ท่านอ๋องผู้โหดร้ายกับหมอปีศาจ - ตอนที่ 1732 ทะเลแห่งยมโลก
“แน่นอนว่าไม่อยู่แล้ว หัวหน้าเผ่ามังกรวารีสูงศักดิ์ถึงเพียงนี้ เชิญเข้ามาด้านในเถิด แล้วพวกเราค่อย ๆ มาคุยกัน” กุยชิวกล่าวพร้อมรอยยิ้ม
“อื้ม!”
กุยชิวมองไปยังคนของเผ่ามังกรปีศาจแล้วกล่าวว่า “ถึงแม้ว่าท่านมังกรวารีจะมีสถานะที่สูงส่ง และมีความสามารถที่แข็งแกร่ง แต่การที่จะมาจับกุมคนในเผ่าเต่ามังกรเช่นนี้ มันดูจะไม่เหมาะสมเกินไปหน่อยหรือไม่!”
“ทุกคนต่างก็เป็นเผ่ามังกรเหมือนกัน ล้วนแต่เป็นครอบครัวเดียวกัน! ความขัดแย้งเพียงเล็กน้อยนี้ ให้อภัยกันและกัน แล้วปล่อยคนไปเสียเถอะ!”
ไม่คาดคิดเลยว่าเผ่าเต่ามังกรจะช่วยเหลือเผ่ามังกรปีศาจ สีหน้าของมู่เฉียนซีและสุ่ยอู๋ซินเย็นชาขึ้นมาทันที
สุ่ยอู๋ซินคิดอยากที่จะปฏิเสธ แต่มู่เฉียนซีกลับกล่าวขึ้นมาด้วยรอยยิ้มว่า “ได้สิ! ปล่อยไปเถอะ!”
สุ่ยอู๋ซินกล่าวว่า “ปล่อยคนไปซะ!”
หลังจากที่มังกรปีศาจเหล่านั้นได้รับอิสระ ทันใดนั้นเข็มยาหลายเล่มได้พุ่งไปทางพวกเขาอย่างกะทันหัน
คนจากเผ่ามังกรปีศาจไม่ทันได้เตรียมการป้องกัน ต่างก็โดนโจมตีเข้าทีละคน
และต่อมาทั่วทั้งร่างกายของพวกเขาก็ไร้ซึ่งเรี่ยวแรง ไม่สามารถที่จะเคลื่อนไหวได้ ไม่สามารถที่จะพูดได้ และกลายเป็นอัมพาตล้มลงไปบนพื้นทั้งหมดทันที
มู่เฉียนซีโบกมือไปมาพลางกล่าวว่า “คน พวกข้าก็ได้ปล่อยไปแล้ว ส่วนสภาพของพวกเขาในตอนนี้ เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นในเผ่าเต่ามังกรของพวกเจ้า ก็ถือได้ว่าเป็นเรื่องของพวกเจ้าเผ่าเต่ามังกรก็แล้วกัน”
เห็นได้ชัดว่าพวกเจ้าทำร้ายคนจนกลายเป็นเช่นนี้ไปแล้ว ยังต้องการให้เขารับผิดชอบอีกอย่างนั้นหรือ!
มุมปากของกุยชิวกระตุกขึ้นมาอย่างรุนแรง แม่สาวน้อยผู้นี้ช่างเป็นคนที่ไม่มีเหตุผลเลยจริง ๆ
“เด็ก ๆ! พวกเขาได้รับบาดเจ็บ มาพาลงไปรักษาเถอะ!”
มุมปากของมู่เฉียนซียกโค้งขึ้นมาเล็กน้อย ตอนนี้หากต้องการที่จะรักษาพวกเขาให้หาย มันก็คงไม่ใช่เรื่องที่ง่ายดายนัก
กุยชิวแสดงท่าทางที่ดูต้อนรับขับสู้เป็นอย่างดีออกมา โดยกล่าวกับสุ่ยอู๋ซินว่า “สุ่ยอู๋ซิน เชิญด้านในเถิด”
ท่าทางการต้อนรับแขกที่ดี ทางเผ่าเต่ามังกรก็นับว่ามีอยู่เช่นกัน
แต่สุ่ยอู๋ซินกล่าวอย่างตรงไปตรงมาว่า “กุยชิว ข้าต้องการที่จะพบอดีตหัวหน้าเผ่าของพวกเจ้า”
กุยชิวกล่าวว่า “คนที่มายังเผ่าเต่ามังกรของพวกข้า ในสิบส่วนมีแปดถึงเก้าส่วนที่มาเพื่อพบกับอดีตหัวหน้าเผ่าของพวกเรา แต่ทว่าอดีตหัวหน้าเผ่าของพวกเราไม่ใช่ว่าอยากที่จะพบแล้วจะสามารถพบได้”
“ข้ามีเรื่องสำคัญที่ต้องการจะพบอดีตหัวหน้าเผ่าของพวกเจ้า หากมีข้อเรียกร้องอะไรก็เสนอออกมาเถิด!” สุ่ยอู๋ซินกล่าวอย่างเรียบเฉย
“หัวหน้าเผ่ามังกรวารียังคงเต็มที่เช่นเคย เช่นนั้นข้าไม่เกรงใจก็แล้วกัน เผ่ามังกรทั้งหมดมีเพียงแต่เผ่ามังกรวารีของพวกเจ้าเท่านั้นที่มีนักปรุงยา เช่นนั้นความต้องการของข้า แน่นอนว่าเป็นยาลูกกลอนอยู่แล้ว”
“ข้าต้องการยาขั้นสวรรค์ระดับสูงหนึ่งร้อยเม็ดและยาขั้นศักดิ์สิทธิ์ระดับสูงสิบเม็ด สิ่งนี้สำหรับเจ้าหัวหน้าเผ่ามังกรวารีแล้ว คงไม่ใช่เรื่องยากหรอกกระมัง!” เขาจ้องมองไปทางสุ่ยอู๋ซินด้วยรอยยิ้ม
ยาขั้นสวรรค์นั้นไม่ยาก แต่ทว่ายาขั้นศักดิ์สิทธิ์ถึงสิบเม็ดไม่ใช่เรื่องง่ายเลย
ขณะสุ่ยอู๋ซินกำลังขมวดคิ้วขึ้นเล็กน้อย มู่เฉียนซีก็นำของเหล่านั้นออกมาวางไว้แล้ว
“ของที่เจ้าต้องการ มอบให้เจ้าแล้ว! ตอนนี้สามารถพาพวกข้าไปพบกับอดีตหัวหน้าเผ่าของพวกเจ้าได้แล้วใช่หรือไม่!”
จำนวนยาที่มู่เฉียนซีหยิบออกมานั้น ไม่ขาดไปแม้แต่เม็ดเดียวเลย
กุยชิวชะงักไปครู่หนึ่ง เขาเสนอคำขอที่มากเกินจริงถึงเพียงนี้ ความจริงแล้วภายในใจก็เตรียมตัวที่จะถูกสุ่ยอู๋ซินต่อรอง แต่กลับไม่คาดคิดเลยสักนิดว่าแม่นางน้อยผู้นี้จะตรงไปตรงมาถึงเพียงนี้
กุยชิวกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “ฮ่า ฮ่า ฮ่า! สุ่ยอู๋ซิน แม่นางผู้นี้เป็นผู้สืบทอดของเจ้าสินะ! ช่างตรงไปตรงมาเสียเหลือเกิน ข้าชอบ!”
“ดูเหมือนว่าเผ่ามังกรวารีของพวกเจ้าจะมียาอยู่มากมาย ไม่อย่างนั้นก็เพิ่มให้ข้าอีกสักเท่าหนึ่งเป็นอย่างไร? ถึงอย่างไรชีวิตของพวกเราเผ่าเต่ามังกรในตอนนี้ต่างก็ไม่มีอะไรดีเลยแม้แต่น้อย…”
การขอร้องที่โลภมาก ยิ่งมากขึ้นเท่าไร สุดท้ายแล้วก็ต้องจบลงอย่างน่าเวทนา
สีหน้าของสุ่ยอู๋ซินฉายแววความโกรธเคืองออกมา ไม่คิดเลยว่าเจ้าหมอนี่จะกล้าที่จะโก่งราคาเช่นนี้
กุยฮุยหัวหน้าเผ่าคนก่อนของเผ่าเต่ามังกรเป็นคนที่เรียบง่ายคนหนึ่ง แต่ทว่าน้องชายของเขากลับเป็นคนที่โลภมากเป็นที่สุด หากไม่ใช่เพราะว่ามู่เฉียนซีมีเรื่องที่จะต้องคุยด้วย สุ่ยอู๋ซินไม่อยากแม้แต่จะเป็นคนกลางให้เจ้าหมอนี่เลยแม้แต่น้อย
มู่เฉียนซีจ้องมองไปที่กุยชิวอย่างเป็นการเตือน “หัวหน้าเผ่ากุย ระดับความโลภที่อยู่ภายในใจของเจ้าน่ะ! หยุดแค่พอหอมปากหอมคอเถอะ ไม่อย่างนั้นข้าจะโค้นล้มทั้งเผ่าเต่ามังกรของพวกเจ้า ฉะนั้นเมื่อถึงเวลา เจ้าก็อย่าคิดที่จะมาทำตัวน่าเวทนาอีกเลย”
“โค้นล้มเผ่าเต่ามังกรของข้าหรือ? แม่สาวน้อย เจ้ายังเด็กนัก แต่ลมปากของเจ้ากลับไม่ทำธรรมดาเลย!” หัวหน้าเผ่าเต่ามังกรคนปัจจุบันจ้องมาที่นางด้วยความโกรธ
“ดูเหมือนว่าแม้หัวหน้าเผ่ามังกรวารีจะมีความสามารถที่แข็งแกร่ง แต่กลับไม่อาจสั่งสอนรุ่นน้องให้ดีได้สินะ!” กุยชิวกล่าวอย่างเหน็บแนม
ปัง!
กุยชิวหยาบคายต่อมู่เฉียนซีเช่นนี้ เจ้าหมอนี่ทำให้สุ่ยอู๋ซินรู้สึกโมโหขึ้นมาแล้ว
เขาทุบมือลงไปบนโต๊ะ จากนั้นก็กวาดสายตามองไปที่กุยชิวอย่างเย็นชาแล้วกล่าวว่า “กุยชิว เจ้าคิดว่าข้าจะทำเช่นนั้นไม่ได้อย่างนั้นหรือ?”
สายตาที่เย็นยะเยือกของสุ่ยอู๋ซินนั้น ทำให้เมื่อกุยชิวได้เห็นต่างก็ต้องรู้สึกหวาดกลัวเป็นที่สุด
กุยชิวกล่าวว่า “ถือว่ามีราชามังกรคอยหนุ่นหลัง สุ่ยอู๋ซินนับวันเจ้าจะยิ่งกล้าหาญมากขึ้นเรื่อย ๆ แล้วสินะ ถือว่าข้ากลัวเจ้าแล้วกัน พวกเรามาคุยกันเถอะ”
สุ่ยอู๋ซินนั่งลงอย่างสงบแล้วกล่าวว่า “พาพวกข้าไปพบอดีตหัวหน้าเผ่าเสียเถอะ!”
กุยชิวกล่าวว่า “ไม่ใช่ว่าข้าไม่อยากจะพาพวกเจ้าไปพบกับผู้อาวุโสหรอกนะ! แต่ทว่าในเวลานี้เหล่าผู้อาวุโสต่างก็ไปอาศัยอยู่ที่ทะเลแห่งยมโลกอย่างสันโดษแล้วนะสิ! และแม้แต่ข้าก็ยังหาพวกเขาไม่เจอ นี่มันก็เป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้จริง ๆ”
“พาพวกข้าไปหาเขา” สุ่ยอู๋ซินกล่าวย้ำอีกครั้ง
“เผ่าเต่ามังกรของข้ามีหลายเรื่องที่จะต้องทำ ไม่อาจที่จะพาเจ้าไปด้วยตนเองได้ แต่ทว่าข้าจะส่งคนนำทางให้กับพวกเจ้า พวกเจ้าก็ไปตามหากันอย่างวางใจเถอะ! บางทีหากหาสักสามถึงห้าปี ก็อาจจะหาผู้อาวุโสเจอก็เป็นได้” กุยชิวกล่าวด้วยรอยยิ้ม
รอยยิ้มของเจ้าหมอนี่ ความจริงแล้วกวนประสาทมากเลยทีเดียว
สุ่ยอู๋ซินกล่าวอย่างเย็นชา “ทางที่ดีที่สุดคือเจ้าอย่าโกหกข้าก็แล้วกัน”
“เจ้าเป็นถึงหัวหน้าเผ่าของเผ่ามังกรวารีที่สูงส่ง สามัญชนเช่นข้าจะไปกล้าโกหกเจ้าได้อย่างไรกัน”
“ไปเตรียมคนนำทางมาให้พวกข้าเดี๋ยวนี้”
“ตกลง ๆ ๆ! ข้าจะไปหาคนมาให้เดี๋ยวนี้เลย”
คนที่กุยชิวหามาให้สุ่ยอู๋ซินต่างก็เป็นคนที่เชื่องช้าทั้งนั้น และสีหน้าของมู่เฉียนซีก็เริ่มเย็นชามากยิ่งขึ้นเรื่อย ๆ
“เจ้าเต่าเฒ่าตัวนั้นจะต้องจงใจอย่างแน่นอน รอให้ข้าหาผู้อาวุโสของเผ่าเต่ามังกรเจอเสียก่อน ข้าจะเอาเจ้าหมอนั่นยัดลงไปในถุงกระสอบแล้วทุบทีอย่างรุนแรงเลยคอยดู”
มู่เฉียนซีพูดโพล่งออกมา จนทำให้เต่ามังกรที่นำทางเหล่านั้นต่างก็ได้ยินกันหมดแล้ว
พวกเขาคิดว่า แม่นางน้อยผู้นี้ช่างใจกล้าเสียจริง ๆ แน่นอนว่าพวกเขาจะต้องแอบส่งข่าวไปให้หัวหน้าเผ่า เพื่อที่จะหลีกเลี่ยงไม่ให้หัวหน้าเผ่าโดนตีเข้าจริง ๆ
สุ่ยอู๋ซินกล่าวว่า “ไม่คิดว่าเขาจะกล้าทำให้ท่านต้องโกรธเคืองเช่นนี้ ข้าไม่มีทางปล่อยเขาไปแน่นอน”
ทะเลแห่งยมโลกของเผ่าเต่ามังกรเป็นทะเลที่กว้างใหญ่มากที่สุด เกาะเต่ามังกรนั้นเหมือนกับเกาะมังกรวารี ที่ส่วนใหญ่แล้วมีพื้นที่เป็นน่านน้ำ
น่านน้ำนี้กว้างใหญ่เกินไป หากจะหาผู้เฒ่าเต่ามังกรสักคนหนึ่ง เห็นได้ชัดเลยว่าไม่ใช่เรื่องง่าย และคนของเผ่าเต่ามังกรก็ไม่ได้คิดจะช่วยเหลืออย่างจริงใจด้วย
หนึ่งในเต่ามังกรผู้นำทางกล่าวขึ้นมาว่า “หัวหน้าเผ่าของพวกเรากล่าวว่า ผู้อาวุโสชอบที่จะฟื้นตัวอยู่ในทะเลลึกเป็นที่สุด ทั้งสองท่านสามารถลงไปดูที่ทะเลลึกได้”
ปล่อยให้พวกเขาไป แต่เหล่าคนนำทางเหล่านี้กลับไปคิดที่ตามลงไปด้วย
มู่เฉียนซีกล่าวว่า “เจ้ากุยชิวกำลังเล่นตลกกับพวกเราหรือไม่?”
“หากเขากล้าที่จะเล่นตลกกับพวกเรา ไม่ว่าอย่างไรก็ตามข้าไม่มีทางที่จะปล่อยเขาไปแน่”
อารมณ์ที่ดีของสุ่ยอู๋ซิน ต่างก็ถูกกุยชิวผู้นี้ทำให้เสื่อมโทรมลงไปหมดแล้ว
“ข้าลงไปหาก่อนดีกว่า?”
มู่เฉียนซีกล่าวว่า “ลงไปด้วยกันเถอะ!”
“ขอรับ!”
ทั้งสองคนต่างก็สามารถที่จะควบคุมธาตุวารีได้ ทั้งยังเป็นเรื่องที่ง่ายดายมากที่จะดำดิ่งลงไปภายในน้ำอย่างอิสระ
“พวกเขาลงไปแล้ว รีบไปรายงานท่านหัวหน้าเผ่าเร็วเข้า!”
กุยชิวที่ได้รับทราบข่าวนี้แล้วก็หัวเราะขึ้นมาทันที “ฮ่า ฮ่า ฮ่า! สุ่ยอู๋ซิน พวกเจ้าอยู่ที่ทะเลแห่งยมโลก ก็ลงยมโลกไปเสียเถอะ! ข้าเกลียดชังพวกราชวงศ์ระดับสูงอย่างพวกเจ้าเหล่านี้มานานมากแล้ว”
น้ำเสียงที่เย็นยะเยือกและมืดมนเสียงหนึ่งดังขึ้นมา “ไม่ใช่ว่าเจ้าจะดีใจเร็วเกินไปหน่อยหรือ”
“มีท่านหลิ่วอยู่ด้วย แล้วยังมีเจ้านั่นอยู่ที่ก้นบึ้งยมโลกอีก แม้ว่าสุ่ยอู๋ซินจะเก่งกาจมากเพียงใด ก็จะต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย!”
ท่านหลิ่วกล่าวถามว่า “ผู้อาวุโสผู้นั้นของพวกเจ้า ที่จริงแล้วอยู่ที่ใดกันแน่?”