ที่แท้….ฉันเป็นลูกเศรษฐี！ - ตอนที่ 812

บทที่ 812 หุบเหวลึก

“เสี่ยวเกอ เธอต้องระวังตัวให้มากๆนะ ขอให้กลับมาอย่างปลอดภัย！”

ก่อนที่จะแยกทางกัน เฉินเสี่ยวก็ได้พูดกำชับกับเฉินเกอ

เธอรู้ดีว่าไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่น้องชายของตัวเองจะมาช่วยเธอได้ ยิ่งไปกว่านั้นเธอก็ยิ่งไม่อยากให้เกิดเรื่องเพราะเธอ ไม่อย่างนั้นเธอคงจะรู้สึกผิดไปทั้งชีวิต

“พี่วางใจเถอะ！”

เฉินเกอยิ้มให้กับเฉินเสี่ยว ก่อนจะหันหลังจากไป

โจวโน่เองก็รีบพาเฉินเสี่ยวจากไป

ในเวลานั้น ฉินเหินก็ได้พาคนไล่ตามเขามา ความรวดเร็วเขาที่เป็นคนในขอบเขตเจินเหรินเร็วกว่าที่คิดไว้

แต่ในตอนที่ฉินเหินรอคนมาถึงหุบเขาโยวหมิง พวกเขาก็เห็นเฉินเกอคนเดียวที่กำลังยืนนิ่งสงบอยู่กับที่ รอให้พวกมาตามมา

“เฉินเกอ วันนี้แกต้องตาย！”

ฉินเหินตะโกนใส่เฉินเกอด้วยความโกรธ

หลังจากที่ประโยคนี้จบลง เหล่านักสู้ของตระกูลฉินที่อยู่ด้านหลังของฉินเหินก็บินออกมา

ซึ่งนักสู้ผู้แข็งแกร่งเหล่านี้ล้วนมีพลังตั้งแต่หลุนหวางชั้นแปดถึงหลุนหวางชั้นเก้า

ถ้าเกิดเป็นเมื่อก่อน เฉินเกอไม่มีทางเป็นคู่ต่อสู้ของพวกเขาได้แน่ แต่ตอนนี้มันไม่ใช่อีกแล้ว เพราะเฉินเกอได้เป็นนักสู้ที่มีพลังหลุนหวางชั้นเก้าในช่วงที่เวลาสุดยอดที่สุด การเผชิญหน้ากับนักสู้เหล่านี้เพียงลำพังไม่ใช่เรื่องที่น่ากลัว และยิ่งไปกว่านั้น เฉินเกอได้มีญาณกระบี่ที่มีพลังหลุนหวางชั้นเก้าอยู่ในตัวเขาอีกด้วย ซึ่งก็ถือได้ว่าไม่ใช่แค่เฉินเกอที่สู้ด้วยตัวคนเดียว

เพียงครู่เดียว ก็มีร่างหนึ่งปรากฏออกมาจากร่างของเฉินเกอ แล้วกระบี่เล่มหนึ่งก็พุ่งออกมา

“ซืบ！”

เสียงกระบี่ตวาดออกมา แล้วหัวของใครบางคนก็ร่วงลงพื้น

หัวของนักสู้หลายที่ฉินเหินส่งมาถูกตัดทันที แล้วมันก็กลิ้งไปตามพื้นราวกับลูกโบว์ลิ่ง ส่วนตัวก็ล้มไปอีกทางเกลื่อนกลาดไปตามพื้น

พอเห็นแบบนี้ ฉินเหินก็รู้สึกประหลาดใจอย่างอดไม่ได้ เขาคิดไม่ถึงเลยว่าเฉินเกอจะมีพลังที่แข็งแกร่งขนาดนี้ ซึ่งสามารถฆ่านักสู้ที่มีพลังหลุนหวางชั้นแปดและหลุนหวางชั้นเก้าของเขาได้อย่างง่ายดาย

“หึ เฉินเกอ คิดไม่ถึงเลยว่าแกจะบรรลุหลุนหวางชั้นเก้าแล้ว ดูแล้วฉันจะประเมินแกต่ำไปซะแล้ว！”

“แต่มันก็ไร้ประโยชน์ เพราะฉันได้เข้าสู่ห้วงพลังของขอบเขตเจินเหรินแล้ว มาสู้กับคนที่เป็นแค่ส่วนหนึ่งของขอบเขตผู้ฝึกตนแล้วถือว่าต่างกันราวฟ้ากับดิน ซึ่งฉันสามารถที่จะระเบิดหัวแกได้ง่ายๆเลย！”

ฉินเหินจ้องไปยังเฉินเกอพร้อมกับพูดด้วยความมั่นใจอย่างเยือกเย็น

เฉินเกอที่อายุยังน้อยแต่สามารถครอบครองพลังหลุนหวางชั้นเก้าได้ ถือว่าเป็นคนที่มีความสามารถจริงๆ แต่น่าเสียดายที่เขาดันมาเป็นศัตรูกับเขา ไม่อย่างนั้นเขาก็คงจะทำจะฆ่าเขาไม่ได้

“อะไรนะ？ตาเฒ่า คุณก็ลองดูสิ！”

เฉินเกอไม่ได้มีความเกรงกลัวต่อฉินเหินเลยแม้แต่น้อย ถึงแม้เขาจะยังไม่ได้เข้าสู่ขอบเขตเจินเหรินแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเขาจะต้องกลัวฉินเหิน เพราะเขาไม่ได้คิดว่าฉินเหินจะสามารถฆ่าเขาได้

“จองหอง！”

ฉินเหินตะโกนออกมาอีกครั้งด้วยความโกรธ หลังจากที่พูดจบฉินเหินก็ออกตัว ด้วยความเร็ว ด้วยพลังของคนในขอบเขตเจินเหริน

เพียงพริบตาเดียวเขาก็มาถึงตรงหน้าของเฉินเกอ พร้อมกับปล่อยพลังฝ่ามือไปยังหน้าอกของเฉินเกอ

เฉินเกอไม่มีทางนั่งรอเฉยๆให้ฉินเหินมาทำร้ายเขาฝ่ายเดียว เฉินเกอจึงปล่อยพลังฝ่ามือออกไปต่อต้านฉินเหินเช่นกัน

“บูม！”

เมื่อฝ่ามือปะทะกับฝ่ามือ ทั้งสองก็ถึงกับถอยไปข้างหลังพร้อมกัน โดยที่บริเวณโดยรอบระเบิดจนฝุ่นฟุ้งกระจายไปรอบตัวของพวกเขาทั้งสอง

“หืม？”ฉินเหินตะลึงอย่างห้ามไม่ได้ เขาคิดไม่ถึงว่าเฉินเกอจะสามารถต้านทานพลังของเขาได้

ในความเป็นจริงถ้าเกิดมีเพียงพลังของเฉินเกอคนเดียว เขาไม่สามารถที่จะต้านทานฉินเหินได้ แต่อย่างที่รู้ตอนนี้เฉินเกอมีสองคนในร่างเดียว เพราะเขามีญาณกระบี่ที่ซ่อนอยู่ในตัวของเขา พอพลังหลุนหวางชั้นเก้าทั้งสองรวมกัน จึงทำให้พวกเขาสามารถต่อกรกับฉินเหินได้ แต่ทั้งหมดนี้ฉินเหินไม่ได้รู้เรื่องเลย

“สามารถต้านทานกระบวนท่าแรกของฉันได้ ดูสิว่าแกจะจะต้านกระบวนท่าที่สองของฉันได้หรือเปล่า！”

“หัตถ์เทพเพลิง！”

ฉินเหินตะโกนออกมาอีกครั้ง ก่อนจะก้าวเท้าถอยหลังไปสองก้าว ก่อนที่จะตวาดมือทั้งสองวนไปมา จากนั้นก็ปล่อยพลังฝ่ามือที่เต็มไปด้วยไฟออกมา

“พลังคุ้มกายเก้าภพ！”

เฉินเกอไม่ลังเลที่จะสร้างเกราะป้องกันตัวเองขึ้นมา

“เหอะ ไร้ประโยชน์ แกไม่มีทางต้านมันได้หรอก！”

ฉินเหินที่เห็นแบบนั้นก็ยิ้มออกมาอย่างเย้ยหยัน

“บูม！”

แล้วก็เกิดเสียงดังสนั่น แสงไฟลุกโชกโชนแล้วมันกูกพุ่งไปล้อมตัวเฉินเกอเอาไว้เป็นวงกลม

เฉินเกอที่อยู่ในวงไฟ รู้สึกถึงที่แผดเผาจนรู้สึกเจ็บปวด คิดไม่ถึงว่าพลังหัตถ์เทพเพลิงของฉินเหินนี้จะมีความรุนแรงขนาดนั้น ถ้าเกิดไม่ใช่เพราะพลังเจินชี่ในตัวเขามีมากพอ ตอนนี้เขาก็คงถูกเผาไหม้จนเป็นเถ้าถ่านไปแล้ว

หลังจากผ่านไปกว่าสิบวินาที พอเปลวไฟก็หายไป ก็เห็นเสื้อผ้าบางส่วนของเฉินเกอถูกเผาไหม้ไปเท่านั้น จนเหลือแต่ผ้าบางส่วน

“หือ？นี่มันเป็นไปได้อย่างไร！”ฉินเหินอุทานออกมาทันที พร้อมกับเบิกตากว้าง ด้วยความไม่อยากจะเชื่อกับสิ่งที่เห็น และไม่อยากเชื่อว่าเฉินเกอยังไม่ถูกตัวเองเผาจนไหม้เป็นเถ้าถ่าน

“ตาเฒ่า ยังมีกระบวนท่าอะไรก็ใช้ออกมาให้หมดเถอะ！”

เฉินเกอยืนอยู่กับที่ยิ้มเยาะเย้ยจ้องมองไปยังฉินเหินอย่างดูถูก

ฉินเหินไม่สามารถอดทนได้อีกต่อไป เขาตัดสินใจที่จะใช้พลังทั้งหมดของเขาในการจัดการเฉินเกอเสีย

หลังจากพูดจบ ฉินเหินก็กระทืบทั้งสองกับพื้น แล้วทันใดนั้นภูเขาและบริเวณโดยรอบก็สั่นสะเทือน แล้วตัวของฉินเหินก็มีเปลวไฟโหมกระหน่ำออกมา

“กระบวนท่านี้ของฉันจะทำให้แกกลายเป็นผงธุลี！”

ฉินเหินจ้องเฉินเกออย่างมั่นใจพลางตะคอกออกมา

จากนั้นฉินเหินก็กางแขนออกพร้อมกับตวาดมือไปมา ก่อนที่จะมีมังกรไฟหลายหลายตัวพุ่งออกมาจากตัวเขาแล้วตรงไปยังเฉินเกอ

“นายท่าน แย่แล้ว นี่คือกระบวนท่าห้ามังกรไฟ คุณต้านมันไม่ไหวแน่！”

ญาณกระบี่ที่เห็นสถานการณ์ก็รีบกล่าวเตือนเฉินเกอทันที

ห้ามังกรไฟเป็นเคล็ดลับวิชาที่ร้ายกาจอย่างหนึ่งในโลกยู่เมื่อใช้พลังห้ามังกรไฟแล้ว พลังของมังกรไฟแต่ละตัวจะมีพลังมากขึ้นๆเรื่อยๆ จนแทบจะไม่มีใครที่สามารถต้านทานมันได้เลย

และแน่นอนเฉินเกอไม่เชื่อเรื่องนี้ เพราะว่าเขามีเทพจิตเก้าภพอยู่ในตัว ห้ามังกรไฟทีละตัวพุ่งเข้าหาตัวเฉินเกออย่างรวดเร็ว เฉินเกอจึงใช้พลังความเร็วของตัวเองในการหลบการโจมตีจากมังกรไฟ

ตัวแรกโชคดีมี่หลบได้ทัน เปลวไฟจึงไปเผาต้นไม้ต้นหนึ่งที่อยู่ด้านหลังของเขาแทน ต้นไม้ใหญ่ต้นนั้นจึงถูกเผาจนกลายเป็นตอไม้ดำจากนั้นเฉินเกอก็ลุกขึ้นหลบมังกรไฟตัวที่สอง แล้วมังกรไฟก็ไประเบิดกับกำแพงที่อยู่ด้านข้าง จนไฟลุกไปทั่ว แล้วหินที่แตกก็กระเด็นตกลงมา ตัวที่สามและตัวที่สี่เฉินเกอก็หลบการโจมตีได้อย่างง่ายดาย จนเหลือเพียงตัวสุดท้าย ซึ่งตัวนี้เฉินเกอไม่อาจหนีพ้นไปได้ โดยมังกรไฟตัวที่ห้านี้รวบรวมเอาพังของมังกรไฟทั้งสี่ตัวก่อนหน้านี้ไว้ด้วย

“บูม！”

มังกรไฟตัวที่ห้าพุ่งไปยังตัวของเฉินเกอโดยตรง

ทันใดนั้นเฉินเกอก็ราวกับเป็นว่าวที่สายขาด กระเด็นออกไปกลางอากาศอย่างเชื่องช้า จากนั้นก็ตกลงไปในหุบเหวลึกของหุบเขาโยวหมิง

พอเห็นเฉินเกอตกลงไปในหุบเหว ฉินเหินก็ถอนหายใจออกมาอย่างสบายใจ เพราะในที่สุดเขาก็แก้แค้นให้กับลูกชายของตัวเองได้แล้ว เขามั่นใจแบบนี้เฉินเกอต้องตายแน่นอน

หลังจากที่ฉินเหินมองลงไปยังหุบเหวลึกอยู่พักหนึ่ง ก็จากไปโดยไม่หันหลังกลับมามองอีกเลย

จากนั้นไม่นาน ภายในหุบเหวลึกแห่งหุบเขาโยวหมิง บนพื้นหญ้าก็มีร่างร่างหนึ่งกำลังนอนกองอยู่ ซึ่งมือของเขาก็ค่อยๆกระดิกอยู่หลายครั้ง

ใช่แล้ว เขาก็คือเฉินเกอ

เฉินเกอที่ตกลงมายังหุบเหวลึกนั้นเขายังไม่ตาย แต่กลับได้รับบาดเจ็บสาหัสสลบอยู่กับพื้น