CatNovel
  • หน้าหลัก
  • แทงหวย24
  • มังงะ
  • นิยายทั้งหมด
Advanced
  • หน้าหลัก
  • แทงหวย24
  • มังงะ
  • นิยายทั้งหมด
  • โดจิน
  • นิยายทั้งหมด
  • จบแล้ว
  • นิยายวาย Yaoi
ตอนก่อน
ตอนต่อไป
สล็อตเว็บตรง

ที่แท้….ฉันเป็นลูกเศรษฐี! - ตอนที่ 724

  1. Home
  2. ที่แท้….ฉันเป็นลูกเศรษฐี!
  3. ตอนที่ 724
ตอนก่อน
ตอนต่อไป

บทที่ 724 ผมติดค้างคุณอยู่สองอย่าง

“อะไรนะ?คุณว่าคุณคือใครนะ?”

รปภ.กล่าวด้วยความหวาดกลัว

ไม่ว่าจะอย่างไรเขาคิดไม่ถึงว่าชายหนุ่มที่ยากจนคนนี้จะกล้าบอกว่าตนคือคุณชายเฉิน

แน่นอน เพียงแค่มองภายนอก เขาต้องไม่เชื่อแน่นอน

แต่สิ่งที่ทำให้เขาเกรงกลัวก็คือ

แววตาของชายหนุ่มคนนี้

เมื่อกี้เขาไม่ได้สังเกตดูดีๆ

บัดนี้เมื่อเห็นแววตาของเฉินเกอ และได้ประสานตากับเฉินเกอ จู่ๆเขาก็รู้สึกมีอะไรบางอย่างกำลังพุ่งมากดขี่ข่มเหงตน

ซึ่งสิ่งนี้ทำให้เขาเสียวสันหลังมาก บวกกับกำลังแรงที่น่าเกรงกลัวของชายหนุ่มคนนี้

จึงไม่มีเหตุผลที่เขาจะไม่เชื่อ หรืออาจจะพูดว่าไม่กล้าที่จะไม่เชื่อก็ได้

บัดนี้ เขาหยุดชะงัก

ส่วนพวกหยางเสว่ก็ต้องหยุดชะงักไปด้วยเช่นกัน

“ฮ่าๆๆ เฉินเกอ ฉันได้ยินไม่ผิดใช่ไหม?นายว่านายเป็นใครนะ?”

หยางเสว่กล่าวด้วยน้ำเสียงหัวเราะ

เมื่อกี้หยางเสว่คิดว่าเฉินเกอจะถูกซ้อนจนน่าอนาถ คิดไม่ถึงว่าเขาจะมีความสามารถอย่างนี้ด้วย

เมื่อเทียบกันแล้ว เธอพุ่งประเด็นไปที่คำพูดของเฉินเกอที่บอกว่าเขาเป็นคุณชายเฉินมากว่า

คุณชายเฉินคือใคร?คือเศรษฐีอันดับหนึ่งในเมืองจินหลิงเชียวนะ และเป็นผู้มีชื่อเสียงเกรียงไกร

ถ้าเขาเป็นคุณชายเฉิน ตัวเองก็จะเป็นคุณนายของคุณชายเฉินแล้วสิ?ไม่ถูก ต้องเป็นอดีตคุณนายต่างหาก มันเป็นไปได้อย่างไรกัน

โดยเฉพาะเฉินเกอบอกว่าตนเป็นคุณชายเฉิน หยางเสว่ก็รู้สึกตื่นตระหนกอย่างบอกไม่ถูก ไม่ได้มีความเกี่ยวพันกับคนนี้แล้วแท้ๆ แต่ทำไมตนถึงได้กลัวอย่างนี้

ชั่วพริบตาเดียว หลี่เจิ้นกั๋วก็มาถึงที่ประตูทางเข้า

คิดว่าบัดนี้พี่สาวคงจะบอกอะไรเขาแล้ว และคงให้เขาดูรูปถ่ายของตนแล้วด้วย

เจิ้นกั๋ววิ่งมาหาตนอย่างดีอกดีใจ

“คุณชายเฉิน!”

เขาโค้งคำนับเก้าสิบองศา。

“คุณชายเฉิน!!!”

และผู้บริหารระดับสูงของบริษัทต่างก็ขานเป็นเสียงเดียวกัน

ใช่แล้ว ชายหนุ่มตรงหน้าคนนี้ไม่ใช่ใครอื่น แต่เป็นคุณชายเฉิน ชื่อเฉินเกอที่ถูกตระกูลชุบเลี้ยงมาในสิ่งแวดล้อมที่ยากจนแสนเข็ญ

“อะไรนะ?”

บัดนี้ หยางเสว่กับพวกลู่หยางตกตะลึงจนเอ๋อไปเลย

โดยเฉพาะลู่หยางที่สีหน้าเปลี่ยนเป็นเขียวขึ้นมาทันที

คนยากไร้ในสายตาของตน ที่แท้แล้วเป็นคุณชายอย่างนั้นหรือ แม้กระทั่งประธานหลี่ก็ต้องโค้งคำนับด้วย?

พวกเขาเริ่มค่อยๆหายใจเร็วขึ้น แทบอยากจะมุดแผ่นดินหนีเลยทีเดียว

“อืม ประธานหลี่ผมมีเรื่องสำคัญจะหารือกับคุณ พวกเราเข้าไปคุยกับในห้องทำงานกันเถอะ!”

เฉินเกอพยักหน้า

“ครับ คุณชายเฉิน!”

หลี่เจิ้นกั๋วกล่าว

เมื่อกำลังจะเดินเข้าไป

“รอเดี๋ยว!”

หยางเสว่อดไม่ได้ที่จะตวาดเสียงออกมา

“หืม?ท่านสุภาพสตรีท่านนี้ไม่ทราบว่ามีเรื่องอะไรหรือครับ?”

หลี่เจิ้นกั๋วมองเธอ

“ประธานหลี่ค่ะ คุณแน่ใจว่าไม่ได้จำคนผิดใช่ไหมคะ เขาชื่อเฉินเกอเป็นนักศึกษามหาลัยเดียวกัน ไม่ใช่คุณชายเฉินอะไรนั้น!เขาจะเป็นคุณชายเฉินได้ยังไงคะ?”

หยางเสว่รั้งหลี่เจิ้นกั๋วแล้วเอ่ยปากพูดขึ้นมา

“จำไม่ผิดแน่นอนครับ และคุณชายเฉินก็คือเฉินเกอครับ!”

หลี่เจิ้นกั๋วพูดด้วยเสียงเรียบเฉย

“เป็นไปไม่ได้ มันเป็นไปไม่ได้!”

หยางเสว่ล้มถอยหลังไปสองก้าว คำพูดเมื่อกี้ของหลี่เจิ้นกั๋วเหมือนไม่ใช่คำพูด แต่เป็นสายฟ้าที่เปี่ยมไปด้วยนักทำลายที่แข็งแกร่ง ทันใดนั้น มันได้ผ่าทำลายความหวังและความโหยหาของตนทั้งหมด

ทันใดนั้นรู้สึกว่าตนได้สูญเสียทุกอย่างไปแล้ว

“เสี่ยวเกอ!”

อย่าพูดถึงว่าตอนนี้หยางเสว่เสียใจกับการตัดสินใจเลือกแค่ไหน

“ช่างมันเถอะ ในเมื่อเลิกกันแล้วก็อย่าได้มาพัวพันกันอีกเลย ใช้ชีวิตต่อไปดีๆ ผมยังธุระที่ต้องจัดการ!”

เฉินเกอไม่ได้สนใจเธอต่อ เดินตรงเข้าไปด้านในของวิลล่าสปาทันที

เหลือไว้แต่เพียงผู้คนที่ตกตะลึงอย่างงุนงงและหยางเสว่ที่เสียใจภายหลังเป็นที่สุด

“คุณชายเฉินครับ คุณพูดถูกแล้วครับ ช่วงนี้วิลล่าที่หยุนติ่งเมาท์เทนแห่งหนึ่งจะทำการประมูลขายครับ คุณจะซื้อเหรอครับ?”

ในห้องทำงาน หลี่เจิ้นกั๋วกำลังถามอยู่

พูดตามความจริง นี่เป็นครั้งแรกที่หลี่เจิ้นกั่วได้พบหน้าคุณชายเฉิน คิดไม่ถึงว่าคุณชายเฉินจะไม่เป็นอย่างที่ตนคาดเดาเอาไว้

ตอนแรกเขาคิดว่าคุณชายเฉินเติบโตมาในฐานะที่ยากจนตั้งนาน ถึงแม้จะรู้สถานะที่แท้จริงของตัวเองแล้ว ยังไงก็คงต้องใช้เวลาสักพักหนึ่งในการปรับตัวถึงจะถูก

ควรจะปรากฏตัวในสภาพที่เขินอายทำตัวไม่ถูกและใสซื่อต่อหน้าทุกคน แต่สิ่งที่ทำให้หลี่เจิ้นกั๋วคาดไม่ถึงก็คือคุณชายเฉินท่านนี้มีความกล้าหาญชาญชัย และให้ความรู้สึกถูกบีบคั้นจนต้องสยบแทบเท้า

และความรู้สึกถูกบีบคั้นนี้ช่างรุนแรงเสียจริง มันทำให้เกือบจะหายใจไม่ออก

“อืม ไม่เพียงแต่จะซื้อเท่านั้น ผมยังจะให้คุณรีบจัดหาทีมวิศวกรทันที เพื่อจะให้ไปขุดเจาะบริเวณด้านล่างของคฤหาสน์หยุนติ่งเมาท์เทน ด้านในดินมีก้อนหินมหึมาอยู่ก้อนหนึ่ง ซึ่งมีประโยชน์ต่อผมมาก ให้เวลาคุณทำงานให้เสร็จภายในระยะเวลาหกวัน ควรทำยังไงคงไม่ต้องให้ผมพูดเยอะใช่ไหม?”

เฉินเกอกล่าว

“ผม……ผมเข้าใจครับ!”

ตอนแรกหลี่เจิ้นกั๋วอยากจะถามว่าทำไมถึงทำเช่นนี้ แต่พอจะเอ่ยปากพูดก็กลับกล้ำกลืนคำพูดเสียเอง

เขารู้ว่าบางอย่างตัวเองสมควรจะถาม และมีบางคำถามที่ตนถามไม่ได้

“คุณชายเฉิน ผมจะไปจัดการเดี๋ยวนี้เลยครับ!”

เขาตอบรับ

เมื่อสั่งการเรื่องนี้เสร็จแล้ว วันที่ต่อๆมาเฉินเกอก็แค่รอคอยเท่านั้น

แน่นอน การกลับมาในอดีตครั้งนี้ ไม่ใช่จะได้มาง่ายๆ

ดังนั้นเขาจะถือโอกาสนี้เพื่อชดใช้ให้กับมู่หานที่เคยมองข้ามไป

ตอนนั้นตนพูดอยู่ตลอดเวลาว่า รอให้พวกเราแต่งงานกันแล้ว จะทำให้คุณเป็นผู้หญิงที่มีความสุขที่สุดในโลกเลย

แต่ตัวเองกลับทำอย่างนั้นไม่ได้

มู่หานก็เกิดเรื่องเสียก่อน สามารถพูดได้ว่าตนไม่เคยให้อะไรแก่เธอเลย

ครั้งนี้เฉินเกอไม่ได้ไปคิดถึงเรื่องจะอยู่ด้วยกันหรือไม่ เขาคิดว่าช่วงเวลาสั้นๆในหกวันนี้จะต้องทำให้มู่หานมีความสุขอย่างล้นพ้นแน่นอน

จากนั้นเฉินเกอก็กลับไปยังมหาวิทยาลัย

เขามาถึงร้านขายชานม

“เถ้าแก่ ขอชานมแก้วหนึ่งครับ!”

เฉินเกอกล่าว

“นายนาย นายยังไม่จบอีกเหรอ?ยังคิดจะมาก่อความวุ่นวายอีกเหรอ นายมีเงินไหมล่ะ?”

เถ้าแก่กลัวมาก

“ไม่ต้องทอน!”

ตอนนี้เฉินเกอล้วงธนบัตรหนึ่งร้อยหยวนให้แก่เขา

เถ้าแก่ตกตะลึง“ไม่ใช่ว่าไปขโมยมานะ?”

“ไอ้มารดาคุณเถอะ คุณทำชานมได้อร่อย แต่มีคำพูดที่ไร้สาระเกินไป รีบๆ!”

เฉินเกอพูดอย่างเบื่อหน่าย

“ได้ครับ!”

เถ้าแก่ก็ไม่ได้พูดอะไรมาก ไม่ช้าก็ยื่นแก้วชานมให้เฉินเกอหนึ่งแก้ว

เฉินเกอรับมาแล้ว จากนั้นก็เดินไปยังอาคารเรียนสาขาวิชาวิทยุกระจายเสียง

ในห้องเรียนของซูมู่หาน

บัดนี้เป็นช่วงเวลาเรียนมีครูผู้ชายคนหนึ่งกำลังสอนอย่างไม่หยุดหย่อน

ทันใดนั้น ประตูห้องเรียนถูกเปิดออก

นักศึกษาทุกคนต่างเงยหน้าไปมองที่ประตู

เห็นเฉินเกอถือชานมเข้ามา ทุกคนต่างก็รู้สึกมึนงง

เพราะคนนี้เป็นที่รู้จักกับเกือบทั้งมหาวิทยาลัยแล้ว ซึ่งเป็นคนยากไร้ เขามาที่สาขาวิชาวิทยุกระจายเสียงทำไมกัน?

“มู่หานดูเร็ว คือเขา!”

มู่หานกำลังจดบันทึกอย่างใจจดใจจ่อ ถึงคนสะกิดจึงได้สติขึ้นมา

เงยหน้าขึ้นมาคนผู้นี้ ใบหน้าเธอก็เริ่มรู้สึกแดงขึ้นมา

“นักศึกษาคนนี้มีเรื่องอะไรเหรอครับ?มาทำอะไรที่ห้องของพวกเราครับ?”

คุณครูถอดแว่นออก

ถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา

เฉินเกอไม่ได้สนใจ มืออีกข้างล้วงเข้ากระเป๋ากางเกง จากนั้นก็เดินตรงไปยังด้านหน้าของซูมู่หาน

“นี่เป็นชานมที่ผมติดค้างคุณไว้ ตอนนี้คืนให้คุณครับ!”

เฉินเกอวางชานมไว้ตรงหน้ามู่หาน

“อ้าว!”

คนทั้งห้องต่างอุทานเป็นเสียงเดียวกัน

เด็กยากจนคิดจะจีบหงส์ขาว?โอ้โห เหมือนจู่ๆก็มีละครมาฉายอยู่ตรงหน้า ดังนั้นทุกคนจึงรู้สึกว่ามันไม่ใช่ความจริง!

“ไม่……ไม่ต้องคืน คุณรีบกลับไปเถอะ!”

ซูมู่หานก็คิดไม่ถึงว่าจะมากะทันหันเช่นนี้ ขณะนี้จึงตกตะลึงพรึงเพริด และมีผู้ชายจำนวนมากกำลังส่งสายตาพิฆาตมายังเฉินเกอ

“อันที่จริงผมยังติดค้างทุกอีกสองอย่าง ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะชดใช้คืนให้คุณได้!”

เฉินเกอมองเธอแล้วพูดอยากตั้งใจ

“สองอย่างอะไรเหรอคะ?”

ซูมู่หานถามอย่างเขินอาย

“อันแรกคือคำมั่นสัญญา และอีกอันคือดวงใจ!

ตอนก่อน
ตอนต่อไป

ความคิดเห็นทั้งหมดของ "ตอนที่ 724"

ใส่ความเห็น ยกเลิกการตอบ

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

*

*

  • อ่านนิยาย
  • แทงหวย24

© 2020 cat-novel.com
เว็บอ่านนิยาย นิยาย pdf เว็บ “cat-novel.com” เว็บอ่านนิยายสนุกๆ เพลิดเพลินไปกับนิยายต่างๆ ไม่ว่าจะเป็น นิยายวาย, นิยายจีน, นิยายรัก, แฟนตาซี, กำลังภายใน, ผจญภัย สุดยอดวิชากำลังภายใน อัพเดททุกวัน พร้อมรองรับการอ่านบนมือถือ คอมพิวเตอร์ ไอแพด หรือแท็บเล็ต อ่านได้ตลอดเวลา ไม่มีโฆษณา อ่านนิยายฟรีต้อง เว็บ ”cat-novel.com”
นิยาย อ่านนิยาย นิยาย pdf นิยายวาย อ่านนิยายฟรี นิยายออนไลน์