ท่านประธานที่รัก - บทที่ 292 ปลิดชีพภายในหนึ่งวินาที

เฉินเฉียวไม่ได้สนใจที่ตัวเองบาดเจ็บ แต่กลับอุ้มปลอบเหมิงเหมิงที่ล้มลงมาจากรถเข็น “เหมิงเหมิงไม่กลัวนะคะ ล้อรถกลิ้งหายไปแล้ว เราไม่นั่งรถแล้วนะคะ”

เฉินเฉียวแอบรู้สึกโชคดี ยังดีที่ไหวพริบเธอเร็ว รีบกอดเหมิงเหมิงไว้ก่อน ไม่งั้นถ้าทำให้เหมิงเหมิงบาดเจ็บ เธอต้องรู้สึกผิดทั้งชีวิตแน่

ผู้หญิงผมลอนสีทอง ใส่ชุดสวยหรูคอลเลคชั่นใหม่ แต่สีหน้ากลับซีด มองเห็นท่าทางที่เฉินเฉียวปลอบลูก ในสายตาเธอก็มีแต่ความอิจฉากับความเกลียดชัง

สายตาแบบนั้นของปู้ฮวานเหยียนทำให้คนอื่นมองข้ามไม่ได้

ซังหลินจวินรู้สึกแสบหูกับเสียงเธอ จึงขมวดคิ้ว มองเห็นสายตาที่ไม่ให้เกียรติเฉินเฉียว เลยพูดเสียดสีเธออย่างไม่ไว้หน้า “คุณหญิงหวัง ถึงแม้จะแต่งงานแล้ว แต่ท่าทางก็ยังจองหองเหมือนแต่ก่อน ไม่รู้ว่าตอนที่พ่อคุณแต่งคุณออกไป รู้สึกโล่งใจหรือเปล่า”

คนที่ไม่เจอกันหลายปี ช่วงนี้ก็โผล่มาหมดเลย

ถึงแม้คนแก่ทั้งสองของตระกูลปู้จะเสียชีวิตในอุบัติเหตุไฟไหม้ที่ไม่มีใครรู้แล้ว

แต่คนตรงหน้ากลับเป็นไพ่ที่ดีที่สุด

ทีแรกซังหลินจวินจะให้คนไปสืบเรื่องเธอ แต่ไม่คิดเลยว่าผู้หญิงคนนี้จะโผล่มาเอง

หน้าตาที่แค่ดูดีของปู้ฮวานเหยียน กี่ปีนี้ก็ดูไม่ค่อยสบายตานัก รอบตามีรอยคล้ำ ดูทรุดโทรมไม่น้อย

แม้แต่รอยตีนกาที่หางตาก็เห็นชัดเจน

ไม่ต้องคิดก็น่าจะรู้ ชีวิตหลังแต่งงานของเธอไม่ดีมากนัก

แต่ว่า คนที่โดนแต่งออกไปกะทันหันหลังจากที่เกิดเรื่อง แต่ยังโผล่มาต่อหน้าคนอื่นได้ นี่ก็ถือว่าเป็นผลที่ไม่เลวแล้ว

สามปีก่อน สืบรู้ว่าตัวการที่ทำให้เฉียวเฉินเกิดเรื่องคือเถียนเถียนแล้ว แต่ปู้อี้เฉินก็เป็นตัวผลักด้วย

เขาอาจจะไม่คิดทำร้ายเฉินเฉียว แค่ปล่อยข่าวออกไป อยากจะให้เถ้าแก่กับคุณแม่ไม่ชอบเฉินเฉียว

เขาบรรลุเป้าหมายจริง เพราะถ้าไม่ใช่เขาที่แอบสืบหาข้อมูลส่งให้เถ้าแก่กับคุณแม่ ตอนนั้นคุณแม่ก็คงไม่เอ่ยถึง

ในช่วงเวลาที่คิดว่าเฉียวเฉียวคงไม่กลับมาแล้ว ความโมโหในใจไม่มีที่ระบาย เขาเลยจัดการทุกคนที่ทำร้ายเฉียวเฉียว

ตระกูลปู้เอาหาที่พึ่งเพื่อหลุดพ้นจากความกดขี่ไม่ใช่เหรอ?

ได้ ให้เขาหาไปสิ

เขาเลยส่งคนร่วมธุรกิจไปให้พวกเขา จากนั้นหลังจากที่พวกเขาเริ่มธุรกิจกันแล้ว คนร่วมธุรกิจก็หายไป ไม่โผล่หน้ามาอีก

โปรเจ็คของบริษัท สิ่งที่ขาดไม่ใช่แค่เงินกับงาน

สิ่งที่ปู้ซื่อกรุ๊ปมีคืองาน แต่ไม่มีเงิน

งานที่กว่าจะคิดได้เริ่มงานแล้ว แต่คนร่วมธุรกิจกลับหายไป แล้วไม่ได้เงินกลับมาด้วย

ปู้ซื่อกรุ๊ปที่ตกอยู่ในภาวะอันตรายตอนนั้น เหมือนกำลังจะสิ้นหวัง

ปู้หมิงหยวนอารมณ์ขึ้นจนเข้าโรงพยาบาล ปู้อี้เฉินที่พยายามพยุงไว้คนเดียวดูเหมือนไม่ใช่ผู้นำที่ฉลาด หลังที่ทำอะไรก็ล้มเหลวแล้ว เขาไม่เรียนรู้เป็นประสบการณ์ แต่กลับทำให้แย่กว่าเดิม

ปู้ซื้อกรุ๊ปจึงค่อยๆล้มละลาย

ไม่รู้ว่าเพราะอยากให้ลูกสาวอีกหน่อยมีชีวิตที่ดีหรือเปล่า ก่อนที่ปู้หมิงหยวนจะประกาศข่าว เลยให้เธอแต่งงานกับคนตระกูลร่ำรวย

จึงได้เงินก้อนมหาศาล

ถึงเงินจะเยอะแค่ไหน แต่ก็เติมเต็มความขาดทุนของปู้ซื่อกรุ๊ปไม่ได้

สุดท้ายจึงล้มละลาย

จากนั้นซังหลินจวินเลยไม่ได้สนใจพวกเขาอีก เพราะเขารู้ดี กับพวกคนที่ชินกับความสบาย ถ้าถึงเวลาตกอับ ถึงจะเป็นความทรมานที่แท้จริงของพวกเขา

แต่ว่าตอนนี้ซังหลินจวินยังดูเข้มแข็ง ยังมีอารมณ์โปรยยิ้มเฉียวเฉียว แค่รู้สึกว่าตอนนั้นเขาใจดีเกินไป

โดนซังหลินจวินแขวะแบบนั้น สีหน้าปู้ฮวานเหยียนเลยซีดขาวทันที

ตอนนั้นคุณพ่อบังคับให้เธอแต่งงานกับผู้ชายซกมก แต่ในใจเธอ กลับรู้สึกดีกับคนตรงหน้า

ถึงแม้เขาจะอยู่ห้างธรรมดาแต่งตัวธรรมดา แต่ก็ยังดูดีสะดุดตา

แต่ผู้ชายแบบนี้ กลับพูดไม่ดีใส่เธอ

หลังจากที่เห็นเขาปกป้องผู้หญิงอีกคนกับตา แล้วผ่านชีวิตหลังแต่งงานที่ไม่ดีมาหลายปี ปู้ฮวานเหยียนจึงตายใจแล้ว

ถึงแม้นิสัยเธอไม่ดี แต่ความรักที่เธอมีต่อเขากลับเป็นเรื่องจริง

ตอนนั้นที่เขาแอบขุดหลุมให้บริษัทพวกเธอ เธอไม่เคยโกรธเกลียดเขาเลย ทำไมเขายังทำเฉยกับความรักที่เธอมีให้ล่ะ

พอเฉินเฉียวปลอบใจเหมิงเหมิงแล้ว เลยเห็นผู้หญิงที่ชนพวกเธอ ตอนนี้กำลังใช้สายตาที่โกรธแค้นมองซังหลินจวิน

ในใจเลยดึงสติกลับมา

ผู้หญิงคนนี้ คงเป็นผู้หญิงที่เคยมายุ่งกับซังหลินจวินสินะ คนสมัยนี้ชอบเป็นมือที่สามจริงๆ

เฉินเฉียวรู้สึกว่าตัวเองเป็นเมียหลวง ควรจะรักษาตำแหน่งตัวเองไว้

ไม่งั้นหมาแมวที่ไหนๆก็คงจะวิ่งเข้ามาหา

เฉินเฉียวส่งตัวเหมิงเหมิงที่สงบแล้วให้ซังหลินจวิน ทีแรกซังหลินจวินที่ยังทำหน้าเย็นชา พอเห็นลูกสาวจึงเปลี่ยนมาเป็นคุณพ่อที่อ่อนโยนทันที

พอส่งตัวเหมิงเหมิงไปแล้ว จึงซุบซิบเสียงเบาข้างหูลูกสาว “เหมิงเหมิงดูสิ คุณแม่จะแสดงท่าไม้ตายแล้ว”

เหมิงเหมิงกระพริบตา หันไปอย่างแปลกใจ

เฉินเฉียวรู้สึกไม่โอเคกับผู้หญิงที่อยากได้ซังหลินจวินมานานแล้ว

เขาเป็นผู้ชายของเธอ เป็นของส่วนตัวของเธอ จะให้คนอื่นใช้สายตาแบบนั้นมาตอแยได้ยังไง

ครั้งนี้ เฉินเฉียวจะดับความเพ้อเจ้อของผู้หญิงพวกนั้นซะ

เฉินเฉียวก้มลงไป หลังจากที่ค้นของในรถเข็นที่คว่ำแล้ว จึงหยิบกระบวยเหล็กอันใหญ่แล้วเดินไปหาเธอ

“แก แกจะทำอะไร?” ปู้ฮวานเหยียนไม่ได้ทะเลาะกับคนอื่นมานานแล้ว ตอนนี้ไม่มีความจองหองที่ทะเลาะเหมือนตอนสาวๆแล้ว

อีกอย่างสมองของเธอยังไม่มัวจนมองสถานการณ์ไม่ออก

ซังหลินจวินคือใคร ถึงแม้ช่วงนี้บริษัทเขาโดนคนอื่นขุดคุ้ยมากแค่ไหน แต่ก็ไม่มีประโยชน์อะไรเลย

เมื่อกี้เพราะสติหลุด ตอนนี้ดึงสติกลับมาแล้ว เลยเริ่มร้อนตัว

มองเห็นผู้หญิงหน้าตาสวยสดเหมือนจิ้งจกเจ้าเล่ห์ ไม่ได้ทะเลาะทางวาจากับเธอ แต่กลับถือของขึ้นมาเลย

ปู้ฮวานเหยียนก็แอบวอกแวกดูว่าทางไหนจะหนีได้เร็วที่สุด

เฉินเฉียวเห็นว่าเธอจะหนี ในใจเลยรู้สึกตลก ปอดแหกขนาดนี้ ยังกล้าแย่งสามีเธออีก เธอจะปลิดชีพเธอภายในหนึ่งวินาทีเลย