ทรราชหญิงเจ้าหัวใจจักรพรรดิมาร เล่ม 1 - ตอนที่ 1787 คิดฆ่า (1) / ตอนที่ 1788 คิดฆ่า (2)
- Home
- ทรราชหญิงเจ้าหัวใจจักรพรรดิมาร เล่ม 1
- ตอนที่ 1787 คิดฆ่า (1) / ตอนที่ 1788 คิดฆ่า (2)
ตอนที่ 1787 คิดฆ่า (1)
พวกเด็กหนุ่มรู้สึกคันเท้าจากที่โดนจวินอู๋เสียเมิน แต่ไม่กล้าทำอะไรมากเกินไป เพราะพวกเขารู้อยู่แล้วว่าตอนนี้จวินอู๋เสียแข็งแกร่งแค่ไหน
“ฉางฮวน! เจ้าฟังที่พวกเราพูดหรือเปล่า” เด็กหนุ่มคนหนึ่งพูดอย่างโมโห
จวินอู๋เสียยังคงทำเหมือนว่านางไม่ได้ยินอะไรเลย
“บัดซบ” พวกเด็กหนุ่มเห็นว่าจวินอู๋เสียไม่สนใจพวกเขาเลย ไม่ว่าพวกเขาจะพูดอะไร นางก็ทำเป็นหูทวนลม สีหน้าของพวกเขาจึงน่าเกลียดขึ้นทุกที
”ข้าอยากจะเห็นจริงๆ ว่าเจ้าจะทำเป็นเก่งไปได้ถึงไหน” เด็กหนุ่มคนหนึ่งหรี่ตาลง ดวงตาทอประกายชั่วร้าย เขายกมือขึ้นหยิบเอาเทียนที่จุดไว้ด้านข้างลงมา เดินไปที่หน้าห้องขังและพูดอย่างร้ายกาจว่า ”เจ้านี่เชิญดื่มสุราดีๆ ไม่ดื่ม อย่างนั้นก็ดื่มสุราจับกรอกไปแล้วกัน”
พูดจบ เด็กหนุ่มคนนั้นก็โยนเทียนเข้าไปในห้องขัง
พื้นห้องขังปูฟางแห้งเอาไว้ ทันทีที่เทียนตกลงพื้น ไฟก็ลุกไหม้ฟางแห้งในบริเวณนั้นทันที เปลวไฟสีแดงเพลิงกระจายไปทั่วทั้งห้องขังด้วยความเร็วที่น่าทึ่ง คลื่นความร้อนหมุนวนอยู่ภายในคุกใต้ดินที่มืดมิดและอับชื้น แสงของมันส่องให้เห็นผนังสกปรกทั้งสี่ด้านอย่างชัดเจน!
พวกผู้เยาว์ที่อยู่นอกห้องขังพากันหัวเราะขณะมองดูไฟค่อยๆ ลามไปหาจวินอู๋เสีย ในใจพวกเขาเต็มไปด้วยเจตนาร้าย
ลูกกรงในคุกใต้ดินของตำหนักเงาจันทราดูเหมือนทำมาจากไม้ แต่ภายในไม้ชั้นนอกนั้นมีเหล็กนิลฝังอยู่จำนวนมาก เหล็กนิลนั้นแข็งเป็นพิเศษ แม้แต่ผู้ใช้พลังวิญญาณขั้นสีม่วงก็ไม่สามารถทำลายมันได้ด้วยกำลังของตัวเอง
มีเพียงผู้ใช้พลังวิญญาณขั้นสีเงินเท่านั้นที่สามารถทำให้มันสะเทือนได้เล็กน้อย
เมื่อจวินอู๋เสียถูกขังอยู่ในห้องขัง นางก็ไม่มีทางหนีไปไหนได้ พวกเด็กหนุ่มแค่รอดูจวินอู๋เสียกรีดร้องอย่างน่าอนาถอยู่ในห้องขังเท่านั้น
จวินอู๋เสียนั่งอยู่กับที่อย่างสงบ ดวงตาใสกระจ่างของนางมองเปลวไฟที่ตรงเข้ามาหา แววตาไม่มีความตื่นตระหนกเลยแม้แต่น้อย นางแค่เงยหน้าขึ้น มองทะลุผ่านเปลวไฟอันร้อนแรงตรงไปยังพวกเด็กหนุ่มที่ยืนอยู่ข้างนอก
“เจ้าไม่ใช่ศิษย์ของตำหนักเงาจันทราอีกต่อไปแล้ว ในเมื่อเจ้าไม่ยอมรับการลงโทษของตำหนักเงาจันทรา พวกเราก็ทำได้แค่ให้เจ้ารับโทษพิเศษแบบอื่นเท่านั้น วางใจเถอะ ข้าเคยได้ยินคนพูดว่า คนที่ถูกไฟคลอกตาย แม้ว่าเนื้อหนังจะถูกไฟไหม้ทั่วทั้งตัวจนดำเป็นเถ้าถ่าน แต่สติของพวกเขาไม่ได้หายไปเร็วนักหรอก พวกเขาจะดิ้นรนอย่างหนักอยู่ในเปลวไฟ ต่อให้ร่างกายเสียหายเละเทะแล้ว สติเจ้าก็ยังทำให้เจ้ารู้สึกถึงความเจ็บปวดอย่างชัดเจน ฉางฮวน…เจ้าก็ ‘สนุก’ กับประสบการณ์ถูกเผาให้เต็มที่เถอะ! ฮ่าๆๆ…” เด็กหนุ่มที่จุดไฟหัวเราะเสียงดังอย่างไม่เก็บอาการ แสงไฟสะท้อนในดวงตาของเขา ทำให้เกิดเปลวไฟชั่วร้ายลุกโชนอยู่ในแววตาของเขา
เด็กหนุ่มอีกสามคนก็หัวเราะเช่นกัน พวกเขามองดูสิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมดโดยไม่แสดงความสงสารหรือเห็นใจเลยแม้แต่น้อย ราวกับสิ่งที่กำลังจะถูกไฟคลอกตายไม่ใช่คน แต่เป็นเพียงสัตว์ที่ตายแล้วเท่านั้น
เปลวไฟที่ลุกโชนพุ่งเข้าหาจวินอู๋เสีย ดูเหมือนมันจะกลืนกินนางจนหมดในพริบตา แววตาชั่วร้ายของเด็กหนุ่มพวกนั้นยิ่งทวีความรุนแรงขึ้น
แต่ในขณะที่เปลวไฟตรงเข้าหาจวินอู๋เสียนั้นเอง แสงพลังวิญญาณขั้นสีม่วงก็ระเบิดออกจากร่างของจวินอู๋เสีย!
ทันใดนั้น แสงพลังวิญญาณขั้นสีม่วงก็ปกคลุมไปทั่วทั้งคุกใต้ดิน ไฟที่โหมกระหน่ำอย่างรุนแรงก็ถูกพลังวิญญาณขั้นสีม่วงระงับไว้อย่างสมบูรณ์ เปลวไฟร้อนแรงถูกผลักดันลงมาจนราบไปกับพื้นและดับลง…
ตอนที่ 1788 คิดฆ่า (2)
เด็กหนุ่มทั้งสี่ที่หัวเราะอย่างชั่วร้ายในตอนแรก พลันพบว่ารอยยิ้มของพวกเขาแข็งค้างไปเมื่อเห็นภาพแปลกๆ เกิดขึ้นต่อหน้าต่อตา พวกเขาจ้องมองปากอ้าตาค้าง ไม่อยากจะเชื่อว่าคนคนหนึ่งจะสามารถดับไฟที่โหมกระหน่ำได้ด้วยพลังวิญญาณเพียงอย่างเดียว
ไฟในคุกใต้ดินดับลงแล้ว อุณหภูมิที่ร้อนระอุก็หยุดนิ่ง ฟางแห้งถูกไฟไหม้จนเหลือแต่ขี้เถ้า แต่เปลวไฟนั้นดับหมดไม่เหลือแม้แต่ประกายไฟ
นี่มันพลังวิญญาณบ้าบออะไรกันเนี่ย!
“คนที่ไม่อยากตายไสหัวออกไปเสีย” จวินอู๋เสียเงยหน้าขี้นช้าๆ สายตาเย็นชากวาดมองพวกเด็กหนุ่มที่อยู่ข้างนอกทีละคน คำพูดนั้นทำเอาพวกเขาสั่นไปทั้งตัว
ผู้คนมากมายปรารถนาพลังวิญญาณขั้นสีม่วง และรู้ว่าพลังวิญญาณขั้นสีม่วงนั้นแข็งแกร่ง แต่พวกเขาขาดประสบการณ์ในการต่อสู้กับผู้ใช้พลังวิญญาณขั้นสีม่วง ดังนั้นจึงไม่มีความเข้าใจเกี่ยวกับพลังที่แท้จริงของพลังวิญญาณขั้นสีม่วง
แม้ว่าจวินอู๋เสียจะนั่งอยู่ในห้องขัง แต่ถ้านางต้องการ ไม่ต้องขยับจากจุดที่นั่งอยู่ นางก็สามารถส่งพวกโง่ทั้งสี่ลงนรกได้
พวกเด็กหนุ่มขนลุกทั่วทั้งตัวเมื่อเจอสายตาของจวินอู๋เสีย ความยินดีและความหยิ่งผยองในตอนแรกหายไปอย่างไม่เหลือร่องรอย พลังวิญญาณที่สามารถครอบคลุมทั้งคุกใต้ดินได้นั้นหนาแน่นแข็งแกร่งมาก แม้ว่าพวกเขาจะยืนอยู่นอกห้องขัง แต่ตอนที่พลังวิญญาณขั้นสีม่วงดับไฟนั้น พลังวิญญาณได้เข้าใกล้พวกเขามาก มีเพียงลูกกรงที่ดูไม่แข็งแรงนั่นเท่านั้นที่ขวางกั้นไว้
แค่แผ่พลังออกไปอีกเล็กน้อยเท่านั้น พลังวิญญาณนั่นก็สามารถกลืนกินพวกเขาได้ทั้งหมด
ในใจของพวกเด็กหนุ่มเต็มไปด้วยความหวาดกลัว
“ฉาง…ฉางฮวน…อย่าเหลิงนักเลย! ต้องมีคนจัดการเจ้าได้แน่ ตอนนี้เจ้าก็แค่นักโทษของตำหนักเงาจันทรา!” เด็กหนุ่มพูดจาข่มขู่ทั้งๆ ที่กลัวจนขวัญหนีดีฝ่อ แต่ใบหน้าขาวซีดและขาที่สั่นเล็กน้อยได้บ่งบอกความรู้สึกที่แท้จริงของเขาหมดแล้ว
ทั้งสี่คนไม่กล้าอยู่ที่นั่นต่ออีกแม้แต่วินาทีเดียว พวกเขารีบออกไปทันทีหลังจากพ่นคำพูดน่ารังเกียจพวกนั้นออกมา
ในคุกใต้ดิน ความเงียบเช่นก่อนหน้านี้ได้กลับมาอีกครั้ง กระทั่งพวกนักโทษที่ร่ำไห้คร่ำครวญก็ยังปิดปากเงียบ
เจ้าแมวดำมุดออกมาจากใต้กองฟาง ฟางแห้งติดอยู่บนขนนุ่มฟูของมัน มันจึงสะบัดตัวเพื่อสลัดฟางนั้นออก
“เหมียว…”
ผู้อาวุโสอิ่งนั่นไม่รักษาคำพูด เขาบอกว่าแค่ท่านอยู่ที่นี่ก็ไม่เป็นไรแล้วไม่ใช่หรือ แล้วเขายอมให้จ้าวตำหนักเงาจันทราไล่ท่านออกจากตำหนักเงาจันทราได้อย่างไร
เจ้าแมวดำตัวน้อยกระโจนเข้าสู่อ้อมแขนของจวินอู๋เสีย มันเป็นร่างวิญญาณ ไฟจึงทำร้ายมันไม่ได้
“ข้าไม่ได้ถูกไล่ออกจากตำหนักเงาจันทรา” จวินอู๋เสียยกมือขึ้นหยิบเศษฟางที่ติดขนของเจ้าแมวดำออกทีละชิ้นอย่างระมัดระวัง
“เหมียว”
ไม่ได้ถูกไล่ออกหรือ แล้วทำไมเจ้าพวกนั้นถึงพูดอย่างนั้นเล่า
เจ้าแมวดำพึมพำพร้อมกับแกว่งหางไปมา
“พวกเขาอยากให้ข้าเชื่อและยอมรับสิ่งที่พวกเขาอ้างว่าเป็นการลงโทษของข้า” จวินอู๋เสียยิ้มมุมปากเยาะเย้ย
“เหมียว”
หมายความว่าอย่างไร
“ถ้าจ้าวตำหนักเงาจันทราไม่ได้โง่ เขาจะไม่ไล่ศิษย์ที่มีพลังสูงกว่าเยว่อี้ออกจากตำหนักเงาจันทรา” จวินอู๋เสียพูด
ความแข็งแกร่งตำหนักเงาจันทราในสิบสองตำหนักนั้นอยู่ในระดับล่างสุด พวกเขาไม่สามารถหาคนที่เหมาะสมในงานชุมนุมเทพยุทธ์ครั้งล่าสุดได้ เหตุผลที่ผู้อาวุโสเยว่ต้องการควบคุมเยว่อี้มากขนาดนั้นเป็นเพราะพรสวรรค์ของเยว่อี้ที่เกินกว่าจะเป็นแค่ของเล่นธรรมดา เขาไม่เพียงอยากควบคุมเยว่อี้ แต่ยังอยากใช้เยว่อี้ให้คุ้มค่าอีกด้วย