ที่แท้….ฉันเป็นลูกเศรษฐี！ - ตอนที่ 959
บทที่ 959 ภัยพิบัติ
“พี่เฉิน เป็นอะไร? ค้นพบอะไรรึเปล่า? ”
เมื่อเห็นท่าทางของเฉินเกอ เล๋ยเล่ก็ถามเฉินเกออย่างสงสัยทันที
“สัญลักษณ์นี้เหมือนฉันเคยเห็นที่ไหนสักแห่ง!”
เฉินเกอพูดเบาๆ จากนั้นก็ครุ่นคิด
หลังจากนั้นไม่นาน เฉินเกอก็นึกขึ้นมาได้
“ฉันจำได้แล้ว!”
เฉินเกออุทานออกมา
หลังจากพูดเสร็จ เฉินเกอก็หยิบแผนที่ที่ได้มาจากหลินเทียนหยวนออกจากเสื้อทันที
เมื่อเปิดแผนที่ ปรากฏว่ามีสัญลักษณ์เหมือนกันบน โลงศพไม้ทอง
“พี่เฉิน นี่..จุดประสงค์ของหลินเทียนหยวนไม่ใช่สมบัติของถ้ำนั้น แต่เป็นสุสานนี้!”
หลังจากเล๋ยเล่เห็น และก็เขาก็เข้าใจ และอุทานออกมาทันที
“อืม!”
เฉินเกอพยักหน้าตอบรับ
เขารู้ว่าหลินเทียนหยวนคนนี้มีเจตนาไม่ดี และต้องมีความคิดชั่วร้าย
ในเวลานี้ ในอีกด้านหนึ่งหลินเทียนหยวนและคนอื่นๆ
หลินเทียนหยวนและพรรคพวกที่ไม่มีแผนที่ พวกเขาก็เหมือนกวางที่หลงทางอยู่ในภูเขานี้ต้องเดาทางไปเรื่อยเปื่อย
แต่ไม่รู้เป็นเพราะพระเจ้าสงสารพวกเขาหรือเปล่า สุดท้ายพวกเขาก็เจอหมู่บ้านเยว่เสีย
ทั้งหมดก็รีบตรงเข้าไปในหมู่บ้านเยว่เสีย
เห็นหลินซานฉี่พาชาวบ้านออกมาทันที
“ขอโทษนะพวกคุณคือใคร? ”
หลินซานฉี่รีบเร่งออกมา และถามหลินเทียนหยวนและคนอื่นๆ อย่างสงสัย
“พ่อเฒ่า ฉันถามคุณ สองสามวันนี้มีคนสามคนที่แต่งตัวเหมือนพวกเรามาที่นี่หรือเปล่า? ”
หลินเทียนหยวนจ้องมองหลินซานฉี่และถามด้วยอารมณ์โกรธ
หลินซานฉี่ไม่ใช่คนโง่ เมื่อมองท่าทางของหลินเทียนหยวน ก็รู้ว่าหลินเทียนหยวนไม่ใช่คนดีแน่นอน เขารีบส่ายหัว
และตอบทันทีว่า “ไม่เห็นนี่ หมู่บ้านของเราไม่ได้มีคนนอกเข้ามานานแล้ว พวกคุณเป็นกลุ่มแรกที่เข้ามา
จริงสิ พวกคุณมาจากไหน? ”
เมื่อได้ยินสิ่งที่หลินซานฉี่พูด หลินเทียนหยวนก็หรี่ตา เขาไม่รู้ว่าสิ่งที่หลินซานฉี่พูดเป็นความจริงหรือโกหก
ขณะนี้ หญิงสาวคนหนึ่งวิ่งออกมา
“ผู้ใหญ่บ้านอาหารพร้อมแล้ว นักบุญทั้งสามยังไม่กลับมาอีกหรือ? ”
หญิงสาววิ่งออกมาและตะโกนบอกหลินซานฉี่
ชั่วขณะทำให้หลินซานฉี่ตกใจทันที ทำให้หลินเทียนหยวนและคนอื่นๆ แสดงสีหน้าเคร่งขรึมและเย็นชา ตอนนี้หลินเทียน
หยวนรู้แล้วว่า หลินซานฉี่หลอกพวกเขา
“ไอ้แก่ มึงกล้าโกหกกู!”
ในวินาทีถัดมา หลินเทียนหยวนก็จ้องไปที่หลินซานฉี่และพูดด้วยอารมณ์เกรี้ยวกราด
ชั่วขณะหลินซานฉี่ไม่รู้ว่าจะตอบกลับอย่างไร เขารู้แล้วว่าตอนนี้เขาทำให้คนกลุ่มนี้ขุ่นเคือง
ผู้หญิงคนนี้ปรากฏตัวไม่ถูกเวลาจริงๆ
เวลาไหนไม่ออกมาถาม ต้องออกมาถามตอนที่หลินเทียนหยวนและพรรคพวกนี้มาถึง
หลินเทียนหยวนก้าวไปข้างหน้า และดึงคอของหลินซานฉี่
“พูด ว่าสามคนนั้นตอนนี้อยู่ที่ไหน? ”
หลินเทียนหยวนจ้องมองหลินซานฉี่และถามด้วยความโกรธ
สำหรับเฉินเกอทั้งสามคนแล้ว หลินเทียนหยวนแค้นใจมาก เขาต้องจัดการกับพวกเฉินเกอทั้งสามคน และจะต้องไม่ปล่อยพวกเขาไปง่ายๆ
เมื่อได้ยินสิ่งที่หลินเทียนหยวนพูด หลินซานฉี่ดูเหมือนจะไม่กลัว
“ฉันไม่รู้ พวกเขาทั้งสามคนออกไปแล้ว และไม่ได้บอกพวกเราว่าจะไปไหน!”
หลินซานฉี่ตอบหลินเทียนหยวน
“จริงเหรอ ไอ้แก่ แกคิดว่าฉันยังเชื่อคำพูดของแกอีกเหรอ? ดี ในเมื่อแกไม่ยอมพูด ก็อย่าโทษฉันละกัน!”
หลินเทียนหยวนตวาดอย่างเย็นชา เขาเลือกที่จะไม่เชื่อคำพูดของหลินซานฉี่
เขารู้สึกว่าเฉินเกอทั้งสามคนต้องมีบางอย่างเกี่ยวข้องกับไอ้แก่คนนี้ และไอ้แก่ตรงหน้าคนนี้ก็เก็บความลับให้พวกเขา
หลังจากนั้น หลินเทียนหยวนก็ออกคำสั่งคนที่อยู่ด้านล่าง และให้คนในหมู่บ้านมารวมตัวกันทั้งหมด
ยิ่งไปกว่านั้นหลินเทียนหยวนยังให้คนของเขามัดหลินซานฉี่และแขวนไว้บนเสาหินทางเข้าหมู่บ้าน
“ไอ้แก่ ฉันขอถามอีกครั้ง จะบอกหรือไม่? ”
หลินเทียนหยวนเดินไปข้างหน้าหลินซานฉี่ และถามหลินซานฉี่อีกครั้ง เขาไม่เชื่อว่าหลินซานฉี่จะไม่ยอมบอก
“ฉันบอกแล้ว ว่าฉันไม่รู้ว่าพวกเขาไปไหน!”
หลินซานฉี่ยังคงตอบกลับหลินเทียนหยวนด้วยสีหน้าและเสียงที่หนักแน่น
ครั้งนี้ทำให้หลินเทียนหยวนยิ่งโกรธมากขึ้น
“มานี่ ฟาดมันให้แรงๆ เลย! ฟาดจนมันยอมพูดออกมา!”
หลินเทียนหยวนสั่งคนของเขาทันที
หลังจากพูดเสร็จ ลูกน้องทั้งสองก็ก้าวไปข้างหน้า หยิบแส้ขึ้นมาและฟาดเข้าที่ตัวของหลินซานฉี่
เมื่อเห็นว่าหลินซานฉี่ถูกแขวนและถูกฟาด ชาวบ้านโดยรอบก็โกรธมากเช่นกัน คนที่กล้าหาญบางคนพุ่งออกมาช่วย
หลินซานฉี่
“เปรี้ยง!”
ในขณะนี้ มีเสียงปืนที่ดังกระหึ่มเข้ามาในหู
หลินเทียนหยวนหยิบปืนพกขนาดเล็กออกมา ยิงคนที่พุ่งออกมา และยิงพวกเขาตายในกองเลือดทันที
เห็นฉากนี้ ชาวบ้านคนอื่นไม่กล้าเข้ามาอีก
“ไอ้แก่ ถ้าแกไม่ยอมพูดอีก ฉันจะฆ่าทุกคนในหมู่บ้าน ยังไงสถานที่นี้คงไม่มีใครมา และจะไม่มีใครรู้!”
หลินเทียนหยวนยังคงเตือนหลินซานฉี่
ท่านผู้ใหญ่บ้าน ท่านก็พูดเถอะ..บอกพวกเขาไปเลย!”
ในเวลานี้มีคนพูดแนะนำกับหลินซานฉี่
พวกเขาไม่ต้องการให้หลินซานฉี่ทำเพื่อทั้งสามคนจนทำให้คนทั้งหมู่บ้านถูกฆ่าตาย
“ใช่แล้ว ท่านผู้ใหญ่บ้านรีบบอกเถอะ!”
“ผู้ใหญ่บ้าน รีบบอกเถอะ!”
เสียงร้องของคนคนหนึ่งดังขึ้น และเสียงโห่ร้องของคนอื่นๆ ก็ดังขึ้นทีละคน ทุกคนแนะนำหลินซานฉี่
เมื่อได้ยินคำแนะนำของชาวบ้าน หลินซานฉี่ไม่มีทางเลือก
เพื่อปกป้องหมู่บ้านและชาวบ้านของตัวเอง หลินซานฉี่จำต้องประนีประนอม
“ตกลง ฉัน..ฉันบอก แต่ฉันบอกพวกนายแล้ว พวกนายต้องปล่อยพวกเรานะ!”
จากนั้นหลินซานฉี่ก็พูดข้อเสนอให้หลินเทียนหยวน
“แน่นอน!”
หลินเทียนหยวนตอบตกลงโดยไม่ต้องคิด
“พวกเขา พวกเขาทั้งสามคนเดินเข้าไปในภูเขา ไปยังถ้ำ มีเสาหินสองเสาอยู่ที่ปากถ้ำ”
หลินซานฉี่จ้องมองหลินเทียนหยวนแล้วพูด
เมื่อหลินเทียนหยวนได้ยินเช่นนี้ ก็รู้สึกหดหู่ใจ เขารู้ว่าเฉินเกอทั้งสามได้พบถ้ำที่พวกเขากำลังตามหาแล้ว
“ดีไม่เลว!”
จากนั้นหลินเทียนหยวนก็พยักหน้าและพูดด้วยรอยยิ้มแปลก ๆ
หลังจากพูดจบ หลินเทียนหยวนก็ยกปืนในมือขึ้นอย่างรวดเร็ว เล็งและเหนี่ยวไกไปที่หลินซานฉี่
“เปรี้ยง!”
กระสุนพุ่งออกมา และยิงเข้าหน้าอกของหลินซานฉี่ทันที
ทันใดนั้นหลินซานฉี่ก็อาเจียนออกมาเป็นเลือด หัวของเขาก็ก้มลง จากนั้นก็หมดลมหายใจ
“ท่านผู้ใหญ่บ้าน!”
เมื่อเห็นการตายของหลินซานฉี่ ชาวบ้านก็ตะโกนเสียงดัง
ทุกคนจ้องไปที่หลินเทียนหยวนด้วยความโกรธ
“ไอ้ชั่ว พวกมึงไม่ใช่คน!”
“พวกเราบอกพวกแกแล้ว แกยังจะฆ่าผู้ใหญ่บ้านของเรา พวกแกเป็นปีศาจ!”
ชาวบ้านต่างพากันตะโกนใส่หลินเทียนหยวน และสาปแช่ง
ถ้าไม่ด่าก็ยังดี แต่พอด่าก็ยิ่งเพิ่มอารมณ์โกรธแค้นให้กับหลินเทียนหยวน
“เปรี้ยงๆๆ !”
หลินเทียนหยวนยกปืนขึ้นและยิงใส่ชาวบ้านหลายนัด ยิงจนกระสุนปืนหมด
ด้วยเหตุนี้ ชาวบ้านหลายคนจึงล้มลงและนอนตายอยู่บนกองเลือด
“ฆ่าให้หมด อย่าปล่อยให้ใครมีชีวิตรอด
หลังจากนั้น หลินเทียนหยวนก็สั่งคนของเขา
เมื่อได้ยินคำสั่งของหลินเทียนหยวน ลูกน้องของเขาก็พยักหน้าทุกคน จากนั้นก็หยิบมีดออกมาเพื่อเริ่มการสังหารที่
โหดเหี้ยม
ด้วยวิธีนี้ ชาวบ้านทุกคนในหมู่บ้านเยว่เสียไม่มีใครรอดพ้น
ทั้งคนและเทวดาก็โกรธแค้น