ที่แท้….ฉันเป็นลูกเศรษฐี！ - ตอนที่ 610
บทที่ 610 กลับไปเมืองจินหลิงอีกครั้ง
เฉินเกอก็คิดไม่ถึงว่าการเดินทางไปที่เมืองหลิวเฉิงครั้งนี้ จะเกิดเรื่องที่ไม่คาดฝันขึ้น
สำหรับเรื่องการเชื้อเชิญของตระกูลเฉินและเรื่องที่พวกเขาร่วมลงทุนกับหลี่เจิ้นกั๋ว เฉินเกอไม่ได้ซักถามแม้แต่น้อย
มอบหมายให้หลี่เจิ้นกั๋วจัดการเรื่องธุรกิจ เฉินเกอรู้สึกวางใจเป็นอย่างมาก
หลังจากที่งานเลี้ยงได้จบสิ้นลง
เฉินเกอกับพวกซูฉููฉูเดินออกไปด้วยกัน
“คุณซู สิ่งที่ผมเคยล่วงเกินคุณไป ไม่ทราบว่าคุณยังโกรธอยู่ไหมครับ？ผมอยากจะอธิบายกับคุณมาโดยตลอด ตอนนั้นผมคิดว่าคุณเป็นแฟนสาวของผมซูมู่หานครับ ดังนั้นถึงได้เสียมารยาทกับคุณ！”
เฉินเกอมองซูฉููฉูพลางกล่าว
เมื่อสักครู่ ในสถานการณ์ที่อันตรายซูฉููฉูยังยืนออกมารับผิดชอบ มันเพียงพอต่อการอธิบายว่า เธอเป็นหญิงสาวที่แสนดีคนหนึ่ง
“ยังโกรธอะไรอีก ขอเพียงคุณชายเฉินยินดี อย่าว่าแต่กอดเลย ถึงคุณจะเอาลูกสาวฉันไป……”
ด้านข้าง คุณนายซูพูดอย่างตื่นเต้นดีใจ
แต่ยังไม่ทันพูดจบ ซูฉููฉูเหมือนจะรู้ว่าคุณแม่ของตนจะพูดอะไร จึงได้มองเธอด้วยสายตาตำหนิ
คุณนายซูถึงจะรู้ว่าตนได้เสียมารยาทแล้ว รีบหุบปากปิดสนิท
“คุณแม่ค่ะ คุณชายเฉินมีเรื่องจะคุยกับพี่สาว แม่อย่าเพิ่งรบกวนเลยนะคะ！”
ซูหรานหรานรีบดึงคุณแม่ออกห่าง
“ไม่เป็นไรค่ะ ตรงกันข้าม ตอนนั้นฉันไม่เพียงแต่ไม่โกรธคุณ ยังรู้สึกขอบคุณคุณด้วยซ้ำ คุณทำให้ฉันรู้อะไรบางอย่าง！”
ซูฉููฉูรู้สึกคาดไม่ถึงจากที่เคยจินตนาการคุณชายเฉินไปต่างๆนาๆ ความจริงแล้วจะเป็นคนทึ่สง่างามมและรักเดียวใจเดียวอย่างนี้
เธอพูดอย่างยิ้มแย้ม
“อ่อ？ทำให้คุณรู้อะไรหรือครับ？”
เฉินเกอถามด้วยรอยยิ้ม
“อืมอืม เมื่อก่อน ฉันเคยสงสัยในด้านความรักมาโดยตลอด ในโลกปัจจุบันนี้เต็มไปด้วยอบายมุขต่างๆ รวมทั้งด้านชู้สาวด้วย ดังนั้นจึงไม่มีรักแท้หลงเหลืออยู่แล้ว รักที่ว่าล้วนจอมปลอม เสแสร้งแกล้งทำ ฉันคิดว่าผู้ชายทุกคนที่ไปรักผู้หญิง เพียงเพื่อพยายามให้ได้ร่างกายของหญิงสาวมาเชยชม ฉันผิดหวังกับความรักมาก จากนั้นจึงรู้สึกไม่เชื่อมั่นและสับสนในด้านความรักมาก！”
ซูฉููฉูกล่าว
“แต่ว่า ตอนที่คุณโอบกอดฉันอยู่นั้น คุณกอดได้แน่นมาก ถึงตอนนั้นฉันจะไม่รู้จักคุณ แต่ฉันรับรู้ได้ว่าคุณต้องรักผู้หญิงที่กำลังตามหาอยู่มาก คุณกลัวว่าเธอจะไปจากคุณอีก！”
“และเป็นนาทีนั้นนี่เองที่ทำให้ฉันรู้ว่าบนโลกนี้ยังมีรักแท้หลงเหลืออยู่！ฉันอิจฉาผู้หญิงที่คุณรักมาก เธอชื่อมู่หานใช่ไหมค่ะ？”
ซูฉููฉูมองเฉินเกอพลางถาม
เฉินเกอพยักหน้า
“ฉันยังสามารถขอร้องคุณได้อีกหนึ่งเรื่องไหมค่ะ？คุณชายเฉิน？”
ซูฉููฉูถาม
“คุณลองพูดมาสิ ขอแค่ผมมีความสามารถก็จะทำให้！”
“ฉันอยากฟังคุณเล่าเรื่องคุณกับมู่หาน……？”
เฉินเกอครุ่นคิดดูสักพัก จากนั้นก็เล่าให้ซูฉููฉูฟัง
เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว ในที่สุดเฉินเกอก็เล่าให้เธอฟังจนจบ
ซูฉููฉูพยักหน้าอย่างพอใจมาก
“ฉันเข้าใจแล้วค่ะ ที่แท้ความรักก็ไม่ต้องการอะไรมากมายเลย！”
ซูฉููฉูอมยิ้ม“ใช่สิ คุณว่าคุณต้องการเลือดหนึ่งหยดจากฉัน？ถึงแม้ฉันจะไม่รู้ว่าเลือดหยดนี้มีประโยชน์ต่อคุณยังไง แต่ว่า ในเมื่อคุณต้องการ ฉันก็ไม่มีปัญหาอะไรค่ะ！”
พูดจบซูฉููฉูก็กัดนิ้วมือของตัวเอง จากนั้นจึงมาเลือดสดๆไหลออกมาหนึ่งหยด
หลังจากที่เฉินเกอจัดการเก็บเลือดหนึ่งหยดเสร็จเรียบร้อยแล้ว เขาก็มองซูฉููฉูด้วยสายตาซาบซึ้งใจ
“วันหลังมีเรื่องอะไรที่คุณจำเป็นต้องใช้ผม สามารถมาหาผมได้ตลอดเวลาเลยนะครับ ขอบคุณคุณซูฉููฉูมากจริงๆครับ！”
“ต่างขอบคุณซึ่งกันและกันแหละค่ะ พวกเราเป็นเพื่อนกัน วันหลังก็ไม่ต้องเอ่ยขอบคุณอีกก็ได้ค่ะ และยังมีอีกอย่างค่ะคุณชายเฉินฉันขออวยพรให้คุณตามหามู่หานเจอเร็วๆนะคะ หากแต่งงานกันเมื่อไหร่ อย่าลืมเชิญฉันไปร่วมงานแต่งด้วยนะคะ！”
ซูฉููฉูพูดในขณะที่น้ำตาเริ่มออกมาแล้ว
“ครับผม ต้องมีวันนั้นแน่ๆครับ ขอบคุณสำหรับคำอวยพรของคุณมากครับ！”
พูดจบเฉินเกอก็เดินออกไป
ส่วนซูฉููฉูสูดลมหายใจเข้าลึกๆหนึ่งครั้ง มองแผ่นหลังที่เดินจากไปไกลของเฉินเกอ ในใจก็รู้สึกว่างโหวงชอบกล
“พี่ พวกพี่คุยกันเป็นยังไงบ้าง？”
“ใช่แล้วลูกสาว คุณชายเฉินทำไมไปแล้วล่ะ？ไม่ง่ายเลยที่จะได้พบเจอคนอย่างเขา ไม่มีความหวังอะไรเลยสักนิดหนึ่งเหรอ？”
คุณแม่กล่าวอย่างเอาใจใส่
“คุณแม่ค่ะ ถึงแม้หนูจะรู้สึกซาบซึ้งในตัวผู้ชายคนนี้มาก แต่ไม่ว่าจะยังไง พวกเราสองคนไม่มีทางเป็นไปได้หรอกค่ะ！เพราะเขารักแฟนของเขามากค่ะ รักมาก！”
ความสง่าผ่าเผยในตัวเฉินเกอ บวกกับการได้รู้จักกันในระยะเวลาสั้นๆ จึงทำให้ซูฉููฉูเกิดความรู้สึกดีๆต่อเขาจริงๆ
แต่เธอกลับรู้ว่าตนไม่มีโอกาสเลยสักนิดเดียว！
ได้แต่อวยพรให้เขาจากใจจริงเท่านั้น……
บนเฮลิคอปเตอร์ที่มุ่งหน้าสู่เมืองจินหลิง
“หลังจากที่ผมออกเดินทาง ทุกอย่างในเมืองจิงหลินคงโอเคอยู่ใช่ไหม？”
เฉินเกอมองหลี่เจิ้นกั๋วพลางถามอย่างยิ้มแย้ม
“ทุกอย่างร่ารื่นดีครับ คฤหาสน์หยุนติ่งเมาท์เทน หลังจากที่ท่านฆ่าคนตระกูลโม่แล้ว ผมได้ให้คนไปซ่อมแซมใหม่ให้เหมือนเดิมแล้วครับ ถนนการค้าจินหลิง วิลล่าสปา ได้ถูกพวกเราเก็บกลับมาแล้วครับ ผมกลับไปบริหารงานที่เมืองจินหลิงเมื่อหนึ่งปีก่อนครับ
！ทุกอย่างร่ารื่นดีครับ！”
หลี่เจิ้นกั๋วกล่าว
“คุณหานเฟยเอ๋อรักษาอาการตามสูตรของคุณ ตอนนี้ฟื้นฟูดีขึ้นแล้วครับ ใช่แล้วครับ ตอนนี้เธอไม่เป็นเน็ตไอเดลแล้วนะครับ เธอได้เปลี่ยนอาชีพเป็นนักแสดงหญิงแล้วครับ ทั้งชื่อเสียงที่เธอมีก่อนหน้านี้และบวกกับแรงสนับสนุนของพวกเรา ตอนนี้จึงถือว่าเป็นดาราระดับแนวหน้าแล้วครับ！”
“ดีจังเลย！”
“ใช่แล้ว เสี่ยวหนานล่ะ？”
เฉินเกอห่วงใยหม่าเสี่ยวหนาน
ตอนที่จากกัน ตนได้เผชิญหน้ากับการตามไล่ฆ่า อย่างไม่รู้ชะตาชีวิตว่าจะอยู่หรือจะตาย
คิดว่าจะไม่มีวันได้เจอกันอีก
แต่ว่าครั้งนี้กลับมา คงจะต้องไปหาเธอสักหน่อยแล้ว
ตอนนี้ตนได้เลือดจุดจื้อหยินมาแล้วหนึ่งหยด คงจะยากที่หยุนฉิงจะหาตนเจอ
ขอเพียงตนไม่ทำตัวเวอร์วัง เธอก็จะหาร่องรอยของตนเจออย่างลำบาก
“ตอนแรกผมคิดว่าจะเปิดบริษัทให้คุณเสี่ยวหนาน และให้เงินก้อนใหญ่แก่เธอ！ฮาฮา แต่นิสัยของคุณเสี่ยวหนานนั้นเป็นคนตรงไปตรงมา เธอบอกว่าเธอไม่อยากเปิดบริษัท และได้ปฏิเสธเงินก้อนนั้นจากผม เธอรู้สึกว่ามีเงินมากก็งั้นๆแหละ เธอรู้สึกว่าสิ่งที่คุณชายเฉินให้เธอก็มากพอแล้ว！”
“ความฝันของเธอคือการเป็นครู ตอนนี้สอบได้ใบอนุญาตประกอบวิชาชีพครูแล้วไปสอนอยู่ที่โรงเรียนมัธยมปลายแห่งหนึ่ง！เฮ้อตอนแรกผมจะสร้างโรงเรียนที่หรูหราให้เธอสักโรงหนึ่ง แต่เธอปฏิเสธเสียก่อน！”
หลี่เจิ้นกั๋วส่ายหัวพลางยิ้มแห้งๆ
“เสี่ยวหนานก็เป็นคนแบบนี้แหละ เธอไม่ใช่ผู้หญิงประเภทคิดแต่เรื่องเงินไปวันๆ เธอไม่เคยใส่ใจเรื่องเงินๆทองๆเลย เหมือนกับที่คบเป็นเพื่อนผม ไม่ว่าผมจะมีเงินหรือไม่มีเงิน เธอจะถือผมเป็นเพื่อนที่สนิทที่สุดของเธอ！”
มุมปากของเฉินเกอเผยรอยยิ้มอย่างปลื้มใจ
หลี่เจิ้นกั๋วมองเฉินเกออยากจะพูดอะไรสักอย่าง แต่กลับก้มหน้าลงไป！
“อยากพูดอะไรก็พูดเลยครับ！”
เฉินเกอมองเขา
“อันที่จริงคุณเสี่ยวหนานไม่เลวจริงๆ ตอนที่คุณเกิดเรื่อง คุณเสี่ยวหนานกับหานเฟยเอ๋อต่างเดินทางจากบ้านมาถึงเมืองหนานหยางเพื่อที่จะมาซักถามข่าวคราวของคุณ ตอนนั้นตระกูลเฉินถูกตระกูลโม่รังเก เสี่ยวหนานกับหานเฟยเอ๋อก็พลอยเดือดร้อนไม่ใช่น้อยเลยครับ！”
เฉินเกอพยักหน้าแรงๆ
“ตอนนี้ก็ยังเป็นเหมือนเดิมครับ อันที่จริงคุณเสี่ยวหนานจะติดต่อหาผมทุกอาทิตย์เลยครับ ทุกครั้งที่โทรมาก็จะถามเรื่องของคุณในช่วงนี้ เป็นอย่างนี้ตลอดหนึ่งปีครึ่งที่ผ่านมานี้เลยครับ！”
หลี่เจิ้นกั๋วกล่าว
ดวงตาของเฉินเกอมีอารมณ์แปรปรวนแวบขึ้นมา
ความหวังดีที่เสี่ยวหนานมีต่อเขา ทำไมเขาจะไม่เข้าใจล่ะ……