ทรราชหญิงเจ้าหัวใจจักรพรรดิมาร เล่ม 1 - ตอนที่ 1411 หนูเจ้าเล่ห์ (2) / ตอนที่ 1412 หนูเจ้าเล่ห์ (3)

ตอนที่ 1411 หนูเจ้าเล่ห์ (2) 

ทันใดนั้น จวินอู๋เสียก็ค้นพบสถานที่ที่น่าสงสัย 

“อู๋เย่า ดูนี่สิ” จวินอู๋เสียชี้ไปยังจุดหนึ่งบนแผนที่ 

จวินอู๋เย่ามองไปยังจุดที่นิ้วของจวินอู๋เสียชี้อยู่ แล้วเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย 

สถานที่ที่จวินอู๋เสียทำเครื่องหมายไว้ ไม่ได้เน้นไปที่พื้นที่ใดพื้นที่หนึ่ง หรืออาจกล่าวได้ว่ามันกระจัดกระจายมาก ถ้าไม่ได้พิจารณาอย่างรอบคอบ ก็จะไม่พบความผิดปกติใดๆ แต่แค่จุดเดียวที่นิ้วของจวินอู๋เสียชี้อยู่ ทุกสิ่งที่ปรากฏบนแผนที่ก็ดูเหมือนจะเดินออกมาให้เห็น 

จุดสีดำที่ทำเครื่องหมายเอาไว้บนแผนที่มีจำนวนมากกว่าสิบแห่งถูกวางไว้ในหลายๆ พื้นที่ แต่ถ้ามองดูให้ดีๆ แล้วละก็ จุดสีดำดูเหมือนจะวนเวียนอยู่รอบๆ สถานที่แห่งหนึ่ง ก่อให้เกิดวงกลมแปลกๆ ที่ผิดปกติขึ้น 

ตรงกลางวงกลมนั้นเป็นเมืองที่แทบไม่มีใครรู้จัก เมืองนั้นเป็นของรัฐเล็กๆ ที่ชื่อว่ารัฐฟานซึ่งไม่ใช่รัฐที่มีอำนาจและไม่มีตัวตนในสามโลกเบื้องล่างมากนัก เมืองนั้นถือได้ว่าเป็นเมืองขนาดใหญ่และไม่ใช่เมืองที่ร่ำรวยอะไรนัก แต่เพราะมีเหมืองแร่อยู่ใกล้ๆ มันจึงพอมีชื่อเสียงอยู่นิดหน่อย 

ชวีหลิงเย่ว์ได้บันทึกสถานที่ที่พวกคนพิษปรากฏตัวอย่างละเอียด และทุกที่ที่พวกมันถูกพบเห็น นางได้ทำเครื่องหมายเอาไว้อย่างชัดเจน ตอนที่จวินอู๋เสียดูเอกสารที่ชวีหลิงเย่ว์บันทึกรายละเอียดทั้งหมดไว้ นางก็เห็นว่าสถานที่ที่พวกคนพิษปรากฏตัวนั้นกระจัดกระจายมาก และดูเหมือนจะไม่มีทิศทางที่แน่นอน แต่มีจุดหนึ่งที่โดดเด่นออกมา สถานที่ที่พวกคนพิษโจมตีครั้งแรกคือรัฐเล็กๆ ที่ไม่มีความสามารถต้านทานได้ พวกมันเริ่มโจมตีจากสถานที่ที่ส่งผลน้อยที่สุด จากนั้นก็ค่อยๆ แพร่กระจายไปยังส่วนที่เหลือของสามโลกเบื้องล่าง 

รัฐฟานก็อยู่ในขอบเขตการโจมตีเช่นกัน แต่สิ่งที่แปลกก็คือสถานที่ที่รัฐฟานถูกโจมตีครั้งแรกไม่ใช่ที่บุรุษแดนของพวกเขา แต่เป็นเมืองที่อยู่ด้านในเข้าไปมาก 

แม้ว่าจำนวนครั้งที่พวกเขาถูกโจมตีจะน้อยมาก แต่เมื่อเทียบกับจำนวนการโจมตีของที่อื่น ความจริงก็เริ่มปรากฏออกมา 

“พวกมันเป็นหนูที่เจ้าเล่ห์จริงๆ” จวินอู๋เย่ายิ้มมุมปากอย่างเย็นชา 

เมืองที่ชี้ให้เห็นนั้นอยู่ใกล้กับบุรุษแดน และเป็นเมืองที่การโจมตีครั้งแรกอยู่ไม่ไกลเกินไปนัก สถานที่ที่พวกคนพิษปรากฏตัวขึ้นหลังจากนั้นก็ค่อนข้างใกล้กับเมืองนั้น ทำให้เกิดวงกลมที่ผิดปกติขึ้น 

เมืองนี้เป็นเพียงเมืองเดียวเท่านั้นที่ไม่เคยถูกโจมตีจากพวกคนพิษ 

ตามเหตุผลแล้ว สถานที่หลายแห่งที่อยู่รอบๆ เมืองนี้ถูกคนพิษไปเยี่ยมเยือนมาก่อน แต่พวกมันกลับพลาดเป้าหมายใหญ่แบบนี้ไปอย่างน่าอัศจรรย์ และสถานที่แรกๆ ที่พวกคนพิษเคยไปก็อยู่รอบๆ เมืองนี้ ทำให้อดคิดไม่ได้ว่ามันมีอะไรมากกว่าที่ตาเห็นเกี่ยวกับที่แห่งนี้ 

“ถ้าข้าเดาไม่ผิด ในเมืองนี้เราอาจจะจับได้ปลาตัวใหญ่” จวินอู๋เสียยิ้มเล็กน้อย ไม่ว่าหนูจะเจ้าเล่ห์แค่ไหน หางของมันก็จะทรยศพวกมันในที่สุด 

“เสี่ยวเสียเอ๋อร์อยากไปที่นั่นหรือ” จวินอู๋เย่าหัวเราะ 

“แน่อยู่แล้ว” จวินอู๋เสียตอบ 

จวินอู๋เย่ายิ้มแล้วพูดว่า “ได้ ตามที่เจ้าต้องการ” 

พูดจบเขาก็อุ้มจวินอู๋เสียขึ้น และเตะเท้าพุ่งทะยานขึ้นไปในอากาศ 

เยี่ยซา เยี่ยเม่ย และเยี่ยเจี๋ยที่ยืนอยู่ด้านข้าง หลังจากเห็นจวินอู๋เย่าจากไปแล้ว สีหน้าของพวกเขาก็บิดเบี้ยว 

นายท่านของพวกเขาไม่ธรรมดาเกินไปแล้ว แม้ว่าพวกเขาจะสามารถใช้ของวิเศษเพื่อให้บินได้ชั่วคราว แต่พวกเขาก็ใช้พลังกันมาไม่น้อยแล้วตลอดทางที่มานี่ พวกเขาไม่เหมือนนายท่านที่สามารถ “ไปเที่ยว” ได้ทุกที่ทุกเวลานะ!  

เยี่ยเจี๋ยแตะหน้ากากผูกวิญญาณอย่างเงียบๆ และเปลี่ยนร่างเป็นเยี่ยกูทันที 

“เจ้าโง่สองคนจะอยู่ที่นี่ต่อก็เชิญ ข้าไปก่อนล่ะ!” พูดจบ เยี่ยกูก็ขยี้ของวิเศษในมือเพื่อไล่ตามให้ทัน!  

ไอ้เลวทิ้งสหาย! สองคนที่ถูกทิ้งสบถด่าอย่างเจ็บใจ 

ตอนที่ 1412 หนูเจ้าเล่ห์ (3) 

เมืองชิงเฟิงแห่งรัฐฟานเป็นเมืองที่มีชื่อเสียงเล็กน้อยเนื่องจากมีแหล่งแร่ แต่ชื่อเสียงนั้นจำกัดอยู่แต่ในรัฐฟานเองเท่านั้น 

ประมาณหนึ่งปีที่แล้ว สถานที่แห่งนี้ไม่นับว่าร่ำรวยหรือสะดวกสบาย แค่เหมือนกับเมืองใหญ่อื่นๆ ตรงที่มันตั้งอยู่บนพื้นที่ใหญ่กว่า ก็เท่านั้น 

แต่ตอนนี้สถานการณ์ที่เมืองชิงเฟิงนั้นแตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง 

ตอนที่พวกคนพิษเริ่มกระจายหายนะไปทั่ว เมืองชิงเฟิงกลายเป็นสวรรค์อันเงียบสงบในรัฐฟาน ที่นี่ไม่เคยมีคนพิษปรากฏตัวเลย และในเมืองก็เป็นเหมือนเช่นในอดีต เนื่องจากเมืองชิงเฟิงมีพื้นที่กว้างใหญ่ แต่ผู้อยู่อาศัยเดิมในเมืองมีไม่มากนัก หลังจากที่คนพิษเริ่มปรากฏตัวที่อื่น ผู้คนจำนวนมากจากเมืองใกล้เคียงก็เริ่มมุ่งหน้าไปที่เมืองชิงเฟิงเพื่อหาที่หลบภัย 

แม้ว่าคนพวกนี้จะรอดพ้นจากภัยพิบัติ แต่สิ่งที่คนพวกนี้เจอก็เป็นแค่การโจมตีเล็กๆ จากพวกคนพิษเท่านั้น พวกเขาสูญเสียไปบ้าง แต่ก็ไม่ได้หนักหนาจนไม่เหลืออะไร หลังจากมาถึงเมืองชิงเฟิง พวกเขาก็ใช้เงินไปพอสมควรเพื่อปักหลักอยู่ที่นั่น ทำให้สถานการณ์ในเมืองชิงเฟิงพลิกผันครั้งใหญ่ เจริญรุ่งเรืองจนถึงขั้นแซงหน้าเมืองหลวงของรัฐฟานเลยทีเดียว 

กำแพงของเมืองชิงเฟิงสูงมาก เนื่องจากเดิมเคยเป็นเมืองหลวงของรัฐฟานเมื่อครั้งก่อตั้งรัฐ เมื่อเวลาผ่านไป ดินแดนของรัฐฟานเพิ่มขึ้น ผู้ครองรัฐจึงมีทางเลือกที่ดีกว่า และได้ย้ายเมืองหลวงไปที่อื่น แต่การที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นเมืองหลวง ทำให้สิ่งก่อสร้างของเมืองชิงเฟิงมีความปลอดภัยสูง และนั่นก็กลายเป็นหนึ่งในเหตุผลที่ผู้คนมากมายเชื่อมั่นว่าที่แห่งนี้จะไม่ตกอยู่ภายใต้การโจมตีของพวกคนพิษ 

เมื่อทั้งโลกเกิดกลียุค ผู้ลี้ภัยก็มักหลบหนีไปที่เมืองชิงเฟิงเพื่อขอความคุ้มครอง ทหารที่ดูแลเมืองจึงคุ้นเคยกับเรื่องนี้มาก พวกเขาจะปล่อยให้คนกลุ่มหนึ่งเข้าเมืองทุกวันและจะหาสินบนจากที่นั่นด้วย 

นอกเมืองชิงเฟิงเต็มไปด้วยผู้ลี้ภัยจำนวนมากที่หลบหนีภัยพิบัติมา คนพวกนี้เหนื่อยล้าทั้งร่างกายและจิตใจ ไม่มีใครสังเกตเห็นว่าในป่าบนภูเขาไม่ไกลออกไป มีเงาดำน่าสงสัยได้ร่อนลงมาจากท้องฟ้าเข้าไปในป่าทึบอย่างเงียบๆ  

จวินอู๋เย่าอุ้มจวินอู๋เสียลอยลงมาท่ามกลางต้นไม้ จวินอู๋เสียมองผ่านช่องว่างระหว่างต้นไม้ และเห็นเมืองชิงเฟิงถูกผู้คนกลุ่มใหญ่ล้อมรอบเอาไว้ 

นอกเมืองชิงเฟิงสามารถมองเห็นเพิงง่ายๆ หยาบๆ มากมาย ผู้ลี้ภัยหลายคนได้สร้างที่พำนักชั่วคราวสำหรับตัวเองแล้ว 

จวินอู๋เสียมองดูผู้ลี้ภัยพวกนั้น แล้วมองเสื้อผ้าสะอาดเรียบร้อยบนร่างตัวเอง ถ้าพวกเขาไปที่นั่นทั้งแบบนี้ พวกเขาก็จะดึงดูดความสนใจของผู้คนมากมายมาที่ตัวเองทันที และนั่นไม่ใช่การเริ่มต้นที่ดีสำหรับพวกเขา 

แต่เมื่อนางหันกลับมาเห็นจวินอู๋เย่าที่ดูดีจนน่าอนาถ นางก็แทบกระอักโลหิตออกมา 

นางรู้สึกว่านางอาจจะคิดมากเกินไป แต่หลังจากปรับเปลี่ยนรูปลักษณ์ตัวเองแล้ว พอมายืนอยู่ข้างๆ บุรุษที่งดงามจนเปล่งประกายอย่างจวินอู๋เย่า นางก็รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นฝุ่น 

“ข้าว่าเราต้องปลอมตัวกันสักหน่อย” จวินอู๋เสียพูด 

เรื่องพวกนี้ นางมีประสบการณ์มากทีเดียว แต่จวินอู๋เย่า… 

ดูเหมือนว่า นอกจากสีของดวงตาแล้ว ใบหน้าของเขาก็ไม่เคยเปลี่ยนไปจากเดิมมากนัก 

จวินอู๋เย่ามองจวินอู๋เสีย แล้วทำสีหน้าเจ็บปวดขณะเลิกคิ้วพูดว่า “เสี่ยวเสียเอ๋อร์เบื่อที่จะมองถุงหนังใบนี้ของข้าแล้วหรือ ไม่ชอบมันแล้วหรือ” 

ไม่เลยสักนิด!  

จวินอู๋เสียนวดขมับตัวเอง เวลาแบบนี้เขายังมีอารมณ์พูดเล่นอีก 

เมื่อเห็นจวินอู๋เสียทำท่าเหมือนปวดหัว จวินอู๋เย่าก็เริ่มหัวเราะแบบไม่ยั้ง สุดท้ายเขาก็โดนข้อศอกของจวินอู๋เสียซัดเข้าที่ท้องอย่างแรง!  

“เลิกเล่นได้แล้ว” 

จวินอู๋เย่าลูบท้องของเขา ไม่ได้รู้สึกเจ็บเลยสักนิด แต่กลับชอบมากเสียอย่างนั้น 

“ได้ขอรับ คุณหนูใหญ่ ใบหน้าที่ไม่น่ามองของข้าน้อยอยู่ในมือของคุณหนูใหญ่แล้ว เชิญจัดการได้ตามที่เห็นสมควรเลยขอรับ” จวินอู๋เย่าพูดยิ้มๆ เขาจับมือเล็กๆ ของจวินอู๋เสียขึ้นมาวางไว้ที่หน้าของเขา