ทรราชหญิงเจ้าหัวใจจักรพรรดิมาร เล่ม 1 - ตอนที่ 1773 เยว่เย่ (4) / ตอนที่ 1774 เยว่เย่ (5)
- Home
- ทรราชหญิงเจ้าหัวใจจักรพรรดิมาร เล่ม 1
- ตอนที่ 1773 เยว่เย่ (4) / ตอนที่ 1774 เยว่เย่ (5)
ตอนที่ 1773 เยว่เย่ (4)
“เจ้าเป็นคนขอมาเกาะพวกเราก่อนเอง และรับรองว่าเจ้าจะพิสูจน์ความกล้าให้เราเห็น พวกเราก็พยายามเตรียมทุกอย่างไว้ให้เจ้าอย่างเต็มที่แล้ว เพราะฉะนั้นเจ้าต้องทำมันไม่ว่าจะอยากทำหรือไม่ก็ตาม” พวกเด็กหนุ่มมีสีหน้าโกรธเคืองและพูดจาข่มขู่
ความคิดของจวินอู๋เสียแล่นอย่างรวดเร็ว นางรู้ว่าสถานการณ์ของฉางฮวนในตำหนักเงาจันทราไม่ได้ดีนัก เดาว่าเขาต้องถูกคว่ำบาตรมานานและทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว จึงพยายามจะเกาะกลุ่มกับเด็กหนุ่มพวกนี้ จากนั้นเขาก็ตกลงจะทำตามคำขอที่ชั่วร้ายบางอย่างเพื่อพิสูจน์ตัวเอง
ดูแล้วเจ้าโง่นั่นถูกฆ่าไปก็ไม่ได้เสียหายอะไร เห็นได้ชัดว่าเด็กหนุ่มกลุ่มนี้ไม่ได้นับว่าเขาเป็นพวกเดียวกัน สัญญานั่นก็ดูเหมือนเป็นวิธีเล่นตลกกับเขามากกว่า และเจ้าโง่นั่นก็จริงจังกับมันเสียด้วย แสดงให้เห็นเลยว่าเขาโง่มากแค่ไหน
ไม่รู้ว่าพวกเขาทำข้อตกลงอะไรกันเอาไว้ จวินอู๋เสียจึงตามพวกเขาไปก่อน
พวกเด็กหนุ่มพาจวินอู๋เสียมาที่ด้านหลังของตำหนักเงาจันทรา พวกเขาเดินผ่านสวนก่อนจะมาถึงเรือนเล็กที่เงียบสงบแห่งหนึ่ง มีการปลูกต้นไม้ดอกไม้หลากชนิดไว้ในลานบ้าน พวกมันดูเจริญงอกงามดี จวินอู๋เสียกวาดสายตามองต้นไม้ด้านข้างและสังเกตเห็นว่าต้นไม้ที่ดูธรรมดาพวกนั้นแท้จริงแล้วไม่ธรรมดา มองแวบเดียวนางก็เห็นสมุนไพรหลายชนิดที่เหมาะสำหรับปรุงโอสถวิเศษแล้ว นางไม่รู้ว่าคนสวนของเรือนหลังนี้ตั้งใจหรือไม่ แต่เขาทำให้สวนในเรือนนี้กลายเป็นสวนสมุนไพรโดยมีดอกไม้ประดับอยู่ประปราย
“เข้าไปเร็ว” พวกเด็กหนุ่มกระตุ้นขณะที่ยืนอยู่นอกเรือน
จวินอู๋เสียกวาดตามองสีหน้าของเด็กหนุ่มพวกนั้น จากนั้นก็ก้าวเข้าไปข้างใน ในใจนางพอจะเดาได้คร่าวๆ แล้วว่าคนที่อยู่ในเรือนหลังนี้เป็นใคร แต่สิ่งที่ทำให้นางคิดว่าแปลกคือทำไมเด็กหนุ่มพวกนี้ถึงได้ทำข้อตกลงแบบนั้นกับฉางฮวน
นางเดินเข้าไปในเรือนที่เงียบสงัด เรือนหลังนี้ไม่ได้ใหญ่โตและมีกลิ่นหอมจางๆ ของสมุนไพรลอยอยู่ในอากาศ แต่เนื่องจากกลิ่นนั้นถูกกลิ่นดอกไม้กลบ ถ้าไม่ใช่คนที่มีประสาทสัมผัสไวต่อกลิ่นของสมุนไพร ก็คงมองข้ามไปได้อย่างง่ายดาย
จวินอู๋เสียเดินเข้าใกล้ตัวบ้านไปเรื่อยๆ นางหันหน้าไปมองพวกเด็กหนุ่มที่ยืนอยู่นอกเรือนและเห็นเด็กหนุ่มพวกนั้นซ่อนตัวอยู่ทางด้านหนึ่งอย่างเงียบๆ โผล่แค่หัวออกมามองเท่านั้น
เสียงน้ำดังออกมาจากในบ้าน เด็กหนุ่มพวกนั้นโบกมือส่งสัญญาณให้นางรีบลงมือเร็วๆ อย่างร้อนใจ
แต่จวินอู๋เสียไม่คิดจะทำตามคำสั่งของพวกเขา นางแค่มาหาเบาะแสเท่านั้น ไม่ได้จะทำตามข้อตกลงที่ฉางฮวนทำไว้กับคนกลุ่มนี้
นางไม่ใช่ฉางฮวนตัวจริง ดังนั้นจึงไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับคนกลุ่มนี้เลย
“บ้าเอ๊ย ไอ้หมอนั่นเสียสติไปแล้วเรอะ มันจะยืนบื้อไม่ขยับเลยจริงๆ ใช่หรือไม่” เมื่อเห็นจวินอู๋เสียไม่ตอบสนองต่อการเร่งของพวกเขา เด็กหนุ่มคนหนึ่งจึงอดด่าไม่ได้
“มันก็แค่สวะขี้ขลาดเท่านั้น นอกจากเลียขาผู้อาวุโสอิ่งแล้วมันทำอะไรได้บ้าง”
พวกเขาเห็นจวินอู๋เสียเดินไปรอบๆ ลานบ้าน จากนั้นก็ออกจากด้านในต่อหน้าต่อตาพวกเขา
เด็กหนุ่มพวกนั้นรู้สึกไม่พอใจขึ้นมา พวกเขาเดินกระทืบเท้าด้วยความโกรธเข้าไปล้อมจวินอู๋เสียเอาไว้
“ฉางฮวน ทำแบบนี้หมายความว่าอย่างไร” เด็กหนุ่มตัวสูงถามจวินอู๋เสียด้วยสีหน้าไม่พอใจอย่างมาก พวกเขาพาหมอนี่มาจนถึงที่นี่ แต่เจ้าหมอนี่กลับทำหน้าตาท่าทางแบบนี้ให้ใครดูกัน
ขณะที่พูด พวกเด็กหนุ่มก็พุ่งเข้าใส่ ตั้งใจจะแสดงความไร้เมตตาต่อ ”ฉางฮวน…”
จวินอู๋เสียหรี่ตาลง ดวงตาทอประกายเยียบเย็น
ตอนที่ 1774 เยว่เย่ (5)
จวินอู๋เสียหรี่ตาลง ดวงตาทอประกายเยียบเย็น
พวกเด็กไม่ได้เรื่องกลุ่มนี้คิดจริงๆ หรือว่านางคือเจ้าโง่ ‘ฉางฮวน’ นั่น
น่าเสียดาย…
นางไม่ใช่ และไม่ได้ตั้งใจจะเป็นเหมือนฉางฮวนตัวจริงด้วย
สิ่งที่นางต้องการคือทำลายตำหนักเงาจันทรา
เพียงเท่านั้น!
เมื่อเห็นหมัดของเด็กหนุ่มคนหนึ่งลอยตรงเข้ามาที่ใบหน้าของจวินอู๋เสีย จวินอู๋เสียก็ไม่หลบไม่ซ่อน แต่ยกขาขึ้นเตะเข้าไปที่หน้าท้องของเด็กหนุ่มคนนั้นทันที!
ในชั่วพริบตา เด็กหนุ่มที่สูงกว่าจวินอู๋เสียก็ลอยละลิ่วกระเด็นออกไปหลายเมตรด้วยลูกเตะเดียวนั่น!
เขากระแทกกับพื้นอย่างแรง แน่นิ่งไม่ขยับเขยื้อน…
มันแค่ชั่วพริบตาเดียวเท่านั้น เด็กหนุ่มคนอื่นพากันนิ่งตะลึงตัวแข็ง
พวกเขารู้ดีว่าฉางฮวนมีความสามารถแค่ไหน อาจกล่าวได้ว่า แม้ว่าฉางฮวนจะมีตัวตนอยู่ในตำหนักเงาจันทรา แต่พลังของเขาก็ไม่คู่ควรให้เหลือบตามอง ศิษย์คนไหนจะลากเขาออกไปล้อเล่นและทรมานอย่างไรก็ได้ ทุกคนต่างรู้ว่าฉางฮวนได้รับสถานะมาก็เพราะเขาตามประจบประแจงผู้อาวุโสอิ่งเท่านั้น ลึกๆ ในใจแล้ว มีอยู่ไม่กี่คนในตำหนักเงาจันทราที่มองฉางฮวนในแง่ดี ไม่มีใครใส่ใจเขาด้วยซ้ำ
ไม่มีใครคาดคิดว่าฉางฮวนที่ไม่มีปัญญาแม้แต่จะมัดไก่ จู่ๆ จะระเบิดความโกรธในวันนี้ ถึงขั้นเตะเด็กหนุ่มที่มีพลังวิญญาณขั้นสีน้ำเงินกระเด็นได้ในทีเดียว!
“เจ้า…เจ้าจะเอาอย่างไร” พวกเด็กหนุ่มที่ตกใจรู้สึกว่าไฟในใจลุกโชนขึ้นมาอีกครั้ง
พวกเขาไม่เชื่อว่าพลังของฉางฮวนจะพัฒนาได้ในช่วงเวลาสั้นๆ เช่นนี้ เหตุการณ์เมื่อสักครู่คงมีแต่ผีเท่านั้นที่รู้ว่าเขาใช้กลอุบายแบบไหน
“พวกเราไว้หน้าเจ้าแล้ว แต่เจ้ากลับหน้าด้านปั่นหัวเรา ถ้าวันนี้เราไม่สอนบทเรียนเจ้า เจ้าคงคิดว่าไม่มีใครในตำหนักเงาจันทรากดเจ้าได้แล้ว” พวกเด็กหนุ่มที่อับอายจนกลายเป็นโทสะพากันลูบหมัดตัวเอง แล้วกระโจนเข้าใส่จวินอู๋เสีย
จวินอู๋เสียยืนนิ่งอยู่กับที่ มองคนที่กระโจนเข้าใส่ พร้อมกับยิ้มมุมปาก
แสงพลังวิญญาณขั้นสีม่วงเปล่งประกายออกมาจากร่างของนาง และไม่รอให้พวกเด็กหนุ่มตั้งสติได้ ร่างของจวินอู๋เสียก็กลายเป็นลำแสงสีม่วงหายไปต่อหน้าต่อตาพวกเขา
พวกเด็กหนุ่มไม่สามารถมองเห็นร่างของจวินอู๋เสียได้อย่างชัดเจน เพียงแค่รู้สึกถึงพลังอันหนักหน่วงกระแทกเข้าที่หน้าอก ทำให้เกิดความเจ็บปวดอย่างรุนแรงราวกับถูกทุบด้วยก้อนหินขนาดมหึมา
ทันใดนั้น พวกเด็กหนุ่มที่เย่อหยิ่งอวดดีก็กระเด็นลอยออกไป ทุกคนต่างร้องโหยหวนและกระแทกลงกับพื้น ความเจ็บปวดรุนแรงแล่นไปทั่วร่าง ทำให้พวกเขาไม่มีแรงแม้แต่จะลุกขึ้น
จวินอู๋เสียเดินเข้าไปอย่างดูถูก และมาหยุดตรงหน้าเด็กหนุ่มคนหนึ่ง
เด็กหนุ่มคนนั้นนอนเอามือกุมหน้าอกที่เจ็บปวดอย่างมากนั้นอยู่บนพื้น ดวงตาของเขามองไปที่จวินอู๋เสียอย่างเหลือเชื่อ
“เจ้า…เจ้า…” เป็นไปได้อย่างไร ฉางฮวนกลายเป็นผู้ใช้พลังวิญญาณขั้นสีม่วงตั้งแต่เมื่อไร
จวินอู๋เสียเหยียบลงบนหน้าอกของเด็กหนุ่มคนนั้น แรงเหยียบทำให้เด็กหนุ่มใบหน้าบิดเบี้ยวด้วยความเจ็บปวดทันที
“สอนบทเรียนให้ข้าหรือ พวกเจ้าเนี่ยนะ” จวินอู๋เสียหัวเราะเยาะ สะบัดปลายเท้าส่งเด็กหนุ่มคนนั้นลอยออกไปอีกครั้ง และกระแทกเข้ากับเด็กหนุ่มอีกคนที่กำลังตะเกียกตะกายจะลุกขึ้นยืน
แค่ครู่เดียวเท่านั้น พวกเด็กหนุ่มทั้งหมดก็นอนกองอยู่บนพื้น ดวงตาที่จ้องมองจวินอู๋เสียเต็มไปด้วยความหวาดกลัว
ใครจะคิดว่าเด็กหนุ่มที่เคยอ่อนแอจู่ๆ จะเพิ่มพลังขึ้นอย่างมากมายในเวลาไม่ถึงหนึ่งเดือน!
จากพลังวิญญาณขั้นสีเหลืองกระจอกๆ ทะยานขึ้นสู่ขอบเขตพลังวิญญาณขั้นสีม่วง!