวกเขาอ้าปากหายใจพร้อมเอามือกุมลำคอเอาไว้ แววตาของพวกเขายังมีร่องรอยของความตกใจขณะที่มองหลินเซียว 

 ไสหัวกลับไปที่กองทัพของพวกเจ้าเสีย แล้วพอแตรสัญญาณของรัฐจิ้วดังขึ้น เจ้าทั้งสองจะต้องสั่งโจมตีทันที!  หลินเซียวขู่เสียงเย็น 

แม่ทัพทั้งสองรีบตะกายขึ้นม้าแล้วควบหนีกลับไปยังกองทัพของตน 

 เอาล่ะ ส่งสัญญาณโจมตีได้ อย่าทำให้ข้าเสียเวลาอีก แค่ขยะสองคนก็ทำให้พวกเจ้ากลัวกันถึงขนาดนี้ได้  หลินเซียวพูดอย่างเย้ยหยันขณะที่มองแม่ทัพใหญ่ของรัฐจิ้ว 

คำสั่งของหลินเซียวทำให้แม่ทัพใหญ่รัฐจิ้วไม่มีทางเลือก แตรสัญญาณดังขึ้นทันที หลังจากนิ่งเงียบกันไปครู่หนึ่ง ในที่สุดกองทัพทั้งสามรัฐก็บุกโจมตีเมืองหลวงรัฐชีอีกครั้ง! 

จวินอู๋เสียยืนอยู่กลางอากาศ นางมองกองทัพทั้งสามรัฐเคลื่อนพลบุกเข้ามาอีกครั้งและไม่อาจเก็บแววตาอำมหิตเอาไว้ได้อีกต่อไป 

 ก่อนที่กองทัพรัฐเหยียนจะมาถึงที่นี่ เราจะปล่อยให้พวกนั้นผ่านเข้าประตูไปไม่ได้  จวินอู๋เสียพูดพร้อมกับหรี่ตาลง นางต้องซื้อเวลาเอาไว้จนกว่าความหวังสุดท้ายของรัฐชีจะมาถึง! 

 ตามที่เจ้าต้องการ  จวินอู๋เย่าหันไปมองจวินอู๋เสียยิ้มๆ 

ตราบใดที่นางต้องการ ตราบใดที่นางแสวงหา เขาจะตอบสนองทุกอย่างให้นางพอใจ 

ตอนแรกมีเพียงพายุหมุนไม่กี่ลูกขวางกั้นเส้นทางอยู่นอกเมืองหลวง แต่ทันทีที่จวินอู๋เย่าพูดจบ พายุหมุนพวกนั้นก็เพิ่มจำนวนขึ้นอีกสิบเท่า! 

พายุหมุนที่รวมตัวกันอยู่อย่างหนาแน่นได้ขวางทางไปยังกำแพงเมืองเอาไว้ทุกตารางนิ้ว ไม่ให้ใครมีโอกาสโจมตีเมือง! 

พวกที่บุกเข้าไปล้อมเมืองหลวงถูกดูดเข้าไปในพายุหมุนและหายไปจากสายตาทันที! 

พายุหมุนที่น่ากลัวเพิ่มจำนวนขี้นอย่างรวดเร็ว สร้างความหวาดกลัวให้แก่แม่ทัพใหญ่ของรัฐจิ้วเป็นอย่างมาก กระทั่งหลินเซียวที่เยือกเย็นอยู่ตลอดก็เริ่มแสดงอาการออกมาบ้างแล้ว 

ตอนที่ 1164 ตบหน้าเป็นหมู่คณะครั้งที่สอง (5) 

ทันใดนั้นหลินเซียวก็พุ่งจากแนวหลังกองทัพไปที่ด้านหน้า เขาไม่คิดจะเข้าไปยุ่งกับการรบระดับเด็กอนุบาลของพวกสามโลกเบื้องล่างเลย แต่คนที่สร้างพายุหมุนพวกนั้นไม่ใช่พวกกระจอกแน่นอน เพื่อให้แผนการดำเนินต่อไปเขาจึงต้องลงมือ! 

หลินเซียวกลายเป็นแสงสีม่วงขณะที่พุ่งไปยังด้านหน้ากองทัพ ปีกคู่หนึ่งที่สร้างขึ้นจากกระดูกปรากฏขึ้นที่หลังของเขา พาเขาบินขึ้นไปบนอากาศเพื่อเผชิญหน้ากับจวินอู๋เสียและจวินอู๋เย่า! 

 เจ้าเป็นใคร  หลินเซียวหรี่ตาลง เขาไม่ได้เหลือบมองจวินอู๋เสียเลยสักนิด แต่จ้องไปที่จวินอู๋เย่าตรงๆ เขารู้ว่าพายุหมุนแปลกๆ พวกนี้ทั้งหมดเป็นฝีมือของชายหนุ่มที่หน้าตางดงามอย่างร้ายกาจคนนี้ 

จวินอู๋เย่าเลิกคิ้ว เขามองปีกที่สร้างขึ้นจากกระดูกแล้วยิ้มมุมปาก 

 เผ่าเคลื่อนกระดูกอย่างนั้นหรือ ภูติวิญญาณประเภทบินได้  

หลินเซียวแสดงสีหน้าประหลาดใจ เขาไม่คิดว่าจะมีคนในสามโลกเบื้องล่างรู้จักต้นกำเนิดของเขาเพียงมองแค่ครั้งเดียว และรู้กระทั่งว่าปีกบนหลังของเขาแท้จริงแล้วเป็นภูติวิญญาณ 

 เจ้ามาจากสามโลกชั้นกลางอย่างนั้นหรือ  หลินเซียวถามอย่างระวัง แต่เขาจับพลังวิญญาณจากตัวของจวินอู๋เย่าไม่ได้เลย 

จวินอู๋เย่าเมินเขาแล้วหันไปมองจวินอู๋เสีย 

 ให้จับเป็นหรือเปล่า  

จวินอู๋เสียพยักหน้า 

หลินเซียวมองจวินอู๋เย่าพร้อมกับกัดฟันแน่นและคิดว่าคำพูดของเขาหมายถึงอะไร 

แต่เมื่อจวินอู๋เย่าหันกลับมา หลินเซียวก็เห็นดวงตาสีม่วงคู่นั้นที่ดูราวกับปีศาจ ทำให้โลหิตในกายของเขาแข็งตัวขึ้นมาทันที 

 เป็นไปได้อย่างไร…  หลินเซียวทำตาพองอย่างเหลือเชื่อ ในโลกนี้คนที่มีนัยน์ตาสีม่วงมีเพียงบุรุษในตำนานคนนั้นเพียงคนเดียวเท่านั้น! 

เขาไม่ได้ตายไปแล้วหรอกหรือ 

เป็นไปไม่ได้! 

ความหวาดกลัวแล่นไปทั่วร่างของหลินเซียว เขากระพือปีกทันที ใบหน้าของเขาขาวซีดปราศจากสีเลือด เขาทำท่าราวกับเห็นผีและหันหลังกลับเพื่อบินหนีไปยังทิศตรงกันข้าม! 

หนี! 

ข้าต้องหนี! 

ไม่อย่างนั้นตายแน่! 

 คิดจะหนีหรือ  จวินอู๋เย่าเลิกคิ้วขึ้นข้างหนึ่ง เขายกมือขึ้นทันทีและยิงหมอกสีดำเข้าใส่หลินเซียวที่พยายามจะหนี หมอกสีดำเคลื่อนที่ได้เร็วกว่าหลินเซียว ในชั่วพริบตาหลินเซียวก็ถูกหมอกสีดำรัดตัวเอาไว้ เขาร้องออกมาเสียงดังลั่น! 

ไม่ว่าเขาจะกระพือปีกเท่าไรเพื่อที่จะหนีออกไปจากสถานที่แห่งฝันร้ายนี้ หมอกสีดำก็ลากเขากลับไปอยู่ตรงหน้าจวินอู๋เย่าได้อย่างรวดเร็ว! 

 ปล่อยข้า! ปล่อยข้าไป! อย่าฆ่าข้า!  สีหน้าเย่อหยิ่งจองหองของเขาหายไป ความหวาดกลัวตื่นตระหนกบนใบหน้าของเขาทำให้เขาดูน่าเวทนาไม่น้อย 

จวินอู๋เย่าค่อยๆ กำมือที่ยกอยู่อย่างช้าๆ 

ความเจ็บปวดอย่างรุนแรงกระจายไปทั่วทุกตารางนิ้วในร่างของหลินเซียว เขาส่งเสียงร้องโหยหวนและอ้อนวอนไม่หยุด เขาไม่เคยคิดฝันเลยว่าจะได้มาพบกับปีศาจร้ายที่ทำให้สามโลกชั้นกลางทั้งหมดต้องยอมสยบในสามโลกเบื้องล่างแห่งนี้! 

 ขอร้อง อย่าฆ่าข้าเลย! ยะ…  ก่อนที่หลินเซียวจะพูดจบ หมอกสีดำก็พันรอบตัวเขาจนมิด กลืนเขาเข้าไปในความมืดพร้อมกับคำพูดที่ยังพูดไม่จบของเขา 

นัยน์ตาสีม่วงของจวินอู๋เย่าถูกแทนที่ด้วยสีดำอีกครั้ง รังสีอำมหิตถูกซ่อนเอาไว้ด้วยรอยยิ้มที่มุมปาก เขาหันหน้ากลับไปมองจวินอู๋เสียที่ร่างเปล่งแสงสีน้ำเงินออกมา  นี่หมายความว่าเสี่ยวเสียเอ๋อร์คิดจะสู้อย่างนั้นหรือ  

จวินอู๋เสียตอบเสียงเย็นชาว่า  ข้าอยากแก้แค้นให้กองทัพรุ่ยหลินด้วยมือของข้าเอง!  

พูดจบนางก็สลัดออกจากอ้อมกอดของจวินอู๋เย่าทันที และกระโจนเข้าใส่กองทัพที่เบียดกันแน่นอยู่ที่ใต้เท้านาง!