ที่แท้….ฉันเป็นลูกเศรษฐี！ - ตอนที่ 792
บทที่ 792 การเปลี่ยนแปลง
“ได้ พรุ่งนี้ เรามาต่อสู้กันให้มันรู้แล้วรู้รอดไปเลย!”
เฉินเกอพูดอย่างเรียบเฉย
หลังจากที่เฉินเกอไปแล้ว
ทันใดนั้นก็ได้มีร่างหลายร่างก็ปรากฏที่ข้างกายของเฉินเตี๋ยนชาง
“เจ้านาย ผมรู้สึกว่าท่านจะประเมินเฉินเกอสูงเกินไปแล้ว อีกอย่าง ท่านไม่จำเป็นต้องใช้ค่ายกลเม่ยหลงเพื่อจัดการกับเขา แบบนี้แล้ว ก็เท่ากับว่าท่านให้เกียรติเขามากเกินไปมั้ย?”
“ใช่ครับเจ้านาย เมื่อกี้ที่ต่อสู้กัน เฉินเกอก็ไม่ได้อะไรไปจากตัวของท่านเลย ฮึ่ม ถึงแม้วันนี้เขาจะกลายเป็นราชาเป่ยจิ้งที่มีชื่อเสียงเหมือนกับเจ้านาย แต่ว่าเขากับเจ้านาย ยังห่างชั้นกันมาก!”
คนสองคนนี้ เห็นได้ชัดว่าเป็นลูกน้องคนสนิทของเฉินเตี๋ยนชาง
ทั้งสองต่างเป็นนักพรตชั้นแปดที่อยู่ในระดับที่แข็งแกร่งมาก
“พรึบ!”
ยังไม่ทันที่ทั้งสองพูดยกยอปอปั้นเสร็จ ก็เห็นปากของเฉินเตี๋ยนชางกระอักเลือดออกมา คุกเข่าลงบนพื้นโดยตรง
“ห๊า? เจ้านาย!!!!”
ทั้งสองตกใจมาก
“อย่าจับฉัน! ตอนนี้จุดชีพจรต่างๆของฉัน ถูกเจินชี่ของเฉินเกอทำลาย หากประมาทเล็กน้อย ฉันก็จะกลายเป็นบ้า!”
ที่หน้าผากของเฉินเตี๋ยนชางเหงื่อเท่าเม็ดถั่วไหลออกมาไม่หยุด ร่างกายก็สั่นสะท้านอย่างรุนแรง
เขามองไปทางที่เฉินเกอจากไปด้วยความหวาดกลัวในใจ
สายตานั้นกลัวมาก
“ความสามารถของเฉินเกอในวันนี้ ฉันไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา เขาแข็งแกร่งเกินไป การต่อสู้ของพรุ่งนี้ ฉันไม่มีโอกาสชนะเลย!”
เฉินเตี๋ยนชางกล่าวอย่างเจ็บปวด
“งั้น…….งั้นเจ้านาย พวกเราควรจะทำยังไง?”
ทั้งสองคนมีอาการประหม่า
“ณ วันนี้ มีแต่ค่ายกลเม่ยหลงที่จะสามารถเล่นงานเฉินเกอได้ นอกจากสิ่งนี้ ในโลกนี้คงไม่มีใครเป็นคู่ต่อสู้ของเขา เฉินเกอในวันนี้ เป็นที่หนึ่งของจักรวาลแล้ว!”
เฉินเตี๋ยนชางกล่าวด้วยสีหน้าและอารมณ์ที่ซับซ้อน
“ไปไปรีบกลับไป เตรียมค่ายกลเม่ยหลง!”
เขากล่าวอย่างเสียงดัง!
ข่าวการนัดหมายต่อสู้ของทั้งสองได้ถูกแพร่กระจายออกไป
ได้ดึงดูดความสนใจของคนในขอบเขตผู้ฝึกตนทันที และความสนใจที่มากมายของชนชั้นสูงในระดับนานาชาติ
ราชาเป่ยจิ้งคนใหม่ เพิ่งขึ้นมา ก็จะมาเปิดศึกกับราชาหนานย่า
การต่อสู้ที่ยิ่งใหญ่นี้ เป็นเรื่องที่มหากาพย์อย่างแน่นอน
ยอดฝีมือจากขอบเขตผู้ฝึกตนและตระกูลผู้ร่ำรวย ภายในคืนเดียวต่างก็มาถึงประเทศหนานเยว่
ชั่วขณะนี้ ประเทศหนานเย่วตอนนี้เปรียบเสมือนคลื่นใต้น้ำ
กองกำลังแต่ละฝ่าย ได้เปิดการพนันการขึ้น
ได้สืบสอบทำความเข้าใจในตัวเฉินเกอ
อย่างไรเสีย เรื่องแบบนี้ก็ได้มาถึงขั้นที่ต้องเลือกทีมแล้ว
หากเลือกผิดพลาด หรือประหม่าเล็กน้อย สิ่งนี้จะส่งผลต่อการพัฒนาอำนาจของตระกูลในอนาคต
จะมีข้อผิดพลาดไม่ได้
ดังนั้นไม่นานนัก กองกำลังแต่ละฝักแต่ละฝ่ายได้เริ่มเลือกทีมแล้ว
สิ่งที่จะต้องพูดถึงก็คือ ราชาเป่ยจิ้งคนใหม่ เดิมทีนึกว่าจะไม่มีคนเลือก แต่คิดไม่ถึง ก็มีตระกูลไม่น้อย ที่เลือกจะพึ่งพาภายใต้การบังชาของราชาเป่ยจิ่ง
อย่างเช่นพวกตระกูลสายสองของประเทศหนานเยว่
เจียงยงแห่งบ้านตระกูลเจียง ก็เป็นหนึ่งในนั้น
ในค่ำคืนนี้ เป็นอีกคืนที่จิตใจของเฉินเกอไม่สงบ
ตอนนี้เขาตัวคนเดียว กำลังรับแสงจันทร์ แช่อยู่ในบ่อออนเซ็น
ลูกน้องได้ถอยออกไปนานแล้ว
เพราะสิ่งที่เฉินเกอต้องคิดนั้นช่างมีมากเหลือเกิน
ตามที่เฉินเตี๋ยนชางพูดมานั้น
ที่เขาทำเรื่องมากมายขนาดนี้ หนึ่งก็เพราะต้องการเทพจิตเก้าภพของตัวเอง อีกข้อหนึ่ง ก็คือสมรู้ร่วมคิดอย่างลับๆกับกองกำลังบางส่วนในโลกยู่
และมู่หาน ก็อยู่ในโลกยู่ และยังเป็นตัวแทนของโลกยู่ในการมาเจรจา แต่กลับถูกเฉินเตี๋ยนชางจับตัวไว้เพื่อมาข่มขู่ตัวเอง เฉินเกอไม่กล้าประหม่าเลยแม้แต่น้อย
เพราะกองกำลังเหล่านั้นของโลกยู่ ตัวเองไม่เคยสัมผัสหรือทำความเข้าใจมาก่อนเลย
อย่างจิ่วโล๋หวางยังสามารถรู้หนึ่ง รู้สอง
กองกำลังเหล่านี้ ปกติก็แข็งแกร่งมาก
ถึงขั้นที่มีคนที่แข็งแกร่งของตัวเองก็เป็นได้
แต่ไม่ว่ายังไง รอให้ถึงวันพรุ่งนี้ ยังไงก็ต้องช่วยคนในครอบครัวและมู่หานมาให้ได้
เฉินเกอหลับตาพักผ่อน ทำสมาธิฝึกตน ไม่นานนัก ก็ได้ลืมเวลาไป
“ฮึ่ม วิลล่าที่ใหญ่ขนาดนี้ ทำไมถึงไม่มีคนแม้แต่คนเดียวล่ะ?”
“ก็ใช่ไง นี่คือวิลล่าอันดับต้นๆของประเทศหนานเยว่เลย เดิมทีนึกว่าจะมีคนที่มีชื่อเสียงมากมายพักอยู่ที่นี่!”
มีคนกล่าว
แล้วก็เห็น หนุ่มๆสาวๆหลายคน ยังมีคุณชายที่มาจากฝั่งตะวันตก มาด้วยกันเป็นกลุ่ม
สปาของวิลล่านี้มีชื่อเสียงอย่างมาก คนที่มาเที่ยวที่ประเทศนานเยว่ ทุกคนต้องมาเที่ยวที่นี่สักครั้ง
“เมื่อกี้ที่พวกเราเข้ามา ยามที่หน้าประตูบอกว่าที่นี่ได้ถูกคนเหมาไปแล้ว คนนอกจะไม่สามารถเข้ามาได้อีก!”
หญิงสาวได้กล่าวขึ้น
“ไอ้ยามโง่ เชื่อป่ะ หากเมื่อกี้หากมันยังพูดมากอีก คุณชายอย่างฉันจะไม่ให้มันเห็นพระอาทิตย์ของพรุ่งนี้อีกเลย ไม่ต้องไปสนใจ สิ่งที่สำคัญคือคืนนี้ทุกคนต้องเล่นให้สนุก!”
คุณชายท่านหนึ่งกล่าว
เฉินเกอกำลังแช่ออนเซ็น ผ่อนคลายความเหนื่อยล้า
ได้ยินเสียงเจี๊ยวจ๊าว ก็ได้ขมวดคิ้วเล็กน้อย
วิลล่าสปานี้ ตระกูลหลายตระกูลได้เหมามัน เพื่อนให้คนของสำนักสวนหยางเตี้ยนมาใช้
ตอนนี้มาคิดดูแล้ว คงจะมีคนไม่พอใจ ก็เลยถือวิสาสะฝ่าเข้ามา
หากเป็นเมื่อก่อน คำพูดเฉินเกอเพียงคำเดียว คนกลุ่มนี้ก็จะถูกไล่ออกไปแล้ว
เพียงแต่ตอนนี้ เฉินเกอไม่อยากที่จะไปสนใจพวกเขามากไปกว่านี้
ช่างเห่อ พวกเขาอยากมาเล่น ก็ให้เขาเล่นเถอะ!
ขอเพียงอย่ามารบกวนตัวเองก็พอ
เมื่อคิดได้ดังนี้ เฉินเกอก็หลับตาพักผ่อนต่อ
และเฉินเกอก็ไม่ได้สนใจ หรือพูดง่ายๆก็คือขี้เกียจไปสนใจ
เวลานี้คนในกลุ่มนี้
หญิงสาวที่สวยเท่คนหนึ่ง ค่อยๆจัดเส้นผมของตัวเอง จากนั้นก็เหลือบมองไปที่เฉินเกอด้วยความประหลาดใจเล็กน้อย
เธอเหมือนจะรู้สึกว่าตัวเองตาฝาด ดังนั้นหลังจากมองและคิดอยู่ตั้งนาน คิดไปคิดมา แล้วก็ส่ายหัว
“หรานหราน เป็นอะไรเหรอ?”
ชายหนุ่มที่อยู่ด้านข้าง เห็นหญิงสาวมีท่าทางที่แปลกไป
รีบร้อนถามขึ้น
“ไม่มีอะไร ก็แค่เห็นว่าทางโน้นมีคนอยู่คนหนึ่ง เหมือนเพื่อนเก่าที่บ้านเกิดในอำเภอผิงอันของฉันมาก ไม่รู้ว่าดูผิดไปหรือเปล่า?”
หญิงสาวที่ชื่อหรานหรานกล่าวอย่างไม่แน่ใจ
หญิงสาวคนนี้ มีกลิ่นอายของความเป็นผู้ใหญ่ ถึงแม้จะสาวงามที่มาด้วยหลายคน สาวสวยตะวันตกก็ไม่น้อย แต่เมื่อเธอยืนอยู่ในคนกลุ่มนี้ ความสวยงามที่ทันสมัยแบบผู้ใหญ่ ความสวยของเธอก็ไม่แพ้คนอื่นเลย
“เห่อๆ อำเภอผิงอันเมืองจินหลิงของพวกเธอ คงไม่มีใครสามารถมายังที่ที่ไฮโซแบบนี้ได้หรอก หรานหรานเธอคงไม่รู้ วิลล่าที่นี่พักคืนหนึ่ง ราคาเท่าไหร่ !”
ชายใส่แว่นตาด้านข้างกล่าวขึ้น
“อาจจะเป็นเพราะฉันดูผิดไปมั้ง ฉันรู้จักเพื่อนคนหนึ่ง บ้านเขารวยมาก อีกอย่างตอนนั้น พ่อของเขากับตระกูลเจียงของเรา ก็มีสายสัมพันธ์กัน เพียงแต่ถึงแม้เขาจะมีเงินมาก ก็คงไม่สามารถที่จะมาประเทศหนานเยว่ได้หรอก ต้องรู้ว่า การต่อสู้ระหว่างราชาครั้งนี้ ไม่ใช่แค่ตระกูลที่มีเงินก็จะรู้ข่าวนี้ได้!”
หญิงสาวคนนี้ก็คือเจียงหรานหราน ในใจเธออดไม่ได้ที่จะคิดถึงอดีต
ผ่านไปสี่ปีได้แล้วมั้ง
เจียงหรานหรานในตอนนี้ เมื่อปีที่แล้ว เพิ่งจะจบปริญญาเอกภาษาต่างประเทศ ปัจจุบันทำงานกับบริษัทยักษ์ใหญ่ของต่างชาติเป็นล่ามที่มีชื่อเสียง
คนที่สมาคมด้วยในชีวิตประจำวัน ส่วนมากก็เป็นคนต่างชาติที่มีชื่อเสียง บางครั้งก็มีพวกประธานาธิบดี ต่างก็เคยสัมผัสมาแล้ว
เธอในเวลานี้ แน่นอนโลกทัศน์ของเธอก็ไม่เหมือนสาวน้อยเจียงหรานหรานในตอนนั้นแล้ว
คิดถึงชายหนุ่มคนนั้นขึ้นมา เจียงหรานหรานยังรู้สึกขำตัวเองไม่น้อย
เมื่อก่อนตัวเอง ไม่เห็นคนที่ชื่อเฉินเกออยู่ในสายตาเลย จากนั้นได้รู้ว่า ที่แท้เฉินเกอเป็นลูกมหาเศรษฐี ทุกคนคงจะไม่รู้
ตอนนั้นเจียงหรานหรานเสียใจจนคิดอยากจะตายมาแล้ว
คิดแผนการสารพัดเพื่อจะให้เฉินเกอชอบ
แต่ว่าเขา ก็ไม่มองตัวเองเลยแม้แต่หางตา
ทำให้ตัวเองเสียเวลาไปนานมาก ทำให้ตัวเองรู้สึกว่าหาผู้ชายสักคนที่รักตัวเองแล้วแต่งงานไป
แต่โชคชะตาเป็นสิ่งที่ไม่แน่นอน โอกาสที่บังเอิญหนึ่งครั้ง ตัวเองทำงานพาร์ทไทม์เป็นไกด์นำเที่ยว ได้พบกับจอห์นนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติที่มีความเป็นสุภาพบุรุษมาก …..