ท่านอ๋องผู้โหดร้ายกับหมอปีศาจ - ตอนที่ 1428 ได้ไข่มุกมาด้วยความบังเอิญ

หัวหน้าแคว้นเทพฟ้านอินกล่าว “แม่นางมู่อยู่ในตำหนักเทพ หัวหน้าตำหนักเป่ยหานไปหานางเองเถอะ! หากนางยอมกลับไปกับท่าน ข้าก็จะไม่ขวางแน่นอน”

“มู่เฉียนซีล่ะ!”

“ท่านหมอปีศาจอยู่ตำหนักตะวันตก!”

สุดท้ายเมื่อไปตามหาที่ตำหนักตะวันตกแต่ก็ไม่พบเจอ!

“ท่านหมอปีศาจน่าจะอยู่ที่ห้องปรุงยาในตำหนักตะวันออก”

แต่ก็กลับไม่เจออีก!

สีหน้าของเป่ยกงจั๋วเคร่งขรึมขึ้น “เราถูกหลอกแล้ว มู่เฉียนซีหนีไปตั้งนานแล้ว รีบไปตามหาตัวนางเดี๋ยวนี้!”

ก่อนที่มู่เฉียนซีจะไป นางได้ปรึกษากับหัวหน้าแคว้นเอาไว้ก่อนหน้านี้แล้ว ว่าให้เขาถ่วงเวลาเป่ยกงจั๋วเอาไว้ให้นานที่สุดเท่าที่จะทำได้

“ปิดค่ายกลส่งตัวบริเวณโดยรอบให้หมด แม้แต่ยุงสักตัวเดียวก็อย่าให้เล็ดลอดออกไปได้”

“ขอรับ!”

หลังจากที่ออกคำสั่งไป เป่ยกงจั๋วก็จ้องมองหัวหน้าแคว้นเทพฟ้านอินด้วยสีหน้าดุร้าย

“เป็นพระต้องไม่มุสา หัวหน้าแคว้นเทพฟ้านอิน ท่านทำลายความเคารพศรัทธาที่ข้ามีต่อท่านลงแล้ว”

หัวหน้าแคว้นเทพฟ้านอินกล่าว “อาตมาเองก็เพิ่งจะรู้ตอนนี้นี่เอง ว่าหัวหน้าหอมู่จากไปแล้ว ต้องขอโทษจริง ๆ”

เป่ยกงจั๋วเองก็ไม่อยากเสียเวลาลงมือกับแคว้นเทพฟ้านอินในตอนนี้ หาตัวมู่เฉียนซีให้เจอก่อนแล้วค่อยว่ากัน

และในขณะที่เป่ยกงจั๋วออกไปตามหามู่เฉียนซี อินรั่วเฉินที่นอนหมดสติอยู่ตอนนี้ก็ได้ฟื้นขึ้นมาแล้ว

“เกิดอันใดขึ้น?”

พระภิกษุหนุ่มผู้หนึ่งกล่าวว่า “โอรสศักดิ์สิทธิ์ ท่านไม่รู้อะไรเสียแล้ว หัวหน้าตำหนักเป่ยหานมาตามหาตัวท่านหมอปีศาจถึงที่นี่ แถมยังบอกอีกว่าท่านหมอปีศาจเป็นว่าที่ภรรยาของเขา ตอนนี้ท่านหมอปีศาจออกไปจากที่นี่ก่อนหน้าที่เขาจะมาตามหาแล้ว หัวหน้าตำหนักเป่ยหานไม่น่าจะตามหาตัวนางเจอขอรับ”

เขาเองก็นึกไม่ถึงเช่นกัน โอรสศักดิ์สิทธิ์ของพวกเขายิ้มเล็กน้อยพลางกล่าวออกมาว่า “ว่าที่ภรรยา!”

ภายในชั่วพริบตาเดียว โอรสศักดิ์สิทธิ์ที่กำลังป่วยอาการสาหัสของพวกเขาก็อันตรธานไปทันที

“ท่านโอรสศักดิ์สิทธิ์! ท่านโอรสศักดิ์สิทธิ์! ท่านยังไม่หายดีเลยจะไปไหนขอรับ?”

ในอากาศยังคงหลงเหลือกลิ่นอายสังหารที่ทำให้เขาขนลุกอยู่ กลิ่นอายแห่งการสังหารนี้ ไม่เหมือนกับโอรสศักดิ์สิทธิ์เลยสักนิด

สถานที่ที่กู่ถานจัดเตรียมเอาไว้ให้คนในเผ่าของเขาก็คือเมืองเล็ก ๆ เมืองนั้นที่มู่เฉียนซีเคยรออินรั่วเฉิน

คนของเผ่าโบราณเสียชีวิตไปถึงหนึ่งในสามส่วน และที่เหลือส่วนมากก็ได้รับบาดเจ็บสาหัส

เมื่อเห็นคนผู้นี้กลับมาอีกครั้ง ท่านเจ้าเมืองก็รู้สึกกระวนกระวายใจเป็นอย่างยิ่ง

มู่เฉียนซีกวาดสายตามองไปที่คนของเผ่าโบราณเหล่านี้และกล่าวว่า “พวกเขาใช้ผลึกวิญญาณทมิฬนั่นไปแล้วใช่หรือไม่?”

“ใช่!” กู่ถานตอบ

“ของสิ่งนั้นถึงแม้ว่ามันจะช่วยให้การฝึกฝนรวดเร็วขึ้น แต่พลังชั่วร้ายนั่นก็สามารถทำลายร่างของคนที่ใช้มันได้เหมือนกัน”

“ท่านหมอปีศาจ ทะ ท่าน ท่านมีวิธีช่วยพวกเขาหรือไม่?”

มู่เฉียนซีพยักหน้าพลางกล่าว “ช่วยได้ แต่ข้าอยากได้ผลึกวิญญาณทมิฬทุกชิ้นที่เผ่าโบราณได้มา”

กู่ถานกล่าว “ไม่มีปัญหา! ผลึกวิญญาณทมิฬนั้นตอนนี้ยังอยู่ในเผ่า ข้าพาท่านหมอปีศาจไปเอาได้”

มู่เฉียนซีกล่าว “ให้คนในเผ่าของเจ้าไปด้วยกัน แดนตะวันตกไม่ใช่สถานที่ที่จะอยู่นานได้ เราจำเป็นต้องรีบไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด”

“คนในเผ่าข้าเยอะมากมายถึงเพียงนี้ จะเดินทางได้อย่างไร?”

“ข้ามีวิธี ให้พวกเขาตามไปก็พอแล้ว”

“อืม!”

เป่ยกงจั๋วกำลังตามหามู่เฉียนซีในแดนตะวันตก แต่กว่าจะตามหามาถึงที่ที่แสนไกลแห่งนี้ก็ต้องใช้เวลานานพอสมควร

เผ่าโบราณตอนนี้ได้กลายเป็นซากปรักหักพังไปแล้ว

เมื่อคนของเผ่าโบราณเหล่านี้เห็นสภาพบ้านเกิดตัวเองที่น่าสังเวชเช่นนี้แล้วก็รู้สึกโศกเศร้าเสียใจน้ำตาคลอเบ้าขึ้นมา

มู่เฉียนซีกล่าว “หอฉงโหลว ออกมาได้แล้ว!”

หอฉงโหลวบนเมฆาปรากฏขึ้นกลางอากาศ มู่เฉียนซีกล่าวกับพวกเขาว่า “พวกเจ้าขึ้นไปบนหอฉงโหลวบนเมฆาก่อน ข้ากับหัวหน้าเผ่าคนใหม่ของพวกเจ้าจะไปเอาของก่อน ประเดี๋ยวจะตามขึ้นไป”

ทุกคนเห็นเช่นนี้ก็อุทานขึ้นด้วยความตกใจว่า “นี่มัน นี่มันมหาวัตถุศักดิ์สิทธิ์ข้ามมิติหนิ!”

“นึกไม่ถึงเลยว่าท่านหมอปีศาจจะมีมหาวัตถุศักดิ์สิทธิ์ด้วย!”

กู่ถานกล่าว “อย่าทำให้ท่านหมอปีศาจเสียเวลาเลย รีบขึ้นไปเถอะ”

“ท่านหมอปีศาจ ตามข้ามา!”

กู่ถานพามู่เฉียนซีไปยังเหมืองแร่ผลึกวิญญาณทมิฬที่อยู่ในส่วนลึกของเผ่าโบราณ

ผลึกวิญญาณทมิฬที่เห็น มู่เฉียนซีเก็บมาอย่างไม่เกรงใจ

ของเหล่านี้ตอนนี้ยังเป็นของที่ช่วยในการฝึกฝนที่อันตรายต่อร่างกายอยู่ แต่เมื่อใช้ยาของนางร่วมด้วยแล้ว มันจะกลายเป็นของที่มีประโยชน์ไม่น้อย

มู่เฉียนซีปล่อยหอฉงโหลวบนเมฆาออกมา ทำให้เป่ยกงจั๋วรู้ตำแหน่งที่แน่ชัด “ทางนั้น!”

“รีบไปเร็วเข้า!”

หลังจากที่รีดไถของในเหมืองแร่ของเผ่าโบราณนี้จนไม่เหลือแล้ว มู่เฉียนซีก็รู้สึกว่าที่แห่งนี้ยังมีพลังอันแข็งแกร่งอยู่

กู่ถานกล่าวถามว่า “ท่านมู่ มีอะไรเหรอ?”

“ที่นี่ยังมีของบางอย่างอยู่!”

มู่เฉียนซีชี้ไปที่พื้นดินที่อยู่ใต้ศิลาก้อนหนึ่งก่อนจะกล่าวว่า “น่าจะอยู่ตรงนี้!”

“ศิลานี้มีความแข็งเป็นพิเศษ แต่ไม่ว่าพวกข้าจะใช้อาวุธใดก็ไม่อาจยกได้ ก็เลยปล่อยให้มันอยู่ตรงนี้ไปเลยตามเลย” กู่ถานกล่าว

“อาวุธใดก็ทำอะไรไม่ได้อย่างนั้นเหรอ งั้นก็ลองสิ่งนี้ดูก็แล้วกัน!”

มู่เฉียนซีชักกระบี่มังกรเพลิงออกมา เปลวไฟอันแดงฉานทำให้ศิลาที่แข็งเป็นพิเศษนี้ดูอ่อนแอไปทันใด

เสียง ตูม! ดังสนั่นขึ้น พื้นดินตรงจุดนั้นถูกทำให้แตกแยกออกจากกัน

ไข่มุกวิญญาณทมิฬสีดำเม็ดหนึ่งที่อยู่ใต้ดิน ได้พุ่งหนีออกไปนอกถ้ำอย่างรวดเร็ว

กู่ถานเห็นเช่นนี้ก็ตกตะลึงขึ้น “ไข่มุกวิญญาณทมิฬเม็ดนี้หนีได้ด้วยเหรอ”

“ยืนนิ่งอยู่ทำไมล่ะ ยังไม่รีบตามไปอีก! มันต้องเป็นของดีแน่นอน” มู่เฉียนซีกล่าว

ครั้นแล้วทั้งสองก็วิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว และในขณะที่พวกเขาวิ่งออกไปนั้น ก็ได้ยินกับน้ำเสียงที่ตื่นเต้นเสียงหนึ่งดังขึ้น

“นี่มัน…นี่มันไข่มุกวิญญาณทมิฬหนิ!”

“ไม่ได้ผลึกวิญญาณราชาทมิฬ แต่ได้ไข่มุกวิญญาณทมิฬไป ต้องได้ความดีความชอบอันใหญ่หลวงเป็นแน่ ฮ่า ๆ ๆ!”

กู่ถานตกใจนิ่งอึ้งไป คนของเผ่าวิญญาณร้าย!

เมื่อนึกถึงเผ่าวิญญาณร้ายขึ้นมา นัยน์ตาของกู่ถานก็เผยความโกรธแค้นชิงชังออกมา

“ไข่มุกวิญญาณทมิฬเม็ดนี้ข้าเป็นคนขุดมันขึ้นมา พวกเจ้าอยากได้เหรอ ฝันไปเถอะ!”

กระบี่ยาวสีแดงฉานเคลื่อนไหวแล้ว มู่เฉียนซีโจมตีออกไปทันที

“มังกรเพลิงสังหาร!”

ในเหมืองแร่ของเผ่าโบราณยังมีผลึกวิญญาณทมิฬเหลืออยู่ คนของเผ่าวิญญาณร้ายไม่ได้ผลึกวิญญาณราชาทมิฬไป จึงต้องการจะเอาผลึกวิญญาณทมิฬไปใช้ พวกเขาจึงหวนกลับมาอีกครั้ง

คนชุดดำผู้นั้นหลบหลีกการโจมตีของมู่เฉียนซี และมองไปที่มู่เฉียนซีด้วยสีหน้าโหดร้ายพลางกล่าว “นี่พวกเจ้าเป็นคนของเผ่าโบราณเหรอ?”

“สวะไร้ประโยชน์พวกนั้นยังไม่ถูกถอนรากถอนโคนไปอีกเหรอ งั้นข้าจะเป็นคนจัดการพวกมดปลวกเหล่านี้เอง!”

มู่เฉียนซีกล่าวเย้ยหยันว่า “ฝันไปเถอะ!”

“มังกรน้ำแข็งท้าสวรรค์!”

พลังธาตุวารีระเบิดพลังอันแข็งแกร่งออกมา มังกรน้ำแข็งตัวหนึ่งพุ่งทะยานออกไป

ขวับ ขวับ ขวับ! ในตอนนี้เอง ร่างของคนเผ่าวิญญาณร้ายหลายร่างก็ปรากฏขึ้น

พวกเขามองไปที่ไข่มุกวิญญาณทมิฬนั้นและอุทานขึ้นว่า “พระเจ้า! นึกไม่ถึงเลยว่าเผ่าโบราณจะมีไข่มุกวิญญาณทมิฬด้วย!”

“โชคดีนะที่เรากลับมาอีกครั้ง ครั้งนี้ได้ของชิ้นใหญ่แล้ว!”

พวกเขาแบ่งกำลังคนกัน คนส่วนหนึ่งไปรับมือกับมู่เฉียนซีและกู่ถาม คนอีกส่วนหนึ่งพุ่งไปที่ไข่มุกวิญญาณทมิฬ

ไข่มุกวิญญาณทมิฬนี้ว่องไวมาก ถึงแม้ว่าคนเหล่านี้จะมีพลังความแข็งแกร่งมาก แต่ก็ไม่อาจจับไข่มุกวิญญาณทมิฬได้ง่าย ๆ

“อู๋ตี้ เจ้าไปเอาไข่มุกวิญญาณทมิฬนั่นมา!”

“ขอรับ! นายท่าน!” ร่างสีขาวพุ่งออกไป อู๋ตี้พุ่งตรงไปที่ไข่มุกวิญญาณทมิฬนั้น

ต่อให้ไข่มุกวิญญาณทมิฬนี้จะรวดเร็วมากเพียงใดก็ไม่อาจเทียบกับอู๋ตี้ได้ ดังนั้นไข่มุกเม็ดนี้จึงตกไปอยู่ในมือของอู๋ตี้

คนของเผ่าวิญญาณร้ายเหล่านี้โกรธเกรี้ยวขึ้นแล้ว “บัดซบ! เอาไข่มุกวิญญาณทมิฬมาเดี๋ยวนี้นะ!”

ตูม เปรี้ยง เปรี้ยง!

พวกเขาโจมตีอู๋ตี้อย่างบ้าคลั่ง ร่างของอู๋ตี้เคลื่อนไหวกลับไปข้างกายมู่เฉียนซี และมู่เฉียนซีก็เก็บไข่มุกวิญญาณทมิฬนี้ไว้ในมิติทันที

ครานี้ เจ้าไข่มุกเม็ดนี้ก็หนีไปไหนไม่ได้แล้ว คนของเผ่าวิญญาณร้ายแผ่จิตสังหารอันชั่วร้ายออกมา ดวงตาจ้องมองไปที่มู่เฉียนซีและกล่าวว่า “สาวน้อย เอาไข่มุกวิญญาณทมิฬมาให้ข้าเดี๋ยวนี้! นี่มันเป็นของของเผ่าข้า ไม่ใช่สิ่งที่คนธรรมดาเช่นเจ้าจะแตะต้องได้”