ทรราชหญิงเจ้าหัวใจจักรพรรดิมาร เล่ม 1 - ตอนที่ 151 อวดดีต่อหน้าผู้เชี่ยวชาญ (2) ตอนที่ 152 อวดดีต่อหน้าผู้เชี่ยวชาญ (3)

ตอนที่ 151 อวดดีต่อหน้าผู้เชี่ยวชาญ (2)

เหตุการณ์ที่มีคนระเบิดตัวตายนั้น ส่งผลกระทบอย่างใหญ่หลวงต่อเมืองหลวง แม้ว่าความตื่นตระหนกของผู้คนจะสงบลงในช่วงเวลาสั้นๆ ภายใต้การปลอบประโลมของกองทัพรุ่ยหลิน แต่ตราบใดที่ยังมีคนได้เห็นฉากการนองเลือดอันน่าสยดสยอง มันก็จะกลายเป็นภาพติดตาที่ฝังอยู่ในความทรงจำของพวกเขาไปตลอดชีวิต

ในวันที่เกิดเหตุ ตามสถานที่ต่างๆ ที่มีการระเบิดร่างกาย มีผู้คนจำนวนไม่น้อยอยู่ในที่เกิดเหตุด้วย หลายคนที่ได้เผอิญเป็นประจักษ์พยาน บ้างล้มป่วยบ้างทรุดตัวกับเตียงลุกแทบไม่ได้ มีหลายคนที่กลับไปแล้วไข้ขึ้นสูง พลังวิญญาณในร่างกายปั่นป่วนรุ่มร้อนจนราวกับมีน้ำเดือดๆ กำลังถูกต้มอยู่ในร่าง พวกเขาอึดอัดมาก ที่หน้าโรงหมอแต่ละแห่งในเมืองหลวงเวลานี้จึงแออัดเต็มไปด้วยญาติของผู้ป่วยที่มาเชิญพวกเขาไปตรวจโรค

อย่างไรก็ตาม หมอธรรมดาจะตรวจหาสาเหตุของอาการป่วยนี้พบได้อย่างไร

ร่างกายที่ถูกแผดเผาจากภายในร่าง ทำให้ผู้ป่วยแต่ละคนลุกจากเตียงไม่ได้เลย จนถึงเวลานี้พวกเขายังไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าตัวเองถูกวางยาพิษแล้ว!

ผลของยาพิษตัวนี้มีผลกับผู้ที่มีพลังวิญญาณสูงอย่างเห็นได้ชัด ยาพิษนี้จะขยายพลังวิญญาณของพวกเขาทำให้ร่างกายของพวกเขาพองตัวขึ้น แต่ในทางตรงกันข้ามคนที่มีพลังวิญญาณน้อยในระดับสีแดง ร่างกายของพวกเขาจะไม่บวมหรือขยายใหญ่ขึ้นจากเดิมเท่าใด

ขณะที่ภายในจวนหลินอ๋องกำลังวุ่นวายอยู่กับสมุนไพรจำนวนมากที่ขนย้ายเข้ามาอย่างต่อเนื่อง เนื่องจากตอนนี้เมืองหลวงตกอยู่ภายใต้การควบคุมดูแลของกองทัพรุ่ยหลิน แม้เถ้าแก่ร้านขายยาและสมุนไพรจำนวนมากจะไม่เต็มใจ แต่เมื่อเห็นทหารถือดาบใส่ชุดเกราะเต็มยศยืนอยู่ที่หน้าประตูร้าน ต่อให้ไม่ยินยอมพร้อมใจก็ได้แต่กัดฟันแล้วส่งมอบสมุนไพรที่มีอยู่ทั้งหมดในคลังพวกเขาให้แก่จวนหลินอ๋อง

โชคยังดีที่การซื้อขายครั้งนี้แม้จะเป็นการบังคับซื้อขาย แต่จวนหลินอ๋องก็ไม่ได้เอาเปรียบพวกเขา ทางกองทัพรุ่ยหลินประกาศออกมาแล้วว่าสมุนไพรพวกนี้องค์รัชทายาทเป็นผู้รับสั่งให้พวกเขาไปหาซื้อมา ดังนั้นค่าสมุนไพรทั้งหมดพระองค์จะเป็นผู้รับผิดชอบเอง และจะจ่ายเงินค่าสมุนไพรให้พวกเขาภายในสองถึงสามวัน

นี่ถึงทำให้บรรดาเถ้าแก่ร้านทั้งหลายไม่ได้ปวดใจมากถึงขนาดนั้น

ภายในลานเรือนพักของจวินอู๋เสีย บัดนี้ได้ถูกแปลงโฉมใหม่ให้กลายเป็นคลังเก็บสมุนไพรชั่วคราว หีบบรรจุสมุนไพรนานับชนิดถูกนำมากองซ้อนกันจนเท่าภูเขาขนาดย่อมๆ เนื่องจากสมุนไพรเหล่านี้มีจำนวนมากเกินไปจนไม่สามารถยัดเข้าไปในห้องปรุงยาของนางได้อีก ก็เลยถูกขนมาพักไว้ที่ลานเรือนพักของนางแก้ขัดไปก่อน แม้แต่บริเวณด้านหน้าที่พักส่วนตัวของมั่วเฉี่ยนยวนที่อยู่ใกล้กัน ก็ยังถูกลิดรอนพื้นที่แล้วนำมาใช้เป็นที่เก็บกักตุนสมุนไพรพวกนี้ชั่วคราว

เป็นเวลาถึงครึ่งวันเต็มที่จวินอู๋เสียขลุกตัวอยู่แต่ในห้องปรุงยาและทำการวิเคราะห์ส่วนผสมของยาพิษในร่างของทหารกองทัพรุ่ยหลินทั้งสิบคน จากตัวอย่างเลือดที่นำออกมาจากตัวของพวกเขา ในที่สุดตัวยาถอนพิษก็ออกมาเป็นรูปเป็นร่าง!

ราตรีมืดมิดเข้าปกคลุมทั้งเมืองหลวง ดวงจันทร์นวลงามหลบลี้ออกจากเบื้องหลังกลุ่มเมฆครึ้มแล้วฉายแสงผ่องอวดโฉมไปทั่วทั้งใต้หล้า

จวินอู๋เสียที่วุ่นอยู่กับการทดลองมาตลอดทั้งวัน หลังจากวิจัยสูตรยาถอนพิษออกมาได้แล้วและมั่นใจว่าผลของยานั้นสามารถถอนพิษได้จริงๆ นางก็รีบปรุงยาชุดแรกออกมาแล้วให้ทหารทั้งสิบคนกินมันเข้าไปทันที จวินอู๋เสียขอให้พวกเขารออยู่ในห้องปรุงยาก่อนเพื่อติดตามผลของการถอนพิษ หลังจากกินยาไปได้ระยะหนึ่ง จวินอู๋เสียก็เข้าไปจับชีพจรให้พวกเขาอีกครั้ง ในครั้งนี้พลังวิญญาณของพวกเขาไม่ได้ปั่นป่วนอีกต่อไป ชีพจรของพวกเขาอย่างเต้นสม่ำเสมอและมั่นคง ทุกอย่างล้วนกลับสู่สภาพปกติอีกครั้ง

“พวกเจ้ากลับไปได้แล้ว อ้อ เรียกหลงฉีให้เข้ามาหาข้าด้วย”

กลุ่มคนโค้งคำนับจวินอู๋เสียครั้งหนึ่งแล้วออกจากห้องปรุงยาไป ผ่านไปสักพัก หลงฉีก็กระวีกระวาดวิ่งเข้ามา

จวินอู๋เสียยุ่งมาทั้งวัน ตอนนี้นางปวดเอวปวดหลังไปหมดแล้ว ร่างเล็กทิ้งตัวลงบนเก้าอี้อย่างเหนื่อยล้า มือเล็กๆ ทุบไปที่น่องที่ปวดหนึบจากการฝืนยืนมาตลอดทั้งวัน

หลงฉีเดินเข้าไปหานางอย่างเงียบๆ เขาก้มศีรษะลงและเทน้ำอุ่นใส่ลงในถ้วยแล้วยื่นมันส่งให้กับนาง

คุณหนูใหญ่ของพวกเขาเป็นคนพูดไม่เก่งและไม่ชอบพูดมาก แต่นางเป็นคนที่เอาใจใส่และดูแลคนใกล้ชิดของตัวเองเป็นอย่างดี อย่ามองว่าใบหน้าเล็กๆ นั่นทำหน้าเย็นชาตีตัวออกห่างผู้คนตลอดทั้งวัน แต่ขอเพียงแค่นางยินยอม ไม่ว่าเรื่องใดนางก็สามารถทำให้มันจบลงอย่างสวยงามสมบูรณ์แบบได้เสมอ หลงฉีเห็นทหารทั้งสิบคนที่ถูกพิษที่เพิ่งเดินจากไปก่อนหน้านี้แล้ว พิจารณาดูจากสีหน้าที่แดงเรื่อ ฝีเท้าที่ย่ำก้าวอย่างมั่นคง และรอยยิ้มเล็กๆ บนใบหน้านั่น เท่านี้เขาก็รู้แล้วว่าคุณหนูใหญ่หลอมยาถอนพิษได้สำเร็จแล้ว!

บุรุษชาติทหารที่หมกมุ่นอยู่แต่กับศิลปะการต่อสู้มาทั้งชีวิต ไม่อาจทำอะไรเพื่อคุณหนูใหญ่ได้ นี่เป็นเพียงการแสดงความขอบคุณไม่กี่วิธีที่บุรุษงุ่มง่ามอย่างเขาพอจะคิดออก

จวินอู๋เสียก็ไม่ได้ทำให้เขาต้องลำบากใจ นางรับถ้วยน้ำอุ่นนั้นมาดื่มแต่โดยดี หลังจากปล่อยให้ลำคอแห้งผากมากว่าครึ่งค่อนวัน น้ำอุ่นถ้วยนี้คล้ายกับจะทำให้นางกลับมามีชีวิตใหม่อีกครั้ง ความอ่อนล้าของนางค่อยๆ บรรเทาไป

“ข้าน้อยช่างไร้ความสามารถ ไม่อาจตรวจหาที่มาของคนเหล่านั้นได้พบ” หลงฉีก้มศีรษะลงด้วยความรู้สึกผิด จวินอู๋เสียขอให้เขาตรวจสอบที่มาของคนทั้งห้าสิบคนนั้น แต่เขากลับไม่ได้รับผลลัพธ์ใดๆ เลย

จวินอู๋เสียกลับไม่ได้แปลกใจเท่าไร นางเพียงกล่าวว่า “เป็นธรรมดากับสภาพการระเบิดเช่นนั้น” แม้แต่กระดูกก็ยังแหลกละเอียดเป็นผุยผง ต่อให้ใช้เทคโนโลยีในโลกเก่าของนาง ก็ใช่ว่าจะสามารถตรวจสอบได้ง่ายๆ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงคนที่นี่เลย

ตอนที่ 152 อวดดีต่อหน้าผู้เชี่ยวชาญ (3)

“ข้าได้เตรียมยาถอนพิษเอาไว้แล้ว พวกเราไม่รู้แน่ชัดว่ามีจำนวนคนมากเท่าใดในเมืองหลวงที่ถูกพิษ ข้าจึงได้เตรียมมันเผื่อไว้เป็นจำนวนมาก พรุ่งนี้เช้าเจ้ามาขนส่วนหนึ่งไปที่ค่ายทหารให้ทหารกองทัพรุ่ยหลินของพวกเรากินมันป้องกันเผื่อเอาไว้ก่อน ส่วนที่เหลือพวกเจ้าค่อยมาทยอยช่วยกันขนไปแจกจ่ายให้ถึงมือชาวบ้านอีกที”

ขอบเขตของพิษนี้กว้างเกินไป จวินอู๋เสียไม่สามารถออกไปตรวจร่างกายของพวกเขาทีละคนๆ ได้ วิธีการเดียวที่นางพอจะสามารถทำได้และได้ผลชะงัดมากที่สุด ก็คือการหลอมเม็ดยาถอนพิษและแจกจ่ายออกไปให้ทั่ว

“ขอรับ!”

“อ้อ อีกอย่างหนึ่ง คงไม่ต้องให้ข้าสอนใช่หรือไม่ว่าพรุ่งนี้เจ้าควรจะทำอย่างไร” ดวงตาเย็นเยือกของจวินอู๋เสียกวาดไปที่ร่างของหลงฉีอย่างคาดหวัง

“ข้าน้อยจะไม่ทำให้คุณหนูใหญ่ต้องผิดหวังขอรับ!” หลงฉีตอบด้วยน้ำเสียงเด็ดขาดไม่ลังเล

ในวันที่สองหลังจากเหตุการณ์ร่างคนระเบิด ทั่วทั้งเมืองหลวงก็เริ่มมีประชาชนล้มป่วยมากยิ่งขึ้น หมอจากแต่ละสำนักกุมขมับด้วยความปวดหัว พวกเขาไม่สามารถวินิจฉัยอะไรได้เลย ด้วยไม่สามารถรักษาได้ ผู้คนจึงเริ่มตื่นตระหนกกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

ในบ่ายของวันเดียวกัน ที่ป้ายประกาศประจำเมืองก็ได้มีประกาศแผ่นหนึ่งถูกแปะติดไว้อย่างเด่นหรา ข้อความในประกาศ หลังจากที่ชาวเมืองได้อ่านต่างก็พากันก่นด่าสาปแช่งและโกรธแค้นผู้ที่กระทำเรื่องนี้ และเพียงไม่กี่ชั่วอึดใจ ข่าวที่เร่าร้อนนี้ก็แพร่สะพัดไปทั่วเมืองหลวงราวกับไฟลามทุ่ง

ข้อความในประกาศเขียนเอาไว้ว่า โจรชั่วจากเหตุการณ์ลอบทำร้ายองค์ชายรองที่หลบซ่อนตัวอยู่ภายในเมืองหลวง ได้ทำการวางยาพิษแก่ผู้โชคร้ายทั้งห้าสิบคน และได้ใช้พวกเขาเป็นพาหะเพื่อแพร่กระจายพิษ! อาการป่วยที่ประชาชนในเมืองกำลังเผชิญอยู่ในขณะนี้ ก็เป็นผลพวงมาจากการถูกผิดนั่นเอง!

ในชั่วพริบตานั้น ชาวบ้านที่มามุงดูอยู่ที่หน้าป้ายประกาศไม่มีใครไม่พ่นคำพูดหยาบคายออกมาสักสองสามประโยค เสียงก่นด่าสาปแช่งโจรทั่วดังไปทั่วเมืองหลวง โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับครอบครัวที่มีสมาชิกกำลังนอนป่วยอยู่บนเตียงเพราะเหตุการณ์ในครั้งนี้ ก็ยิ่งร้องไห้เสียงดังเคียดแค้นและชิงชังพวกเขา ความหวังในการรักษาเหมือนจะพังทลายลงมา พร้อมกับเส้นทางข้างหน้าที่มืดบอดไม่รู้จะเดินต่อไปทางไหนดี

ขณะที่ทุกคนกำลังเคว้งคว้าง ตื่นตระหนก และไม่อาจหาที่ยึดเหนี่ยวพึ่งพาได้ มั่วเฉี่ยนยวนองค์รัชทายาทของพวกเขา ก็ก้าวออกมาพร้อมกับทหารกองทัพรุ่ยหลินที่เป็นดั่งดาวที่สวรรค์ส่งมาเพื่อช่วยเหลือพวกเขาชาวเมือง!

ทหารกองทัพรุ่ยหลินแปดหมื่นคนจากทั้งสิ้นหนึ่งแสนคน กระจายกำลังกันออกไปยังหน้าบ้านทุกๆ หลังในเมืองหลวง พวกเขาแบกหีบไม้ที่บรรจุขวดกระเบื้องเคลือบขนาดเล็กที่ใส่เม็ดยาถอนพิษไว้ภายใน แล้วนำมันไปส่งให้ถึงมือของชาวบ้านทุกคนอย่างต่อเนื่อง หลังจากผู้ที่ได้รับพิษกินยาถอนพิษที่กองทัพรุ่ยหลินนำมาแจกจ่าย ร่างกายของพวกเขาก็ดีขึ้นทันตาและอาการป่วยจากการถูกพิษก็ทุเลาลงด้วยเวลาสั้นๆ เพียงครึ่งวัน หลังจากการแจกจ่ายยาถอนพิษเสร็จสิ้นลง ชื่อเสียงของมั่วเฉี่ยนยวนก็ทะยานสูงเทียมฟ้า ประชาชนทั้งเมืองหลวงถึงกับร้องเพลงสรรเสริญในพระเมตตาขององค์รัชทายาทที่ไม่ทอดทิ้งพวกเขาในยามทุกข์ยาก ความรู้สึกซาบซึ้งใจและเทิดทูนในตัวขององค์รัชทายาทมั่วเฉี่ยนยวนในหมู่ประชาชน พุ่งขึ้นมาอยู่ในระดับที่แม้แต่ประวัติศาสตร์ราชวงศ์ก็ยังไม่มีรัชทายาทหรือฮ่องเต้องค์ไหนได้รับความชื่นชอบจากประชาชนมากถึงขนาดนี้!

แน่นอนว่านี่ก็รวมไปถึงฮ่องเต้องค์ปัจจุบันที่นั่งอยู่บนบัลลังก์มังกรนั่นด้วย รัศมีของพระองค์ถูกความสำเร็จในวันนี้ของมั่วเฉี่ยนยวนบดบังรัศมีไปจนหมดสิ้น!

กฎอัยการศึกถูกนำมาประกาศใช้ในเมืองหลวงอีกครั้งเพราะเรื่องนี้ ผู้คนที่เคยร้องเรียนเกี่ยวกับการปิดล้อมเมือง บัดนี้หันมายืนอยู่ข้างกองทัพรุ่ยหลินและสนับสนุนพวกเขาอย่างเต็มกำลัง ทุกคนล้วนแต่เบิกตารอคอยให้โจรชั่วถูกจับในเร็ววันด้วยความเคียดแค้น

หลังจากจบเรื่องในครั้งนี้ ไม่เพียงแต่ชื่อเสียงขององค์รัชทายาทมั่วเฉี่ยนยวนเท่านั้นที่ดีขึ้นมาก แม้แต่กองทัพรุ่ยหลินเองก็ได้รับความชื่นชอบจากประชาชน กลายเป็นเทพอุปถัมภ์ในสายตาของชาวเมืองหลวงไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

แผนการที่จะทำลายล้างกองทัพรุ่ยหลินโดยดึงเมืองหลวงให้ร่วมจมปลักโคลนไปด้วยกันของใครบางคน ก็ถูกเม็ดยาหม้อแล้วหม้อเล่าของจวินอู๋เสียทำลายลงอย่างเงียบเชียบไปทั้งเช่นนี้ คนที่นั่งวางแผนอยู่ในวังหลวงยังไม่ทันจะได้คุกคามพวกเขา ก็ถูกนักกลยุทธ์ที่เหนือชั้นกว่าซ้อนแผนจนล้มเหลวอย่างไม่เป็นท่า

ยกเว้นในวันแรกที่มีผู้เสียชีวิตมากถึงห้าสิบราย ก็ไม่มีประชาชนคนใดในเมืองหลวงที่บาดเจ็บหรือล้มตายเพราะพิษอีก

การตรวจสอบเพื่อค้นหาที่มาของคนทั้งห้าสิบคนยังคงดำเนินไปอย่างต่อเนื่อง เพื่อที่จะสาวไปให้ถึงตัวผู้บงการแท้จริงที่อยู่เบื้องหลัง กองทัพรุ่ยหลินจึงพยายามรวบรวมเบาะแสให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ เนื่องจากคนตายร่างกายระเบิดออกเป็นเศษชิ้นเล็กชิ้นน้อย ยากนักที่จะระบุรูปพรรณสัณฐานของพวกเขาเหล่านั้นได้ ทุกคนจึงเริ่มเบี่ยงทิศทาง ไปสืบหาจากครอบครัวที่มีสมาชิกหายตัวไปก่อนเป็นอันดับแรก

ในจวนหลินอ๋อง จวินชิงมองไปที่จวินอู๋เสียที่กำลังยุ่งอยู่กับการหลอมเม็ดยาของนาง ด้วยแววตาที่คล้ายกับกำลังคิดอะไรบางอย่างอยู่

“การที่เจ้าให้หลงฉีไปปล่อยข่าวว่าเหตุการณ์วางยาพิษคนเมืองหลวงครั้งนี้เป็นฝีมือของโจรชั่วที่ลอบทำร้ายองค์ชายรอง หรือเจ้ากำลังวางแผนจะทำอะไรอย่างนั้นหรือ” นับวันเขายิ่งไม่เข้าใจความคิดหลานสาวตัวเองมากขึ้นทุกที จริงอยู่ที่ว่าความวุ่นวายนี้ทำให้ชื่อเสียงของกองทัพรุ่ยหลินเปลี่ยนไปในทิศทางที่ดีขึ้น และทำให้พวกเขาได้รับแรงสนับสนุนจากประชาชนมากพอในการปิดล้อมเมืองหลวงอย่างเปิดเผย แต่จวินอู๋เสียกลับไม่ได้คิดที่จะหยุดแค่ที่ตรงนั้น เขาสัมผัสได้รางๆ ว่านางกำลังวางแผนสะเทือนฟ้าดินบางอย่างอยู่แต่ปิดบังพวกเขาเอาไว้

จวินอู๋เสียเคลื่อนไหวมือของนางอย่างคล่องแคล่ว สมุนไพรหลายตัวถูกโยนลงไปในหม้อตามลำดับ ขณะที่ปากของนางก็ตอบจวินชิงกลับไปว่า “เป็นเรื่องธรรมดาไม่ใช่หรือเจ้าคะที่สิ่งที่ถูกซ่อนเอาไว้จะต้องถูกขุดออกมาเปิดเผย”

จวินชิงผงะไปครู่หนึ่ง การที่จวินอู๋เสียสั่งให้กองทัพรุ่ยหลินตรวจสอบที่มาของคนที่ตายไปแล้วทั้งห้าสิบคนนั้นเป็นงานที่หนักหนาเอาการ เมืองหลวงกว้างใหญ่ คนประเภทใดก็มีทั้งนั้น คิดจะตามหาคนหายท่ามกลางประชาชนนับแสนคนเช่นนี้ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย

“ภายใต้สถานการณ์ปกติ จริงอยู่ที่ว่าการตามหาคนเช่นนี้ค่อนข้างจะตึงมือ แต่ตอนนี้มันแตกต่างออกไป ผู้คนในเมืองหลวงกำลังหวั่นวิตกและพากันกังวลใจเกี่ยวกับเรื่องพิษ และแม้ว่าทุกคนจะได้รับยาถอนพิษไปแล้ว แต่กับครอบครัวที่มีสมาชิกในบ้านหายตัวไปเล่า พวกเขาจะไม่กังวลใจเลยหรือ ในตอนแรก พวกเขาอาจจะแค่คิดว่าคนที่หายตัวไปอาจจะออกไปทำธุระในสถานที่ต่างๆ จึงกลับมาช้า แต่เมื่อเวลาล่วงผ่านไปหลายวัน หลังจากไม่เห็นคนที่หายตัวไปกลับมาเสียที อีกไม่นานญาติที่ร้อนใจจะต้องมาขอความช่วยเหลือจากพวกเราเป็นแน่” จวินอู๋เสียเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยขณะที่มองดูกระจุกสมุนไพรครึ่งหนึ่งในมือของนาง