ท่านอ๋องผู้โหดร้ายกับหมอปีศาจ - ตอนที่ 1674 ทั้งหมดโอบล้อมเข้ามา
ปัง ปัง ปัง!
ท่ามกลางความร่วมมือของอู๋ตี้ เมื่อถึงตอนที่การโจมตีของพวกเขาเข้าขั้นดุเดือดรุนแรงและโหดร้ายทั้งยังไม่เกรงกลัวต่อความตายแล้วนั้น ก็สามารถโจมตีจนวิญญาณปีศาจเหล่านี้ล่าถอยไปได้
ในเวลานี้ มีนกสีดำทะมึนตัวหนึ่งบินเข้ามา
ฉื้อเหยียนเซียวกล่าวว่า “เอ๊ะ! ยังมีนกอีกหรือ! ทั้งยังมีชีวิตอีกด้วย! ข้าคิดว่าที่นี่จะมีเพียงวิญญาณปีศาจที่น่าสะพรึงกลัวเหล่านี้เท่านั้นเสียอีก”
นกตัวนั้น ไม่ได้เป็นสีดำ แต่เป็นสีน้ำเงินเข้มต่างหาก
มันเป็นสิ่งมีชีวิตอย่างหนึ่ง ที่ปรากฏออกมาเนื่องจากอาศัยอยู่ในสถานที่ที่มีคนตายอยู่เป็นจำนวนมาก
นกสีน้ำเงินที่แปลกประหลาดตัวหนึ่ง พุ่งมาทางมู่เฉียนซีอย่างกะทันหัน ด้วยความรวดเร็วราวกับสายฟ้าแลบอย่างไรอย่างนั้น
หลานเนี้ยนหลี่กล่าวว่า “แม่นางมู่ นกสีน้ำเงินนี้แปลกประหลาดมาก รีบหลบเร็วเข้า!”
แน่นอนว่ามู่เฉียนซีไม่อาจให้สิ่งมีชีวิตที่ไม่รู้จักของสุสานเทพหงส์ศักดิ์สิทธิ์มาเข้าใกล้ตนเองอยู่แล้ว เช่นนั้นจึงรีบใช้การเคลื่อนย้ายภายในชั่วพริบตาในการหลบหลีกทันที
ฉื้อเหยียนเซียวและหลานเนี้ยนหลี่ก็เริ่มเปิดการโจมตีเช่นกัน และได้โจมตีไปที่นกน้ำเงินตัวนั้น
ตูม!
เมื่อตอนที่โจมตีไปถูกร่างกายของนกสีน้ำเงินตัวนั้น นกสีน้ำเงินตัวนั้นก็ได้ระเบิดทันที
ถึงแม้ว่าสิ่งนี้จะมีขนาดเล็ก แต่แรงระเบิดของมันนั้นไม่ได้เบาเลย
“โล่วิญญาณน้ำแข็ง!”
ชั้นน้ำแข็งแต่ละชั้นนั้น ได้ขวางกั้นแรงปะทะจากการระเบิดเอาไว้ได้
นกสีน้ำเงินตัวนั้นกลายเป็นความว่างเปล่า
ฉื้อเหยียนเซียวกล่าวว่า “นี่มันอะไรกันเนี่ย! ไม่คิดเลยว่าสุสานเทพหงส์ศักดิ์สิทธิ์จะมีสิ่งแบบนี้อยู่ด้วย”
หลานเนี้ยนหลี่กล่าวว่า “ของสิ่งนี้ ข้าก็ไม่มีความรู้อะไรเลยเช่นกัน รู้สึกเหมือนกับว่าจะไม่ใช่สิ่งของที่มาตั้งแต่ครั้งโบราณ”
“สิ่งนี้ไม่มีภูมิปัญญา มีเพียงแค่สัญชาตญาณเท่านั้น สิ่งเล็ก ๆ ที่อ่อนแอถึงเพียงนี้ ไม่สามารถถูกเก็บไว้อยู่ในสถานที่เลวร้ายนี้ได้อย่างแน่นอน”
ปัง ปัง ปัง!
เมื่อนกสีน้ำเงินนี้หายไปแล้ว ไม่ได้แปลว่าอันตรายจะสิ้นสุดลง แต่อันตรายเพิ่มจะเริ่มต้นขึ้นต่างหาก!
ฉื้อเหยียนเซียวร้องตะโกนขึ้นมาอย่างตื่นตกใจว่า “พระเจ้า! สิ่งเหล่านั้น…”
“ยังมีสิ่งเหล่านี้อยู่อีกเช่นนั้นหรือ มากกว่านั้น! มีจำนวนเยอะมากกว่าที่ข้าได้เห็นมาก่อนหน้านี้เสียอีก วิญญาณปีศาจทั่วทั้งสุสานเทพหงส์ศักดิ์สิทธิ์ ดูเหมือนว่าต่างก็วิ่งเข้ามาหาเรากันหมดแล้ว เป็นไปไม่ได้หรอก!” เขาได้ถูกสถานการณ์ในตอนนี้ ทำให้ตื่นตกใจจนเหงื่อเย็นไหลท่วมไปหมดแล้ว
ครืน!
ทั่วทั้งแผ่นดินสั่นสะเทือน วิญญาณปีศาจเหล่านั้นทะลักออกมาราวกับน้ำทะเลอย่างไรอย่างนั้น
สถานการณ์ในตอนนี้ ช่างน่าตื่นตกใจเป็นอย่างมากจริง ๆ
มู่เฉียนซีกล่าวว่า “ยังตกตะลึงอะไรอยู่อีกล่ะ? รีบวิ่งเร็วเข้าซิ!”
“เร็วเข้า!”
ทั่วทั้งแผ่นดินใหญ่ยังคงสั่นสะเทือน และวิญญาณปีศาจที่วิ่งเข้ามาก็แข็งแกร่งมากขึ้นเรื่อย ๆ ทั้งยังเยอะขึ้นเรื่อย ๆ อีกด้วย
“นี่มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่เนี่ย?” ฉื้อเหยียนเซียวกระวนกระวายด้วยความวิตกกังวล
มู่เฉียนซีกล่าวว่า “ข้าเดาว่าเจ้านกสีน้ำเงินตัวเล็กเหล่านั้นจะต้องมีปัญหาอย่างแน่นอน การปรากฏตัวของมัน และการตายของมัน น่าจะเป็นเหตุผลที่ทำให้วิญญาณปีศาจของสุสานเทพหงส์ศักดิ์สิทธิ์เหล่านี้โจมตีเข้ามา”
วิญญาณปีศาจจำนวนนับไม่ถ้วนทะลักเข้ามาอย่างบ้าคลั่ง และพวกเข้าก็ตกอยู่ในสถานการณ์ที่อันตรายมากเป็นอย่างยิ่ง
ในตอนนี้อย่าพูดว่ายังมีอู๋ตี้อยู่ เพราะถึงแม้จะมีเสี่ยวหงและชิงอิ่งจะไม่ได้หลับลึก พวกนางก็ใช่ว่าจะหนีไปได้พ้น
ดวงตาทั้งคู่ของฉื้อเหยียนเซียวแดงก่ำ “แม่นางมู่ เดี๋ยวข้าจะระเบิดตนเองเพื่อสร้างหนทางรอดออกไปให้ท่าน ท่านต้องรีบไปทันที!”
การระเบิดตนเองของสัตว์เทพ มีเพียงวิธีนี้วิธีเดียวเท่านั้น เนื่องจากฝ่ายตรงข้ามแข็งแกร่งเกินไป!
ปัง!
กระบี่มังกรเพลิงพิฆาตวิญญาณฟันเข้าที่วิญญาณปีศาจ นางกล่าวว่า “อย่าพูดจาไร้สาระ ต่อสู้ไปกับข้า! จะมาระเบิดตัวเองอะไรกันห้ะ!”
“แม่นางมู่!”
มู่เฉียนซีกล่าวว่า “จะตะโกนทำไมหนักหนา! เป็นผู้ชายตัวใหญ่ขนาดนี้ เจ้าคิดว่าเจ้าระเบิดตนเองเปิดช่องทางนั้นได้แล้ว มันจะไปสามารถยืนหยัดอยู่ได้นานถึงเพียงไหนกันเชียว”
หลานเนี้ยนหลี่กล่าวว่า “เช่นนั้นหากมีข้าด้วยอีกคนล่ะ?”
มู่เฉียนซีกล่าวว่า “พอได้แล้ว!”
โฮกกก!
มีเสียงร้องคำรามดังขึ้นมา มีวิญญาณปีศาจระดับสัตว์เทพเหล่านั้นกำลังพุ่งเข้ามาจากระยะไกล จนทำให้คนรู้สึกขนพองสยองเกล้าขึ้นมาได้
หลานเนี้ยนหลี่กล่าวว่า “แม่นางมู่ รีบไปเร็วเข้า! ไปทางด้านนี้! หากช้ากว่านี้แล้วละก็ มันจะไม่ทันกาลแล้วจริง ๆ นะ!”
ตูม! วิญญาณปีศาจระดับสัตว์เทพตัวหนึ่ง ทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้าอย่างกะทันหัน
สีหน้าของพวกเขาบิดเบี้ยวเป็นอย่างมาก ครั้งนี้จบเห่แน่!
ในตอนที่มันกำลังจะทำลายทุกคน มู่เฉียนซีก็กล่าวขึ้นมาว่า “สุ่ยจิงอิ๋ง ขอร้องล่ะ! ให้เวลาข้าสักสามอึดใจเถอะ”
“ไม่มีปัญหา!” สุ่ยจิงอิ๋งตอบกลับ
มีพลังอันลึกลับที่แข็งแกร่งปะทุออกมา ลำแสงสีฟ้าอ่อนได้ห่อหุ้มมู่เฉียนซีและยังรวมไปถึงพวกของหลานเนี้ยนหลี่เอาไว้
ปัง!
วิญญาณปีศาจเหล่านั้นพุ่งเข้ามาอย่างดุร้ายและรุนแรงเป็นที่สุด แต่สุดท้ายแล้วก็ชนเข้ากับกำแพงเท่านั้น
ปัง ปัง ปัง!
ไม่ว่าจะเป็นวิญญาณปีศาจระดับสัตว์ศักดิ์สิทธิ์หรือว่าจะเป็นวิญญาณปีศาจระดับสัตว์เทพ ต่างก็ไม่มีพลังมากพอที่จะทำลายเกาะป้องกันนี้เข้ามาได้
และมู่เฉียนซี ก็ได้หยิบเอาเลือดสดที่มีพลังแห่งความตายที่ได้เอามาจากร่างกายของหลานเนี้ยนหลี่ออกมา จากนั้นก็เริ่มทำการหลอมยา!
เมื่อฉื้อเหยียนเซียวเห็นว่าเจ้าพวกนั้นโจมตีเข้ามาไม่ได้ ก็กล่าวอย่างตื่นเต้นว่า “นี่จะไม่เป็นมหาวัตถุศักดิ์สิทธิ์เทพแห่งการป้องกันที่ทรงพลังในตำนานได้อย่างไรกัน! มันยอดเยี่ยมถึงเพียงนี้ สมแล้วที่เป็นแม่นางมู่ ต่อไปนี้พวกเรายังจะต้องกลัวอะไรอีกล่ะ? ว่ะฮ่ะฮ่า!”
และหลานเนี้ยนหลี่ก็พูดบั่นทอนกำลังใจออกมาตามตรง “ถึงแม้ว่าจะเป็นมหาวัตถุศักดิ์สิทธิ์เทพมิติระดับสูง แต่ทว่าพลังในการป้องกันของมันใช่ว่าจะไม่มีข้อจำกัดใด ๆ เลย โดยทั่วไปแล้วมันจะมีเวลาที่จำกัด! มิฉะนั้นคงปราศจากคู่ต่อสู้ไปแล้วไม่ใช่หรือ เช่นนั้นคงทำลายกฏของธรรมชาติไปแล้ว”
ฉื้อเหยียนเซียวกล่าว “เจ้าพูดมาก็ถูก! เช่นนั้นหากหมดเวลาการป้องกันแล้ว พวกเราก็คงจะต้องถูกกลืนกินแน่นอนใช่หรือไม่”
หลานเนี้ยนหลี่กล่าว “นั่นก็ไม่แน่เช่นกัน! แม่นางมู่คงคิดหาทางอยู่”
ฉื้อเหยียนเซียวจ้องมองไปที่วิธีการจำแนกยาอันรวดเร็วจนทำให้คนรู้สึกตาพร่ามัวของมู่เฉียนซี และกล่าวอย่างตื่นตกใจว่า “ตอนนี้แม่นางมู่กำลังทำอะไรอยู่น่ะ? หลอมยาอย่างนั้นหรือ? หลอมยาในขณะที่กำลังเผชิญกับความตาย…”
หลานเนี้ยนหลี่กล่าวว่า “นางกำลังหลอมยาอยู่”
มู่เฉียนซีใช้เวลาไม่ถึงสามช่วงอึดใจ แต่ใช้เพียงสองอึดใจเท่านั้น จากนั้นนางก็หยิบเอาขวดยาสองสามขวดนั้นโยนไปให้พวกเขา
ทันทีที่ฉื้อเหยียนเซียวเปิดฝาขวดออก ก็ได้กลิ่นที่ทำให้สัตว์ร้ายยากที่จะทานทนได้
“น่าขยะแขยงมาก! แม่นางมู่ หรือว่าท่านหลอมยาพิษฆ่าตัวตายให้กับพวกเรา! ที่จริงก็ต้องตายอยู่แล้ว ตายเองก็ยังดีเสียกว่าถูกวิญญาณปีศาจฉีกเป็นชิ้น ๆ!”
สีหน้าของมู่เฉียนซีเคร่งขรึมขึ้นมาทันที พลางกล่าวว่า “ใช้ตามข้า!”
“แน่นอน หากเจ้าอยากจะดื่ม ก็ไม่มีปัญหา!”
มู่เฉียนซีหยิบยาน้ำนี้ขึ้นมา แล้วพ่นใส่ร่างกายของตนเอง
พวกของหลานเนี้ยนหลี่และฉื้อเหยียนเซียวก็ทำตามนั้นด้วย
ฉื้อเหยียนเซียวกล่าวว่า “น่าขยะแขยง มันน่าขยะแขยงเกินไปแล้ว”
มู่เฉียนซีกล่าวว่า “สุ่ยจิงอิ๋ง ปลดเกาะป้องกันออก”
ลำแสงสีฟ้าได้หายไป ทำให้ฉื้อเหยียนเซียวหน้าซีดด้วยความตื่นตกใจ
“เวลาการใช้มหาวัตถุศักดิ์สิทธิ์เทพป้องกันหมดลงแล้ว พวกเราจบเห่แล้ว! ฮืออออ ชิงเยว่…” เขาตรงเข้าไปกอดคู่สัญญาตนเองโดยที่ไม่ห่วงภาพลักษณ์เลยแม้แต่น้อย
หลานเนี้ยนหลี่เงียบสงบมาก สิ่งที่แม่นางมู่ให้พวกเรามาใช้ มันจะต้องมีความหมายอย่างแน่นอน
วิญญาณปีศาจเหล่านี้พุ่งเข้ามา แต่กลับราวกับว่ามองไม่เห็นพวกเขาอย่างไรอย่างนั้น แล้วป้วนเปี้ยนอยู่ตรงนั้น ราวกับกำลังหาอะไรบางอย่างอยู่?
ทันใดนั้นก็มีกลุ่มหนึ่งเดินมาเผชิญหน้ากับฉื้อเหยียนเซียว จนทำให้เขาตกใจเป็นอย่างมาก และเตรียมที่จะโจมตี แต่ทว่ามู่เฉียนซีกลับส่งสัญญาณบางอย่างมาทางเขา!
ใกล้แล้ว มันใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ แล้ว ฉื้อเหยียนเซียวสั่นสะท้านไปทั้งตัว
ผลก็คือวิญญาณปีศาจเหล่านี้ กลับเดินสวนเขาไปเท่านั้น เห็นได้ชัดว่าก่อนหน้านี้มีความโหดเหี้ยมมากขนาดนั้น แต่กลับไม่ได้โจมตีพวกเขาอีกแล้ว
มู่เฉียนซีแอบส่งกระแสจิตกล่าวว่า “ออกมาอย่างระมัดระวัง!”
“อื้ม!”
พวกเขาออกไปอย่างระมัดระวัง วิญญาณปีศาจเหล่านี้ไม่โจมตีพวกเขาแล้ว เพียงไม่นานก็หนีออกมาจากสถานที่ที่รวมตัวกันของเหล่าวิญญาณปีศาจแห่งสุสานเทพหงส์ศักดิ์สิทธิ์ทั้งหมดได้แล้ว หลังจากที่ปลอดภัย ฉื้อเหยียนเซียวก็สูดลมหายใจเข้าลึก “พระเจ้า! แม่นางมู่ ท่านผู้ยิ่งใหญ่มู่ ท่านช่างน่าอัศจรรย์ใจเสียจริง ๆ”