ท่านอ๋องผู้โหดร้ายกับหมอปีศาจ - ตอนที่ 1772 ความมุ่งมาดปรารถนาอันแรงกล้า
สำหรับการปรากฏตัวอย่างไร้สุ้มไร้เสียงของนิรันดร์นั้น มู่เฉียนซีชินกับมันแล้ว ดังนั้นจึงแสดงท่าทีที่สงบมาก อีกทั้งยังเพิกเฉยต่อคำพูดของเขาไปอีกด้วย
“ระวังตัวด้วย ในม่านหมอกนี้มีบางอย่างซ่อนอยู่”
พวกมันซ่อนตัวอยู่ท่ามกลางหมอกโดยไร้ซึ่งรูปลักษณ์ และยังโจมตีพลังจิตของผู้คน
พลังวิญญาณที่มู่เฉียนซีแสดงออกมาทั้งหมดนั้นอ่อนแอมากจริง ๆ พวกมันจึงรวมตัวกันลงมือกับสาวน้อยอย่างมู่เฉียนซี แต่กลับทำอะไรนางไม่ได้
พลังจิตของมนุษย์ผู้นี้ที่ดูเหมือนจะอ่อนแอแต่กลับกว้างใหญ่ดุจดั่งท้องท้องทะเล นึกไม่ถึงเลยว่าจะไร้ช่องโหว่เช่นนี้
ครั้นแล้ว พวกมันจึงเปลี่ยนเป้าหมายไปโจมตีจูเชว่แทน แต่เนื่องจากมู่เฉียนซีได้เตือนจูเชว่เอาไว้ก่อนหน้านี้ เขาจึงเตรียมการป้องกันเอาไว้แล้ว
อายุยังน้อยเป็นเพียงแค่เด็กหนุ่มแต่กลับฝึกฝนจนมีพลังความแข็งแกร่งถึงขั้นนี้ได้ พรสวรรค์กับความสามารถของเขานั้นแข็งแกร่งมากจริง ๆ
เพียงแต่ว่าพลังจิตของเขาเมื่อเปรียบเทียบกับพลังจิตของมู่เฉียนซีแล้วนั้นยังห่างชั้นกันมากนัก ทันใดนั้นพวกมันจึงรับรู้ได้ว่าเด็กหนุ่มผู้นี้ไม่ได้จัดการยากเหมือนสาวน้อยผู้นั้น พวกมันจึงโจมตีอย่างไม่เกรงกลัวต่อสิ่งใด
เห็นได้ชัดว่าจูเชว่เองก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟขึ้นแล้ว “แน่จริงก็เข้ามาให้หมดสิ คิดว่าจะรังแกคนอย่างข้าได้ง่าย ๆ อย่างนั้นเหรอ ข้าจะสู้กับพวกเจ้าให้ตายกันไปข้างหนึ่ง!”
สิ่งนี้สำหรับจูเชว่แล้วเป็นการฝึกฝนด้วยจิตใจอันเด็ดเดี่ยวแน่วแน่
จูเชว่กล่าว “ซีซี ข้าไม่เป็นไร เจ้าไม่ต้องเป็นห่วง! บางทีสิ่งนี้อาจจะนับว่าเป็นการออกกำลังสำหรับข้าก็ได้ รีบไปเถอะ อยู่ในม่านหมอกนี้นาน ๆ มันไม่ใช่วิธีที่ดีเป็นแน่ ขึ้นไปบนเกาะก่อนแล้วค่อยคิดหาทางออกไปจากที่นี่ดีกว่า”
“เช่นนั้นก็รีบเถอะ เจ้าเองก็ระวังตัวด้วยล่ะ”
ความเด็ดเดี่ยวของมู่เฉียนซีนั้นทำให้จูเชว่ตกตะลึงเป็นอย่างมาก เขาจึงกล่าวว่า “ซีซี ข้าว่าพลังจิตของเจ้าแข็งแกร่งจนน่าทึ่งเกินไปแล้วกระมัง!”
นิรันดร์กล่าวด้วยความภาคภูมิใจว่า “แน่นอนอยู่แล้ว ก็นางเป็นถึงยอดดวงใจของข้าผู้นี้”
ทันใดนั้นม่านหมอกตรงหน้าก็ทวีความหนาแน่นขึ้นเรื่อย ๆ มู่เฉียนซีรู้สึกได้ถึงอันตรายที่ใกล้เข้ามา
มีกลิ่นหอมจาง ๆ ลอยอยู่ในอากาศราวกับต้องการดึงดูดให้ผู้คนหลงใหลในกลิ่นหอมนั้นจนจมดิ่งลงไปในเหวลึก ขุดความโกรธแค้นที่ซ่อนอยู่ในก้นบึ้งหัวใจออกมา
ดวงตาของมู่เฉียนซียังคงชัดเจน นิรันดร์ยิ้มเล็กน้อยพลางกล่าวว่า “ก็แค่อุบายเล็ก ๆ น้อย ๆ ก็เท่านั้น”
และแน่นอนว่าเพียงแค่อุบายเล็ก ๆ น้อย ๆ ของนิรันดร์นั้น ไม่ได้หมายความว่าจะเป็นอุบายเล็ก ๆ น้อย ๆ สำหรับทุกคน
“ข้า จูเชว่แข็งแกร่งที่สุด พวกเจ้าแต่ละคนไม่ใช่คู่ต่อสู้ของข้าหรอก รอยอมรับความพ่ายแพ้ได้เลย! ฮ่า ฮ่า ฮ่า!”
จูเชว่หัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง หยิ่งผยองมากกว่าปกตินัก
นี่เป็นเพียงแค่การเริ่มต้นเท่านั้น จูเชว่ตกอยู่ในห้วงอารมณ์ด้านลบเข้าแล้ว
“ที่ข้ายอมรับทั้งหมดนี้ก็เพราะว่าสำนึกในบุญคุณ แต่ผู้หญิงคนหนึ่งที่ข้าไม่เคยเห็นหน้ามาก่อน ข้าไม่มีทางยอมจำนนให้นาง ไม่มีทาง…”
อ๊าาาา!
นี่ไม่ใช่เสียงร้องจากความเจ็บปวด แต่เป็นเสียงร้องที่ดูเหมือนกำลังขัดขืนต่อความเจ็บปวดต่างหาก
นิรันดร์กล่าว “เจ้านี่มีเรื่องราวในใจมากมายจริง ๆ! ที่รักของข้า เจ้าจะไม่ไปช่วยเขาจริง ๆ เหรอ ดูเหมือนว่าเจ้าก็สนใจเขาไม่น้อยนะ”
“จากการคาดการณ์ของข้า เขาจะออกมาได้ด้วยตัวของเขาเอง นิรันดร์ เจ้าคิดเช่นไรล่ะ?” มู่เฉียนซีกล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
“ที่รัก เจ้ามั่นใจในตัวเขามากนะ”
ตูมมม! หลังจากผ่านม่านหมอกไป จูเชว่ก็ตกลงไปในน้ำ
มู่เฉียนซีเองก็เดินออกมาแล้ว และพบว่าตรงหน้านางนั้นเป็นมหาสมุทรอันกว้างใหญ่ไพศาล นางจึงโคจรพลังธาตุวายุพัดบนพื้นผิวน้ำเบา ๆ
จูเชว่ที่จมน้ำอยู่ในขณะนี้ก็รู้สึกตัวฟื้นขึ้นและโผล่พรวดขึ้นมาจากผิวน้ำแล้ว ก่อนจะตะโกนเสียงดังสนั่นว่า “ซีซี ช่วยข้าด้วย! ข้าว่ายน้ำไม่เป็น ช่วยข้าเร็วเข้า ขะ ข้า…ข้าจะขาดอากาศหายใจ จะตายอยู่แล้ว”
ร่างในชุดม่วงเคลื่อนไหวลอยไปกลางอากาศ มู่เฉียนซีดึงจูเชว่ขึ้นมา
“จะทะลวงพลังขั้นภูตศักดิ์สิทธิ์อยู่แล้ว ยังทำตัวเป็นเป็ดตัวแห้งว่ายน้ำไม่เป็นอยู่ได้”
“ช่วยไม่ได้นี่นา ก็ข้าเป็นผู้บำเพ็ญภูตพลังธาตุอัคคี น้ำเหล่านี้เปรียบเสมือนดาวมฤตยูสำหรับข้าเลยนะ”
“ข้าก็มีพลังธาตุอัคคี ไม่เห็นจะเป็นเช่นเจ้าเลย!”
“ซีซีเป็นถึงปีศาจ ข้าไม่กล้าเอาตัวเองไปเทียบกับเจ้าหรอก! เรารีบหาที่ขึ้นบนบกกันเถอะ!” เมื่อเห็นว่าจูเชว่ไม่สามารถสงบสติอารมณ์ได้เช่นนี้ จึงจำเป็นต้องรีบหาทางขึ้นบนบกให้เร็วที่สุด!
“แม้ว่าบนพื้นผิวน้ำนี้จะดูนิ่งสงบ แต่ก็ไม่อาจรับประกันได้ว่าจะไม่มีอันตราย รีบหาทางไปจากตรงนี้จะดีกว่า”
“เสี่ยวโม่โม่!”
มู่เฉียนซีเรียกเสี่ยวโม่โม่มาเป็นพาหนะ จนในที่สุดจูเชว่ที่ตื่นตระหนกก็สงบจิตใจลงได้
จูเชว่กล่าวถามด้วยความระมัดระวังว่า “ซีซี ตอนที่ข้าอยู่ในม่านหมอก ข้าทำสิ่งที่น่าอับอายขายหน้าลงไปใช่หรือไม่!”
มู่เฉียนซีพยักหน้าพลางกล่าว “ก็มีบ้างเล็ก ๆ น้อย ๆ น่ะ!”
จูเชว่ยกมือทั้งสองข้างจับศีรษะด้วยความเจ็บปวดพลางส่งเสียงร้องออกมาว่า “อ๊า อ๊า อ๊า! ชื่อเสียงของข้าที่สั่งสมมาทั้งชีวิต ถูกทำลายไปจดหมดสิ้นแล้ว”
“ชื่อเสียงที่สั่งสมมาทั้งชีวิตอย่างนั้นเหรอ ข้าดูไม่ออกเลยสักนิด” นิรันดร์ที่นั่งข้างมู่เฉียนซีเอนตัวไปมาราวกับคนไร้กระดูก
มู่เฉียนซีไม่ได้หลบหลีกแต่อย่างใด นางเพียงแค่ตะโกนขึ้นว่า “เสี่ยวโม่โม่!”
ในฐานะที่เป็นสัตว์พันธสัญญาของมู่เฉียนซี เสี่ยวโม่โม่จึงสามารถรับรู้ได้ว่ามู่เฉียนซีคิดสิ่งใดอยู่ จู่ ๆ มันก็เร่งความเร็วขึ้น ต้องการจะสลัดนิรันดร์ให้ตกลงไป
นิรันดร์ผู้นี้ชอบทำตัวไม่ได้เรื่อง มักแกล้งนายท่านเช่นนี้อยู่บ่อยครั้ง คนรักของนายท่านมีเพียงแค่ท่านจิ่วเยี่ยเพียงคนเดียวเท่านั้น
เนื่องจากเสี่ยวโม่โม่ได้รับพลังแห่งความมืดมิดของจิ่วเยี่ยมา แน่นอนว่ามันย่อมมีความใกล้ชิดกับจิ่วเยี่ย แม้ว่าจิ่วเยี่ยจะมีกลิ่นอายที่น่ากลัวทำให้มันไม่กล้าเข้าใกล้ก็ตาม
นิรันดร์ไม่ได้โดนสะบัดจนหลุดไปจากร่างของเสี่ยวโม่โม่แต่อย่างใด แต่คนที่เกือบจะร่วงหล่นลงไปก็คือจูเชว่นั่นเอง เขาเกือบกลายเป็นเป็ดตัวแห้งอีกครั้งแล้วเชียว
“ซีซี หากเจ้าจะสั่งสอนเจ้าลามกนี่ก็ช่วยกระซิบบอกข้าก่อนสักหน่อยสิ!”
“ลามก เจ้ามองว่าคนหน้าตาดีเช่นนี้อย่างข้าเป็นคนลามกได้อย่างไรกัน! ไสหัวลงไปเดี๋ยวนี้เลยนะ!” นิรันดร์กล่าวด้วยความโกรธเกรี้ยวพลางโบกมือไปคราหนึ่ง ลมพัดกระโชกอย่างรุนแรงจนทำให้ร่างของจูเชว่ปลิวหลุดออกไป
“อ๊า ๆ ๆ! ช่วยข้าด้วย!” จูเชว่ตะโกนร้องเสียงดังลั่นกลางอากาศ
นิรันดร์ขยับเข้าไปใกล้มู่เฉียนซีอีกครั้ง ใบหน้าอันมีเสน่ห์ และสมบูรณ์แบบอย่างไร้ที่ตินั้นสามารถทำให้สตรีทั้งใต้หล้าตกหลุมรักเขาได้เลย
“ยอดดวงใจของข้า ข้าดูเป็นคนลามกอย่างนั้นเหรอ?”
มู่เฉียนซีกล่าว “ไม่ใช่หรอก!”
นิรันดร์ยังไม่ทันดีใจกับคำตอบนี้ มู่เฉียนซีก็กล่าวต่อว่า
“แต่เจ้ามันเป็นตาเฒ่าลามกต่างหาก”
นิรันดร์ได้ยินเช่นนี้แล้วก็รู้สึกเจ็บปวดจนใจแทบสลาย เขาเป็นคนที่มีเสน่ห์มากในหมู่สตรี สามารถทำให้สตรีทั้งใต้หล้าหลงใหลจนยอมทำทุกอย่างเพื่อเขาได้ แต่เมื่ออยู่ต่อหน้ามู่เฉียนซีแล้ว เขากลับเป็นคนที่พ่ายแพ้ และโดนนางกระทำด้วยความรังเกียจอย่างมิอาจหาสิ่งใดมาเปรียบได้เลย
มู่เฉียนซีให้เสี่ยวโม่โม่พุ่งไปคว้าจูเชว่กลับมา จูเชว่ในตอนนี้ไร้ซึ่งความสง่าจนหมดสิ้นแล้ว
“ดูนั่นสิ ตรงนั้นเหมือนจะมีคนอยู่!” จูเชว่ชี้นิ้วพลางกล่าว
มันคือเรือเล็กลำหนึ่ง และคนบนเรือนั้นก็เห็นพวกเขาแล้วเช่นกัน
“ท่านพ่อ นกตัวนั้นสวยมากเลย บนนกตัวนั้นเหมือนจะมีคนอยู่ด้วย!”
มู่เฉียนซีกล่าว “ลงไปสอบถามสถานการณ์ดูก่อน”
ทันใดนั้นมู่เฉียนซีก็เข้าไปใกล้พวกเขา ทำให้สองพ่อลูกที่อยู่บนเรือตกอกตกใจขึ้นมาเล็กน้อย
“พะ พวกเจ้า…พวกเจ้าเพิ่งเข้ามาที่นี่หรอกเหรอ?” ชายวัยกลางคนผู้นั้นกล่าวถาม
มู่เฉียนซีพยักหน้าพลางกล่าว “ใช่!”
“เฮ้อ! พวกเจ้ายังหนุ่มยังสาวอยู่เลย ต้องมาถูกกักขังอยู่ในนี้ คนที่บ้านของพวกเจ้าคงเป็นห่วงมากแน่ ๆ!” ชายวัยกลางคนกล่าวด้วยความทอดถอนใจ
“พวกเราไม่ทันระวังตัวก็เลยเข้ามาในนี้ พวกเราก็จนปัญญาเหมือนกัน จึงทำได้เพียงแค่เท่านี้ ไม่มีหนทางอื่นแล้ว” มู่เฉียนซีตอบ
“นี่พวกเจ้ากำลังจะไปยังเกาะหมอกวิญญาณไม่หวนคืนใช่หรือไม่! พอดีเป็นทางผ่านของพวกเรา เช่นนั้นก็ไปด้วยกันเถอะ! ทางที่ดีพวกเจ้าอย่านั่งสัตว์วิญญาณท่องนภาเลย หากคนบนเกาะเห็นเข้า เกรงว่าจะรักษาชีวิตสัตว์วิญญาณของเจ้าเอาไว้ไม่ได้”
เพิ่งจะมา ไม่ควรกระทำสิ่งใดอย่างโอ่อ่า มู่เฉียนซีจึงกล่าวว่า “ขอบคุณที่กล่าวเตือน รบกวนพวกท่านแล้ว!”
ครั้นแล้วนางจึงให้เสี่ยวโม่โม่กลับเข้าไปในมิติ และมู่เฉียนซีกับจูเชว่ก็ลงไปในเรือลำเดียวกับสองพ่อลูกคู่นี้
หลังจากนั้นก็ได้พูดคุยกับพวกเขา และได้รู้ว่าท่านลุงผู้นี้เป็นคนแซ่จ้าว เนื่องจากภรรยาของเขาล้มป่วย เขาจึงออกมาตามหาสมุนไพรวิญญาณบนเกาะเล็ก ๆ ที่อยู่บริเวณรอบเกาะหมอกวิญญาณไม่หวนคืนเพื่อไปรักษาอาการป่วยของภรรยาตน ระหว่างที่พูดคุยกันอยู่นั้น เขาก็มองหน้ามู่เฉียนซีและกล่าวว่า “เฮ้อ! หวังว่าครั้งนี้พวกเจ้าจะไม่โชคร้ายอีกนะ”