ที่แท้….ฉันเป็นลูกเศรษฐี！ - ตอนที่ 568
บทที่ 567 ตระกูลหมิงมีเคราะห์
ค่ำคืนราตรีเข้าสู่ยามดึก มีลมพัดผ่าน
แต่ตระกูลหมิงในไห่เฉิง ขณะนี้ยังเปิดไฟสว่างไสวไปทั่ว
พวกเขากำลังจัดการประชุมวงศ์ตระกูลอยู่
“หมิงจู เธอทำได้ดีมาก วันนี้ยาสมุนไพรทั้งหมดต่างก็อยู่ในมือแล้ว แผนการที่จะฝึกฝนและผลิตยาอมตะ สามารถดำเนินการต่อได้แล้ว!”
คุณปู่ของตระกูลหมิง ดูแล้วอายุราวๆ เก้าสิบกว่าปี แต่กลับดูเหมือนยิ่งแก่ก็ยิ่งแข็งแรง
ดวงตาคู่หนึ่ง มีแสงประกายเปล่งออกมา
“คุณปู่สามารถอายุยืนยาวหนึ่งร้อยปี เป็นบุญวาสนาของหมิงจูจึงจะถูกค่ะ!”
หมิงจูยิ้มอย่างมีความสุข
“แต่ว่าสิ่งที่เหมาะแก่การฉลองคือ ยาสมุนไพรครั้งนี้ หมิงจูไม่ได้เสียงแรงอะไรเลย อีกอย่างยังได้เงินสองร้อยล้านจากยัยโง่นั่นอีกด้วย ฮ่าฮ่าฮ่า!”
หมิงจูพูดพร้อมหัวเราะ
“แต่ว่าทีหลังเรื่องแบบนี้ จะต้องทำน้อยๆ ไม่มงคลต่อวาสนาตระกูลหมิงเรา อีกอย่างทุกคนก็ต้องเก็บอาการหน่อย อย่าลืมสิ่งที่ท่านซินแสกุ่ยเตือนเราไว้เมื่อสามปีที่แล้ว ที่คำนวณไว้ว่าปีนี้ อาจจะมีเคราะห์”
คุณปู่ยิ้มด้วยความฝืน
“หนูรู้แล้วค่ะคุณปู่ จริงด้วย ยัยโง่ที่มาจากที่อื่นคนนั้น ยังพูดว่าจะทำข้อตกลงกับตระกูลหมิงเรา ฮ่าฮ่า จะส่งคนไปจับเขาไหมคะ จากนั้นก็ปล้นมาอีกก้อนหนึ่ง?”
หมิงจูพูดพร้อมหัวเราะ
“เธอโตแล้ว เรื่องบางอย่างเธอจัดการเองเถอะ!”
คุณปู่ส่ายหัวแล้วยิ้มด้วยความทำอะไรไม่ถูก
ตอนนี้ตระกูลหมิงถูกเขาบริหารอย่างยากลำบากมาสิบกว่าปี ไม่ได้กลัวอำนาจใดๆ ตั้งแต่แรกอยู่แล้ว ฉะนั้นจะปล้นจะขโมยก็ไม่ใช่เรื่องแปลก
และในขณะนี้ ก็มีคนใช้คนหนึ่งเดินเข้ามาจากหลังบ้าน
ในมือยังจับของชิ้นหนึ่งไว้ด้วย
“นายท่าน!”
“มีเรื่องอะไร?”
“ข้างนอกมีคนวัยรุ่นคนหนึ่ง ส่งใบสัญญาข้อแลกเปลี่ยนที่มีการเซนต์ชื่อของคุณหนูไว้ครับ พูดว่าเขาจะมาเอาคืนนี้ครับ!”
คนใช้พูด
“เฮอะ ยัยโง่นี่ เขากล้ามาจริงๆ ด้วย? พอดีเลย สิ่งของที่ต้องการพยายามอย่างเต็มที่ก็ไม่ได้มา แต่ของบางอย่างไม่ต้องเสียอะไรก็ได้มาง่ายๆเลย! ฉันกำลังจะตามหาเขาพอดี!”
หมิงจูยืนขึ้นมาแล้วยิ้มอย่างเย็นชา
คุณปู่ส่ายหัวแล้วยิ้ม “ฉันจะดูว่าเขาจะมาเอาของอะไร?”
หยิบกระดาษขึ้นมาดู
ทันใดนั้นคุณปู่ก็เบิกตากว้าง จากนั้นสีหน้าก็เต็มไปด้วยความโกรธ
ทันใดนั้น ก็ทุบใบสัญญาไว้บนโต๊ะ “รนหาที่ตาย รนหาที่ตายจริงๆ!”
“เป็นอะไรคะคุณปู่?”
หมิงจูและคนในตระกูลต่างก็สงสัย
ตอนนั้นหยิบใบสัญญาขึ้นมา จากนั้นก็เห็นเนื้อหาที่เขาเขียนไว้
ข้างบนเขียนไว้ว่า
“ฉันจะเอาตระกูลหมิงทั้งตระกูล!”
“เฮอะ ยัยโง่นี่ เกรงว่าคงจะไม่รู้ว่าตระกูลหมิงของเรามีความสามารถขนาดไหนสินะ? คิดไม่ถึงเลยว่าจะมาเอาตระกูลหมิงพวกเรา?”
“ได้ได้ได้ ให้เขาเข้ามา ให้เขามาเรียนรู้ดูว่าตระกูลหมิงพวกเราเก่งแค่ไหน เรื่องวันนี้ ไม่มีหนึ่งพันล้านจบไม่ได้!”
บางคนในตระกูลหมิงต่างก็โห่ร้อง
เฉินเกออยู่ภายใต้การนำทางของคนใช้ เดินเข้ามา
คนในตระกูลหมิง รวมถึงแขกวีไอพีของตระกูลหมิง ต่างก็อยู่ แยกนั่งอยู่ข้างๆ สองฝั่ง ทุกคนต่างก็มองเฉินเกอตั้งแต่หัวจรดเท้า
“เตรียมพร้อมกันหรือยัง? ถ้าพร้อมแล้ว ก็เซนต์ชื่อบนใบสัญญานี้ พรุ่งนี้ยุ่งเสร็จแล้ว จะให้คนที่บ้านมารับช่วงดูแลต่อ!”
เฉินเกอถาม
มีแขกท่านหนึ่ง มายืนอยู่หลังเฉินเกอตั้งนานแล้ว ที่จริงแล้วก็คือผู้ชำนาญการที่เชิญมา
“ไอ้หนุ่ม ผ่านตาฉันไปให้ได้ก่อน!”
หลังจากพูดจบ แขกที่รูปร่างใหญ่โต ก็ได้จับไหล่ของเฉินเกอ คิดว่าอยากจะจับไหล่แล้วโยนเขาล้ม
เข้าเห็นว่าเฉินเกอผอมเกินไปแล้ว ยากที่จะโจมตีตัวเอง
แต่คิดไม่ถึงว่า ถึงแม้ว่าตัวเองจะใช้แรงเพียงไหน เฉินเกอก็ไม่ขยับเลย
สีหน้าของแขกคนนี้ อดกลั้นจนแน่ไปหมดแล้ว แต่ว่าเฉินเกอก็ยังคงติดอยู่กับพื้นราวกับตะปู
“เป็นอย่างนี้ต่อไป นายจะกระอักเลือดได้นะ!”
เฉินเกอถาม
“นาย….นายพูดว่าอะไรนะ?”
แขกอึ้งไปเลย
“นายอยากเป็นแบบนี้?”
เฉินเกอพูดเบาๆ
คำพูดพึ่งพูดจบ ก็จับไหล่ของแขก แล้วโยนออกไปข้างนอก!
ปังปังปัง!
ทุบโดนประตูก่อน จากนั้นก็บินไปชนกับท่อนไม้ สุดท้าย ร่างกายก็ทับอยู่บนภูเขารูปปลอมที่อยู่นอกประตู จากนั้นจึงจะหยุดลงจริงๆ
มองไปอีกครั้ง คนคนนี้ทั้งตัวของเขาเต็มไปด้วยเลือดแล้ว!
“อะไรนะ!!!”
คุณปู่และคนในตระกูลหมิงที่ยังมีรอยยิ้มอยู่ในตอนแรก ตอนนี้สีหน้าของเขาต่างก็อึ้งไปหมด
วัยรุ่นคนนี้ คิดไม่ถึงเลยว่าจะมีความสามารถถึงขั้นนี้เลย
และทำให้ผู้อาวุโสที่โห่ร้องในเมื่อกี้ ต่างก็กองกันไปอยู่ข้างๆ
“ท่าอาจารย์แต่ละท่าน พวกท่านขึ้นไปพร้อมกันเลย!!”
ส่วนหมิงจูก็คิดไม่ถึง ขณะนั้นจึงตะโกนร้องด้วยความกลัว
แขกวีไอพีของตระกูลหมิงที่นั่งลง ต่างก็สบตากัน จากนั้นก็ล้อมรอบไปทางเฉินเกอ
โซว!
และเห็นแต่เฉินเกอหันไปทางเสาหินข้างๆ แล้วดีดออกไป ทันใดนั้นรัศมีแรงลมสายหนึ่งก็พุ่งออกมา
โหง!
ทันใดนั้นเสาหินในบ้านก็ทะลุไปหมด
แตกสลายจากตรงกลาง ราวกับเส้นใยแมงมุมเป็นเส้นๆ
สุดท้ายก็ระเบิดออก ควันสีขาวๆ ลอยผ่านไปผ่านมา ราวกับว่ามีระเบิดอยู่สถานที่นี้
พวกอาจารย์ไม่กี่ท่านต่างก็ลอยอยู่บนอากาศ
ไม่มีใครขยับอีก
และไม่มีใครกล้าเก็บมือกลับไป
พวกเขากลัว! กลัวว่าเพียงแค่ขยับเล็กน้อย ก็จะมีจุดจบเหมือนเสาหินพวกนั้น
คนคนนี้ เก่งกาจเกินไป หรือว่าจะเป็นปรมาจารย์ท่านหนึ่ง!
อาจารย์ที่มองออก ต่างก็รู้สึกบ้างคลั่งอยู่ในใจ
ส่วนคนในตระกูลหมิงนั้น ก็ไม่กล้าขยับอีกเลย
ภาพๆ นี้ แปลกมาก ทุกคนต่างก็เหมือนถูกกดไปที่จุดฝังเข็ม
เฉินเกอเดินตรงมาทางคุณปู่
วางใบสัญญาที่ตัวเองเตรียมไว้ลงไป
“นายลองดู ถ้าหากไม่มีปัญหาอะไรละก็ เซนต์ชื่อ แน่นอนว่า มีปัญหาก็ต้องเซนต์!”
บนใบหน้าของเฉินเกอมีรอยยิ้มที่จะฆ่าคน “ไม่เช่นนั้น จะฆ่าพวกนายทิ้งให้หมด!”
เกอเติง!
หัวใจของคุณปู่เต้นปังปัง
หลังจากกลืนน้ำลายแล้ว
“คุณผู้ชาย เป็นหลานสาวของฉันที่ไม่รู้กาลเทศะ เป็นโทษกับท่านแล้ว ขอโทษมากๆ ขอโทษจริงๆ!”
คุณปู่เหงื่อไหลโชกตลอดเวลา
“ให้เวลานายคิดหนึ่งนาที ฉันพูดประโยคนี้จบ จะเซนต์หรือไม่เซนต์ ฉันก็……”
“ฉันเซนต์ ฉันเซนต์!”
คุณปู่รีบพยักหน้า
ในใจมีความไม่พอใจเล็กน้อย ที่จริงแล้ว ชีวิตที่ดีงามขนาดนั้น ทำไม ทำไมถึงต้องไปเป็นโทษกับคนที่ไม่มีเหตุผลแบบนี้
ทำไม!!!
“แต่ว่าคุณผู้ชาย ฉันเก็บรวบรวมทรัพย์สมบัติทั้งหมดในตระกูลหมิง อย่างน้อยต้องใช้เวลาสองวัน ไม่ทราบว่าคุณผู้ชายสามารถให้เวลาฉันได้เตรียมของทั้งหมดนี้หรือเปล่า!”
คุณปู่เจ็บใจ พูดขอร้อง
“ก็ดี สองวันหลังจากนี้กลางคืนสามทุ่ม ฉันจะมาเอา พอถึงเวลา ทรัพย์สมบัติทั้งหมด ต้องลิสต์รายการออกมาให้ฉัน แต่ว่า ฉันต้องเอาดอกเบี้ยไปก่อน!”
“คือ…..คืออะไร?”
คุณปู่กลืนน้ำลาย
“บรรพบุรุษของตระกูลหมิง ก่อนหน้านี้เคยเดินทางไปที่ที่วังราชาสมุทรขโมยโลงศพ แล้วหยิบยันต์หยกมา!”
เฉินเกอพูด
“ไม่กล้าปิดบังคุณผู้ชาย พวกเราเคยมียันต์หยกที่สืบทอดของวงศ์ตระกูลจริง แต่ว่าถูกผู้หญิงคนหนึ่งขโมยไปแล้ว! จนถึงวันนี้…..”
“ฉันจะเอาแผนที่เส้นทางไปวังราชาสมุทร!”
ยังไม่ทันรอให้ผู้อาวุโสพูดจบ เฉินเกอก็พูดแล้ว
“อ้า?”
คุณปู่ดึงสติกลับมาได้แล้ว สีหน้าตื่นเต้นไปพักหนึ่ง
พูดความจริง ภาพแผนที่ทางไปวังราชาสมุทร เป็นมรดกสืบทอดที่สำคัญที่สุดของตระกูลหมิงพวกเขา
แต่ก็คือของที่บรรพบุรุษของตระกูลหมิง ได้ใช้ชีวิตมากมาย จึงจะเรียบเรียงออกมาได้
สามารถพูดว่าคือรากฐานของตระกูลหมิง
“ไม่ให้ฉันก็จะฆ่าพวกนายทิ้งทั้งหมด!” เฉินเกอพูดด้วยความเย็นบทที่ 568 ผู้หญิงที่บาดเจ็บ
“ให้….ให้!!”
หัวใจของคุณปู่กำลังเลือดไหล แต่ว่าไม่มีทางอื่นแล้ว
“ไปเอาแผนที่ทางไปวังราชาสมุทรมา!”
เขาโบกมือ
ในไม่ช้า ก็ได้แผนที่ทางไปวังราชาสมุทรมา
“แล้วก็ยาสมุนไพรที่ฉันให้พวกเธอในวันนี้ ก็เอามาด้วย!”
เฉินเกอพูดอีกครั้ง
“ครับ!”
คุณปู่พูดด้วยความเศร้า
ก็แค่ปล้นสองร้อยล้านบาทบวกกับยาสมุนไพรพวกนี้กับเขา คนคนนี้ กลับเอาทุกอย่างของตระกูลหมิงไป
ทุกคนในตระกูลหมิง สีหน้าต่างก็เต็มไปด้วยความโกรธ แต่กลับไม่กล้าโมโหไม่กล้าพูดออกมา
เฉินเกอหยิบของไปเล็กน้อย จากนั้นหันหลังแล้วจากไป
“ไอ้สารเลว แกคิดว่าแกเป็นใคร ไปตายเถอะ!”
จู่ๆ ขณะนี้ ชายวัยรุ่นในตระกูลหมิงคนหนึ่งได้ออกมา
เขาหยิบปืนออกมา แล้วเลงไปทางหลังศีรษะของเฉินเกอ จากนั้นก็เปิดยิง
ป๊าบ!
แต่ว่า เสียงปืนดัง เฉินเกอไม่ได้ล้มลงพื้น
เพราะว่าเฉินเกอพลิกมือ แล้วรับกระสุนไว้
“อะไรเนี่ย?”
ทุกคนต่างก็ตกใจไปหมด
ดวงตาของชายวัยรุ่นคนนั้นยิ่งเบิกกว้างไปใหญ่ สีหน้าเต็มไปด้วยความไม่อยากจะเชื่อ
หลังจากนั้น ก็เห็นมือของเฉินเกอสั่นเล็กน้อย
ปัง!
เสียงที่ทำเอาทุกคนตกใจได้ดังผ่านออกไป
เลือดพุ่งกระจายเต็มไปทั่ว บนหน้าผากของชายวัยรุ่นคนนั้น ระเบิดออกแล้ว!
คนในตระกูลหมิงทั้งตกใจทั้งกลัว ตกใจมาก
เฉินเกอไม่ได้พูดอะไร แล้วเดินไปข้างหน้าต่อ
พวกอาจารย์ไม่กี่ท่านนั้น ก็ลอยอยู่บนอากาศไม่กล้าขยับ
เฉินเกอก็เดินไปถึงข้างกายของอาจารย์วัยกลางคนคนหนึ่ง แล้วมองดูฝ่ามือของเขา
เมื่อกี้ เขาอยากจะนำฝ่ามือนี้ทุบลงบนศีรษะของตัวเองจากทางด้านข้างๆ
“นี่คือฝ่ามือทรายเหล็ก?”
เฉินเกอถามด้วยความแปลกใจ
“ครับ! อาจารย์!”
“ฝึกมานานเท่าไหร่แล้ว? ผลเป็นยังไงบ้าง?” เฉินเกอถาม
“ฝึกอย่างพากเพียรมายี่สิบกว่าปี สามารถผ่าก้อนหินออกได้!”
อาจารย์ท่านนั้นเหงื่อโชกไปทั้งศีรษะ จากนั้นก็กลืนน้ำลาย
“ไม่เลว!”
เฉินเกอเผยรอยยิ้มที่ชื่นชม แล้วตบไหล่ของเขา จากนั้นก็จากไปเลย….
ฮู่!
พอเฉินเกอไป ทุกคนต่างก็ถอนหายใจยาว
ส่วนคุณปู่นั้น ก็น้ำตาไหล แล้วนั่งลงกับพื้น
“คุณปู่คะ!”
หมิงจูก็กลัวมาก
“ป๊าบ!”
คุณปู่ยื่นมือไปตบหน้าหลานสาวที่ตัวเองรักมากที่สุด
“เรื่องดีๆ ที่แกทำไว้ ให้ตระกูลหมิงของเรา ไปเป็นโทษกับสิ่งมีชีวิตแบบนั้น! อีกอย่าง เขามีเหตุผลมีหลักฐานเลยนะ!”
คุณปู่ร้องไห้แล้วพูด
“ถึงว่าล่ะ สามปีก่อนหน้านี้ท่านซินแสกุ่ยทำนายว่า ตระกูลหมิงพวกเรา จะมีเคราะห์!”
……
พูดถึงเฉินเกอ เขาเดินกลับไปทางบ้านตระกูลหยาง
ตอนนี้ได้รับแผนที่ของวังราชาสมุทรแล้ว รอให้กลุ่มคนของวงศ์ตระกูลมา ก็สามารถออกเดินทางได้แล้ว
เรื่องของผู้หญิงชุดขาวกับเทพเจ้านายพลที่อยู่ในสุสานโบราณ เชื่อว่าจะต้องสามารถไขปริศนาพวกนี้ได้แน่นอน!
แล้วก็ท่านซินแสกุ่ยที่ถูกรือว่าเทพนั้น รอให้ได้เจอพรุ่งนี้ เฉินเกอจะลองดูว่า จะเทพเหมือนกับที่รือกันหรือเปล่า!
เฉินเกอมีความตื่นเต้นในใจ
ขณะที่เดิน
กลับได้ยินเสียง ที่ดังมาจากในป่า เป็นเสียงที่อ่อนแอเสียงหนึ่ง
เหมือนว่าจะเป็นหญิงสาวคนหนึ่ง
“อืม?”
เฉินเกออดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว
จากนั้นก็เดินไปทางนั้น
เป็นอย่างที่คิดไว้เลย มีผู้หญิงคนหนึ่งกำลังนอนอยู่ในป่า เขาสวมชุดสีดำ
อีกอย่างตรงส่วนท้อง เหมือนว่าจะบาดเจ็บสาหัส เลือดไหลไม่หยุด
สิ่งที่ทำให้เฉินเกอตกใจคือ ใบหน้าของเขา
ผิวของเขาขาวมาก หน้าตาสง่างาม
ขณะนี้กำลังหลับตาอยู่ ดูแล้วมีความเงียบสงบ
สาวสวยตามหลักของฝั่งตะวันออก
“คุณ….คุณไม่เป็นอะไรใช่ไหม?”
เฉินเกอถาม
วัดชีพจรของเธอแล้ว ดูเหมือนว่าจะเสียเลือดมากเกินไป ทำให้สลบไป
หากเป็นแบบนี้ต่อไป งั้นก็เกิดเรื่องแล้ว โชคดีที่เธอพบฉันนะ!
เฉินเกออุ้มเธอขึ้นมา แล้วมุ่งตรงไปทางบ้านตระกูลหยาง
พอถึงเช้าวันที่สอง
กู่หยูเซียวค่อยๆ ลืมตาขึ้น ระหว่างการหายใจทางจมูก ก็ได้กลิ่นหอมยาสมุนไพรล้อมรอบ หันมาในสายตา เหมือนว่าจะอยู่ในห้องที่หรูหรา
“อ้า!”
แต่ว่าตอนที่กู่หยูเซียวค่อยๆ ลุกขึ้นมานั้น พึ่งสังเกตเห็นว่าร่างกายของตัวเอง…..
ร่างกายส่วนบนของตัวเอง ถูกเปลี่ยนเป็นชุดนอนแล้ว อีกอย่างแผลตรงท้อง ก็ถูกพันไว้เรียบร้อยแล้ว
แล้วก็ตรงขา ต่างก็ถูกเปลี่ยนเป็นเสื้อผ้าใหม่หมดแล้ว
ผู้หญิงไง ก็ต้องหวั่นไหวกับเรื่องแบบนี้เป็นพิเศษ
โดยเฉพาะ กู่หยูเซียวที่เป็นคนดั้งเดิมหัวโบราณมาโดยตลอด
เขาบังคับให้ร่างกายของตัวเองลุกขึ้น เปิดประตู จากนั้นก็เห็นสวนแห่งหนึ่ง
มีชายวัยรุ่นคนหนึ่ง กำลังมองของบางอย่างในสวน
ราวตากผ้าข้างๆ ตากเสื้อผ้าของตัวเองอยู่
“เธอตื่นแล้ว?”
ชายวัยรุ่นดื่มชาไปด้วย ดูแผนที่ไปด้วย พูดไปด้วย
“นายเป็นคนเปลี่ยนเสื้อให้ฉัน?”
กู่หยูเซียวมองไปทางเฉินเกอด้วยความเย็นชา แล้วกัดริมฝีปากของตัวเอง
“อืม!”
เฉินเกอพยักหน้า
“แล้วนาย! ใครให้นายแตะต้องตัวฉัน!”
แววตาของกู่หยูเซียวเต็มไปด้วยความเยือกเย็น
“ไม่แตะต้องตัวเธอ เธอก็ตายแล้ว! เมื่อคืนโชคดีที่เธอพบฉัน ตอนนั้นเธอเหลือเพียงครึ่งชีวิตเท่านั้นแล้ว!”
เฉินเกอพูด
“ถ้าอย่างนั้นเสื้อผ้าและเสื้อซับในของฉัน…..”
“ไม่เปลี่ยนจะรักษาเธอยังไง!”
เฉินเกอพูด
“ไอ้สารเลว!”
เฉินเกอพึ่งพูดจบ ก็รู้สึกว่าข้างหลังของตัวเองมีลมเย็นๆ พัดผ่านไป
มีแจกันดอกไม้ถูกโยนมา
เฉินเกอยื่นมือรับไว้
“ฉันพึ่งชงชาเสร็จ พักก่อนได้ไหม!”
เฉินเกอหมดคำจะพูด
ผู้หญิงคนนี้ถึงแม้หน้าตายจะสวยงาม ไม่ต่างกับพี่ล๋าน แต่ว่า นิสัยโหดไปหน่อย
และในขณะนี้ ประตูทางเฉินเกอถูกเปิดออก
สาวใช้ไม่กี่คนเดินเข้ามาติดต่อกัน
“คุณผู้ชาย ประธานหยางให้เชิญคุณไปที่ห้องประชุมค่ะ!”
สาวใช้ไม่กี่คนพูดขึ้น
สถานที่ที่เฉินเกอพักอาศัย แน่นอนว่าเป็นสวนอื่นที่หยางเว่ยจัดไว้ ไม่มีคนมารบกวน
เฉินเกอพูดไปว่ารู้แล้ว
จากนั้นสาวใช้ก็มองไปทางหญิงสาวแล้วพูดว่า
“อั๊ยยะ พี่สาว ทำไมถึงลงเตียงแล้วล่ะ พวกเราพึ่งพันแผนให้คุณเสร็จ ยังไม่สามารถขยับได้!”
พวกสาวใช้พูด
“พวกเธอเป็นคนพันให้ฉัน แล้วเสื้อผ้าของฉันล่ะ?”
กู่หยูเซียวถาม
“แน่นอนว่าพวกเราเปลี่ยนให้คุณสิคะ เป็นคุณผู้ชายที่ช่วยคุณกลับมาค่ะ!”
สาวใช้พูด
ถ้าพูดอย่างนี้ งั้นฉันก็เข้าใจเขาผิดแล้ว!
กู่หยูเซียวพูดในใจ แล้วอดไม่ได้ที่จะเหลือบไปมองเฉินเกอหนึ่งที
“ไม่ใช่นาย แล้วนายจะยอมรับทำไม?”
“ฉันไม่ได้ยอมรับ เธอคิดไปเอง!” เฉินเกอส่ายหัวแล้วยิ้ม
“พวกเธอเปลี่ยนยาให้เขาอีกครั้งหนึ่ง จำไว้ ผลของยาตัวนี้ไม่สามารถเกินสามชั่วโมง เป้าหมายคือให้อาการของเธอหายทั้งหมด แล้วตรงท้องจะไม่เหลือแผลเป็นไว้!”
เฉินเกอยิ้ม
“ค่ะ คุณผู้ชาย!”
หลังจากนั้นเฉินเกอก็ยิ้มให้กู่หยูเซียว จากนั้นก็จากไปเลย
“ทำไมฉันเจอคนนี้แล้ว มีความรู้สึกคุ้นเคยที่พูดไม่ถูก หรือเป็นเพราะสาเหตุที่ว่าเขาช่วยชีวิตฉันไว้?”
มองดูเงาของเฉินเกอที่จากไป กู่หยูเซียวอดไม่ได้ที่จะพูดในใจ
“พี่สาว พี่สวยมากๆ เลย เป็นผู้หญิงที่สวยที่สุดเท่าที่พวกเราเคยเจอมา!”
พวกสาวใช้พูดด้วยความอิจฉา
กู่หยูเซียวเงยหน้าตอบรับเล็กน้อย บนใบหน้ามีความแดงผ่านไป “ขอบคุณที่พวกเธอชมนะ! แล้วก็ขอบคุณพวกน้องๆ ที่ช่วยฉันไว้!”
“จริงด้วยพี่สาว คุณบาดเจ็บได้ยังไงกัน? เมื่อคืนคุณอาการหนักมาก อีกอย่างคุณผู้ชายพูดว่า ส่วนท้องของคุณ เหมือนจะไม่ใช่แผลจากมีดทั่วไป”
สาวใช้ไม่กี่คนพยุงเธอเข้าไป แล้วอดไม่ได้ที่จะถามขึ้นด้วยความสงสัย….ชา
เฉินเกอรู้ว่าตระกูลหมิงทำอะไรไม่ใช้เหตุผลอยู่แล้ว ฉะนั้นมีข้อแลกเปลี่ยนกับเขา ก็ไม่จำเป็นต้องอ้อมค้อมอะไร…..