ทรราชหญิงเจ้าหัวใจจักรพรรดิมาร เล่ม 1 - ตอนที่ 953 กรรมตามสนอง / ตอนที่ 954 ฮ่องเต้หลบหนี

ตอนที่ 953 กรรมตามสนอง 

ฟ่านจิ่นมีความสุขที่เห็นพวกเขากำลังจะกลับไปที่สำนักศึกษาเฟิงหัว แต่ฟ่านจัวก็มาบอกเขาอย่างกะทันหันว่าพวกเขากลับไปกับเขาไม่ได้แล้ว ฟ่านจิ่นเพียงแค่ยิ้มและไม่ได้พูดอะไรมาก แค่บอกให้ฟ่านจัวดูแลตัวเองให้ดี 

หลังจากชวีหลิงเย่ว์กับสยงป้าได้รับคำตอบที่แน่นอนแล้ว พวกเขาก็กลับไปที่โรงเตี๊ยมเพื่อเตรียมตัว 

เมื่อฟ่านจิ่นจะออกเดินทางกลับไปที่สำนักศึกษาเฟิงหัวเพียงลำพัง เขาได้กล่าวลาจวินอู๋เสียและคนอื่นๆ และขึ้นรถม้า ฟ่านจิ่นมองใบหน้าของทุกคน ซ่อนความขมขื่นเอาไว้ภายใต้รอยยิ้ม ลึกๆ ในใจเขารู้ว่าเขาแตกต่างจากสหายทุกคน 

เขาสงบสติอารมณ์และตั้งสติ เขาตัดสินใจจะทำให้สำนักศึกษาเฟิงหัวกลับคืนสู่ความรุ่งโรจน์และดียิ่งขึ้นกว่าเดิมตอนที่ฟ่านจัวกลับมาเพื่อไม่ให้อับอายขายหน้าน้องชายของเขา! 

รถม้าสองคันจากสำนักศึกษาเฟิงหัวยังอยู่ ตอนพวกเขามาที่นี่มีรถม้ามาสามคัน และตอนนี้มีเพียงคันเดียวที่จากไป 

เหลยเชินพยายามตื๊อให้จวินอู๋เสียคุยกับเขาที่โรงเตี๊ยมตำหนักเซียน แต่ก็ถูกปฏิเสธและเมินใส่ครั้งแล้วครั้งเล่า ทำให้เหลยเชินผิดหวังจนเกือบจะเอาเล็บตะกายข้างฝา! 

บ่ายวันนั้น ฮ่องเต้ประกาศสละราชสมบัติ ข่าวนั้นกระจายไปทั่วเมืองหลวง ทุกคนพากันพูดคุยเรื่องนี้แต่ไม่มีใครรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น พวกเขาไม่รู้กระทั่งว่าใครจะเป็นผู้สืบทอดบัลลังก์ฮ่องเต้องค์ต่อไป 

บางคนเดาว่าองค์รัชทายาทเหลยเชินจะขึ้นครองราชย์ แต่คนอีกกลุ่มเดากันว่ามีความเป็นไปได้มากกว่าที่จะเป็นองค์ชายสี่เหลยฝาน 

ขณะที่ผู้คนยังคงตกใจกับการประกาศสละราชบัลลังก์อย่างกะทันหันของฮ่องเต้ ก็มีอีกข่าวหนึ่งที่ทำให้ทั้งเมืองหลวงต้องสั่นสะเทือน! 

ฮองเฮาแห่งรัฐเหยียนลักลอบเป็นชู้กับอัครเสนาบดี และฆาตกรรมองค์ชายสี่ตัวจริง สับเปลี่ยนตัวกับลูกชายของพวกเขา! และฮ่องเต้ก็ถูกปิดพระเนตรพระกรรณมามากกว่าสิบปี! 

องค์ชายสี่ที่เป็นที่รักใคร่โปรดปรานมากที่สุด แท้จริงแล้วคือลูกชู้อย่างนั้นหรือ 

ข่าวนั้นทำให้ผู้คนตกตะลึงมากยิ่งขึ้น! 

ทั้งสามคนถูกประหารในเย็นวันเดียวกันนั้น และก่อนจะโดนประหาร พวกเขาถูกแห่ประจานไปตามถนน! 

เมื่อประชาชนเห็นโฉมหน้าที่แท้จริงของเหลยฝานซึ่งเหมือนกับฮองเฮากับอัครเสนาบดีมาก พวกเขาเชื่อทันทีว่าเป็นความจริง! 

พวกเขาถูกแห่ผ่านถนนไปท่ามกลางเสียงโห่และด่าว่า ทหารคุ้มกันรถแห่ที่มีอดีตฮองเฮา อัครเสนาบดี และเหลยฝานอยู่ ผู้คนที่เรียงรายอยู่ข้างถนนเกรี้ยวกราดกันมาก พวกเขาเริ่มขว้างปาสิ่งของที่อยู่ในมือเข้าใส่อาชญากรที่ชั่วช้าน่ารังเกียจ! 

ฮองเฮาที่เคยปกครองวังหลังตอนนี้ดูซูบผอมและหมดสภาพ นางอยู่ในชุดสีขาวของนักโทษซึ่งไม่นานก็เปรอะเปื้อนสิ่งของต่างๆ ที่ผู้คนขว้างปาใส่พวกเขา 

อัครเสนาบดีที่เคยยืนอยู่เหนือทุกคนยกเว้นคนเพียงคนเดียว ตอนนี้ถูกล่ามด้วยโซ่ตรวนบนรถนักโทษ ดวงตาปิดสนิทอย่างสิ้นหวัง 

องค์ชายสี่เหลยฝานที่เคยเป็นที่รักและโปรดปรานมากที่สุด ยืนเหม่อมองไปข้างหน้าอย่างไร้จุดหมาย หน้าผากของเขามีเลือดออกจากก้อนหินที่ถูกขว้างใส่ โลหิตสีแดงสดไหลลงมาตามขมับจนถึงแก้ม แต่เขาก็ไม่มีปฏิกิริยาแม้แต่น้อย ดูเหมือนจะไม่มีสติอย่างสมบูรณ์แล้ว สายตาของเขาเหม่อมองอย่างว่างเปล่า 

ขณะที่เคลื่อนผ่านโรงเตี๊ยมตำหนักเซียน จู่ๆ เหลยฝานที่ซึมกะทือไร้ชีวิตชีวาก็เงยหน้าขึ้น เขาเห็นใบหน้าของปีศาจที่เป็นฝันร้ายของเขายืนอยู่ที่หน้าต่างชั้นสองของโรงเตี๊ยมตำหนักเซียน สีหน้าเหม่อลอยของเขาพลันบิดเบี้ยวแสดงออกถึงความหวาดกลัวสุดขีด! 

ทุกสิ่งที่เขาเคยมีถูกทำลายลงด้วยน้ำมือของเจ้าปีศาจนั่น! ถ้าเขาไม่ได้เจอกับเจ้าปีศาจตนนี้…ถ้าพวกเขาไม่ได้พบกัน เรื่องทั้งหมดนี้ก็คงจะไม่เกิดขึ้น! 

จวินอู๋เสียนั่งอยู่ข้างหน้าต่างบนชั้นสองของโรงเตี๊ยมตำหนักเซียน มองดูฝูงชนเบื้องล่างผ่านไป ขณะที่เหลยฝานมองมาที่นาง นางก็แค่มองเขานิ่งๆ ราวกับว่าเรื่องทั้งหมดนี้ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับนางแม้แต่น้อย 

ความดีและความเลว เวรกรรมจะตามสนองเอง 

ถ้าสวรรค์ยังไม่จัดการให้กรรมตามสนอง นางก็ไม่รังเกียจที่จะยื่นมือเข้าช่วยเหลือ! 

ตอนที่ 954 ฮ่องเต้หลบหนี 

จวินอู๋เสียนั่งอยู่ข้างหน้าต่างบนชั้นสองของโรงเตี๊ยมตำหนักเซียน มองดูฝูงชนเบื้องล่างผ่านไป ขณะที่เหลยฝานมองมาที่นาง นางก็แค่มองเขานิ่งๆ ราวกับว่าเรื่องทั้งหมดนี้ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับนางแม้แต่น้อย 

ความดีและความเลว เวรกรรมจะตามสนองเอง 

ถ้าสวรรค์ยังไม่จัดการให้กรรมตามสนอง นางก็ไม่รังเกียจที่จะยื่นมือเข้าช่วยเหลือ! 

เหลยฝานตายแล้ว ศีรษะของทั้งสามคนถูกตัดและห้อยประจานเอาไว้ที่หน้าประตูเมือง ไทฮองไทเฮามีรับสั่งให้โยนศพของอาชญากรทั้งสามคนไว้ในสุสานแห่งหนึ่ง ไม่มีใครมารับศพหรือเก็บศพของพวกเขากลับไปเลย ส่วนศีรษะของพวกเขาจะถูกห้อยเอาไว้ที่ประตูเมืองเป็นเวลาสิบปีให้ตากแดดตากลมโดนสภาพอากาศทำร้ายเพื่อให้สวรรค์ได้ลงโทษ 

ถึงแม้ไทฮองไทเฮาจะไม่ได้ยุ่งเกี่ยวกับกิจการงานเมือง แต่พระนางเกลียดชังผู้ร้ายทั้งสามคนไปจนถึงพระอัฐิ 

ตกกลางคืน ผู้คนในเมืองหลวงพากันนอนไม่หลับ วันนี้มีหลายสิ่งหลายอย่างเกิดขึ้นมากเหลือเกิน และทุกเรื่องก็ทำให้ตกใจมากยิ่งขึ้น พวกเขาไม่รู้ว่าใครจะปกครองรัฐเหยียนต่อ และพวกเขาก็ทำอะไรไม่ได้เลยนอกจากรอคอยอย่างเงียบๆ และอดทน 

เช้าตรู่วันรุ่งขึ้น ไทฮองไทเฮาก็มีรับสั่งให้คนนำพระราชโองการประกาศการขึ้นครองราชย์กับชุดคลุมมังกรทองไปที่โรงเตี๊ยมตำหนักเซียน และประกาศพระราชโองการของฮ่องเต้พระองค์แรกให้ประชาชนรับรู้เพื่อบอกประชาชนทุกคนของรัฐเหยียนว่าการสละราชสมบัติของฮ่องเต้ เป็นไปตามพระประสงค์ของฮ่องเต้พระองค์แรกของสายโลหิตราชวงศ์ปัจจุบัน 

พวกเขาแค่คืนบัลลังก์ของรัฐเหยียนให้กับเจ้าของเดิมเท่านั้น 

เมื่อองครักษ์ที่ติดตามเหลยเชินผู้อัญเชิญตราหยก ชุดคลุมมังกรทอง และพระราชโองการได้มาถึงโรงเตี๊ยมตำหนักเซียน ที่นั่นก็เต็มไปด้วยผู้คนกลุ่มใหญ่ที่มาจากในเมือง 

เมื่ออ่านพระราชโองการของฮ่องเต้พระองค์แรกแล้ว พวกเขาจึงได้รู้ว่าตำแหน่งฮ่องเต้แห่งรัฐเหยียนจะตกเป็นของผู้ครอบครองพระธำมรงค์ของฮ่องเต้แห่งรัฐเหยียน และทุกคนต่างพากันตกตะลึงเมื่อได้รู้ว่าใครคือผู้ครอบครองพระธำมรงค์ของฮ่องเต้แห่งรัฐเหยียน 

คนคนนั้นเป็นคนเดียวกับคนที่เข้าแข่งขันศึกประลองภูติวิญญาณ ผู้ที่ชื่อเสียงของเขาสั่นสะเทือนเมืองหลวงครั้งแล้วครั้งเล่า…จวินเสีย! 

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ผู้คนก็พากันอยากรู้อยากเห็น ทุกคนรีบวิ่งมาที่นี่เพื่อมามุงดูเหตุการณ์ 

อย่างไรก็ตาม หลังจากที่เหลยเชินอ่านพระราชโองการให้จวินอู๋เสียขึ้นครองราชย์ด้วยตัวเองแล้ว ก็ไม่มีใครออกมาจากด้านในโรงเตี๊ยมตำหนักเซียนเลย 

เหลยเชินเริ่มกระสับกระส่าย เขากลัวว่าจวินอู๋เสียจะไม่ยอมเป็นฮ่องเต้ เขาได้ความคิดนี้เมื่อคืนพร้อมกับไทฮองไทเฮาที่จะยัดเยียดตำแหน่งนี้ให้กับจวินอู๋เสียแบบรวดเร็วโดยไม่ให้ตั้งตัวเหมือนไล่ต้อนเป็ดขึ้นเกาะบนคอนในขณะที่จวินอู๋เสียยังอยู่ในเมืองหลวง การที่เขาประกาศพระราชโองการต่อหน้าสาธารณชน จะทำให้จวินอู๋เสียต้องรับตำแหน่งไม่ว่าเขาจะอยากหรือไม่ก็ตาม 

แต่หลังจากรออยู่นาน เหลยเชินก็ยังไม่เห็นจวินอู๋เสียออกมา 

หลังจากที่เขาอ่านพระราชโองการเป็นครั้งที่สาม เถ้าแก่โรงเตี๊ยมก็วิ่งออกมาแล้วคุกเข่าลงตรงหน้าเหลยเชินพร้อมกับพูดว่า  องค์ชาย! ฮ่องเต้พระองค์ใหม่…ฮ่องเต้พระองค์ใหม่ไปจากที่นี่พร้อมกับพระสหายนานแล้วพ่ะย่ะค่ะ!  

เหลยเชินอ้าปากค้าง ดวงตาเบิกกว้างจนดูเหมือนจะหลุดออกมาจากเบ้าได้ทุกเมื่อ เขาไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ได้ยิน 

จวินเสีย…หนีไปง่ายๆ แบบนี้เลยน่ะหรือ! 

 องค์ชาย! องค์ชาย เป็นอะไรไปพ่ะย่ะค่ะ! ทหาร! องค์ชายประชวรพระวาโย!  

…… 

ขณะที่เมืองหลวงโกลาหลวุ่นวายกันยกใหญ่ จวินอู๋เสียกับสหายของนางก็นั่งอยู่ในรถม้าแล้ว พวกเขาตามชวีหลิงเย่ว์และคนอื่นๆ ในการเดินทางไปที่เมืองพันอสูร 

จวินอู๋เสียนั่งอยู่ในรถม้า นางมองไม่เห็นเมืองหลวงที่แนวเส้นขอบฟ้าอีกแล้ว 

โดยไม่รู้ตัวว่าตัวเองถูกต้อนเหมือนเป็ดบนคอนจนกลายเป็นฮ่องเต้พระองค์ใหม่ของรัฐเหยียนไปแล้ว ยิ่งไม่รู้ด้วยว่าในวันข้างหน้านางจะนำกองทัพใหญ่ของรัฐเหยียนเหยียบย่างไปทั่วแผ่นดิน จุดไฟสงครามแห่งความหวาดกลัวไปทั่วทุกแห่งหน!