ทรราชหญิงเจ้าหัวใจจักรพรรดิมาร เล่ม 1 - ตอนที่ 815 ความลับของราชวงศ์ (1) ตอนที่ 816 ความลับของราชวงศ์ (2)

ตอนที่ 815 ความลับของราชวงศ์ (1) / ตอนที่ 816 ความลับของราชวงศ์ (2)
ตอนที่ 815 ความลับของราชวงศ์ (1)

“แม้ว่าจะยังมีเรื่องที่ไม่สอดคล้องกันอยู่ แต่นั่นก็ไม่น่าห่างไกลไปจากความจริงมากนักหรอก” จวินอู๋เสียแน่ใจในข้อสรุปของตัวเอง ไม่ว่าจะจากวิธีที่ข่าวลือเริ่มต้นขึ้นหรือจากคำพูดของเหลยเชินในการซักถามเมื่อวาน

“เพื่อให้ได้คำตอบสุดท้ายมา เราต้องให้เหลยเชินเล่ามันออกมาด้วยตัวเอง และเพื่อให้เขาเต็มใจเปิดเผยกับเรา ก็มีแต่การเป็นพันธมิตรกับเขาเท่านั้น” จวินอู๋เสียพูดพร้อมกับวางถ้วยชาในมือลง

ฟ่านจัวพยักหน้า “เพราะอย่างนั้นตอนแรกเจ้าถึงถอยเพื่อล่อเขาเข้ามา สุดท้ายค่อยบีบคั้นให้เขาเป็นพันธมิตรกับเจ้า”

หลังเหตุการณ์เมื่อวาน จวินอู๋เสียก็ไม่คิดที่จะตัดสัมพันธ์กับเหลยเชินอีก เพื่อหาแผนที่ ทางเดียวที่เหลืออยู่สำหรับพวกเขาก็คือใช้เหลยเชิน ทุกสิ่งที่นางทำลงไปก็เพื่อดึงเอาความรู้สึกในใจของเหลยเชินออกมา ทำให้เขาตื่นกลัว ทำให้เขาเห็นว่าเขาไม่สามารถทำอะไรได้ถ้าไม่มีสำนักศึกษาเฟิงหัว

หลังจากนั้นไม่นาน เหลยเชินก็กลับมาอย่างรีบเร่งพร้อมกับถือกล่องไหมปักดิ้นทองเข้ามาด้วย

“นั่นอะไรหรือ” หรงรั่วถาม

รอยยิ้มบนใบหน้าของเหลยเชินหายไป เขาเปิดกล่องออก และภายในนั้นคือจดหมายที่เขียนด้วยโลหิตสีแดงสด ตัวอักษรสีแดงบนจดหมายโลหิตทำให้เขาตาแดงก่ำ เขาหยิบมันไปวางไว้ตรงหน้าจวินอู๋เสียและคนอื่นๆ

จวินอู๋เสียมองจดหมายฉบับนั้นด้วยแววตาสงสัย

แล้วความไม่สอดคล้องกันที่จวินอู๋เสียกับฟ่านจัวคุยกันเมื่อครู่ก็ถูกทำให้กระจ่างด้วยจดหมายโลหิตฉบับนี้

“ใครส่งสิ่งนี้ให้กับท่าน” จวินอู๋เสียถามขณะเงยหน้าขึ้นมองเหลยเชิน

เหลยเชินยิ้มอย่างขมขื่น “นางกำนัลของฮองเฮา หรือข้าควรจะเรียกว่า…ท่านแม่แท้ๆ ของข้า”

เมื่อได้ยินคำพูดของเหลยเชิน เฉียวฉู่และคนอื่นๆ ที่ไม่เห็นข้อความในจดหมายโลหิตก็พลันเบิกตากว้าง

เหลยเชินพูดว่า “พูดไปก็ตลกดีนะ องค์รัชทายาทแห่งรัฐเหยียน แท้จริงแล้วเป็นเพียงลูกไม่มีพ่อที่ไม่มีสายโลหิตของราชวงศ์ไหลเวียนอยู่เลย ท่านแม่ของข้าเป็นนางกำนัลรับใช้ใกล้ชิดฮองเฮามาตั้งแต่ยังเด็ก ตอนนั้นฮองเฮาได้ให้กำเนิดพระโอรสและในช่วงเวลาเดียวกัน ท่านแม่ของข้าก็ได้ลักลอบมีความสัมพันธ์กับทหารรักษาการณ์คนหนึ่งและคลอดข้าออกมา ฮองเฮาอยากจะประหารนาง แต่พระโอรสของพระนางเกิดก่อนกำหนดและเสียชีวิตหลังคลอดออกมาได้ไม่กี่วัน เพื่อรักษาตำแหน่งฮองเฮาเอาไว้ พระนางจึงรับตัวข้าไปเลี้ยงเป็นบุตรชาย ตลอดหลายปีมานี้ ข้าคิดว่าฮองเฮาคือมารดาที่แท้จริงของข้า จนกระทั่ง…น้องสี่เกิดมา ตอนนั้นเองที่ข้าได้พบว่าทุกอย่างที่ผ่านมามันคือเรื่องโกหกทั้งเพ”

เหลยเชินไม่ได้ถือกำเนิดจากฮองเฮา ฮองเฮาแค่ปล่อยให้เขากับมารดาแท้ๆ ของเขามีชีวิตอยู่เพื่อรักษาตำแหน่งฮองเฮาของพระนางเอาไว้เท่านั้น เนื่องจากเขาเป็นบุตรชายเพียงคนเดียวของพระนาง ฮองเฮาจึงให้ความรักความห่วงใยแก่เหลยเชินอย่างมากมาย คนภายนอกคิดมาตลอดว่าฮ่องเต้และฮองเฮารักใคร่กันอย่างลึกซึ้ง ไม่มีผู้ใดรู้ว่าสตรีที่ฮ่องเต้ทรงรักอย่างแท้จริงมิใช่ฮองเฮา แต่เป็นนางกำนัลที่รับใช้ฮ่องเต้มาตั้งแต่เด็ก หลังจากที่ฮ่องเต้ขึ้นครองราชย์ พระองค์ก็ย้ายนางกำนัลนางนั้นเข้าวังหลังในฐานะพระสนม และให้ความรักความโปรดปรานและเอาอกเอาใจนางอย่างมากมาย นางกำนัลนางนั้นได้ให้กำเนิดเด็กชายคนหนึ่งเมื่อสิบกว่าปีที่แล้ว แต่นางตายจากภาวะแทรกซ้อนในการให้กำเนิดบุตร

เด็กทารกคนนั้นถูกฮองเฮารับเลี้ยงเอาไว้อย่างใจกว้าง แต่ความตั้งใจที่แท้จริงของพระนางก็เพื่อใช้เด็กข่มขู่ฮ่องเต้ หลังจากที่เด็กคนนั้นถูกฮองเฮารับตัวไปได้ไม่นาน พระนางก็จับเด็กถ่วงน้ำในสระบัวจนตาย และองค์ชายสี่เหลยฝานในตอนนี้ ก็คือบุตรชายนอกสมรสระหว่างฮองเฮากับอัครเสนาบดีของรัฐเหยียน…

ฮ่องเต้แห่งรัฐเหยียนไม่รู้เรื่องนี้เลยแม้แต่น้อย พระองค์คิดอยู่เสมอว่าเหลยฝานคือบุตรชายของพระองค์กับสตรีที่พระองค์รักมากที่สุด พระองค์ตามใจเด็กคนนั้นมาตั้งแต่เล็ก และฮองเฮาก็ดูเหมือนจะชอบเด็กคนนั้นด้วย จึงตามใจเขาไม่ต่างกัน นั่นทำให้ฮ่องเต้ดีใจเป็นอย่างมากซึ่งทำให้ตำแหน่งฮองเฮาของพระนางมั่นคงยิ่งขึ้น แต่เมื่อทั้งความสนใจและความหวังทั้งหมดของฮ่องเต้และฮองเฮาย้ายไปอยู่ที่เหลยฝาน เหลยเชินที่เป็นแค่เครื่องมือของฮองเฮาก็กลายเป็นตัวเกะกะขวางหูขวางตาของคนทั้งคู่!

ตอนที่ 816 ความลับของราชวงศ์ (2)

ฮ่องเต้คิดว่าเหลยฝานคือบุตรชายแท้ๆ ของพระองค์ และพระองค์ไม่พอใจที่เหลยเชินคือองค์รัชทายาทมาโดยตลอด เนื่องจากพระองค์อยากให้บุตรชายของพระองค์กับสตรีที่พระองค์รักมากที่สุดได้ตำแหน่งรัชทายาท ซึ่งฮองเฮาเองก็ยินดียิ่งนัก มีเพียงพระนางเท่านั้นที่รู้ว่าเหลยเชินเป็นเพียงเจ้าเด็กบัดซบที่เกิดจากการลักลอบมีความสัมพันธ์ระหว่างนางกำนัลกับทหารรักษาการณ์ ขณะที่เหลยฝานซึ่งเป็นที่โปรดปรานของฮ่องเต้คือบุตรชายแท้ๆ ของพระนางกับชู้รัก ความเกลียดชังจากความเมินเฉยเย็นชาที่พระนางได้รับจากฮ่องเต้มาตลอดหลายปีเพิ่มพูนขึ้น ฮองเฮาได้แต่หวังให้ฮ่องเต้ได้รับเจ็บปวดทรมานจากการกระทำของพระองค์เอง

และเหลยเชินที่อยู่ตรงกลางระหว่างแผนร้ายของคนทั้งคู่ ก็ต้องถูกสังเวยให้กับความขัดแย้งและแผนการร้ายของพวกเขา

การที่เหลยฝานเติบโตขึ้นเรื่อยๆ และด้วยการยินยอมอย่างเงียบๆ ของฮองเฮา ฮ่องเต้จึงเริ่มลงมือเล่นงานเหลยเชิน การวางภาระหน้าที่ทั้งหมดในการเป็นเจ้าภาพศึกประลองภูติวิญญาณในปีนี้ให้แก่เหลยเชินเป็นคนจัดการ เป็นเพียงขั้นแรกของแผนการโค่นเหลยเชินลงจากตำแหน่ง

เมื่อเหลยเชินทำความผิดพลาดใหญ่ในศึกประลองภูติวิญญาณ ฮ่องเต้จะมีเหตุผลที่ดีในการจัดการกับเขา และก่อนที่เหลยฝานจะโตพอ เหลยเชินจะถูกดึงลงจากตำแหน่งองค์รัชทายาทแห่งรัฐเหยียน!

“จดหมายฉบับนี้คือสิ่งที่มารดาแท้ๆ ของข้าทิ้งไว้ให้ก่อนตาย นางอยู่รับใช้ข้างกายฮองเฮามาโดยตลอดแต่ข้าไม่เคยรู้เลย ข้าไปที่ตำหนักที่ประทับของฮองเฮามานับครั้งไม่ถ้วน แต่ไม่เคยพบนางเลยสักครั้ง ไม่รู้เลยว่าข้าได้เรียกฆาตกรว่าเสด็จแม่มาโดยตลอด” น้ำเสียงของเหลยเชินแหบเครือ เขาส่ายหน้าหัวเราะอย่างขมขื่นให้ตัวเอง

ฮองเฮากังวลว่าความลับจะถูกเปิดเผย และได้ยัดเยียดความผิดให้แก่มารดาแท้ๆ ของเหลยเชินและโบยนางจนถึงแก่ความตายเมื่อหลายปีก่อน จนกระทั่งมารดาตาย เหลยเชินก็ยังไม่รู้ว่าคนผู้นั้นคือมารดาแท้ๆ ของเขา ตอนนั้นเหลยเชินยังพักอยู่ในวังหลวงและเขามักจะไปที่ตำหนักที่ประทับของฮองเฮาบ่อยๆ ในช่วงเวลาสั้นๆ ที่อยู่ที่ตำหนักที่ประทับของฮองเฮา เขาได้พบจดหมายฉบับนี้ถูกซ่อนอยู่ในหมอนของเขาเองและได้เข้าใจทุกอย่าง ในที่สุดเขาก็รู้ว่าทำไมหลังจากเหลยฝานเกิดมา ฮองเฮาถึงไม่เมตตาเขาขึ้นมาอย่างกะทันหัน…

ฮวาเหยาและคนอื่นๆ ได้อ่านข้อความในจดหมายที่เขียนด้วยโลหิตทั้งหมด พวกเขาต่างรู้สึกเศร้ากับโศกนาฏกรรมเบื้องหลังการวางแผนร้ายในวัง พวกเขาไม่คิดว่าจะมีแผนการชั่วร้ายขนาดนี้อยู่ในวังหลัง ในที่สุดพวกเขาก็เข้าใจว่าการวิเคราะห์สถานการณ์ของจวินอู๋เสียไม่ใช่การคิดไปเอง

ที่มันแม่นยำขนาดนี้ก็เพราะนางเคยผ่านเหตุการณ์ที่มั่วเฉี่ยนยวนเคยตกเป็นเหยื่อมาแล้ว นางจึงไม่เห็นว่าเหตุการณ์เช่นนี้เป็นเรื่องแปลกอีกต่อไป

“การต่อสู้เพื่อให้ได้อำนาจสูงสุดภายในวังหลังมักจะเต็มไปด้วยแผนการสมคบคิดอันชั่วร้าย แต่ข้าว่ามันน่าหัวเราะ ข้าไม่ใช่คนในราชวงศ์ที่แท้จริงด้วยซ้ำ แต่เพราะความต้องการที่เห็นแก่ตัวของฮองเฮาเพียงคนเดียว ข้าเลยต้องถูกลากเข้ามาติดอยู่ในวังวนอันโสมมนี้” หลังจากเหลยเชินได้รู้ความจริง เขาก็เริ่มเว้นระยะห่างจากฮองเฮา และหาข้ออ้างย้ายตัวเองออกจากวังหลวงมาอยู่ในตำหนักรัชทายาทข้างนอกกำแพงวังแทน

“ท่านต้องการบัลลังก์หรือไม่” จวินอู๋เสียถามนิ่งๆ น้ำเสียงของนางปราศจากร่องรอยตกใจใดๆ

“ไม่! ข้าไม่สนอำนาจอะไรทั้งนั้น! ต่อให้ยกตำแหน่งนั้นให้กับข้า ข้าก็ไม่สนใจ! แต่ข้าต้องการให้ฮ่องเต้ ฮองเฮา และเหลยฝานต้องชดใช้! ข้าจะไม่เป็นหุ่นเชิดให้พวกเขาใช้ประโยชน์อีกแล้ว!” สายตาของเหลยเชินลุกโชนไปด้วยความเกลียดชัง

“ข้าต้องการความช่วยเหลือจากพวกเจ้าทุกคน ตอนนี้ฮ่องเต้ลงมือโจ่งแจ้งมากขึ้นจากวิธีที่เขาพยายามทำลายชื่อเสียงของข้า ถ้าข้ารออยู่เฉยๆ ก็คงมีแต่ความตายเท่านั้นที่รอข้าอยู่ แต่ข้าจะไม่ยอมแพ้! ได้โปรดให้ข้ายืมความแข็งแกร่งของพวกเจ้าทุกคนเพื่อต่อต้านพวกเขาด้วยเถอะ!” เหลยเชินจ้องมองจวินอู๋เสีย เขาเผยทุกอย่างออกมาหมดแล้วในวันนี้เพื่อขอความช่วยเหลือจากเด็กหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าเขา

“ตกลง” จวินอู๋เสียพยักหน้า

เหลยเชินถอนหายใจเฮือกใหญ่อย่างโล่งอกทันที รอยยิ้มโล่งใจปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา

หลังจากได้เห็นความแข็งแกร่งของศิษย์จากสำนักศึกษาเฟิงหัว เขาก็รู้แน่แก่ใจว่าตราบเท่าที่เขาสามารถทำให้คนพวกนี้เป็นพวกเดียวกับเขาได้ ศึกประลองภูติวิญญาณก็จะไม่เป็นปัญหากับเขาอีกต่อไป ผู้เยาว์พวกนี้ครอบครองพลังที่สามารถเอาชนะทุกคนในศึกประลองภูติวิญญาณนี้ได้อย่างสบาย และต่อให้ฮ่องเต้ต้องการใช้ศึกประลองภูติวิญญาณนี้เล่นงานเขา พระองค์ก็จะไม่มีโอกาสทำสำเร็จอีกต่อไป