ท่านอ๋องผู้โหดร้ายกับหมอปีศาจ - ตอนที่ 1672 วิญญาณปีศาจ
ฉื้อเหยียนเซียวกล่าวว่า “ตามเจ้ามาหรือ เจ้านี่ก็มั่นใจในตนเองมากเสียเหลือเกินนะ! เส้นทางมากมายเช่นนี้ ก็ไม่ใช่ว่าคนอย่างเจ้า ชิงอ้าวเทียนจะเป็นคนเปิดขึ้นมาเสียหน่อย ทางที่พวกข้าอยากจะไป พวกเจ้าควบคุมมันได้หรืออย่างไรล่ะ?”
ชิงอ้าวเทียนกล่าวอย่างเย็นชาว่า “เส้นทางมากมายถึงเพียงนี้ แต่เจ้าก็ยังมาทางเดียวกันกับพวกข้ามิใช่หรือ นี่มันจะมิบังเอิญเกินไปหน่อยหรือ!”
“นี่ตั้งใจจะหาเรื่องหรือ?” ฉื้อเหยียนเซียวกล่าวอย่างโกรธเคือง
“หาเรื่องก็หาเรื่อง เจ้าคิดว่าข้าจะกลัวเจ้าเช่นนั้นหรือ?” ชิงอ้าวเทียนก็ไม่ยอมเลยแม้แต่น้อย
บรรยากาศที่ทั้งสองเป็นดั่งศัตรูของกันและกัน จนใกล้ที่จะต่อสู้กันขึ้นมาจริง ๆ แล้ว
มู่เฉียนซีกล่าวว่า “ฉื้อเหยียนเซียว อย่าเสียเวลาไปกับพวกเขาเลย พวกเราไปกันเถอะ!”
“อื้ม!” สำหรับคำพูดของมู่เฉียนซี ฉื้อเหยียนเซียวย่อมไม่อาจขัดได้อยู่แล้ว เช่นนั้นเขาจึงจากไป
ชิงอ้าวเทียนกล่าวอย่างโกรธเคืองว่า “ฉื้อเหยียนเซียว ตั้งแต่เมื่อใดกันที่เจ้าไปวนเวียนอยู่รอบกายของหญิงสาวผู้นั้น ช่างไม่หยิ่งในศักดิ์ศรีเอาเสียเลย!”
“เฮอะ ๆ ๆ!” ฉื้อเหยียนเซียวหัวเราะอย่างเย็นชา
เมื่อพวกเขาจากไปแล้ว คนอื่นก็กล่าวขึ้นมาว่า “นายน้อยอ้าวเทียน จะปล่อยให้พวกเขาไปเช่นนี้หรือ?”
ชิงอ้าวเทียนกล่าวว่า “ข้าไม่ปล่อยพวกเขาไปแน่นอนอยู่แล้ว และไม่อาจจะปล่อยให้ตนเองมีศัตรูเพิ่มขึ้นมาอย่างไม่มีเหตุผลด้วย คอยดูเถอะ!”
มู่เฉียนซีกล่าวว่า “ชิงอ้าวเทียนอยู่ที่นี่ แสดงว่าเส้นทางที่หลานเนี้ยนหลี่พามานั้นถูกต้องแล้ว เผ่าหงส์หยกคุ้มครองชิงอ้าวเทียนมากถึงเช่นนี้ คงจะต้องบอกข้อมูลบางอย่างกับเขาอย่างแน่นอน มิฉะนั้นการตอบสนองของเขา ก็คงจะไม่มากมายถึงเพียงนี้”
หลานเนี้ยนหลี่พยักหน้าพลางกล่าวว่า “อืม! จริงแท้แน่นอน”
เมื่อพวกเขาลึกเข้าไปในสุสานเทพหงส์ศักดิ์สิทธิ์แห่งนี้ บรรยากาศของบริเวณโดยรอบก็เปลี่ยนเป็นมืดครึ้มและหนาวเย็นขึ้นมา
พลังจิตวิญญาณของมู่เฉียนซีกระจายออกไป รู้สึกได้ว่าบริเวณโดยรอบมีอันตรายกำลังย่างกายเข้ามาใกล้ นางกล่าวอย่างเคร่งขรึมว่า “มีอันตราย ระวัง!”
ครืนน!
ปีศาจที่รูปร่างแปลกประหลาดสีดำทั้งหมดพุ่งออกมาจากพื้นดิน ทั่วทั้งร่างกายของพวกมันมีรัศมีแห่งความมืดทั้งยังมีความชั่วร้ายแผ่กระจายออกมา
มู่เฉียนซีกล่าวว่า “นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน?”
หลานเนี้ยนหลี่กล่าวอธิบายว่า “สิ่งเหล่านี้ก็คือวิญญาณปีศาจ เป็นเศษซากของปีศาจที่อยู่ใกล้บริเวณสุสานแห่งนี้ที่ท่านเทพหงส์เคยกำจัดไป ไม่คิดเลยว่าหลังจากนั้นหลายปี ความนึกคิดและวิญญาณของมันยังคงไม่สูญสลายไปอีก”
กลิ่นอายความตายของพลังแห่งความมืดแผ่กระจายไปโดยรอบ ก็ยิ่งทำให้มันแข็งแกร่งมากขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อรัศมีของมันสัมผัสได้ถึงสิ่งมีชีวิต ก็ยิ่งตื่นเต้นมากขึ้น
โฮกกก!
เสียงร้องโหยหวนดังกึกก้องไปทั่วทั้งขอบเขต
มู่เฉียนซีกล่าวว่า “ไปเถอะ! อย่าไปติดพันกับเจ้าผีพวกนี้ในตอนนี้เลย”
นางมาเพื่อหาสิ่งของ เช่นนั้นจะต้องรักษาเวลาเอาไว้ให้ดี
หากเพื่อเป็นประสบการณ์อย่างโชกโชนแล้วละก็ นางก็อยากที่จะฝึกฝนการต่อสู้กับเจ้าพวกแปลกประหลาดเหล่านี้สักหน่อยเสียจริง ๆ
ปลายเท้าของมู่เฉียนซีสัมผัสพื้นเล็กน้อย จากนั้นก็พุ่งทะลุผ่านออกไปจากปลายนิ้วของเจ้าพวกวิญญาณปีศาจเหล่านี้
หลานเนี้ยนหลี่และฉื้อเหยียนเซียวก็ติดตามไปด้วยทันที!
ปัง ปัง ปัง!
ในระหว่างที่พวกเขารีบออกเดินทาง ก็มีวิญญาณปีศาจพุ่งออกมามากมาย และพวกเขาก็ตอบโต้กลับไปอย่างรวดเร็วเช่นกัน
อย่างไรก็ตาม มู่เฉียนซีรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่า ยิ่งกลิ่นอายความตายเข้มข้นมากขึ้นเท่าไร วิญญาณปีศาจที่โผล่ออกมาก็ยิ่งมากขึ้นเท่านั้น ตามที่คาดการณ์ไว้ แม้ว่าพวกเขาจะวิ่งเร็วมากเพียงใด เมื่อถึงตอนสุดท้ายแล้ว พวกเขาก็ไม่อาจที่จะหนีรอดไปได้เช่นกัน
ทั้งซ้ายขวาหน้าหลังต่างก็ถูกวิญญาณปีศาจปิดล้อมเอาไว้หมดแล้ว สีหน้าของมู่เฉียนซีแข็งค้างไปครู่หนึ่ง ก่อนกล่าวว่า “รวมตำแหน่งทางซ้ายเพื่อบุกทะลวง! ต้องใช้วิธีการที่รวดเร็วฉับไว”
มีวิญญาณปีศาจอย่างน้อยสามสิบถึงสี่สิบตัวในบริเวณโดยรอบ และพวกเขาก็เริ่มทำการโจมตีในทันที
เดิมทีแล้วเนื่องจากกลิ่นอายความตายนี้เกือบทำให้เสี่ยวโม่โม่ไม่สามารถเกิดออกมาได้ ครั้งนี้นางจึงไม่กล้าที่จะปล่อยนางให้ออกมาจัดการกับคู่ต่อสู้เหล่านี้
ฉื้อเหยียนเซียวและหลานเนี้ยนหลี่ร่วมมือกับผู้ผูกพันธสัญญาของตนเอง การโจมตีอันทรงพลังที่ปะทุออกมาทำให้เกิดช่องโหว่หนึ่งขึ้น
ฉื้อเหยียนเซียวกล่าวว่า “ระเบิดออกแล้ว พวกเราไปกัน!”
ฉื้อเหยียนเซียวยังไม่ทันจะได้มีความสุขอย่างเต็มที่ วิญญาณปีศาจที่ถูกระเบิดกระจายออกไปเหล่านั้น ได้เริ่มรวมตัวกันอีกครั้ง และพุ่งเข้ามาโจมตีพวกเขาทันที
เหมือนพวกเขาจะดูถูกวิญญาณปีศาจเหล่านี้มากเกินไปแล้ว
หลานเนี้ยนหลี่กล่าวว่า “พวกมันเป็นร่างวิญญาณ ยากที่จะทำลายได้! ระวังด้วย!”
เปลวเพลิงสีแดงเข้มระเบิดออกมา เปลวเพลิงเหล่านั้นทำให้วิญญาณปีศาจถอยห่างออกไป
ปัง ปัง ปัง!
มู่เฉียนซีกล่าวว่า “การโจมตีของข้าได้ผล ข้าจะเปิดทางเอง! พวกเจ้าตามหลังมาเร็วเข้า!”
“ตกลง!”
เปลวเพลิงราชาที่แข็งแกร่ง ทำให้วิญญาณปีศาจหวาดกลัวเป็นอย่างยิ่ง จนในที่สุดพวกเขาก็เปิดเส้นทางออกมาจนได้
“ไป!”
“เร็วเข้า!”
ฟึ่บ ฟึ่บ ฟึ่บ!
พวกเขาตะบึงออกไปอย่างบ้าระห่ำ ด้านหนึ่งก็ต่อสู้กับวิญญาณปีศาจไปด้วย ส่วนอีกด้านหนึ่งก็พุ่งตรงไปยังส่วนกลางของสุสานเทพหงส์ศักดิ์สิทธิ์
ในระหว่างที่พวกเขาพุ่งไปตามทางด้วยความเร็วสูง ไม่คาดคิดว่าจะบังเอิญเห็นว่าทั้งสามกลุ่มนี้ก็ถูกไล่ล่าอยู่เช่นเดียวกัน
ทั้งผู้มีพรสวรรค์ของหงส์ม่วง แล้วยังมีกลุ่มของชิงอ้าวเทียนด้วย
โฮกกกก!
สถานการณ์ในตอนนี้ ไม่ค่อยที่จะสู้ดีเท่าไรนัก วิญญาณปีศาจผู้พิทักษ์มากกว่าร้อยตัวล้อมรอบพวกเขาเอาไว้
ถึงแม้ว่าจะเป็นคนของเผ่าหงส์ม่วงที่มีความหยิ่งผยองเป็นอย่างยิ่ง ยังเผยสีหน้าที่จริงจังออกมาเลย
ชิงอ้าวเทียนกล่าวว่า “คนเผ่าหงส์ม่วงอย่างพวกเจ้าไม่ใช่ว่าเก่งกาจมากเช่นนั้นหรือ? ไม่คาดคิดเลยว่าจะถูกบีบให้มาถึงจุดนี้ได้ ช่างพบเห็นได้ยากเสียจริง!”
จื่อเยว่ซางกล่าวว่า “พวกเจ้ามีอะไรมาอวดดี น่าเวทนาเสียยิ่งกว่าพวกเราอีก”
มู่เฉียนซีมองไปทางพวกเขาแล้วกล่าวว่า “กำลังเผชิญหน้าอยู่กับศัตรู อย่าพูดไร้สาระให้มันมากนัก! หรือว่าพวกเจ้าไม่ต้องการที่จะหาสมบัติของสุสานแล้วเช่นนั้นหรือ อยากจะถูกฆ่าโดยวิญญาณปีศาจนี่หรืออย่างไร?”
จื่อเหยาเดินเข้ามา พลางกล่าวว่า “แผนการในตอนนี้ คือพวกเราแยกย้ายกันไป แต่ละคนต่างก็ดึงดูดวิญญาณปีศาจออกไปส่วนหนึ่ง เช่นนั้นก็จะยิ่งเพิ่มโอกาสที่จะหาสมบัติเจอได้ง่ายขึ้นมิใช่หรือ? ทุกคนต่างก็ทำเพื่อเผ่าหงส์ของพวกเราทั้งนั้น อย่าได้คิดเล็กคิดน้อยมากจนเกินไปเลย”
มู่เฉียนซีกล่าวว่า “ไม่มีปัญหา! ในตอนนี้คนที่อยู่ที่นี่ไม่ได้ทำข้อตกลงกันทำให้ไม่เป็นเป็นอันหนึ่งอันเดียวมันก็ยากที่จะจัดการกับวิญญาณปีศาจมากมายเช่นนี้ได้ สู้เป็นเหมือนตอนแรกเริ่มเสียยังดีกว่า แยกย้ายกันเคลื่อนไหวเถอะ!”
ชิงอ้าวเทียนตอบกลับมาว่า “แยกย้ายก็แยกย้ายสิ!”
“เช่นนั้นก็ตกลงตามนี้!” จื่อเหยาพยักหน้าเล็กน้อย หลังจากนั้นก็ยังชี้ไปยังสถานที่ที่มีวิญญาณปีศาจมากที่สุดแล้วกล่าวว่า “เช่นนั้น พวกเราเผ่าหงส์ม่วง เลือกทางนั้นก็แล้วกัน”
ชิงอ้าวเทียนกล่าวว่า “ความสามารถของพวกเราแข็งแกร่งที่สุด การที่จะเลือกเส้นทางที่มีจำนวนมากที่สุดก็เป็นสิ่งที่สมควรแน่นอนอยู่แล้ว เราเลือกทางนี้เถอะ!”
สถานที่ที่เขาเลือก เป็นทางที่มีจำนวนน้อยที่สุด
ฉื้อเหยียนเซียวกล่าวว่า “เจ้าคนขี้ขลาดตาขาวเอ๊ย แม่นางมู่ พวกเราจะเลือกทางไหนดี?”
“ทางใต้!” มู่เฉียนซีกล่าว
เผ่าหงส์ม่วงเลือกทางที่มากที่สุด ไม่ใช่ว่ามีความสามารถที่แข็งแกร่งมากแล้วจะรับภาระหน้าที่ที่มากที่สุด แต่ทว่าช่องทางที่มากที่สุดนี้ ก็มีความเป็นไปได้มากว่าจะเป็นทางของจุดศูนย์กลางของสุสานเทพหงส์ศักดิ์สิทธิ์!
จื่อเหยากล่าวว่า “ในเมื่อทั้งหมดเลือกเรียบร้อยแล้ว เช่นนั้นก็ลงมือพร้อมกันเถอะ! และใช้การโจมตีครั้งใหญ่ เพื่อเบี่ยงเบนความสนใจของวิญญาณปีศาจเหล่านั้น”
ตูม ครืนน!
ทันใดนั้น แสงสีม่วงเปล่งประกายอยู่กลางท้องฟ้า หงส์ม่วงพุ่งออกไปด้วยความเร็วปานลมกรดและสายฟ้าแลบ
ทางพวกของชิงอ้าวเทียนก็เริ่มระเบิดพลัง และพุ่งออกไป!
“บัวแดงพิฆาต!”
“มังกรเพลิงพิฆาต!”
เปลวเพลิงสีแดงก่ำระเบิดออกมา จากนั้นก็กวาดล้างเส้นทาง
อย่างไรก็ตาม นี่เป็นเพียงชั่วคราวเท่านั้น!
วิญญาณปีศาจที่น่าสะพรึงกลัวกลุ่มนี้ ได้ถูกพวกเขาดึงดูดไปด้านหลังไม่น้อยเลย
วิญญาณปีศาจเหล่านี้แบ่งการไล่ล่าออกเป็นสามกลุ่ม และไล่ตามพวกเขาทั้งสามกลุ่มออกไปอย่างไม่ลดละและวิญญาณปีศาจก็โผล่ขึ้นมาจากพื้นดินอย่างต่อเนื่องมากมาย
มู่เฉียนซีกล่าวว่า “หลานเนี้ยนหลี่ ในตอนแรกเทพหงส์กำจัดปีศาจไปกี่ตัวกันแน่เนี่ย!”
หลานเนี้ยนหลี่กล่าวว่า “ในหนังสือโบราณได้บันทึกเอาไว้ว่า มีจำนวนมากมายนับไม่ถ้วน!”
“รวมตัวกัน! พวกเราจะมาพ่ายแพ้อยู่ที่นี่ไม่ได้” มู่เฉียนซีกล่าวพร้อมกับกำกระบี่มังกรเพลิงพิฆาตวิญญาณไว้แน่น
.