ทรราชหญิงเจ้าหัวใจจักรพรรดิมาร เล่ม 1 - ตอนที่ 1391 ดักปล้น (2) / ตอนที่ 1392 ดักปล้น (3)

ตอนที่ 1391 ดักปล้น (2) 

เฉียวฉู่ทำตาโต เขาจ้องมองอย่างไม่อยากจะเชื่อ 

“พวกเขาคงไม่ได้คิดที่จะ…ดักปล้นพวกเราหรอก ใช่หรือไม่” 

ฮวาเหยามองไปที่คนกลุ่มนั้นอย่างใจเย็น และพูดว่า “ข้าว่าเจ้าคิดถูกนะ” 

“หา” เฉียวฉู่ตกใจ สถานการณ์ที่เกิดขึ้นตรงหน้า เขาไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี เขามองคนกลุ่มนั้นที่ส่วนใหญ่ผอมโซจากความหิวโหยด้วยความเห็นใจ และจ้องมอง “อาวุธ” หยาบๆ ที่อยู่ในมือพวกเขา 

มีรอยยิ้มบางๆ ปรากฏที่มุมปากของจวินอู๋เย่า ขณะมองไปที่ใบหน้าเย็นชาของจวินอู๋เสีย เรื่องไร้สาระเช่นนี้ไม่อยู่ในความสนใจของเขา 

“เฮ้! พวกเจ้าไม่ได้ยินหรืออย่างไร! ถ้าพวกเจ้าไม่ยอมแพ้ดีๆ ละก็ พวกเราจะไม่ทำดีด้วยแล้วนะ!” เมื่อคนร่างกำยำไม่ได้คำตอบ ความโกรธก็ปะทุขึ้นในใจเขา สิ่งที่ทำให้เขายิ่งโกรธขึ้นไปอีกก็คือ เมื่อกลุ่มผู้เยาว์หน้าตาดีได้ยินคำพูดของเขา พวกเขาไม่ได้แสดงความกลัวเลยแม้แต่น้อย แต่กลับพากันทำหน้าเหลือเชื่อแทน 

“จะบอกให้นะลุง เลิกสร้างปัญหาดีกว่าหรือไม่ แขนขาผอมๆ ของพวกเจ้าจะขยับไม่ไหวอยู่แล้ว ข้าแนะนำให้พวกเจ้าเลิกเสียตอนนี้เถอะ” เฟยเยียนเบะปากอย่างดูถูก ไม่สนใจที่จะลงมือกับกลุ่มผู้ลี้ภัยเลยแม้แต่น้อย ให้เขาใช้มือเดียว คนทั้งกลุ่มยังไม่พอมือเขาด้วยซ้ำ 

“สมควรตาย!” เมื่อโดนเฟยเยียนดูถูก บุรุษร่างกำยำก็โกรธจัด เขาเหวี่ยงมีดในมือและฟันลงมาที่หัวของเฟยเยียน!  

แต่ร่างของเขาขยับไปได้แค่สองก้าว เงาสีม่วงเข้มก็กระโจนเข้าใส่เขา!  

“อ๊ากกก!” 

เสียงร้องโหยหวนดังขึ้นทันที!  

คนหน้าตาประหลาด ร่างกายใหญ่โตผิดปกติ กล้ามเนื้อทั่วทั้งร่างพองโต พุ่งเข้าใส่บุรุษคนนั้น ในชั่วพริบตา มือที่มีเล็บแหลมคมก็ฉีกหน้าท้องของบุรุษร่างกำยำต่อหน้าทุกคน!  

“อ๊า! สัตว์ประหลาดกำลังกินเขา! สัตว์ประหลาดกำลังกินเขา!” สหายของบุรุษร่างกำยำเห็นภาพนั้นเข้าก็วิ่งหนีไปคนละทิศละทางทันที พวกเขาร้องเสียงดังและวิ่งเอาชีวิตรอดราวกับคนเสียสติ 

แต่สวรรค์ไม่ได้ให้โอกาสพวกเขาหลบหนี เนื่องจากมีร่างใหญ่โตอีกหลายร่างกระโดดออกมาจากมุมต่างๆ และกระโจนเข้าใส่ผู้ลี้ภัยที่วิ่งหนีกันอย่างไร้สติด้วยความรวดเร็วราวกับสายฟ้า 

ทันใดนั้นโลหิตก็สาดกระจายไปทั่วทุกหนแห่ง!  

พวกผู้ลี้ภัยที่หวาดกลัวไม่ทันได้ต่อต้านสัตว์ประหลาดเลยแม้แต่วินาทีเดียว ท้องของพวกเขาก็ถูกฉีกขาดแล้ว คนประหลาดที่มีร่างกายใหญ่โตดึงเอาอวัยวะภายในออกจากบาดแผลที่เปิดกว้างและเริ่มต้นกินอย่างโหดเหี้ยม พวกผู้ลี้ภัยยังคงหายใจอยู่ขณะที่เห็นอวัยวะภายในของตัวเองถูกดึงออกมาจากหน้าท้อง และถูกสัตว์ประหลาดพวกนั้นกัดกิน!  

ฉากนองโลหิตที่เกิดขึ้นต่อหน้าต่อตาอย่างกระทันหัน ทำให้สายตาของพวกจวินอู๋เสียเปลี่ยนไปทันที 

“พวกนี้คือคนพิษหรือ” จวินอู๋เสียหรี่ตาลงมองคนพิษที่มีพละกำลังและความเร็วที่ไม่ธรรมดา 

“เหมือนจะใช่” ฮวาเหยาเคยเห็นคนพิษที่เมืองหลวงรัฐจิ้วแค่ครั้งเดียวเท่านั้น คนพิษพวกนั้นถ้าไม่ถูกแช่ในไหขนาดใหญ่ก็ถูกล่ามโซ่เอาไว้ นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาได้เห็นคนพิษลงมือเคลื่อนไหว 

“คนพิษพวกนี้ หลังจากโจมตีเมืองนี้ก็ยังอยู่ที่นี่ไม่ได้จากไปไหน แต่ซ่อนตัวเพื่อหาเหยื่อเพิ่ม ชิ! ไอ้พวกสัตว์ประหลาดเจ้าเล่ห์!” ฟ่านจัวพูดอย่างเย็นชา 

จวินอู๋เสียยกยิ้มอย่างดูถูก ร่างของนางกลายเป็นแสงสีม่วงหายไปจากจุดที่ยืนอยู่ทันที!  

คนพิษที่นั่งยองๆ กินอวัยวะภายในของผู้ลี้ภัยอยู่บนพื้น สัมผัสได้ถึงอันตรายที่กำลังใกล้เข้ามา หนึ่งในนั้นเงยหน้าขึ้นอย่างรวดเร็ว ดวงตาของพวกเขาที่เปลี่ยนเป็นสีขาวอมเทาสะท้อนให้เห็นร่างที่สง่างามร่างหนึ่ง!  

ตอนที่ 1392 ดักปล้น (3) 

คนพิษที่นั่งยองๆ กินอวัยวะภายในของผู้ลี้ภัยอยู่บนพื้น สัมผัสได้ถึงอันตรายที่กำลังใกล้เข้ามา หนึ่งในนั้นเงยหน้าขึ้นอย่างรวดเร็ว ดวงตาของพวกเขาที่เปลี่ยนเป็นสีขาวอมเทาสะท้อนให้เห็นร่างที่สง่างามร่างหนึ่ง!  

เสียงกระแทกดังขึ้น หัวของคนพิษก็ระเบิดออกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยทันที!  

ร่างของจวินอู๋เสียกวาดผ่านไปเหมือนสายฟ้าโดยไม่เปื้อนโลหิตเลยแม้แต่หยดเดียว!  

คนพิษที่เสียหัวล้มลงกระแทกพื้นอย่างแรง กลิ่นเหม็นลอยออกมาจากศพของเขา กลิ่นนั้นดึงดูดความสนใจของคนพิษอื่นๆ พวกเขาหยุดกินและหันหน้าไปมองจวินอู๋เสีย 

ใบหน้าของคนพิษมีเส้นโลหิตสีเขียวปูดขึ้นมา ใบหน้าดูบิดเบี้ยวผิดรูปร่างจนไม่สามารถจดจำใบหน้าเดิมของพวกเขาได้อีก 

ดวงตาของจวินอู๋เสียเป็นประกายเย็นชา ก่อนหน้านี้พี่ชายของเสี่ยวเจว๋ถูกคนจากตำหนักหวนจิตวางยาพิษจนต้องกลายเป็นคนพิษ จวินอู๋เสียได้เห็นหน้าเขาตอนที่ออกอาการอาละวาด แม้ว่าใบหน้าจะบิดเบี้ยว แต่ก็ไม่ได้ผิดรูปร่างจนถึงขนาดนี้ 

คนพวกนี้ไม่เหมือนกับคนพิษที่นางเคยเห็นที่รัฐจิ้ว 

การตายของคนพิษหนึ่งคนได้ดึงดูดความสนใจคนพิษคนอื่นๆ ที่อยู่รอบๆ คนพิษอีกกลุ่มที่มีจำนวนมากกว่าสิบคนเดินออกมาจากมุมมืดที่อยู่รอบๆ ด้วยสีหน้าดุร้าย เข้าล้อมรอบพวกเฉียวฉู่ที่ยืนอยู่ข้างหลังจวินอู๋เสีย 

“โห! ไม่คิดเลยว่าพวกมันจะมีเยอะขนาดนี้” เฉียวฉู่มองพวกคนพิษที่เข้ามาใกล้ แววตาของเขาไม่มีความกลัวเลยแม้แต่น้อย แต่เต็มไปด้วยความตื่นเต้นแทน 

เยี่ยซาและเยี่ยเม่ยตั้งท่าเตรียมโจมตี หน้ากากบนหน้าของเยี่ยเจี๋ยก็เริ่มย้ายข้างแล้ว 

“พี่ชายทั้งหลาย แค่กุ้งฝอยพวกนี้ พวกท่านไม่จำเป็นต้องลงมือหรอก ปล่อยให้พวกเราจัดการเถอะ” เฟยเยียนเข้าไปยืนอยู่ต่อหน้าพวกเยี่ยซา และบอกพวกเขาว่าไม่จำเป็นต้องลงมือ 

พวกเยี่ยซาชะงักเล็กน้อย แต่ก็เข้าใจได้ทันทีว่าเฟยเยียนหมายถึงอะไร 

อย่างที่คาดไว้ ดวงตาของพวกเฉียวฉู่ตอนนี้กำลังส่องประกายด้วยความตื่นเต้น พลังวิญญาณขั้นสีม่วงเปล่งแสงรอบตัวของพวกผู้เยาว์! 

“ดูเหมือนว่าครั้งนี้พวกเราจะสบายแล้วนะ” เยี่ยเม่ยหัวเราะขณะถอยกลับไปก้าวหนึ่ง ส่งมอบสนามรบให้กับพวกผู้เยาว์ที่กระตือรือร้นกลุ่มนี้ 

เยี่ยกูที่เพิ่งเปลี่ยนร่างมา ถูจมูกและยืนอยู่ข้างๆ อย่างไม่เต็มใจเล็กน้อย 

ทันใดนั้น เฉียวฉู่ ฮวาเหยา หรงรั่ว เฟยเยียน และฟ่านจัว ก็กลายเป็นแสงห้าสายพุ่งตรงไปยังกลุ่มคนพิษที่เข้ามาหาพวกเขา 

เปลวไฟสีแดงพุ่งเข้าใส่พวกคนพิษราวกับมังกรเพลิง เฉียวฉู่รวมตัวกับไฟและเหวี่ยงหมัดที่มีเปลวไฟลุกโชติช่วงเข้าใส่หัวของคนพิษ หัวของคนพิษระเบิดทันที เกิดโพรงขนาดใหญ่ที่ไหม้เกรียม และร่างก็ล้มลงบนพื้นก่อนจะทันได้ส่งเสียง 

หรงรั่วยืนอยู่หน้าพรรคพวก ไม่ได้รีบพุ่งเข้าไป นางเรียกผีเสื้อกลืนศพออกมา พวกมันจำนวนมากเปล่งประกายระยิบระยับขณะกระพือปีกบินในอากาศ 

แล้วมือของหรงรั่วที่แบอยู่ก็กำแน่นทันที!  

ผีเสื้อกลืนศพจำนวนมากระเบิดออกกลายเป็นแสงระยิบระยับลอยในอากาศ พวกมันถูกสูดเข้าไปในปอดของพวกคนพิษ 

“ผ่า!” หรงรั่วพูดเสียงต่ำ!  

เมื่อสิ้นเสียงของนาง คนพิษหลายคนที่อยู่ใกล้นางก็พบว่าหน้าอกของพวกเขาถูกบางอย่างเจาะออกมาจากข้างใน!  

ในหน้าอกที่ถูกผ่าออกนั้น จะเห็นได้ว่าภายในถูกปั่นเละไปหมดแล้ว 

คนพิษที่แข็งแกร่งอย่างไม่น่าเชื่อกลายเป็นขยะที่ไร้ทางสู้เมื่ออยู่ต่อหน้าพวกเฉียวฉู่ ทำให้พวกคนพิษต้องทนรับการฆ่าอยู่ฝ่ายเดียวจากกลุ่มผู้เยาว์ที่อัดอั้นมานาน!  

ในเวลาไม่นาน เมืองทั้งเมืองก็เต็มไปด้วยกลิ่นคาวโลหิต แสงจากเปลวเพลิงวูบวาบสั่นไหว 

ผู้ลี้ภัยที่โชคดีรอดชีวิตทำปากอ้าตาค้าง จ้องมองภาพเหตุการณ์ตรงหน้าอย่างไม่อยากจะเชื่อ!