ที่แท้….ฉันเป็นลูกเศรษฐี！ - ตอนที่ 723
บทที่ 723 คุณชายเฉินที่รัก
“เดี๋ยวๆ นายคิดจะทำอะไร？นายจะเข้าสุ่มสี่สุ่มห้าที่นี่ไม่ได้？”
เป็นไปอย่างที่ตนคาดการณ์ไว้ไม่มีผิด เฉินเกอเพิ่งไปถึงหน้าประตูวิลล่าสปาก็ถูกคนรั้งตัวเอาไว้
ผู้รักษาความปลอดภัยหลายคนมีใบหน้าที่เข้มงวด จับกระบองไฟฟ้าในมือไว้แน่น เหมือนราวกับสามารถน็อคเฉินเกอได้ตลอดเวลา
“สามี คุณดูสิค่ะคนนี้เป็นใครกัน วิลล่าสปาเป็นสถานที่ที่มีระดับก็ยังจะกล้าเข้ามาอีก ช่างน่ารังเกียจสิ้นดี ไม่ดูสภาพตัวเองเลย！”
ด้านข้างมีชายหนุ่มหนึ่งคนและหญิงสาวหนึ่งคน ดูแล้วเหมือนจะเป็นคู่รักกัน กำลังมองเฉินเกอด้วยสีหน้าเย้ยหยัน
เฉินเกอขี้เกียจสนใจพวกเขา เวลานี้น่าจะเป็นเวลาที่หลี่เจิ้นกั๋วออกมาต้อนรับตนแล้ว จึงไม่ได้รีบร้อนอะไร
ดังนั้นจึงถอยหลังไปหนึ่ง รอคอยอยู่เงียบๆ
“จริงๆเลย น้องชายที่เป็นลูกพี่ลูกน้องคุณเป็นคนได้เรื่องหรือเปล่า ต้องรู้ว่ากว่าจะเข้าวิลล่าสปาได้และสามารถมาเที่ยวชมด้านนอกได้หนึ่งรอบ มันเป็นเรื่องที่ยากเย็นนัก ไม่รู้ว่าต้องใช้เส้นสายของคุณพ่อฉันไปตั้งเท่าไหร่ ตอนนี้เป็นไงล่ะ เขาถือโอกาสมาอวดสาวๆเล่นซะงั้น แถมจนป่านี้แล้วยังไม่โผล่หัวมาเลย！”
หญิงสาวคนนี้เก็บสาวตาที่มองเฉินเกออย่างดูถูกเหยียดหยาม จากนั้นเริ่มบ่นพึมพำกับสามีของตนขึ้นมา
“ผมก็ได้ยินคุณบอกว่าพ่อตาที่เคารพสามารถใช้มนุษยสัมพันธ์มาเที่ยวเล่นที่วิลล่าสปาได้ไง พอดีเมื่อวานน้องชายพูดกับผม ผมไม่รับปากก็ไม่ได้ไง！”
สามีของเธอออดอ้อนอยู่ด้านข้าง
เฉินเกอไม่มีกะจิตกะใจจะรับฟังพวกเขาโม้เรื่องมนุษยสัมพันธ์ จึงเดินไปรอหลี่เจิ้นกั๋วด้านข้าง
“มาแล้ว！”
และไม่นาน ชายหนุ่มคนนั้นชี้ไปยังจุดหนึ่งพลางเอ่ยขึ้นมา
เห็นรถBMWสีขาวคันหนึ่งขับเข้ามา
และที่สำคัญเหมือนกลัวคนจะไม่รู้ว่าเป็นรถBMW จึงบีบแตรรถเสียงดังสนั่น
เมื่อเสียงแตรดังขึ้น รถหรูก็จอดลงทันที
“พี่ชายพี่สะใภ้ ขอโทษที่ทำให้รอนานครับ！”
ชายหนุ่มที่สวมใส่แว่นกันแดดได้เดินลงมาจากรถ ดูแล้วน่าจะเป็นเด็กมหาวิทยาลัย เขาถอดแว่นกันแดดแล้วห้อยไว้ที่กลางเสื้อหน้าอก ทำตัวเท่ๆ
และยังมีชายสองหญิงหนึ่งตามลงมาจากรถ
ชายหนึ่งในนั้นได้ย้อนผมสีเหลือง
ส่วนผู้หญิงคนนั้นมีใบหน้าเน็ตไอดอล หุ่นสูงเรียว มีท่าทางเขินอายเล็กน้อย
ทั้งสี่คนเดินมายังประตูทางเข้า
“ทำไมถึงเพิ่งจะมาล่ะ？อ่อ ท่านนี้คือใครเหรอ？”
พี่สะใภ้พูดอย่างเย็นชา
“พี่สะใภ้ครับ คนนี้เป็นแฟนสาวที่ผมเพิ่งคบครับ เสี่ยวเสว่นี้คือพี่ชายและพี่สะใภ้ที่ผมเคยเล่าให้คุณฟัง ฮ่าๆ บ้านพี่สะใภ้ผมรวยมาก
วันนี้เราเพิ่งจะคบกัน พี่สะใภ้ก็เสนอเป็นเจ้าภาพให้พวกเรามาเที่ยวเล่นที่วิลล่าสปาแห่งนี้！”
ชายหนุ่มที่เดินนำมากล่าวแนะนำ
ส่วนเฉินเกอตอนแรกก็ไม่ได้สนใจ
แต่ว่าเมื่อมีเสียงที่คุ้นเคยส่งมายังข้างหูตน จึงทำให้ต้องสะดุดเล็กน้อย
หันหน้าไปมองกลุ่มคนที่กำลังสนทนากันอยู่
หยางเสว่！
เฉินเกอพูดอย่างตกตะลึง
คนนี้คือแฟนสาวของตนนิ ไม่ใช่ น่าจะเรียกว่าแฟนเก่าหยางเสว่ถึงจะถูก
ช่างบังเอิญเหลือเกิน
ที่ได้เจอเธอที่นี่！
ส่วนผู้ชายอีกสามคนนั้นก็คือลู่หยาง สวี่ตง หวงเหมา
เหมือนจะไม่ถูกนะ จำได้ว่าเมื่อก่อนหยางเสว่ไม่เคยมาที่วิลล่าสปามาก่อน ครั้งแรกที่มาก็มากับพรรคพวกของลู่หยาง แต่ว่าตอนนั้นถูกตนตบหน้าไปหนึ่งที
ทำไมตอนนี้กลับมาที่วิลล่าสปาล่ะ？
หรือจะเป็นอย่างที่พี่จื่อเยียนพูดไว้ การกลับมาของตนจะทำให้เปลี่ยนแปลงอะไรบางอย่าง？
แต่ตอนนี้ก็ไม่ได้คิดอะไรมากแล้ว ถึงแม้จะความรักที่มีต่อหยางเสว่จะเจือจางแล้ว แต่เพิ่งจะเลิกกันแล้วมาเห็นเธออยู่กับคนอื่น จึงทำให้เฉินเกอรู้สึกแปลกๆ
พวกลู่หยางเห็นสีหน้าเฉินเกอที่อึ้งทึ่งยืนอยู่ด้านข้าง
ขณะนี้ดวงตาหลายคู่ต่างจดจ้องอยู่ในที่เดียวกันด้วยแววตาที่ตกตะลึง
โดยเฉพาะหยางเสว่ตกตะลึงจนหน้าแดงเรื่อ ตอนนี้เธออยากจะเจาะพื้นแล้วยับเข้าไปเหลือเกิน
“เฉิน……เฉินเกอ？”
หยางเสว่พูดอย่างร้อนรน
“นาย……นายอย่าเข้าใจผิดนะ ตอนแรกพวกเรากำลังเรียนกันอยู่ แต่ตัดสินใจมาเที่ยวกะทันหัน！”
ถึงแม้จะเลิกกันแล้ว แต่ด้วยสถานการณ์เช่นนี้ทำให้หยางเสว่อึดอัดใจยิ่งนัก
“ออ ดีมาก ถ้าอย่างนั้นก็ไปเที่ยวเลย！”
อดไม่ได้ที่เฉินเกอต้องยิ้มแห้ง
“ฮ่าๆๆ คิดไม่ถึงว่าจะระทึกใจขนาดนี้ พี่หยาง เมื่อกี้ตอนอยู่ในรถผมก็ว่าไอ้คนนี้เหมือนเฉินเกอ คิดไม่ถึงว่าจะใช่จริงๆด้วย！”
“ผมเดาว่าไอ้เด็กยากจนคนนี้คงจะช้ำใจเป็นทวีคูณเลยล่ะ พูดความจริงให้นายฟังนะว่า ต่อไปหยางเสว่ก็คือพี่สะใภ้ของพวกเราแล้วไอ้เด็กกระจอกๆอย่างนายถ้าคิดจะมายุ่งกับหยางเสว่อีก จะตีนายให้ตายไปเลย！”
หวงเหมากล่าวอย่างโหดร้าย
ส่วนหยางเสว่ปัดผมให้เข้าที่ จากนั้นหงายหน้ามองเฉินเกอว่ามีการตอบสนองอย่างไรบ้าง
ถึงแม้ว่าจุดจบแบบนี้จะทำให้เฉินเกอปวดร้าวมากนัก แต่สำหรับผู้หญิงแล้ว ยิ่งโดยเฉพาะคนอย่างหยางเสว่ที่ให้ความสำคัญกับชื่อเสียงและสิ่งของนอกกายมากๆ จึงอยากเห็นท่าทางผู้ชายหึงหวงตนเป็นพิเศษ
แต่แล้ว บนใบหน้าเฉินเกอนอกจากยิ้มฝืดๆแล้วก็ยังเป็นยิ้มฝืดๆอยู่ดี
ตอนนี้นึกดูแล้วรู้สึกว่าเมื่อก่อนตนจะปัญญาอ่อนสิ้นดี
“นายหมายความว่ายังไงเฉินเกอ？”
ส่วนหยางเสว่รู้สึกผิดหวังเล็กน้อย โดยเฉพาะสีหน้าที่ไม่รู้สึกรู้สาของเฉินเกอ ยิ่งทำให้หยางเสว่ไม่พอใจมากๆ
“ไม่ได้หมายความว่าอะไร！”
เฉินเกอกล่าว
“เชอะ！ ไอ้โง่เง่าเต่าตุ่น ฉันจะบอกว่าคนให้นายรู้นะ ฉันชอบคุณชายหยางมานานแล้ว นายมันแค่คนยากไร้คนหนึ่ง มีเพียงคนโง่เท่านั้นที่จะมาชอบคุณ！”
หยางเสว่กล่าวอย่างโมโห
“และอีกอย่างนายก็อย่ามาโทษฉันนะ ถ้าจะโทษก็โทษที่นายมันไม่เอาถ่าน ฉันอยู่กับคุณชายหยาง ฉันได้ใช้เครื่องสำอางและกระเป๋าแบรนด์เนม ตอนนี้ฉันยังได้มาเที่ยวที่วิลล่าสปาแห่งนี้ด้วย นายล่ะ？นายไม่มีอะไรเลย！”อาจจะเป็นเพราะหยางเสว่อายจนหน้าแดงเรื่อ จึงพูดเสียดสีเช่นนี้
“ลู่หยาง คนนี้เป็นใครกันแน่ เพื่อนร่วมห้องของพวกนายเหรอ？”
หญิงสาวด้านข้างเอ่ยปากถาม
“ฮาๆๆ เขาเหรอ เป็นผู้ยากจนด้อยโอกาสในมหาลัยของพวกเราครับ และเป็นแฟนเก่าของหยางเสว่！”
เห็นได้ชัดว่าลู่หยางตื่นเต้นมาก
“เชอะ！ ฉันยังคิดว่าไอ้นี้เป็นตัวอะไร เมื่อกี้ยังคิดจะบุกเข้าวิลล่าสปาแห่งนี้ แต่ถูกรปภ.ไล่ออกมา！”
หญิงสาวยิ่งใช้แววตาดูถูกระคนแววตาที่ไม่เป็นมิตร
“อะไรนะ？เฉินเกอ นายยังคิดจะเข้าวิลล่าสปาด้วยเหรอ？”
หยางเสว่กล่าวอย่างตกใจ
“นายรู้ไหมว่าที่นี่คือที่ไหน？นายคิดว่านายจะเข้าไปได้เหรอ？”
ตอนนี้หยางเสว่กำลังคิดว่าเฉินเกอโง่เหมือนควายไม่มีผิด ทำไมตอนนั้นตนถึงได้ชอบเขาได้นะ？
“พอแล้ว อย่าเสียน้ำลายพูดคุยกับคนอย่างเขาเลย มันเสียเวลาเปล่าๆ ลู่หยาง เสี่ยวเสว่ เวลาจะสายแล้ว พวกเราเข้าไปกันเถอะ”
หญิงสาวกล่าว
“อืม เสี่ยวเสว่พวกเราเข้าไปกันเถอะ！”
ลู่หยางยังโอบกอดไหล่ของหยางเสว่อย่างโอ้อวด จากนั้นทุกคนเตรียมจะเดินเข้าไป
“ขออภัยครับ เมื่อกี้ได้รับคำสั่งมาว่าวันนี้วิลล่าสปาของเราปิดครับ ไม่ให้ใครเข้าไปครับ！”
แต่ครั้งนี้กลับถูกรปภ.รั้งไว้
“หมายความว่าอย่างไร？พวกเรามีบัตรเข้างานนะ！”
หญิงสาวกล่าวอย่างไม่เข้าใจ
“เริ่มตั้งแต่บัดนี้ บัตรเข้างานถือเป็นโมฆะ ถ้ามีข้อขัดแย้งประการใด สามารถส่งคำฟ้องร้องได้ครับ！”
รปภ.พูดอย่างเยือกเย็น
บัดนี้หญิงสาวได้แต่ร้อนใจแต่ทำอะไรมิได้ ใช่แล้ว พวกเขาบอกยกเลิกก็ยกเลิก เธอกล้าทำอะไรสักที่ไหนล่ะ
“ถ้าอย่างนั้นฉันขอถามหน่อยค่ะว่าทำไม？”
สุดท้ายหญิงสาวถามอย่างไม่ค่อยพอใจ
“วันนี้จะมีเจ้าของบริษัทการค้าจินหลิง กรุ๊ป คุณชายเฉินจะมาที่นี่ ดังนั้นจึงหยุดกิจการชั่วคราวเพื่อต้อนรับคุณชายเฉิน！”
รปภ.กล่าว
“อะไรนะ？ประธานบริษัทคุณชายเฉิน？”
ถึงแม้หญิงสาวผู้นี้จะไม่รู้จักคุณชายเฉินจะเป็นใคร แต่เธอรู้ดีว่าบริษัทการค้าจินหลิง กรุ๊ป
เป็นอย่างไร
ทั้งถนนสายการค้าและวิลล่าสปาก็เป็นของบริษัทการค้าจินหลิง กรุ๊ปทั้งหมด
แล้วประธานบริษัทคนนี้จะวิเศษถึงเพียงไหนกัน
เห็นได้ชัดว่าลู่หยางกับหยางเสว่ต่างก็รู้ความยิ่งใหญ่ของบริษัทการค้าจินหลิง กรุ๊ป บัดนี้จึงได้แต่กลืนน้ำลายลงคอ
“พวกคุณหลบไปก่อน ผู้บริหารระดับสูงของบริษัทจะออกมาแล้ว！คาดว่าคุณชายเฉินจะมาแล้ว！”
รปภ.เห็นด้านในวิลล่าสปาเริ่มมีคนจำนวนไม่น้อยที่เป็นถึงผู้บริหารระดับสูงกำลังเดินออกมา ทำให้พวกเธอต้องแหวกทางให้
เมื่อหญิงสาวกับหยางเสว่ได้ยินก็รีบหลบไปอยู่ด้านข้าง
“หืม？ไอ้เด็กบ้า ไม่ได้ยินที่ผมพูดเหรอ？ทำไมยังไม่ไสหัวไปอีก”
รปภ.เห็นเฉินเกอยืนอยู่ที่หน้าประตูอย่างไม่คิดจะขยับเขยื้อน จึงกล่าวด้วยความโมโห
“ไอ้คนนี้คงโง่ไปแล้วมั้ง โอ้โห？”
ลู่หยางสวี่ตงพูดอย่างดูถูกดูแคลน
“จริงๆเลย ไอ้คนโง่เง่าเต่าตุ่น！”หยางเสว่ก็เอามือกอดอกพลางพูดอย่างเยาะเย้ย
ส่วนรปภ.เห็นเฉินเกอทำตัวหูทวนลม
“อยากตายมากนักใช่ไหม！”
บัดนี้ได้ถือกระบองจะทุบตีเฉินเกอ
เพียงแต่แค่ถูกเฉินเกอยกนิ้วขึ้นมาชี้เบาๆ เสียง ปัง！ดังขึ้น กระบองก็ลอยหลุดออกจากมือ และตัวรปภ.ก็กระเด็นไปกองกับพื้น
บัดนี้มีสีหน้าด้วยความหวาดกลัว
“ผมก็คือคุณชายเฉินที่เคารพของพวกนาย！”
เฉินเกอมองพวกเขาพลางกล่าวเสียงเรียบ