ท่านอ๋องผู้โหดร้ายกับหมอปีศาจ - ตอนที่ 1843 นางชอบเจ้า
เหยียนเหลียนเจียติดตามพวกเขาไปจนก้าวเข้าสู่อาณาเขตดินแดนทางทิศใต้ของราชวงศ์ตงหวง ดินแดนทางทิศใต้ทั้งหมดนับว่าเป็นพื้นที่ที่ใหญ่ที่สุดทางตอนใต้ของราชวงศ์ตงหวง อีกทั้งสถานที่แห่งนี้ยังเป็นสถานที่ที่รุ่งเรืองมากที่สุดอีกด้วย
เมื่อย่างกรายเข้ามาในเขตแดนแห่งนี้แล้ว เหยียนเหลียนเจียก็ไม่ได้อยากจะทำให้ใครต้องรำคาญอีกต่อไป นางจึงได้แนะนำธรรมเนียมท้องถิ่นของดินแดนทางทิศใต้ให้มู่เฉียนซีฟังอย่างจริงจัง ทั้งยังอธิบายเรื่องกองกำลังและอัจฉริยะต่าง ๆ อีกด้วย “หากกล่าวถึงสำนักที่หยิ่งยโสมากที่สุด ก็จะต้องเป็นสำนักหลางซิงแน่นอนอยู่แล้ว พวกเขาอาศัยว่ามีองค์หญิงมู่หลินหลางคอยหนุนหลัง วัน ๆ เอาแต่ฝันหวานว่าจะได้เป็นองครักษ์ประจำพระองค์ขององค์หญิงมู่หลินหลาง ทั้งที่ความจริงแล้วพวกเขาเป็นเพียงแค่ฝูงสุนัขที่มู่หลินหลางเลี้ยงเอาไว้เท่านั้น เมื่อมู่หลินหลางชี้ไปทางไหนพวกเขาก็ไปทางนั้นราวกับสุนัขปัญญาอ่อน!”
“หากกล่าวถึงเมืองหลวงที่รุ่งเรืองมากที่สุดของดินแดนทางทิศใต้ก็คงจะหนีไม่พ้นเมืองหลวงฉือหนานที่เป็นใจกลางของดินแดนทางทิศใต้ น้องซีเอ๋อร์จะต้องไปให้ได้เลยนะ! และข้าก็ยังเป็นนางโลมชั้นแนวหน้าที่งดงามที่สุดของจุ้ยเมิ่งชวนแห่งเมืองหลวงด้วย เมื่อถึงเวลาน้องซีเอ๋อร์สามารถไปให้กำลังใจได้! แต่น้องซีเอ๋อร์อย่าพึ่งเข้าใจผิดไป ข้าขายเพียงงานศิลป์ แต่ไม่ขายร่างกาย และตอนนี้ก็ขายให้แค่เจ้าเท่านั้นด้วย”
“……”
สมแล้วกับที่เป็นสาวงามราวนางฟ้าผู้อยู่บนจุดสุดยอดของพีระมิดแห่งแหล่งกามารมณ์ที่วุ่นวายแห่งนี้ นางสามารถควบคุมข่าวคราวต่าง ๆ ได้ และมู่เฉียนซีก็ไม่ได้รู้สึกรังเกียจนางเหมือนก่อนหน้านี้อีกแล้ว
“หากกล่าวถึงชายหนุ่มรูปงามที่มีความเก่งกาจมากที่สุดและยังมีความโดดเด่นมากที่สุดของดินแดนทางทิศใต้ก็จะต้องเป็นคุณชายจูเชว่เท่านั้น ได้ยินมาว่าคุณชายจูเชว่นั้นมีรูปโฉมงดงามจนล่มเมืองได้ อีกทั้งยังมีความสามารถที่เป็นเลิศ แล้วยัง…”
มุมปากของมู่เฉียนซีกระตุกขึ้นเล็กน้อย นางปีศาจสาวผู้นี้ต้องการเชิดชูจูเชว่ขึ้นไปสุดฟ้าเลยหรืออย่างไร?
“ในเมื่อคุณชายจูเชว่ดีถึงเพียงนั้น เหตุใดเจ้าถึงไม่ไปเสนอตัวด้วยตนเองจะมาตามตื๊อข้าทำไมกัน?”
เหยียนเหลียนเจียกล่าวอย่างเศร้าเสียใจว่า “ไม่มีทางเลือก คุณชายจูเชว่ไม่ชอบหญิงสาวที่เป็นแบบข้า! เขาชอบหญิงสาวที่เป็นเหมือนอย่างน้องซีเอ๋อร์มากกว่า น้องซีเอ๋อร์สนใจเขาเช่นนั้นหรือ?”
หลังจากที่มู่เฉียนซีไปยังดินแดนทางทิศใต้แล้ว คนของสำนักหลางซิงและสำนักหลินเยว่เหล่านั้นก็ได้ถูกคนจากสำนักของพวกเขาพาตัวกลับไป
เรื่องที่เกิดขึ้นตอนที่พวกเขาอยู่ดินแดนทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ในครั้งนี้ทำให้พวกเขาทั้งสองสำนักต้องอับอายขายหน้าไปหมด อีกทั้งมันยังทำให้หัวหน้าสำนักของพวกเขาต่างตื่นตระหนกกันมากเลยทีเดียว
“โชคยังดีว่าองค์หญิงหลินหลางไม่ชื่นชอบเรื่องซุบซิบนินทาเหล่านี้ มิเช่นนั้นพวกเราคงไม่จบลงได้ดีเช่นนี้เป็นแน่ พวกเจ้า…”
ราชินีอสรพิษจิ่วยินได้กลายเป็นคนพิการไปแล้ว อีกทั้งยังไปตกอยู่ในเงื้อมมือสำนักหลินเยว่ก็ยิ่งน่าอนาถใจมากขึ้นไปอีก คนอื่นคงพูดว่าคนของสำนักหลินเยว่และสำนักหลางซิงชั่วร้ายไปถึงไหนต่อไหนแล้วกระมัง?
หัวหน้าสำนักหลินเยว่กล่าวอย่างเคร่งขรึมว่า “อัจฉริยะอันดับหนึ่งของดินแดนทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ มู่เฉินซี! นางเป็นผู้ที่สามารถที่จะต่อสู้ข้ามขั้นได้ และดูเหมือนว่าก่อนหน้านี้ก็จะมีสาวน้อยเช่นนี้อยู่ด้วยเช่นกัน”
ผู้อาวุโสท่านหนึ่งกล่าวตอบว่า “มู่เฉียนซีผู้นั้นได้ถูกจัดการไปแล้ว แต่ทุกวันนี้สาวน้อยที่คิดว่าผ่านการฝึกฝนด้วยวิธีที่พิเศษจนกล้าทำอะไรสิ้นคิดเช่นนี้ได้ ก็มีไม่น้อยเลยจริง ๆ!”
“คนผู้นี้ จำเป็นที่จะต้องกำจัดทิ้งเสีย! แน่นอนว่าไม่อาจปล่อยให้ฝ่าบาทมารับรู้เรื่องของนาง จนทำให้พระองค์ไม่มีความสุขได้”
ผู้บำเพ็ญภูตพลังขั้นมหาจักรพรรดิแห่งภูตระดับแปดสามารถต่อสู้กับผู้บำเพ็ญภูตพลังขั้นปราชญ์แห่งภูตระดับแปดได้ หากเด็กสาวผู้นั้นสามารถเติบโตไปจนถึงผู้บำเพ็ญภูตพลังขั้นมหาจักรพรรดิแห่งภูตระดับสูงสุดได้ คงจะสามารถต่อสู้กับผู้บำเพ็ญภูตพลังขั้นปราชญ์แห่งภูตระดับสูงสุดได้เลยอย่างนั้นสินะ และคงจะมีความสามารถเทียบเท่าองค์หญิงหลินหลางได้ ฉะนั้นคนผู้นี้จะให้มีชีวิตรอดต่อไปได้อย่างไร
“ไม่คาดคิดเลยว่านางจะทำให้สำนักหลินเยว่ของพวกเราต้องเสียหน้ามากมายถึงเพียงนี้ จำเป็นที่จะต้องกำจัดนางเสีย ในเรื่องนี้ข้าจะต้องจัดการให้ถูกต้องอย่างแน่นอน ท่านหัวหน้าสำนักโปรดวางใจ”
เพียงแต่ว่า ในตอนที่พวกเขามาถึงที่ดินแดนทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ก็หาร่องรอยของมู่เฉินซีไม่พบอีกต่อไปแล้ว และนั่นก็ทำให้สีหน้าของหัวหน้าผู้อาวุโสแห่งสำนักหลินเยว่มืดมนลงในทันที
“มู่เฉินซี ตราบใดที่เจ้ายังอยู่ในแดนซวนเทียน และไม่ว่าเจ้าจะซ่อนตัวอยู่แห่งหนใด สำนักหลินเยว่ของข้าจะต้องหาเจ้าจนเจอ และกำจัดเจ้าให้จงได้!” พวกเขากล่าวอย่างโหดเหี้ยม
เหตุผลที่พวกเขาไม่สามารถตามหามู่เฉียนซีเจอได้อย่างง่ายดาย นั่นก็เป็นเพราะว่ามู่เฉียนซีมีเหยียนเหลียนเจียเป็นผู้นำทางให้ เช่นนั้นจึงสามารถหลบหลีกสายตาของสำนักหลินเยว่และสำนักหลางซิงได้อย่างง่ายดาย
และครานี้เป้าหมายของพวกเขาไม่ใช่เมืองหนานหวาง แต่เป็นเมืองหนานอู่
เมืองเล็ก ๆ แห่งนี้ตั้งอยู่ในเขตชายแดนของดินแดนทางทิศใต้เป็นสถานที่ซึ่งเดิมทีแล้วไม่ได้มีความโดดเด่นเท่าไรนัก แต่เนื่องจากว่ามีสมบัติโผล่ออกมาจากรอยแตกของมิติบ้างเป็นครั้งคราว จึงทำให้ที่แห่งนี้รุ่งเรืองมากขึ้นเรื่อย ๆ และมีผู้คนเข้ามามากขึ้นเรื่อย ๆ ด้วย
เหยียนเหลียนเจียกล่าวว่า “พวกเราต่างก็เหนื่อยล้าจากการเดินทางมาเป็นเวลานาน เกาะหนานอู่เป่าคงจะไม่ปรากฏออกมาให้เห็นในเร็ว ๆ นี้ น้องซีเอ๋อร์ พวกเราไปหาโรงเตี๊ยมพักผ่อนกันสักคืนก่อนดีหรือไม่?”
“อื้ม!”
เหยียนเหลียนเจียได้พามู่เฉียนซีไปยังโรงเตี๊ยมที่ดีที่สุดแห่งหนึ่ง แต่ผลที่ได้หลังจากที่สอบถามก็คือเหลือเพียงสองห้องเท่านั้น
เหยียนเหลียนเจียกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “เหลือสองห้องพอดี ห้องหนึ่งเป็นของข้ากับน้องซีเอ๋อร์ ส่วนองครักษ์ก็อยู่อีกห้องหนึ่งก็เรียบร้อยแล้ว!”
“ไม่เอาโรงเตี๊ยมแห่งนี้ เปลี่ยนที่!”
ผลสุดท้าย ก็ยังคงตอบกลับมาเช่นเดิม! ถึงจะเปลี่ยนไปสามสี่ที่แล้วก็ยังคงเป็นเช่นเดิม นางคลี่ยิ้มพลางกล่าวอย่างหมดหนทางว่า “ดูเหมือนว่าจะเป็นเพราะข่าวการปรากฏตัวของเกาะหนานอู่เป่า ทำให้ดึงดูดผู้คนมามากมาย จนทำให้ห้องพักขาดแคลนถึงเพียงนี้! เพียงให้น้องซีเอ๋อร์นอนห้องเดียวกันกับข้าก็ไม่ได้อย่างนั้นหรือ? พวกเราต่างก็เป็นหญิงสาว หากจะต้องเสียเปรียบก็ต้องเป็นข้าที่เสียเปรียบ ถึงอย่างไรน้องซีเอ๋อร์ก็เก่งกาจกว่าข้ามากมิใช่หรือ?”
สุดท้ายแล้วพวกเขาก็ไปยังโรงเตี๊ยมที่แรก และจองห้องพักทั้งสองห้องนั้น
เมื่อแผนการเล็กน้อยนี้ของตนเองสำเร็จแล้ว รอยยิ้มของเหยียนเหลียนเจียก็ราวกับนางจิ้งจอกก็มิปาน แต่ผลลัพธ์ก็คือเมื่อตอนที่คิดจะเข้าไปในห้องกลับถูกฉู่หลีเหวี่ยงไปที่ห้องข้าง ๆในทันที
“ข้าจะอยู่ห้องเดียวกับซีเอ๋อร์!”
เหยียนเหลียนเจียกล่าวพร้อมดวงตาที่เบิกกว้าง “เจ้าเป็นผู้ชาย ไม่ได้! แน่นอนเลยว่าไม่ได้!”
มู่เฉียนซีกล่าวว่า “อย่างน้อยท่านฉู่หลีก็ไม่ได้มีความคิดที่บิดเบี้ยวเช่นนั้น แต่เจ้า…”
“ให้ตายเถอะ เจ้ามีความสามารถมากมาย ถึงจะมีโรงเตี๊ยมกี่แห่งเจ้าก็สามารถควบคุมจำนวนห้องพักได้อยู่แล้ว” มู่เฉียนซีจ้องมองไปที่สาวงามผู้มีเสน่ห์เหลือล้นผู้นี้
“ซีเอ๋อร์ มันต้องไม่เป็นเช่นนั้นแน่นอนอยู่แล้ว ข้าเหมือนเป็นคนเช่นนั้นอย่างนั้นหรือ?” นางกล่าวด้วยรอยยิ้ม
ฉู่หลีรออยู่ที่ห้องของมู่เฉียนซีได้เพียงไม่นาน เสี่ยวเอ้อของโรงเตี๊ยมก็มาเคาะห้องพลางกล่าวว่า “นายท่าน แขกที่จองไว้ก่อนหน้านี้ไม่มาพักแล้วจึงมีห้องว่างอยู่ห้องหนึ่ง ไม่ทราบว่าพวกท่านยังต้องการหรือไม่?”
มุมปากของมู่เฉียนซีกระตุกขึ้นมาเล็กน้อย เรื่องทั้งหมดนี้มันจะบังเอิญมากเกินไปแล้ว!
ฉู่หลีกล่าวด้วยเสียงที่เคร่งขรึมว่า “ศิษย์น้อง หญิงสาวผู้นั้นอาจจะมีเจตนาที่ไม่ดี เจ้าอย่าได้ประมาทเลินเล่อเป็นอันขาด”
“อื้ม! ในเมื่อเป็นเพื่อนกับโม่ซวนเช่นนั้นคงไม่ใช่ศัตรู มีเพียงแค่การเคลื่อนไหวเล็ก ๆ น้อย ๆ เท่านั้น และก็ไม่รู้ว่าอันที่จริงแล้วนางคิดที่จะทำอะไรกันแน่?” มู่เฉียนซีก็รู้สึกงงงวยอยู่เช่นเดียวกัน
“ศิษย์ที่รัก เจ้าจะความรู้สึกช้าเกินไปแล้ว!” นิรันดร์เดินออกมาพร้อมกับสีหน้าที่ค่อนข้างจะจนใจ
“หญิงสาวผู้นั้นต้องการที่จะใกล้ชิดกับศิษย์ที่รัก อีกทั้งยังมีความฝันลม ๆ แล้ง ๆ ว่าจะได้นอนห้องเดียวและนอนเตียงเดียวกับศิษย์ที่รักอีกด้วย เห็นได้ชัดว่านางชอบศิษย์ที่รักเข้าให้แล้ว ด้วยประสบการณ์ในการใช้ชีวิตมานับหมื่นปีของข้า จะต้องเป็นเช่นนี้แน่นอน” เขากล่าวขึ้นมาอย่างมั่นใจมาก
“ข้าพึ่งจะรู้จักนางเพียงไม่กี่วันเท่านั้นเองนะ?” มู่เฉียนซีกล่าว
“ผู้ใดใช้ให้ศิษย์ที่รักของข้ามีเสน่ห์ถึงเพียงนี้กันเล่า! ข้าก็หมดหนทางเช่นกัน” ถึงหวงจิ่วเยี่ยจะไปแล้วแต่ก็ยังทิ้งกับดักขนาดใหญ่ไว้ให้เขาอย่างหนึ่ง นั่นก็คือการที่ให้สุ่ยจิงอิ๋งคอยปกป้องนางนั่นเอง
เรื่องนั้นช่างมันเถอะ แต่ทว่าตอนนี้ข้างกายของศิษย์ที่รักยังมีศิษย์พี่เพิ่มมาคนหนึ่ง และต่อมาก็มีหญิงสาวโผล่ออกมาอีกคนหนึ่ง นี่มันทำให้เขาหงุดหงิดมากเลยจริง ๆ
นิรันดร์กล่าวว่า “ศิษย์ที่รัก เจ้าจะต้องระวังตัวเสียหน่อย นางจิ้งจอกสาวตัวนั้นอาศัยความเป็นหญิงของตนเอง ทั้งยังใช้สารพัดเล่ห์เหลี่ยมเพื่อที่จะพยายามเอาเปรียบเจ้า ฉะนั้นนางจึงถือว่ามีเจตนาร้ายอย่างแน่นอน”
อันที่จริงแล้วนิรันดร์และฉู่หลีต่างก็ดูอันตรายเป็นอย่างยิ่ง
คำพูดของนิรันดร์นั้น มู่เฉียนซีคิดว่าสามารถเชื่อถือได้แปดถึงเก้าส่วนเลยทีเดียว ฉะนั้นแน่นอนว่าจะต้องออกห่างจากคนผู้นี้ให้มากขึ้นหน่อยแล้ว
วันรุ่งขึ้น เหยียนเหลียนเจียมาปลุกมู่เฉียนซีอย่างกระตือรือร้นเป็นอย่างมาก นางกล่าวว่า “น้องซีเอ๋อร์ ตอนนี้มิติของทะเลหนานอู่มีความผันผวนเป็นอย่างมาก และคาดว่าอีกไม่นานก็จะมีรอยแตกของมิติขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นมา พวกเรารีบไปดูกันเถอะ!”