ที่แท้….ฉันเป็นลูกเศรษฐี！ - ตอนที่ 797
บทที่ 797 ด้านล่างหอสยบมังกร
เพราะมีเครื่องรางบุปผาชั้นยอดนี้อยู่ เฉินเกอจะฆ่าเฉินเตี๋ยนชางนั้นเป็นไปไม่ได้เลย เพราะว่าเครื่องรางบุปผาชั้นยอดนี้ ในโลกใบนี้ ไม่มีพลังชนิดไหนสามารถจะทำลายมันได้
แต่ว่า หากไม่ใช่เครื่องรางบุปผาชั้นยอดนี้ขับเคลื่อนค่ายกลเม่ยหลง เฉินเตี๋ยนชางก็ไม่สามารถเขย่าเฉินเกอได้เลย
เฉินเตี๋ยนชางจะไม่มีทางยอมให้มารร้ายที่เก่งกาจแบบนี้มีชีวิตอยู่ ไม่มีทาง!!!
บุปผาผีชั้นยอดเวลานี้ได้ส่องแสงอย่างอลังการ
ในเวลาเดียวกัน ด้านล่างหอสยบมังกร ฟ้าถล่มดินทลายแล้ว
เสียงร้องโหยหวนของมังกรที่แปลกประหลาดหลายชนิด มันร้องเพราะถูกทำร้าย
ท้องฟ้าเปลี่ยนสีไปทันที
เมฆดำปกคลุม ไปหลายพันลี้
ค่ายกลเม่ยหลง เป็นค่ายกลสมัยโบราณ มีพลังอำนาจของสมัยโบราณ
หากใช้มัน มันก็จะทำให้ฟ้าถล่มดินทลาย
เสี้ยวชางเซิง หลินจิ่วที่อยู่ด้านล่างเขา จับตามองการเปลี่ยนแปลงโดยรอบๆ
“ผู้อาวุโสเสี้ยว นั่นมันคืออะไร?”
หลินจิ่วกล่าวด้วยความตกใจ
เสี้ยวชางเซิงส่ายหัว
ในใจรู้สึกขมขื่นเล็กน้อย
เพราะตอนนี้มาถึงขึ้นนี้แล้ว การต่อสู้ของทั้งสอง ไม่ใช่คนอย่างเสี้ยวชางเซิงจะสามารถดูรู้เรื่องแล้ว
“เฉินเกอ ฉันจะไม่มีวันทนแก!”
ภายใต้น้ำเสียงที่เย็นชา
โวง มังกรสีดำตัวใหญ่เก้าตัว มาพร้อมกับพลังที่บ้าคลั่ง ทะยานจากพื้นขึ้นไป
มังกรชั่วร้ายเก้าตัว ได้กระแทกมาทางเฉินเกอพร้อมกัน
“เพื่อจะฆ่าฉัน แกยินดีที่จะเสียของมีค่าขนาดนี้เชียวเหรอ!”
หัวเราะเจื่อนๆแล้วส่ายหัว
แต่ เพียงแค่อาศัยสิ่งสัปปะรังเคนี้ ก็จะสามารถทำร้ายเฉินเกอได้เหรอ?
“โวง!”
เฉินเกอส่ายหัว มังกรใหญ่ทั้งเก้าตัวล้อมรอบหอสยบมังกรไว้ ได้เริ่มโจมตีบนเกราะคุ้มกายของเฉินเกอแล้ว
ขณะนั้น มันเหมือนลูกแก้วแสงสองลูกที่กระแทกเข้าด้วยกัน
แสงที่แข็งแกร่ง แฝงด้วยพลังอันรุนแรงกวาดไปทุกทิศทาง ทันใดนั้นทั้งสองก็ระเบิดพร้อมกัน
ลมพายุที่รุนแรง ได้พัดไปหาคนที่อยู่ด้านล่างหอ
“ห๊า!”
คนบางคนไม่มีพลังวิชาอะไรเลย ขณะนั้นก็ถูกลมพัดไปด้วย ไปกระแทกกับกำแพงหินที่อยู่ด้านข้างอย่างรุนแรง
ยังดีที่มีคนระดับสูงอยู่ด้วย ลูกน้องที่พามา บางคนที่มีพลังวิชาสูง ก็ได้ช่วยเหลืออย่างสุดชีวิต
สรุปเพียงช่วงเวลาสั้นๆ ด้านล่างหอสยบมังกร วุ่นวายกันทั่วหน้า
ควันโขมงเป็นกองๆ
“ฮ่าๆๆๆ………”
และมองดูเฉินเกอที่เป็นถูกค่ายกลเม่ยหลงบดขยี้เป็นผุยผง เฉินเตี๋ยนชางเงยหน้าขึ้นฟ้าหัวเราะเสียงดัง
เพียงแต่ ตามด้วยเสียงหัวเราะของเฉินเตี๋ยนชาง ควันโขมงที่กระจายโดยรอบ เวลานี้ก็ค่อยๆตกตะกอนลงมาแล้ว
และเสียงหัวเราะของเฉินเตี๋ยนชาง ทันใดนั้นก็ได้หยุดลงอย่างกะทันหัน
เพราะเขามองเห็น หลังจากที่ฝุ่นตกตะกอนแล้ว ชายหนุ่มคนนั้นทำให้เขาเกิดความหวาดกลัวไม่น้อย สองมือกำลังล้วงกระเป๋ากางเดินออกมาจากกองดินปืน
“ห๊า? จะเป็นไปได้ยังไง?”
เฉินเตี๋ยนชางไม่อยากจะเชื่อจริงๆ เขาไม่เพียงที่จะใช้บุปผาผีชั้นยอด เรียกค่ายกลเม่ยหลง ตัวเองยังต้องเผชิญกับอันตรายจากการสูญเสียพลัง บุปผาผีชั้นยอดก็แตกละเอียดแล้ว ค่ายกลเม่ยหลงก็ได้ถูกใช้ไปแล้ว แต่เฉินเกอกลับไม่เป็นอะไรเลย
“คุณผู้ชายไม่เป็นไร?”
และด้านล่างหอสยบมังกร ในที่สุดก็มีคนตั้งสติได้อย่างเสี้ยวชางเซิงก็ได้มองเห็นเฉินเกอที่อยู่ด้านบน หลังจากเสียงระเบิดที่ดังขึ้นแล้วนั้น เขายังสามารถยืนอยู่หอบนภูเขาอีกครั้ง
“เป็นไปไม่ได้ ทำไมแกจึงไม่เป็นอะไรเลย?”
เสียงพูดของเฉินเตี๋ยนชางเริ่มสั่นแล้ว
เป็นไปได้ยังไง แม้กระทั่งค่ายกลเม่ยหลงก็ไม่สามารถทำอะไรเขาได้?
มองดูด้านหน้า เห็นมุมปากของเฉินเกอแฝงด้วยรอยยิ้ม อดไม่ได้ที่จะถามอย่างตกใจ
“ฉันไม่เป็นอะไรอยู่แล้ว ค่ายกลเม่ยหลงอะไรของแก ในสายตาฉัน มันก็เป็นเพียงของเล่นที่ใหญ่ชิ้นหนึ่งเท่านั้น…….”
สองมือล้วงอยู่ในกระเป๋า เฉินเกอกล่าวอย่างเรียบเฉย
“แก……..พรึบ!”
และเฉินเตี๋ยนชางที่ได้ยินเรื่องนี้ ชี้ไปที่เฉินเกอ จู่ๆก็รู้สึกตัวเองเลือดพุ่ง เลือดเต็มปาก พุ่งออกมาทันที
ค่ายกลขนาดใหญ่ที่สืบทอดมาแต่โบราณ ในสายตาเฉินเกอ เปรียบเสมือนของเล่นชิ้นใหญ่
และสิ่งที่สำคัญ คือเฉินเตี๋ยนชางทุ่มสุดชีวิตแล้ว ใช้ค่ายกลเม่ยหลงที่สุดยอดในการจู่โจม เครื่องรางชั้นยอดก็ใช้แล้ว ก็ยังไม่สามารถที่จะฆ่าเฉินเกอได้
บุปผาผีชั้นยอดก็ไม่มีแล้ว แต่ว่าเฉินเกอยังมีชีวิตอยู่…….
เฉินเตี๋ยนชางยิ่งคิด เลือดในหัวใจที่ไหลเวียนอยู่ก็ยิ่งรุนแรงยิ่ง
ในที่สุดก็รู้สึกว่าสมองของตัวเองวิงเวียน ปากก็มีเลือดพุ่งออกมาไม่หยุด
“แก………แก………”
เฉินเตี๋ยนชางชี้ไปที่เฉินเกอ กล่าวอย่างสั่นๆขัดๆ
เวลานี้ในสายตาเขา เต็มไปด้วยความคาใจและความกลัว
“บุปผาชั้นยอดของฉัน………”
กุมหน้าอกตัวเองไว้ เฉินเตี๋ยนชางเหมือนวิญญาณออกจากร่าง ปากก็พูดพึมพำ และตัวเขา ชั่วพริบตาเดียว ก็แก่ขึ้นหลายสิบปี
ไม่เหลือคราบคนแก่ที่ผิวพรรณอมชมพูอีกแล้ว
“แก………”
มองดูเฉินเกอ เฉินเตี๋ยนชางกัดฟันกราม แต่ไม่มีความสามารถเพียงพอ
และเฉินเกอสองมือล้วงกระเป๋า เวลานี้ค่อยๆเดินไปถึงหน้าของเฉินเตี๋ยนชาง พูดเบาๆหนึ่งประโยค
“เฉินเตี๋ยนชาง ฉันยังมีอีกเรื่องที่ไม่ได้บอกแก!”
เฉินเกอกล่าว
“เรื่อง……เรื่องอะไร?”
เฉินเตี๋ยนชางถามอย่างไม่อยากเชื่อ
“อันที่แท้ ก่อนหน้านั้นที่ต่อสู้กัน ฉันใช้เจินชี่ไปกับแกแค่เพียงสองส่วนเอง………”
“อะไรนะ!” เฉินเตี๋ยนชางเบิกตากว้าง
“เมื่อกี้ที่ต่อสู้ ฉันใช้เจินชี่ไปกับแกแค่เพียงสี่ส่วนเท่านั้น!”
เฉินเกอพูดอีก
“แก เป็นไปได้ไง!!!”
เฉินเตี๋ยนชางหมดแรงล้มลงบนพื้น
“ทำไมจะเป็นไปไม่ได้ ธรรมดา ฉันใช้เจินชี่เพียงหนึ่งส่วนในการต่อสู้ก็เท่านั้น!”
เฉินเกอกล่าว: “ฉันดูแล้ว ที่แกมีพลังที่แข็งแกร่งทั้งหมดนี้ ได้เป็นราชา เพราะอาศัยบุปผาผีชั้นยอดนี้ใช่มั้ย? ยังมีพลังโล๋โม๋ น่าจะถูกแกรวบรวมมันเข้าด้วยกัน มันน่าจะเป็นเหมือนจิตของแก ตอนนี้จิตของแกถูกทำลายไปแล้ว มีชีวิตได้อีกไม่กี่นาที
คิดถึงความสัมพันธ์ที่ผ่านมาของเรา ฉันจะให้เวลาพวกฝึกตนตระกูลเฉินครึ่งชั่วโมง ให้พวกแกเตรียมงานศพให้ตัวเอง หลังจากครึ่งชั่วโมงแล้ว คุณชายอย่างฉัน จะฆ่าล้างตระกูลเฉินให้หมด!
เฉินเกอกล่าวอย่างเฉียบขาด
จากนั้น ยกเท้าขึ้น ถีบเฉินเตี๋ยนชางลงไปจากหอสยบมังกร!
“เสี่ยวเกอ!”
เฉินจิ้นตงตะโกนด้วยความโล่งใจในขณะนี้
“พ่อ แม่ พี่!”
เฉินเกอก็ตื่นตัน ได้ช่วยพวกเขาแก้มัดด้วยตัวเอง
สุดท้าย เขาได้เอาสายตาของตัวเอง ย้ายไปมองของซูมู่หานที่อยู่ด้านข้าง
“มู่หาน!”
เฉินเกอเรียกอย่างตื่นเต้น
“เธอยังจำฉันได้มั้ย?”
และซูมูหาน จ้องมองเฉินเกออย่างละเอียดนานแล้ว จึงค่อยๆพูดขึ้น:
“นายให้ความรู้สึกที่คุ้นเคยกับฉันมาก แต่ว่าฉันไม่เคยรู้จักนายมาก่อนเลย!”
ซูมู่หานพูดตามความรู้สึกที่แท้จริงของตัวเอง
“เห่อๆ ไม่เป็นไร ฉันจะหาทางฟื้นฟูความทรงจำของเธอเอง ตั้งแต่นี้ไป พวกเราจะอยู่ด้วยกันทั้งหมด จะไม่แยกจากกันอีก!”
เฉินเกอพูดด้วยความยิ้ม
โวงๆๆ!
ขณะนี้ หอสยบมังกรได้สั่นสะเทือนอย่างรุนแรง
จะถล่มแล้ว
เฉินเกอร่ายเวทมนตร์ ได้ม้วนทุกคนลงไปจากหอสูง
ขณะที่เฉินเกอถึงพื้น
โวงๆๆ!
หอสยบมังกรได้ล้มลงทันที แตกละเอียดเป็นเสี่ยงๆ
เพียงแต่นาทีต่อมา คนทั้งหมดได้เริ่มร้องอย่างตื่นตระหนก
“ทุกคนรีบดู ที่ด้านล่างหอมันคืออะไรน่ะ?”
และเฉินเกอก็ได้มองไปทางนั้นเหมือนกัน
เห็นวิวที่อยู่ตรงหน้า หนังตาของเฉินเกอ ก็ได้กระตุกอย่างแรง…….