ทรราชหญิงเจ้าหัวใจจักรพรรดิมาร เล่ม 1 - ตอนที่ 1651 ทั้งหมดเป็นการแสดง (3) / ตอนที่ 1652 ทั้งหมดเป็นการแสดง (4)
- Home
- ทรราชหญิงเจ้าหัวใจจักรพรรดิมาร เล่ม 1
- ตอนที่ 1651 ทั้งหมดเป็นการแสดง (3) / ตอนที่ 1652 ทั้งหมดเป็นการแสดง (4)
ความจริงเรื่องที่เกิดกับเฟยเยียนนั้นดูไร้เหตุผลอย่างมากในตอนแรก แต่เมื่อคิดอย่างรอบคอบแล้ว ก็ไม่ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้เลย
เด็กสาวที่มีบุคลิกอ่อนแอ ใบหน้างดงาม ไม่รู้ว่าจะปฏิเสธคนอื่นอย่างไร อาจทำให้พวกเด็กหนุ่มที่มีความคิดชั่วร้ายคิดว่าตัวเองสามารถเอาเปรียบนางได้
ทั้งหมดนี้จะเป็นไปได้ก็ขึ้นอยู่กับเงื่อนไขที่ว่าเฟยเยียนเป็นคน ‘อ่อนแอบอบบาง’ และ ‘ไม่รู้ว่าจะปฏิเสธอย่างไร’ ถึงแม้ว่านางจะมีภูติวิญญาณที่แข็งแกร่ง แต่ตัวนางเองไม่ได้มีพลังวิญญาณที่แข็งแกร่ง
และเฟยเยียนที่ยืนอยู่ตรงหน้าผู้อาวุโสก็เข้าเกณฑ์นั้นอย่างสมบูรณ์แบบ ดูดวงตาที่ร้องไห้จนแดงก่ำนั่นก็รู้แล้วว่า ‘เด็ก’ คนนี้บอบบางแค่ไหน
เขาแค่ถามสองสามคำก็ร้องไห้เป็นเผาเต่าแล้ว ดูไม่เหมือนคนที่สามารถวางแผนการร้ายได้เลย
ตามหลักเหตุผลแล้ว ถ้าตำหนักอื่นส่งสายลับเข้ามา พวกเขาจะเลือกคนที่ไม่โดดเด่นเพื่อจะแทรกซึมเข้าไปในสถานที่นั้นได้ ด้วยความแข็งแกร่งของภูติวิญญาณของเฟยเยียน ตำหนักอื่นย่อมทำใจใช้นางเป็นสายลับไม่ได้ นอกจากนั้น ไม่มีตำหนักไหนโง่พอจะให้ศิษย์ที่ไม่ได้รับการยอมรับอย่างเป็นทางการต้องเข้าไปข้องเกี่ยวกับความขัดแย้งกับตำหนักอื่นในระหว่างทางหรอก
นั่นจะไม่เท่ากับการเปิดเผยตัวตนของพวกเขาหรอกหรือ
ต้องบอกว่าเฟยเยียนไม่ได้พูดอะไรมากเลยตั้งแต่ต้นจนจบ แต่การกระทำเล็กๆ น้อยๆ ทุกอย่างที่เขาทำนั้นได้แอบชี้นำคนของตำหนักมังกรสวรรค์ให้มองสิ่งต่างๆ ไปในทิศทางที่เขาต้องการ
ผู้อาวุโสซึ่งภูมิใจในตัวเองที่มีสายตาเฉียบคมสังเกตเห็นรายละเอียดพวกนี้นั้นไม่ได้รู้ตัวเลยว่าเขาถูกหลอกให้เดินลงหลุมจากการแสดงที่ยอดเยี่ยมไร้ที่ติของเฟยเยียน
“เอาล่ะ วันนี้ก็เย็นแล้ว เจ้าไปพักผ่อนก่อนเถอะ ทางตำหนักจะจัดการเรื่องนี้เอง เจ้าไม่ต้องคิดมากหรอก” ผู้อาวุโสกล่าวอย่างเป็นมิตร
ต่อให้ใจแข็งเป็นหิน ก็ไม่สามารถทำหน้าบึ้งตึงใส่เด็กสาวผู้งดงามและอ่อนแอบอบบาง แถมยังเป็นคนที่มีศักยภาพมากจากตำหนักตัวเองเช่นนี้ได้ลงคอหรอก
เฟยเยียนพยักหน้าอย่างว่าง่าย เขาเช็ดน้ำตาขณะเดินออกไปจากห้องโถง
เขาเพิ่งก้าวออกไปทางประตู ก็มีกลุ่มผู้เยาว์จากตำหนักมังกรสวรรค์ที่รออยู่ข้างนอกพุ่งเข้ามาหาอย่างกระวนกระวายทันทีที่เห็นเฟยเยียน
“เสี่ยวเยียน เป็นอย่างไรบ้าง ผู้อาวุโสโหดกับเจ้าหรือเปล่า” ผู้เยาว์คนหนึ่งมองเฟยเยียนด้วยความเป็นห่วง
กลุ่มผู้เยาว์พากันรุมล้อมเฟยเยียน ทุกคนต่างกระตือรือร้นพยายามแสดงตัวต่อหน้าสตรีงาม
พวกเขาค้นพบอย่างรวดเร็วว่าดวงตาของเฟยเยียนแดงก่ำและยังมีประกายน้ำตาอยู่ในดวงตาด้วย ท่าทางลังเลลำบากใจนั้นทำให้พวกเด็กหนุ่มยิ่งกระวนกระวาย
ผู้เยาว์พวกนี้เข้าสำนักธาราเมฆมาในรุ่นเดียวกับเฟยเยียน ตอนอยู่ในสำนัก พวกเขาก็ยุ่งวนเวียนอยู่กับ ‘เทพธิดา’ ในดวงใจของพวกเขาทั้งวัน
แม้ว่าตอนนี้พวกเขาจะมาที่ตำหนักมังกรสวรรค์แล้ว แต่พวกเขาก็ยังคงแสดงความเป็นห่วงเป็นใยเฟยเยียนอย่างมาก
“ข้าไม่เป็นไร ขอบคุณทุกคน” เฟยเยียนดูเหมือนกำลังอดทนต่อความคับแค้นใจอย่างมากขณะที่เผยรอยยิ้มบางออกมา
รอยยิ้มนั้นทำเอาหัวใจของเหล่าเด็กหนุ่มละลายกันทั้งกลุ่ม
“ไม่ต้องห่วง เสี่ยวเยียน! เราจะบอกผู้อาวุโสถึงเรื่องในวันนั้นทั้งหมดเอง! เราจะให้ผู้อาวุโสทวงความยุติธรรมให้กับเจ้าอย่างแน่นอน!” เมื่อเห็นรอยยิ้มนั้น เหล่าเด็กหนุ่มโลหิตเดือดทั้งหลายก็รีบทุบอกตัวเองเพื่อให้สัญญา
เสี่ยวเยียนของพวกเขาไม่ได้รับความเป็นธรรม! พวกเขาต้องทำทุกอย่างเพื่อทวงความยุติธรรมให้นาง!
เฟยเยียนพยักหน้าเงียบๆ อย่างซาบซึ้ง เขาเดินจากไปอย่างช้าๆ ภายใต้สายตาหลงใหลของเหล่าเด็กหนุ่ม น่าเสียดายที่พวกเขาไม่รู้ตัวกันเลยว่า ‘เทพธิดา’ ของพวกเขานั้นสูงกว่าพวกเขาหลายคนในกลุ่มถึงครึ่งหัว!
ตอนที่ 1652 ทั้งหมดเป็นการแสดง (4)
เฟยเยียนพยักหน้าเงียบๆ อย่างซาบซึ้ง เขาเดินจากไปอย่างช้าๆ ภายใต้สายตาหลงใหลของเหล่าเด็กหนุ่ม น่าเสียดายที่พวกเขาไม่รู้ตัวกันเลยว่า ‘เทพธิดา’ ของพวกเขานั้นสูงกว่าพวกเขาหลายคนในกลุ่มถึงครึ่งหัว!
จนกระทั่งเฟยเยียนกลับไปที่ห้องของเขาแล้ว ใบหน้าซีดเล็กน้อย และสีหน้าที่ดูเศร้าหมองและเป็นเด็กดีก็หายวับไปทันทีโดยไม่เหลือร่องรอยใดๆ เลย
จากนั้นรอยยิ้มชั่วร้ายก็ปรากฏขึ้นที่มุมปากของเฟยเยียน
“พวกงี่เง่า” เฟยเยียนทิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้และยกขาขึ้นไขว่ห้าง ไม่เหลือท่าทางเหนียมอายและสงบเสงี่ยมอย่างเมื่อครู่อยู่เลย
ถ้าคนอื่นๆ ในตำหนักมังกรสวรรค์ได้เห็นด้านที่แท้จริงของเฟยเยียน พวกเขาคงตกใจจนอ้าปากค้างเลยทีเดียว
เฟยเยียนเอามือข้างหนึ่งเท้าคางและทบทวนสิ่งที่เขาทำไปเมื่อครู่ตั้งแต่ต้นจนจบ หลังจากแน่ใจว่าไม่ได้ทำผิดพลาดอะไรเอาไว้ เขาก็หยิบองุ่นเข้าปากอย่างสบายอารมณ์
เฟยเยียนสวมเสื้อผ้าของเด็กหญิงตั้งแต่ยังเด็ก การเลียนแบบสตรีของเขาสมบูรณ์แบบไร้ที่ติ แต่ในฐานะบุรุษ เขาเข้าใจว่าพวกเด็กหนุ่มคิดอะไร และรู้ดีว่าต้องแสดงออกอย่างไรเพื่อกระตุ้นให้บรรดาเด็กหนุ่มคลั่ง
เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับตำหนักจิงหงเป็นแค่จุดเริ่มต้นของแผนการพวกเขา เมื่อเฟยเยียนเห็นตัวอักษร ‘จิง’ บนแผ่นหยก เขาก็รู้ว่าถึงเวลาที่เขาจะต้องลงมือแล้ว
ก่อนที่พวกเขาจะเดินทางไปถึงตำหนักของตน คนเดียวในกลุ่มที่มีโอกาสลงมือก็คือเขาที่อยู่ในฐานะ ‘สตรีอ่อนแอ’ สิ่งที่เขาต้องทำไม่ใช่การโจมตีอย่างรุนแรงด้วยตัวเอง แต่ใช้แค่ลูกไม้เล็กๆ น้อยๆ เพื่อหลอกล่อคนให้มาติดเบ็ด
และเจ้าคนโชคร้ายจากตำหนักจิงหงคนนั้นก็แค่มองเฟยเยียนหลายครั้งมากกว่าคนอื่นๆ เท่านั้น เขาจึงถูกเฟยเยียนเลือกให้เป็นเป้าหมาย
ความจริงก็คือ ในคืนนั้นเฟยเยียนได้ชำเลืองมองอย่างเขินอายไปที่คนผู้นั้นหลายครั้ง ทั้งจงใจและไม่จงใจให้ท่าเขา ทำให้เจ้าคนบ้ากามนั่นรีบกระโจนลงไปในกับดักด้วยตัวเองทันที
ทุกอย่างที่เกิดขึ้นหลังจากนั้นก็เป็นไปตามที่เฟยเยียนได้วางแผนไว้
ไม่ใช่ว่าเขาจะไม่รู้ว่าตำหนักมังกรสวรรค์จะสงสัยในตัวเขา แต่เขาไม่ได้กังวลเรื่องนั้นเลยสักนิด การลงมือในเกมหมากรุกอันยาวนานของพวกเขาครั้งนี้ เขาได้เตรียมการมาตั้งแต่วันแรกที่เข้าสู่สำนักธาราเมฆแล้ว
เด็กสาวที่พลังวิญญาณต่ำและจิตใจอ่อนแอเปราะบาง ทั้งหมดนี้เป็นภาพลักษณ์ที่เขาแสร้งทำเอาไว้
แล้วพวกเด็กหนุ่มที่โง่เขลาทั้งหลายก็จะกลายเป็นหลักฐานอย่างดีให้เขา
จวินอู๋เสียได้กำหนดเป้าหมายไว้ให้พวกเขาแต่ละคนแล้ว แต่ในส่วนของการดำเนินการว่าจะใช้วิธีไหนนั้น ขึ้นอยู่กับพวกเขาทั้งหมด ในท้ายที่สุดก็ถึงเวลาอันสมควรแล้วที่พวกเขาทุกคนจะแสดงความสามารถของตัวเองในภารกิจแก้แค้นนี้ออกมา เมื่อเป็นเรื่องของการแก้แค้น มันคือสิ่งที่ไม่มีใครทำแทนกันได้
เฟยเยียนพอใจกับสถานการณ์ปัจจุบันของเขา เขารู้ว่าการสอบสวนอย่างวันนี้จะเกิดขึ้นต่อไป แต่เขาคิดไว้แล้วว่าจะจัดการกับมันอย่างไร แค่ต้องพลิกแพลงไปตามสถานการณ์เท่านั้น
เฟยเยียนหันหน้าไปมองท้องฟ้ายามค่ำคืนนอกหน้าต่าง ความคิดของเขาล่องลอยไปไกล
มีเพียงพวกเด็กหนุ่มที่ตื้นเขินและโง่เขลาเท่านั้นที่จะหลงเสน่ห์ของเขาอย่างง่ายดาย สิ่งที่ดึงดูดใจคนได้อย่างแท้จริงคือสิ่งที่ออกมาจากจิตวิญญาณ
ใบหน้าของหรงรั่วปรากฏขึ้นในความคิดของเฟยเยียนโดยไม่ได้ตั้งใจ ใบหน้านั้นปรากฏขึ้นเพียงแวบเดียวเท่านั้น แต่ก็ทำให้เฟยเยียนรู้สึกว่าไม่ว่าจะเป็นภาพทิวทัศน์ที่งดงามภาพไหนก็ตามล้วนน่าหลงใหลมากขึ้นกว่าเดิม
รอจนถึงวันที่พวกเขาแก้แค้นได้สำเร็จ เขาก็จะได้ใช้ชีวิตเคียงคู่อยู่กับหรงรั่วอีกครั้ง
เมื่อคิดถึงเรื่องนั้น เฟยเยียนที่ปกติจะหน้าหนาหน้าด้านก็ร้อนที่ใบหน้าขึ้นมา รอยยิ้มที่ไม่อาจระงับได้ปรากฏขึ้นที่ริมฝีปากของเขา