ทรราชหญิงเจ้าหัวใจจักรพรรดิมาร เล่ม 1 - ตอนที่ 935 ยืมมือตบหน้าครั้งที่สอง (5) ตอนที่ 936 ยืมมือตบหน้าครั้งที่สอง (6)

ตอนที่ 935 ยืมมือตบหน้าครั้งที่สอง (5) / ตอนที่ 936 ยืมมือตบหน้าครั้งที่สอง (6)
ตอนที่ 935 ยืมมือตบหน้าครั้งที่สอง (5)

“ข้าไม่ยอมให้ลูกชู้อย่างเจ้านำความเสื่อมเสียมาสู่วังหลวงอีกต่อไปแล้ว!” เหลยชิวพูดพร้อมกับมองเหลยฝานด้วยสายตาดุร้าย

ทันทีที่ของเหลวถูกสาดเข้าใส่หน้าของเหลยฝาน โครงสร้างกระดูกและเนื้อบนใบหน้าของเหลยฝานก็เริ่มเคลื่อนที่!

ฮ่องเต้ผุดลุกขึ้นจากบัลลังก์ทันทีอย่างตกพระทัย พระองค์ทอดพระเนตรมองเหลยฝานที่บิดตัวดิ้นด้วยความเจ็บปวดและกรีดร้องโหยหวนอยู่บนพื้นด้วยความสับสน ขณะที่สายพระเนตรเหลือเชื่อของพระองค์จับจ้องไปที่ใบหน้าของเหลยฝานโดยไม่ยอมละไปไหนเลย

พระองค์เห็นใบหน้าหล่อเหลาของเหลยฝานบิดเบี้ยวและแปรเปลี่ยนไปแบบพลิกฝ่ามือ!

ใบหน้านั้นค่อยๆ เปลี่ยนไปเป็นใบหน้าที่ฮ่องเต้รู้สึกคุ้นเคยและไม่คุ้นเคยในเวลาเดียวกัน!

ใบหน้านั้นคล้ายกับฮองเฮามากและยังมีส่วนที่คล้ายกับอัครเสนาบดีของพระองค์ด้วย

ฮ่องเต้ทรุดพระวรกายลงกับบัลลังก์อย่างสับสนและตกตะลึง พระองค์ทอดพระเนตรมองเหลยฝานที่ใบหน้าเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิงอย่างไม่อยากจะเชื่อ ในพระหทัยของพระองค์สับสนปั่นป่วนไปหมด

เนื่องจากกระบวนการเปลี่ยนกลับเป็นใบหน้าของตัวเอง ทำให้เหลยฝานนอนดิ้นร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวดไม่หยุด ขณะที่เหลยชิวก็ยืนยิ้มอย่างไม่รู้สึกรู้สาอยู่ข้างๆ ชื่นชมภาพที่เหลยฝานนอนกองอยู่แทบเท้าเขาอย่างสำราญใจ!

“เสด็จพ่อ! ไอ้ลูกชู้นี่มันใช้วิธีพิเศษเปลี่ยนใบหน้าตัวเอง พอสาดน้ำยาโอสถนี้ใส่หน้ามัน ผลของการปลอมแปลงใบหน้าจึงถูกกำจัดออก! ที่ลูกทำเรื่องข้ามพระพักตร์ของเสด็จพ่อในวันนี้ เสด็จพ่อโปรดลงโทษลูกด้วย! แต่ลูกขอให้เสด็จพ่อทรงทอดพระเนตรดูใบหน้านี้ให้ชัดๆ เป็นไปไม่ได้ที่มันจะเป็นน้องสี่ของลูก มันดูไม่เหมือนพระโอรสของเสด็จพ่อเลยสักนิด! มันเป็นเพียงแค่เด็กที่เกิดจากการลักลอบเล่นชู้กันของฮองเฮากับอัครเสนาบดีเท่านั้น!” เหลยชิวคุกเข่าลงกับพื้น กล่าววิงวอนฮ่องเต้เสียงดัง

ฮ่องเต้เริ่มพระวรกายสั่นเทิ้มด้วยโทสะ แสงแห่งความหวังสุดท้ายในพระหทัยของพระองค์ดับสิ้นแล้ว

ใบหน้าที่แท้จริงของเหลยฝานถูกพิสูจน์แล้ว ไม่ต้องมีคำอธิบายหรือหลักฐานใดๆ เพิ่มเติมอีก!

“ดี…ดีมาก…อา ฮองเฮา ฮองเฮาของเรา เราดีกับเจ้าทุกอย่างแท้ๆ! ขนาดในเวลาแบบนี้เจ้าก็ยังโกหกเราไม่เลิก! เจ้าคิดว่าเราเป็นไอ้โง่ที่ถูกหลอกได้ง่ายๆ อย่างนั้นสินะ” ยิ่งฮ่องเต้ตั้งความหวังในตัวเหลยฝานไว้สูงมาก ความเกลียดชังในพระหทัยของพระองค์ตอนนี้จึงยิ่งทวีขึ้นเป็นสิบเป็นร้อยเท่า!

พระโอรสที่พระองค์ทรงโปรดปรานมากที่สุด ไม่ใช่พระโอรสในสายโลหิตแท้ๆ ของพระองค์เอง ยิ่งไม่ใช่พระโอรสที่ถือกำเนิดจากสตรีที่พระองค์รัก!

พระองค์เฝ้าฟูมฟักรักใคร่ตามใจเด็กคนนี้มานานหลายปี กระทั่งคิดจะผลักดันให้เหลยฝานขึ้นสู่ตำแหน่งรัชทายาทเพื่อสืบทอดทุกสิ่งทุกอย่างที่รัฐเหยียนครอบครอง

แต่สุดท้าย…พระองค์ทำอะไรลงไป

พระองค์เกือบจะยกรัฐทั้งรัฐและทรัพย์สมบัติมากมายมหาศาลให้กับลูกชู้!

“ทหาร! จับนังแพศยา ไอ้ลูกชู้ กับไอ้ขุนนางระยำนี่ไปขัง! เราไม่อยากให้พวกมันตายง่ายๆ! เราอยากให้พวกมันถูกสับเป็นพันๆ ชิ้นจนตาย!” ฮ่องเต้ขบพระกรามแน่น พระพักตร์ซีดเผือดเล็กน้อย เห็นได้ชัดเลยว่าตอนนี้พระองค์รู้สึกกริ้วและเกลียดชังรุนแรงมากขนาดไหน

เนื่องจากความเจ็บปวดอย่างรุนแรง เหลยฝานจึงนอนขดตัวงอเหมือนกุ้ง ร่างกายของเขาชักกระตุก เขาอยากจะอ้อนวอนให้ฮ่องเต้ไว้ชีวิตเขา แต่ก็ไม่มีแม้แต่เรี่ยวแรงจะพูด

หยวนเปียวเรียกทหารเข้ามาทันที และเตรียมจะลากตัวฮองเฮาและคนอื่นๆ ไปขังไว้ในคุก

แต่ตอนนั้นเอง ฮองเฮาดูเหมือนจะเสียสติไปแล้ว พระนางสะบัดหลุดจากการจับกุมของหยวนเปียวไปได้ จากนั้นก็ดึงเอาผ้าที่อุดปากของพระนางออก ส่งเสียงหัวเราะอย่างบ้าคลั่งพร้อมกับพูดว่า “ฮ่าๆๆ! ฮ่าๆๆ! ฝ่าบาท ฝ่าบาททรงตรัสว่าหม่อมฉันเป็นหญิงแพศยาหรือเพคะ หม่อมฉันเป็นแบบนี้ก็เพราะฝ่าบาทนั่นแหละ! หม่อมฉันเป็นถึงฮองเฮา แต่ฝ่าบาทเคยให้เกียรติฮองเฮาคนนี้อย่างที่สมควรจะได้รับหรือไม่ ฝ่าบาทโปรดปรานพระสนมเฉิน รักใคร่ทะนุถนอมนางราวกับเป็นสมบัติล้ำค่า เวลาที่หม่อมฉันกับพระสนมเฉินมีเรื่องขัดแย้งกัน ฝ่าบาทก็ไม่สนพระทัยจะสืบค้นหาความจริง เอาแต่ตำหนิหม่อมฉัน ด่าว่าหม่อมฉันต่อหน้าทุกคนในวังหลวง!”

ตอนที่ 936 ยืมมือตบหน้าครั้งที่สอง (6)

“ฝ่าบาทลำเอียงปกป้องแต่นังแพศยานั่น! แล้วหม่อมฉันจะปล่อยให้มันเชิดคออยู่อย่างสบายใจได้อย่างไร! ฝ่าบาท! ที่พระสนมเฉินตาย องค์ชายสี่ตาย ทั้งหมดล้วนเป็นเพราะฝ่าบาทนั่นแหละ! ถ้าพระองค์ไม่ลำเอียงรักแต่พระสนมเฉินคนเดียว ไม่เหยียบย่ำศักดิ์ศรีของฮองเฮาอย่างหม่อมฉัน แล้วหม่อมฉันจะเป็นแบบนี้หรือเพคะ!”

“นังสตรีสำส่อน! ยังจะมีหน้ามาพูดจาเหลวไหลอยู่อีกรึ!” ฮ่องเต้ลุกขึ้น ชี้นิ้วอันสั่นเทาของพระองค์ไปที่ฮองเฮาอย่างกริ้วจัดพร้อมกับตวาดสุดเสียง

ฮองเฮาที่ดูเหมือนจะเสียสติไปแล้วหัวเราะร่วนอย่างบ้าคลั่ง!

“พูดจาเหลวไหลหรือ ฝ่าบาท! เรื่องมาถึงขนาดนี้แล้วหม่อมฉันก็ไม่จำเป็นต้องปกปิดอะไรอีกแล้ว! ฝ่าบาททรงรู้หรือไม่ว่าทำไมไม่มีพระสนมคนไหนในวังหลวงหลังตั้งครรภ์มังกรเลยในช่วงสิบปีที่ผ่านมานี้ ทำไมองค์ชายรองแต่งงานมาตั้งหลายปีแล้วก็ยังไม่มีข่าวดีมาให้ หม่อมฉันจะบอกฝ่าบาทเองเพคะ! ไม่ใช่แค่ฝ่าบาทหรอก แต่พระโอรสของฝ่าบาททั้งหมด! ทุกคนไม่สามารถมีลูกได้แล้ว! หม่อมฉันเป็นคนวางยาพิษทุกคนเอง! นอกจากลูกชายของหม่อมฉัน จะไม่มีใครสามารถสืบทอดบัลลังก์รัฐของเหยียนได้!” ฮองเฮาหัวเราะอย่างบ้าคลั่งพร้อมกับป่าวประกาศความร้ายกาจทั้งหมดของพระนางที่ปิดบังไว้ตลอดมา

ฮ่องเต้เบิกพระเนตรกว้าง จ้องมองฮองเฮาอย่างไม่อยากจะเชื่อ

“เจ้า! นังสตรีสารเลว! จนถึงตอนนี้ยังคิดจะปกป้องลูกของตัวเองอยู่อีกรึ! แต่ถึงเหลยเชินจะถือกำเนิดจากเจ้าแล้วอย่างไรเล่า ในตัวเขาก็ยังมีโลหิตของเราไหลเวียนอยู่! วันนี้เหลยเชินได้เห็นกับตาตัวเองแล้วว่าเจ้ามันชั่วช้าสารเลวมากขนาดไหน เราเชื่อว่าเขาจะต้องอับอายอย่างถึงที่สุดที่มีมารดาเช่นเจ้า!” ฮ่องเต้ไม่สามารถควบคุมอารมณ์ได้อีกและหันไปทอดพระเนตรเหลยเชิน คำพูดของฮองเฮาทำให้พระองค์หวาดกลัวมากจริงๆ ดูจากจิตใจที่ชั่วร้ายของนาง มีความเป็นไปได้สูงที่นางจะทำเช่นที่กล่าวอ้าง ไม่อย่างนั้นทำไมพระสนมทุกนางในวังหลังถึงไม่มีใครตั้งครรภ์มังกรและให้กำเนิดองค์ชายหรือองค์หญิงเลยสักคน

และถ้าฮองเฮาทำแบบนั้นจริงๆ คนที่นางจะละเว้นก็มีเพียงลูกชายของนางเอง ‘เหลยเชิน’ เพียงคนเดียวเท่านั้น

เหลยเชินยืนก้มหน้านิ่ง ไม่พูดอะไรออกมาสักคำ

แต่ฮองเฮาก็ยังคงหัวเราะไม่หยุด “เหลยเชินหรือ ฮ่าๆๆ! ลูกชายคนโตของหม่อมฉันตายไปนานแล้วเพคะ! เหลยเชินเป็นเพียงแค่เด็กที่เกิดจากการลักลอบมีความสัมพันธ์กันของนางกำนัลของหม่อมฉันกับทหารองครักษ์คนหนึ่ง! ฮ่าๆๆ! ฝ่าบาท ฝ่าบาท! พระองค์กับพระโอรสทุกคนของพระองค์จะไม่มีวันมีลูก สิ้นสุดสายโลหิตกันเพียงในรุ่นนี้เท่านั้นแหละ!”

ฮ่องเต้อ้าพระโอษฐ์ค้าง สายพระเนตรของพระองค์เลื่อนจากเหลยเชินไปที่ฮองเฮาอย่างช้าๆ

“โกหก! เจ้าโกหก!”

ฮองเฮาตอบว่า “ถึงขนาดนี้แล้วหม่อมฉันยังจำเป็นต้องโกหกอยู่อีกหรือ ถ้าเหลยเชินเป็นลูกชายของหม่อมฉันจริงๆ หม่อมฉันจะยืนเฉยๆ ปล่อยให้ฝ่าบาทผลักเขาลงเหวอย่างช้าๆ เพื่อบังคับให้เขาสละตำแหน่งรัชทายาทหรือเพคะ”

ฮ่องเต้พระอังสาตกในทันที ทุกอย่างตรงหน้าพระองค์ในตอนนี้คือหายนะชัดๆ ทั้งองค์รัชทายาทคนปัจจุบัน และองค์ชายที่พระองค์หมายมั่นอยากแต่งตั้งให้ขึ้นเป็นองค์รัชทายาทแทน ทั้งคู่ล้วนไม่ใช่พระโอรสที่สืบทอดสายโลหิตจากพระองค์เลยสักคน!

และพระโอรสแท้ๆ เพียงสองคนที่องค์มี ก็ถูกฮองเฮาวางยาพิษจนไม่สามารถมีลูกได้อีก พวกเขาจะไม่สามารถมีลูกหลานไว้สืบสกุลไปตลอดชั่วชีวิต!

“นังงูพิษ! เราจะฆ่าเจ้า! เราจะฆ่าเจ้า!” ฮ่องเต้ลุกขึ้นตะโกน พระองค์แทบอยากจะกลืนนางลงไปทั้งเป็น

ฮองเฮายังคงหัวเราะร่วนไม่หยุด เสียงหัวเราะของนางฟังดูโศกเศร้า

“โยนพวกมันทุกคนเข้าคุกให้หมด! เอาไอ้ลูกชู้สองคนนี้ไปขังด้วย! เราจะฉีกพวกมันเป็นชิ้นๆ!” พระอุระของฮ่องเต้กระเพื่อมขึ้นลงอย่างหนักจนต้องอ้าพระโอษฐ์สูดอากาศเข้าไป

เหลยชิวได้แก้แค้นให้มารดาของเขาแล้ว แต่เขาไม่คิดว่าเรื่องจะออกมาเป็นเช่นนี้ ทุกสิ่งที่เขาทำลงไป เหลยเชินเป็นคนจัดการ เขาคิดว่าเหลยเชินเห็นแก่คุณธรรมเหนือสายสัมพันธ์ของครอบครัว แต่เขาไม่คิดว่าเหลยเชินเองจะถูกลากลงมาในวังวนหายนะนี้ด้วย

ความจริงแล้ว ถ้าตัวตนของเหลยฝานไม่ถูกเปิดเผย ฮองเฮาก็คงไม่ดิ้นรนลากทุกคนให้ล่มจมไปกับนาง เพื่อปกป้องเหลยฝาน นางจะไม่เปิดเผยความลับเรื่องชาติกำเนิดของเหลยเชินออกมาอย่างแน่นอน