ท่านอ๋องผู้โหดร้ายกับหมอปีศาจ - ตอนที่ 1673 รักษาอย่างรวดเร็ว
ตูม! ต่อมาพวกเขาก็เริ่มเข่นฆ่ากัน
แต่ทว่าคู่ต่อสู้ที่พวกเขาจะต้องเผชิญหน้านั้น ยิ่งมาก็ยิ่งมีความแข็งแกร่งมากขึ้นเรื่อย ๆ
ฉื้อเหยียนเซียวกล่าวว่า “ไม่ดีแล้ว! ความแข็งแกร่งของเจ้าพวกนี้ คาดว่าระดับน่าจะเป็นสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ระดับเจ็ดขั้นสูงสุดเป็นแน่ มันยุ่งยากเกินไปแล้ว”
กลิ่นอายความตายที่แผ่ออกมาจากบนร่างกายของพวกมัน ยิ่งน่าสะพรึงกลัวมากขึ้นเรื่อย ๆ แล้ว
มู่เฉียนซีกล่าวว่า “อู๋ตี้ ออกมาช่วยหน่อย”
“ขอรับ”
แสงสีขาวเจิดจ้าสว่างวาบขึ้น ตามมาด้วยแสงสีดำทะมึนอีกร่างหนึ่งสว่างขึ้นมาติด ๆ กัน
ไม่ได้มีเพียงแค่อู๋ตี้เท่านั้นที่ออกมา เสี่ยวโม่โม่ก็ฉวยโอกาสนี้พุ่งออกมาด้วยเช่นกัน
มันกล่าวว่า “นายท่าน ข้าไม่กลัว! ข้าไม่กลัวเลยสักนิดเดียว ข้าต้องการที่จะต่อสู้ด้วยกันกับท่าน”
เดิมทีแล้วมันสามารถที่จะรับรู้ได้ว่าพลังเหล่านี้ทำให้มันรู้สึกไม่สบายเป็นอย่างมาก ดูเหมือนว่าจะถูกพลังเช่นนี้ปกคลุมมานานหลายพันหลายหมื่นปีมาแล้ว แต่ทว่ามันก็ไม่อยากที่จะให้ตนเองต้องล่าถอยไป
“ไม่คาดคิดเลยว่าจะผ่านมานานถึงเพียงนี้แล้ว สิ่งนี้จะยังคงอยู่บนโลกใบนี้! ข้าได้เห็นท่านอู๋ตี้ผู้ยิ่งใหญ่ออกรบ ท่านอู๋ตี้ผู้ไร้เทียมทาน หนึ่งเดียวในใต้หล้า!”
ครืนน!
ทันใดนั้นอู๋ตี้ก็ระเบิดพลังที่แข็งแกร่งออกมา ความแข็งแกร่งของมันอยู่ในระดับใกล้เคียงกับสัตว์เทพที่ไร้ขีดจำกัด
ฉื้อเหยียนเซียวและหลานเนี้ยนหลี่รู้สึกประหลาดใจเป็นอย่างมาก “แม่นางมู่ ไม่คาดคิดเลยว่าท่านจะผูกพันธสัญญากับสัตว์วิญญาณถึงสองตัว”
ถึงแม้ว่าจะมีอัจฉริยะของเผ่าเทพปรากฏตัวขึ้นมาในโลกหงส์ของพวกเขา แต่ทว่าคนที่พวกเขาเห็นเหล่านั้น โดยทั่วไปแล้วสามารถผูกพันธสัญญากับสัตว์วิญญาณได้เพียงตัวเดียวเท่านั้น คาดไม่ถึงเลยว่ามู่เฉียนซีจะสามารถผูกพันธสัญญาได้ถึงสองตัว
สัตว์วิญญาณตัวนี้แปลกประหลาดมาก ดูไม่เหมือนสัตว์วิญญาณที่มีสายเลือดอันทรงพลังที่ได้บันทึกไว้ในหนังสือโบราณเลย แต่ทว่าพวกเขากลับรู้สึกได้ถึงแรงกดดันอันมหาศาลที่ออกมาจากร่างกายของมัน
ปัง ปัง ปัง!
อู๋ตี้ไล่เข่นฆ่าอย่างไม่เกรงใจเลยแม้แต่น้อย มันกล่าวว่า “เจ้าพวกของเล่นเหล่านี้ กล้าขวางทางหรือ!”
การเข้าร่วมต่อสู้ที่ดุเดือดและกล้าหาญของอู๋ตี้ ทำให้พวกเขาลดความกดดันลงไปได้ไม่น้อยเลย
มู่เฉียนซีกล่าวว่า “ฉวยโอกาสตอนนี้ ใช้วิธีการที่รวดเร็วฉับไวที่สุด เร็วเข้า!”
มู่เฉียนซีปะทุออกมา และกระบี่มังกรเพลิงพิฆาตวิญญาณก็ได้ระเบิดพลังที่น่าสะพรึงกลัวออกมา
ตูมม!
ถึงแม้ว่าพวกเขาจะเคลื่อนไหวเร็วมากยิ่งขึ้น แต่นี่ก็ยังเป็นสงครามยืดเยื้ออยู่ดี
พวกของหลานเนี้ยนหลี่ใกล้ที่จะถึงขีดจำกัดแล้ว มู่เฉียนซีโบกมือ และขวดยานับไม่ถ้วนก็ลอยออกมา
นางเอ่ยปากกล่าวว่า “ยาลูกกลอนและยาน้ำเหล่านี้ เอาไปกินกันได้เลย เพื่อที่จะจัดการเส้นทางให้ข้าได้อย่างกระปรี้กระเปร่า! ในเวลานี้ ผู้ใดก็ไม่สามารถที่จะล้มลงไปได้ทั้งนั้น”
การต่อสู้ที่ตื่นเต้นทำให้พวกเขาแต่ละคนตึงเครียด พวกเขาได้คว้าเอาขวดยาที่มู่เฉียนซีมอบให้ พร้อมกับฝืนยิ้มออกมาจากมุมปาก ผลของยาลูกกลอนสำหรับพวกเขาแล้วคาดว่าคงจะอยู่ได้ไม่นานเท่าไรนะสิ!
แต่ทว่าหลังจากที่พวกเขาได้กินยาน้ำและยาลูกกลอนลงไปแล้ว ก็ต้องผงะไปในทันที!
พลังวิญญาณและพลังกายฟื้นขึ้นมาในทันที ฉื้อเหยียนเซียวกล่าวอย่างตื่นเต้นว่า “ฮ่า ๆ ๆ! ข้ารู้สึกว่าข้ายังสู้ได้อีกร้อยปีเลย!”
“มาเลย! เข้ามา! คิดว่านายน้อยผู้นี้จะกลัวพวกเจ้าหรือไร?”
หลานเนี้ยนหลี่ก็รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย เมื่อนึกถึงการฟื้นฟูที่รวดเร็วเช่นนั้นในครั้งที่แล้ว เกรงว่านั่นก็น่าจะมีเหตุผลมาจากยาของมู่เฉียนซี
เขาเอ่ยปากกล่าวว่า “หลานอิ่ง! โจมตี!”
ตูม!
วิญญาณปีศาจเริ่มลดน้อยลงเรื่อย ๆ แล้ว มีวิญญาณปีศาจสามตัวพุ่งเข้ามาทางมู่เฉียนซี
ทักษะร่างกายถูกใช้จนถึงขีดสุด และใช้การเคลื่อนย้ายภายในชั่วพริบตาในการหลบหลีก มู่เฉียนซีพยายามอย่างเต็มที่ที่จะไม่พัวพันกับพวกเขา
ปัง!
เมื่อตอนที่กระบี่มังกรเพลิงพิฆาตวิญญาณฟาดทะลุผ่านวิญญาณปีศาจตัวหนึ่ง ทันใดนั้นกรงเล็บสีดำทะมึนข้างหนึ่งของวิญญาณชั่วร้ายก็พุ่งเข้ามา
พรวด!
บนแขนของมู่เฉียนซีมีรอยเลือดมากมาย และทันใดนั้นเลือดก็ได้ถูกผสมเข้ากับรัศมีแห่งความตาย แล้วกลายเป็นสีดำในทันที
สีหน้าของหลานเนี้ยนหลี่เปลี่ยนไปอย่างมาก เขากล่าวว่า “แม่นางมู่ พวกเราจำเป็นที่จะออกไปจากที่นี่! จำเป็นที่จะต้องกลับไป! หากกลิ่นอายแห่งความตายเข้าสู้ร่างของท่าน ก็จะเป็นที่จะต้องรีบไปทำการรักษา และยังจำเป็นที่จะต้องหาคนที่มีธาตุแสงมาทำการรักษา มิฉะนั้น…”
หลานเนี้ยนหลี่เป็นเหมือนการมีอยู่หนังสือสารานุกรม และสถานการณ์เช่นนี้ทำให้เขารู้สึกไม่สบายใจเป็นอย่างมาก
แต่หากว่ากลิ่นอายแห่งความตายเข้าสู่ร่างของมู่เฉียนซีและขั้นต่อไปก็เริ่มทำการกัดกร่อน ทันใดนั้นแสงสว่างสีฟ้าได้เข้าห่อหุ้มบาดแผลของมู่เฉียนซีเอาไว้ และกลิ่นอายแห่งความตายนั้นก็สลายหายไปทันที
“นี่คือ…”
หลานเนี้ยนหลี่ผงะไปเล็กน้อย สิ่งที่สามารถชำระล้างกลิ่นอายแห่งความตายนี้ได้ ก็มีเพียงแค่พลังชีวิตเท่านั้น
ผลลัพธ์ดีเช่นนี้ เช่นนั้นก็หมายความว่าพลังชีวิตนี้ต้องบริสุทธิ์เป็นอย่างมาก ไม่คาดคิดเลยว่าที่ตัวของแม่นางมู่จะมีสมบัติระดับนี้อยู่ด้วย
พลังชีวิตสามารถที่จะควบคุมพลังแห่งความตายได้ และในเวลาเดียวกันก็เป็นวัตถุศักดิ์สิทธิ์ที่ดีที่สุดในการแก้คำสาปอีกด้วย
พรึ่บ!
ในขณะที่หลานเนี้ยนหลี่กำลังครุ่นคิดบางอย่างอยู่ ในเวลานั้นร่างแยกของเขา ก็ได้ถูกกรงเล็บสีดำทะมึน แทงทะลุผ่านช่องท้องไปอย่างรวดเร็ว
พรวด!
เลือดสดสาดพ่นออกมาและได้กลายเป็นสีดำ สีหน้าของฉื้อเหยียนเซียวก็เปลี่ยนไปมาทันที
“ข้าว่านายน้อยหลาน ท่านก็ไม่ระมัดระวังเช่นกัน! หากท่านมาตายตอนนี้แล้วผู้ใดจะเป็นคนนำทางให้ข้าล่ะ!”
“นายน้อย!” หลานอิ่งประคองหลานเนี้ยนหลี่เอาไว้ และสีหน้าของเขาก็เต็มไปด้วยความวิตกกังวลเป็นอย่างมาก
เขามองไปทางมู่เฉียนซี ตอนที่มู่เฉียนซีได้รับบาดเจ็บเมื่อครู่นี้ก็สามารถรักษาอาการบาดเจ็บจากกลิ่นอายแห่งความตายได้อย่างง่ายดาย นางจะต้องมีหนทางอย่างแน่นอน
นั่นคือผู้พิทักษ์ตอนที่ไม่มีสติของชิงอิ่งยามหลับลึก นอกจากนางแล้ว คนอื่นก็ไม่สามารถใช้มันได้
มู่เฉียนซีกล่าวว่า “อู๋ตี้! หาช่องโหว่มาสักทางหนึ่ง แล้วเจ้าเปิดทางซะ!”
“ฉื้อเหยียนเซียว เจ้ารั้งท้ายไว้!”
“พวกเราไปกันเถอะ! หาสถานที่ค่อนข้างเล็กมาสักแห่งหนึ่ง”
จึก จึก จึก! เข็มที่มีพลังชีวิตอยู่เล็กน้อยหลายเล่มถูกฝังเพื่อปิดผนึกจุดเลือดลมบนร่างกายสองสามจุดของหลานเนี้ยนหลี่เอาไว้
หากว่าได้รับบาดเจ็บเพียงเล็กน้อย ยาน้ำที่อยู่ในร่างกายของนางก็จะได้ผล
แต่ว่าหลานเนี้ยนหลี่ได้รับบาดเจ็บมากเกินไป เนื่องจากวิญญาณปีศาจเหล่านี้อยู่มานานเกินไป จนทำให้พลังแห่งความตายของพวกมันแข็งแกร่งเป็นอย่างมาก
มู่เฉียนซีกล่าวว่า “หลานอิ่ง! ป้องกันอยู่ด้านหน้าสุด ข้าต้องทำการรักษาให้หลานเนี้ยนหลี่ และอย่าให้วิญญาณปีศาจเข้ามาใกล้ได้โดยเด็ดขาด”
“ได้! ขอเพียงแค่ท่านสามารถรักษานายน้อยได้ก็พอแล้ว”
มู่เฉียนซีเตรียมตัวหลอมยา นางถอนผมของชิงอิ่งมาเส้นหนึ่ง จากนั้นก็ผสมเข้ากับสมุนไพรวิญญาณหลายชนิด และใช้เวลาเพียงแค่สิบลมหายใจ ก็หลอมยาออกมาได้แล้ว
จึก จึก จึก! หลานเนี้ยนหลี่ได้รับการฝังเข็มด้วยยาบนร่างกายอีกครั้งหนึ่ง บาดแผลที่เป็นสีดำนั้นก็ได้ถูกฟื้นฟูจนเป็นสีแดงสดแล้ว
มู่เฉียนซีใช้ความรวดเร็วในการพันแผลให้กับเขา หลังจากนั้นก็เก็บรวบรวมเลือดสีดำที่เต็มไปด้วยกลิ่นอายความตายเหล่านั้นเอาไว้ด้วยกัน
เมื่อจ้องมองไปที่ของเหลวสีดำในภาชนะใส มู่เฉียนซีก็มีความคิดขึ้นมาอย่างหนึ่งขึ้นมาในใจ
ดวงตาทั้งคู่ของมู่เฉียนซีลืมขึ้น และไม่มีกลิ่นอายความตายอีกแล้ว
พลังในการรักษาตนเองของเผ่าสัตว์เทพหงส์นั้นแข็งแกร่งมาก นอกจากนี้เผ่าหงส์ครามก็มีความเชี่ยวชาญในการรักษาอีกด้วย
ลำแสงสีฟ้าอ่อนได้ทำการห่อหุ้มทั่วทั้งร่างกายของเขาเอาไว้ การฟื้นฟูของหลานเนี้ยนหลี่เป็นไปอย่างดีมาก และดูไม่เหมือนคนที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสและกำลังจะตายเมื่อสักครู่นี้เลย
หลานเนี้ยนหลี่กล่าวว่า “แม่นางมู่ ท่านช่วยชีวิตข้าไว้อีกครั้งแล้ว”
มู่เฉียนซีกล่าวว่า “อย่ามัวแต่พูดไร้สาระเลย! ไปร่วมมืออย่างเต็มที่! แล้วพวกเราก็ออกไปจากที่นี่กันเถอะ!”
เมื่อฉื้อเหยียนเซียวมองเห็นว่าหลานเนี้ยนหลี่เหมือนจะหายดีแล้ว เขาก็กล่าวอย่างตื่นเต้นว่า “แม่นางมู่ช่างเก่งกาจเสียจริง เพียงแค่พริบตาเดียวก็ช่วยเหลือได้แล้ว ดูเหมือนว่าพวกเราจะไม่ต้องกลัวหากโดนเจ้าพวกนี้ทำให้บาดเจ็บแล้ว”
“หากเจ้าไม่ระมัดระวังจนได้รับบาดเจ็บมา เจ้าคิดว่าข้าจะรักษาเจ้าเช่นนั้นหรือ?” มู่เฉียนซีกล่าว
ฉื้อเหยียนเซียวกล่าวว่า “แม่นางมู่ ท่านจะลำเอียงเช่นนี้ไม่ได้นะ! ข้าก็เพียงแค่โตมาไม่หล่อเหลาเท่านายน้อยหลานเท่านั้นเอง!”
ใบหน้าที่ไร้อารมณ์ของหลานอิ่งเผยให้เห็นถึงความตกใจออกมา เขารู้ว่าก่อนหน้านี้บนมือของนายน้อยมีอาการหนักมากเพียงใด กลิ่นอายแห่งความตายแข็งแกร่งมากเช่นนั้น ไม่คาดคิดว่ามู่เฉียนซีจะสามารถจัดการได้รวดเร็วถึงเพียงนี้
มู่เฉียนซีกล่าวว่า “ต่อสู้เถอะ! ลงมือพร้อมกัน ระเบิดพวกมันให้หายไปซะ”
.