ที่แท้….ฉันเป็นลูกเศรษฐี！ - ตอนที่ 774
บทที่ 774 รนหาที่ตาย
เมื่อทุกคนได้ยินเสียง ต่างก็มองไปที่ประตูพร้อมกัน
ก็ได้เห็น นักพรตน้อยคนหนึ่ง กำลังหวาดกลัวยิ่งนัก เดินเข้ามาตัวสั่นสะท้าน
“อืม? เรื่องอะไร?”
เฉินห้าวเทียนถามอย่างเย็นชา
ไม่รอเขาถามจบ ด้านหลังของนักพรตน้อย ก็มีร่างหนึ่งค่อยๆเดินออกมา
และร่างนี้ไม่ใช่ใครอื่น ซึ่งก็คือเฉินเกอ
“นายคือ…… เฉินเกอแห่งตระกูลเฉิน?”
เฉินห้าวเทียนลังเลอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็ตระหนักได้
“ใช่เลย!”
เฉินเกอพูดยิ้มอ่อนๆ
“เฉิน……อาจารย์เฉิน ฉันพาคุณเข้ามาแล้ว คุณ……คุณสัญญากับฉันว่า จะไว้ชีวิต ไม่ให้ฉันตาย!”
นักพรตน้อยพูดด้วยความหวาดกลัว
ตูม!
และสิ่งที่รอเขาอยู่ คือฝ่ามืออันแผ่วเบาของเฉินเกอ ตีบนหัวของเขา
หัวระเบิดในทันที ทั้งตัวก็ระเบิดออกเป็นกองหมอกเลือด กระจายหายไปอยู่กับที่
เรื่องตลก เฉินเกอจะไว้ชีวิตเขาจริงๆได้อย่างไร
เมื่อได้เห็นฉากนี้ ปรมาจารย์ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ รวมทั้งเฉินห้าวเทียน ก็ตกตะลึงทันที
ดูเหมือนว่า เฉินเกอจะมีฝีมือไม่ธรรมดา
“น้องเฉินเกอ!”
ส่วนท่านซินแสกุ่ย พูดถอนหายใจด้วยความโล่งใจ
“ท่านซินแสกุ่ย เฉินเกอมาสายแล้ว ทำให้ท่านได้รับความลำบากแล้ว!”
เฉินเกอได้เห็นท่านซินแสกุ่ย ก็พยักหน้าด้วยความโล่งอกเช่นกัน
ปัง!
และเฉินห้าวเทียนบนเวที ก็ตบโต๊ะเสียงดัง
“เฉินเกอ เรากำลังตามหานายทุกหนทุกแห่ง ไม่คาดคิดว่า นายจะกล้ามาด้วยตัวเอง? ดีๆๆ ดีมาก งั้นฉันก็ไม่ต้องใช้กำลังคนมากขนาดนั้นแล้ว!”
เพิ่งจะสิ้นเสียง ก็เห็นร่างของเฉินห้าวเทียนเป็นภาพลวงตา
ก็ได้ยืนอยู่ตรงหน้าเฉินเกอแล้ว
และทั้งสองข้าง ยังมียอดฝีมือจำนวนหนึ่ง
ดูเหมือนว่าจะมีคนโวกั๋ว และมีที่มาจากเขตทวีปยุโรปและทวีปละตินอเมริกา และภูมิภาคอื่นๆด้วย
มีทั้งหมดแปดคน ในขณะนี้ ก็ได้ยืนขึ้นทั้งหมด
“หัวหน้าศาลเจ้าเฉิน ก็คือบุคคลนี้หรือ? มีเทพจิตเก้าภพที่ทำให้ผู้คนปรารถนาซ่อนอยู่ในร่างกาย?”
ทั้งแปดคนต่างมองหน้ากันไปมา จากนั้นพูดขึ้นอย่างประหลาดใจและดีใจ
“ถูกต้อง! ก็คือเขา แต่ฉันอยากจะขอให้ทุกท่านอย่าพึ่งรีบร้อน เพื่อเทพจิตเก้าภพนี้ ตระกูลเฉินของเรา ได้ใช้เวลาและพลังมากมาย ถึงได้สร้างเทพจิตเก้าภพนี้ออกมาได้ แม้ว่าพวกคุณอยากจะมีส่วนแบ่งด้วย ก็ต้องฟังคำสั่งของตระกูลเฉินเรา เข้าใจไหม?”
เฉินห้าวเทียนพูดเตือน
“อันนี้แน่นอนอยู่แล้ว!”
ทั้งแปดคนกล่าวด้วยความยินดี
“ฉันได้ยินเฉินเหลียนหู่พูดว่า ตระกูลเฉินของเราในเมืองหนานหยาง เป็นเพียงเครื่องมือของตระกูลเฉินของพวกคุณเท่านั้น นี่หมายความว่าอย่างไร? ตระกูลเฉินที่พวกคุณก่อตั้งในเมืองหนานหยาง เป็นเพียงเพื่อเทพจิตเก้าภพในร่างกายของฉัน?”
เฉินเกอพูดด้วยความเหลือเชื่อ
“เหอะๆ นายยังถือว่าฉลาด ใช่แล้ว ก็เพื่อเทพจิตเก้าภพ แต่ว่า แผนการเก็บเกี่ยว เนื่องจากการเปลี่ยนแปลงบางอย่าง ต้องดำเนินการล่วงหน้าเท่านั้น!”
เฉินห้าวเทียนกล่าว
“ดูเหมือนว่า ครอบครัวของฉัน ไม่ช้าก็เร็วพวกคุณก็ต้องกำจัดทิ้ง! แต่ฉันนึกไม่ออกจริงๆ ทำไมพวกคุณถึงได้ร้ายกาจขนาดนี้ แม้ว่าเราจะไม่เหมือนกันมากแค่ไหน ก็ยังถือว่าเป็นตระกูลเดียวกันไม่ใช่หรือ?”
เฉินเกอเหลือเชื่อมาก
“ก่อนที่นายจะตาย ฉันจะเล่าอะไรให้นายฟังหน่อยก็ไม่เสียหาย พวกนายคิดจริงๆหรือว่า อยู่ในสายตระกูลเดียวกับตระกูลเฉินของพวกเราหรือ?
ฮ่าๆๆ ไอ้โง่เง่า จะบอกนายนะ ว่าบรรพบุรุษตระกูลเฉินของพวกนาย แต่เดิม เป็นเพียงตัวแทนธรรมดาของบรรพบุรุษตระกูลเฉินของเรา แต่ต่อมา เพื่อแผนการนี้ ถึงให้เขาก่อตั้งตระกูลเฉินแห่งเมืองหนานหยาง และกลายเป็นสุดยอดแข็งแกร่งในระดับโลก โดยครอบครองทรัพย์สินเกือบครึ่งหนึ่งของโลก!”
“นอกจากนี้ เพื่อไม่ให้เกิดเรื่องวุ่นวาย ให้ตระกูลเฉินนี้แตกกิ่งก้านสาขา ดังนั้น กิ่งก้านจำนวนมาก จึงถูกพวกเราจัดออก!”
เฉินห้าวเทียนหัวเราะเยาะ
“มิน่าล่ะ ความสามารถทางเศรษฐกิจของตระกูลเฉินเมืองหนานหยาง แข็งแกร่งเช่นนี้ แต่กลับสืบทอดแค่สายเดียวเท่านั้น สมาชิกครอบครัวไม่เยอะเลย ที่แท้คนที่เหลือ คือโดนพวกคุณฆ่าหมด!”
ในดวงตาของเฉินเกอ มีความโกรธแค้นเพิ่มขึ้น
“แน่นอนอยู่แล้ว แต่ตอนนี้ดีแล้ว หลังจากรอมานานกว่าสิบชั่วโคตร ในที่สุดก็รอถึงคำทำนายในภาพสุริยันจนได้ ผู้ที่มีเทพจิตเก้าภพติดตัว ซึ่งก็คือคุณ!”
เฉินห้าวเทียนพูดยิ้ม
“ความหมายของคุณคือ จนถึงตอนนี้ ภารกิจของตระกูลเฉินเรา ก็ถือว่าเสร็จสิ้นแล้ว ก็ไม่ควรปรากฏในโลกอีกใช่ไหม?”
เฉินเกอกล่าว
“ก็ต้องเป็นอย่างนี้อยู่แล้ว ในปัญหาหลายเรื่อง นายมีมุมมองที่ละเอียดถี่ถ้วนมาก แต่ไม่มีทางเลือก ตั้งแต่นายเกิดมา โชคชะตาของนายก็ได้รับถูกกำหนดไว้แล้ว ถูกควบคุมอยู่ในมือของตระกูลเฉินเรา!” สีหน้าของเฉินห้าวเทียนดูสัพยอกยิ่งนัก
เฉินเกอเห็นในสายตา พูดยิ้มเยาะ “ดูเหมือนว่า การควบคุมชะตากรรมของผู้อื่น บงการผู้อื่นเหมือนตัวหมาก สำหรับคนเช่นพวกคุณเป็นเรื่องที่น่าภาคภูมิใจสินะ?”
“ไม่งั้นล่ะ? ในโลกนี้ยังมีอะไรที่น่าตื่นเต้นกว่านี้อีกไหม? ฮ่าๆๆ!”
เฉินห้าวเทียนเงยหน้าขึ้นหัวเราะเสียงดัง
“ดูเหมือนว่าสิ่งที่ประสบมาด้วยตัวเอง ก็ไม่ใช่ความจริงเสมอไป มีเพียงความสามารถของตัวเองเท่านั้น นี่เป็นข้อเท็จจริงที่ไม่เคยเปลี่ยนแปลงเลย แต่น่าเสียดาย ฉันหยาบกร้านประมาท เชื่อคนอื่นโดยง่ายดาย ทำให้พ่อแม่พี่สาวและครอบครัวของฉันต้องเดือดร้อน!”
ในแววตาของเฉินเกอ มีร่องรอยแห่งความเสียใจฉายผ่าน
หลังจากปลุกความสามารถของตัวเองขึ้นมา ทำไมถึงคิดไม่ออก ที่จะสร้างค่ายกลการป้องกันให้ครอบครัว จนทำให้คนเหล่านี้จับคนในครอบครัวของตัวเองไป
ยิ่งรู้สึกกลัวทีหลัง
ถ้าไม่ใช่เพราะพี่จื่อเยียน ที่ช่วยตัวเองปลดล็อกพรสวรรค์เทพจิตเก้าภพ กลัวว่าตอนนี้ ตัวเองก็ได้กลายเป็นปลาบนเขียงแล้ว ให้คนเหล่านี้และจิ่วโล๋หวางฆ่าตามอำเภอใจ
เฉินเกอมองไปที่ฝ่ามือของตัวเอง อดไม่ได้ที่จะกำแน่นเล็กน้อย
“ฮ่าๆ พูดแบบนี้ไม่ได้ ตรงกันข้าม เป็นเพราะนายไม่ปรากฏตัวสักที จึงทำให้ครอบครัวของนายรอดพ้นจากความตาย มิฉะนั้น พวกเขาถูกฆ่าทิ้งตั้งนานแล้ว!”
ในขณะที่พูด เฉินห้าวเทียนก็หยิบโทรศัพท์มือถือออกมา ในโทรศัพท์กำลังบันทึกวิดีโอหนึ่ง
ในวิดีโอ อยู่ในคุกใต้ดินที่มืดมิด
กำลังมีคนคนหนึ่ง โดนแส้ฟาดจนเลือดตกยางออก และคนคนนี้ ทันทีที่เห็น ดวงตาของเฉินเกอก็เกือบจะลุกไหม้เป็นไฟ
คุณพ่อ!
หัวใจของเฉินเกอเลือดกำลังไหล
และข้างๆคุกใต้ดิน ยังมีอีกคนที่สวมหน้ากากไว้ ดูเหมือนเป็นวัยรุ่น
กำลังนั่งอยู่ เขากำลังยิ้มมองไปทางพ่อที่อยู่ตรงหน้า และสีหน้าเต็มไปด้วยความหยอกล้อ
“ฮ่าๆ แม้ว่าคนในครอบครัวของนายจะไม่เป็นไร แต่ว่า ก็หลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะต้องทนทุกข์ทรมานนะ!”
เฉินห้าวเทียนพูด พร้อมกับยิ้มเยาะเก็บโทรศัพท์มือถือ
“เฉินเกอผู้ต้อยต่ำ ตอนนี้นายรู้สึกไร้พลังใช่ไหม ฮ่าๆๆ ฉันเข้าใจอารมณ์ของนายเป็นอย่างดี เพราะยังไง ทั้งตระกูลของนาย ถูกปั่นหัวเล่นเหมือนจิ้งหรีด เป็นเรื่องที่รับไม่ได้มาก!”
“หัวหน้าศาลเจ้าเฉิน พูดกับเขาเยอะขนาดนี้ทำไม ให้ฉันจับตัวเขาก่อน เรารีบมาปรึกษาเรื่องการแบ่งปันเทพจิตเก้าภพ!”
ด้านข้าง ชาวโวกั๋วคนหนึ่ง ใจเย็นไม่ไหวแล้ว
เห็นได้ชัดว่าเขาก็เป็นยอดฝีมือเช่นกัน และพลังวิชาน่าจะประมาณนักพรตชั้นสี่
ตอนนี้ เขายักไหล่และกระโดดขึ้น กำลังจะมาคว้าที่คอของเฉินเกอ โดยตรง
“พวกนาย ไอ้พวกสารเลว ฉันเฉินเกอ จะทำลายกระดูก กระจายเถ้าถ่านของพวกนายให้สิ้นซาก!”
เฉินเกอโกรธอย่างหนัก
ตูม!
ทันใดนั้น ทั้งตัวถูกปกคลุมไปด้วยรัศมีสีแดงเลือด
ทุกที่ที่รัศมีสีแดงเลือดเคลื่อนผ่าน ทำให้ผู้คนรู้สึกสั่นคลอนหมด ไอสังหารที่พุ่งแตะขอบฟ้า เยือกเย็นจนทิ่มแทงกระดูก ราวกับว่าสามารถฆ่าคนได้เลย
และปรมาจารย์ชาวโวกั๋วที่วิ่งเข้ามา ในขณะที่ รู้สึกได้ถึงไอสังหารที่มหาศาลนั่น
“อะไร?”
เขาตกใจหน้าถอดสี
กำลังจะถอยหลังกลับ
แต่เป็นแรงดึงดูดมหาศาล ได้ดึงดูดเขาเข้ามาโดยตรง
จากนั้นก็เห็นเฉินเกอบีบอย่างง่ายดาย
ตูม!
หัวของคนผู้นี้ ระเบิดโดยตรง
ตายเป็นกองเลือด
“อืม?”
ในเวลานี้ ทุกคนถึงได้หนังตากระตุกรุนแรงอย่างแท้จริง
โดยเฉพาะเฉินห้าวเทียน เมื่อเห็นการเปลี่ยนแปลงที่น่าสยองของเฉินเกอ ก็อดไม่ได้ที่จะเบิกตากว้าง ยิ่งได้ถอยหลังไปหลายก้าว……
ทำไมถึงเป็นอย่างนี้?