ทรราชหญิงเจ้าหัวใจจักรพรรดิมาร เล่ม 1 - ตอนที่ 547 ศิลาดำลึกลับ (4) ตอนที่ 548 ศิลาดำลึกลับ (5)

ตอนที่ 547 ศิลาดำลึกลับ (4) / ตอนที่ 548 ศิลาดำลึกลับ (5)
ตอนที่ 547 ศิลาดำลึกลับ (4)

ฟ่านจัวกล่าวอย่างจริงจัง ดวงตาของเขาจับจ้องไปที่หยกดำ ในดวงตาคู่นั้นยังทอประกายบางอย่างออกมา

“เงินดำหรือ” หรงรั่วหรี่ตาลงทันทีเมื่อได้ยินคำนั้น นางมองไปที่ฟ่านจัวอย่างสงสัย

เฉียวฉู่และคนอื่นๆ ก็มีสายตาแปลกๆ เช่นกัน แต่ก็หายไปอย่างรวดเร็ว

“มันเป็นโลหะที่เหมาะกับการหลอมแหวนแห่งวงแหวนภูติวิญญาณมากที่สุด หายากมาก หยกดำชิ้นใหญ่ขนาดนั้นสามารถสกัดเงินดำได้เท่าไข่นกพิราบเท่านั้น” ฟ่านจัวกล่าวแล้วหยุดลง เขามองไปที่จวินอู๋เสีย

“น้องเสีย สิ่งนั้นเหมาะสำหรับการหลอมแหวนแห่งวงแหวนภูติวิญญาณของพวกเจ้า ข้าประมูลมันดีหรือไม่”

หินวิญญาณมีแล้ว แต่โลหะที่เหมาะสำหรับการหลอมยังเลือกไม่ได้

“ไม่ต้อง” จวินอู๋เสียกล่าว “ข้าประมูลเอง”

ฟ่านจัวหยุดชะงักไปครู่หนึ่ง

จวินอู๋เสียหันไปมองฟ่านจัวแล้วกล่าวว่า “เจ้ามีเงินไม่พอ”

ฟ่านจัวหน้าแดงขึ้นมาทันที

เขาลืมเรื่องนี้ไปเลย เขาไม่ค่อยได้ออกไปไหนจึงไม่ค่อยรู้เรื่องราคาสิ่งของภายนอก ก่อนออกมา ฟ่านจิ่นก็ยัดเงินหลายพันตำลึงให้เขา แต่เงินหลายพันตำลึงนั้นเมื่อเทียบกับสามแสนตำลึงแล้ว มันไม่มีทาง…

ประมูลได้อย่างแน่นอน

ใบหน้าที่หล่อเหลาของฟ่านจัวแดงก่ำ

เฉียวฉู่หัวเราะออกมาแล้วตบไหล่ฟ่านจัว

“เสี่ยวจัว เจ้าไม่ต้องกลัว เรามีถุงเงินเลี้ยงดู! น้องเสียร่ำรวยมาก!” หลังจากพูดจบ เขาก็มองไปที่จวินอู๋เสียอย่างประจบสอพลอ

จวินอู๋เสียกลอกตามองบน

“เจ้าโง่เฉียวนับวันยิ่งไร้ยางอายมากขึ้นเรื่อยๆ” เฟยเยียนกล่าว

เฉียวฉู่กลับตอบอย่างไม่ใส่ใจว่า “เจ้าอาย เจ้าก็ประมูลเองสิ”

“…” เฟยเยียนเงียบ

ฮวาเหยาทำได้เพียงส่ายหัวอย่างจนใจ ภายใต้ ‘การเลี้ยงดู’ ของจวินอู๋เสีย เฉียวฉู่ก็ยังไร้ยางอายได้ต่อไป

หลังจากตัดสินใจแล้ว จวินอู๋เสียก็กดกระดิ่งทองแดงของชั้นสอง

เสียงกระดิ่งดังขึ้น ทำให้เสียงกระซิบในโรงประมูลเงียบลงทันที ทุกคนต่างเงยหน้าขึ้นแล้วมองไปที่ชั้นสอง

เสียงกระดิ่งทองแดงเป็นสัญญาณว่าแขกชั้นสองได้ทำการประมูล

ด้านหลังเวที ชายที่จมอยู่กับความสิ้นหวังเงยหน้าขึ้นมองไปทางเสียงกระดิ่ง ในห้องส่วนตัวบนชั้นสอง เด็กหนุ่มรูปงามร่างเล็กยืนอยู่ข้างระเบียงพร้อมกับถือกระดิ่งทองแดงไว้ในมือ

เมื่อเห็นเด็กหนุ่มผู้นั้นพูดอะไรบางอย่างกับพนักงานที่รีบวิ่งเข้าไป พนักงานของโรงประมูลชานหลินก็ตะโกนออกมาทันทีว่า “แขกห้องที่หนึ่งประมูลในราคาสามแสนตำลึง”

เสียงนี้ทำให้โรงประมูลชานหลินที่เงียบอยู่ฮือฮาขึ้นมาทันที

มีคนประมูลศิลาเก่าๆ ที่ไร้ประโยชน์นั้นในราคาสามแสนตำลึงจริง! เขาบ้าไปแล้วหรือ!

ทุกคนต่างเงยหน้าขึ้นมองไปที่ห้องส่วนตัวบนชั้นสอง

เมื่อเห็นเด็กหนุ่มที่อายุยังน้อย ในหัวของพวกเขาก็มีเพียงสี่คำคือ ‘คนโง่เงินเยอะ’ ที่แท้ก็แค่เด็กน้อยที่ยังไม่โต คิดว่าไอ้หนูนั้นน่าจะได้ยินคำว่า ‘ผาสุดขอบฟ้า’ แล้วคิดว่าจะต้องเป็นของที่ไม่ธรรมดาแน่นอน ไม่เช่นนั้นใครจะไปโง่ประมูลของแบบนี้

หลายคนทั้งตกใจและแอบหัวเราะจวินอู๋เสียที่ยังเด็กไม่รู้เรื่องจนถูกโรงประมูลชานหลินหลอก

ในที่สุดก็มีคนประมูล บุรุษที่ยืนอยู่บนเวทีเกือบจะร้องไห้ออกมาด้วยความดีใจ เขารีบยกค้อนในมือขึ้นแล้วทุบสามทีอย่างรวดเร็ว เพราะกลัวว่าจวินอู๋เสียจะเปลี่ยนใจ เขาจึงรีบปิดการประมูลของชิ้นนี้ทันที

ตอนที่ 548 ศิลาดำลึกลับ (5)

คนของโรงประมูลชานหลินยกศิลาดำก้อนนั้นลงไปด้วยรอยยิ้ม จวินอู๋เสียจ่ายเงินแล้ว นางแค่ไปรับสินค้าหลังการประมูลเสร็จสิ้นลง

หลังจากนั้น โรงประมูลกก็ลับมาคึกคักอีกครั้ง ของล้ำค่าชิ้นใหญ่ชิ้นเล็กค่อยๆ ถูกยกขึ้นมา สงครามการประมูลก็ดำเนินต่อไปเรื่อยๆ

แต่สิ่งของหลังจากนั้นไม่สามารถเรียกร้องความสนใจทั้งหกคนได้เลย ความตื่นเต้นของการทุบค้อนเมื่อครู่ก็ค่อยๆ หายไป คนที่รอดู ‘คนโง่เงินเยอะ’ ก็ผิดหวังไปตามๆ กัน

ผ่านไปอีกหนึ่งชั่วยาม โรงประมูลชานหลินก็จบลง ของประมูลทุกชิ้นได้ถูกประมูลไปหมดแล้ว ไม่เหลือแม้แต่ชิ้นเดียว

คนที่ประมูลได้ของดีก็กลับไปด้วยความพึงพอใจ

และเนื่องจากจวินอู๋เสียประมูลของ ‘ชิ้นใหญ่’ ฉะนั้นต้องรอเป็นคนสุดท้ายจึงจะเห็นคนของโรงประมูลชานหลินยกหยกดำขนาดใหญ่นั้นออกมา

นอกจากนี้ยังมีบุรุษวัยกลางคนสวมเสื้อแพรเดินตามออกมาด้วย

“ทุกท่าน ข้าคือเจ้าของโรงประมูลชานหลิน ข้าชื่อเหอฉางเล่อ ข้าไม่คุ้นหน้าพวกท่านเลย คิดว่าพวกท่านน่าจะมาโรงประมูลชานหลินเป็นครั้งแรกใช่หรือไม่” เหอฉางเล่อทักทายพวกเขาด้วยรอยยิ้ม นัยน์ตาของเขามองพินิจพิเคราะห์ชายหนุ่มที่มีใบหน้างดงามกลุ่มนี้

จวินอู๋เสียพยักหน้าราวกับว่าไม่มีอารมณ์ที่จะพูดคุยกับเหอฉางเล่อ

แต่เหอฉางเล่อกลับกล่าวว่า “ในเมื่อเป็นแขกใหม่แต่กลับประมูลของที่มีราคาสูงตั้งแต่ครั้งแรก ในฐานะเจ้าของโรงประมูลชานหลิน ข้าขอมอบป้ายประจำตัวแขกพิเศษให้กับทุกท่านหนึ่งอัน” เหอฉางเล่อก็หยิบป้ายประจำตัวออกมาจากแขนเสื้อของเขา ป้ายประจำตัวขนาดเท่าฝ่ามือชุบทอง และสลักคำว่าชานหลินไว้

“เมื่อมีป้ายประจำตัวนี้ ทุกท่านสามารถเข้าห้องส่วนตัวของโรงประมูลโดยไม่ต้องเสียค่าใช้จ่ายเพิ่มเติม”

จวินอู๋เสียเหลือบมองเหอฉางเล่อ แล้วโบกมือให้เฉียวฉู่ เฉียวฉู่ก็รีบรับป้ายประจำตัวไว้ทันที

ครั้งนี้ประมูลไปสามแสนตำลึง ทำให้เฉียวฉู่เจ็บปวดยิ่งนัก ยังดีที่ได้ป้ายประจำตัวนี้ ต่อไปพวกเขาจะได้ไม่ต้องจ่ายเพิ่มเมื่อต้องการห้องส่วนตัว เขาจะต้องรับมันไว้อย่างแน่นอน

เมื่อเห็นจวินอู๋เสียรับป้ายประจำตัวไป เหอฉางเล่อก็ยิ้มแล้วกล่าวว่า “ความจริงแล้ว การที่คุณชายประมูลศิลาดำก้อนนั้นไปถือว่าช่วยสหายของข้ามากทีเดียว หากคุณชายไม่รังเกียจ สหายคนนั้นของข้าอยากพบท่านเพื่อกล่าวขอบคุณท่านด้วยตัวเอง”

จวินอู๋เสียขมวดคิ้วเล็กน้อย ก่อนที่นางจะพูดออกมาฮวาเหยาก็พูดขึ้นมาว่า “ถ้าตั้งใจจริงก็ให้เขามาเถิด”

เหอฉางเล่อพยักหน้าแล้วเข้าไปเรียกสหายทันที

ฮวาเหยาก้าวถอยหลังแล้วกระซิบข้างหูจวินอู๋เสียว่า “เงินดำไม่ใช่สิ่งของของสามโลกเบื้องล่าง มีเพียงสามโลกชั้นกลางเท่านั้นที่มี หยกดำชิ้นนั้นไม่ควรปรากฏที่นี่ หากหยกดำชิ้นนั้นมาจากผาสุดขอบฟ้าจริงๆ ที่นั้นจะต้องมีอะไรพิเศษแน่ๆ”

เพราะเหตุใดของของสามโลกชั้นกลางจึงมาปรากฏที่สามโลกเบื้องล่าง

จวินอู๋เสียแค่คิดก็สามารถเดาได้ในทันที

เกรงว่าฮวาเหยาและคนอื่นๆ จะสงสัยว่าหยกดำชิ้นนั้นเกี่ยวข้องกับสุสานเทพปีศาจเจ้าจักรพรรดิหรือไม่

เมื่อคิดเช่นนั้น จวินอู๋เสียก็ไม่ได้พูดอะไรอีก แต่…

ฉวาเหยาบอกว่าเงินดำมิใช่สิ่งของของสามโลกเบื้องล่าง แล้วฟ่านจัวรู้ได้อย่างไร

จวินอู๋เสียจำได้อย่างชัดเจนว่าฟ่านจัวเป็นคนแรกที่รู้ว่ามันคือหยกดำ และฟ่านจัวก็เป็นพูดว่าหยกดำสามารถสกัดเป็นเงินดำได้ เพราะเหตุใดฟ่านจัวจึงรู้เรื่องหยกดำของสามโลกชั้นกลางเป็นอย่างดี

จวินอู๋เสียขมวดคิ้วเล็กน้อย ในใจของนางก็ความคิดบางอย่างเกิดขึ้น นางแอบมองไปที่ฟ่านจัว กลับพบว่าฟ่านจัวกำลังพินิจหยกดำด้วยความสนใจ ราวกับว่าไม่ได้สังเกตเห็นการสนทนาระหว่างฮวาเหยากับนาง