ท่านอ๋องผู้โหดร้ายกับหมอปีศาจ - ตอนที่ 1852 หญิงงามล่มบ้านล่มเมือง
พวกของมู่เฉียนซีได้สลัดคนเหล่านั้นทิ้งไปเบื้องหลัง และทิ้งระยะห่างออกไปไกลขึ้นเรื่อย ๆ อย่างรวดเร็ว เหยียนเหลียนเจียกล่าวด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม “น้องซีเอ๋อร์เก่งจริง ๆ ข้าคิดว่าจะต้องต่อสู้กับพวกเขาเสียอีก!”
ครืน ครืน ครืน!
ขณะที่พวกเขาบินผ่านท้องนภาไป พวกเขาก็พบว่ามีคนกลุ่มหนึ่งกำลังถูกสัตว์ประหลาดคร่าวิญญาณโอบล้อมโจมตีอยู่ ถึงแม้จะไม่ถูกสังหารหมู่ ทว่าก็เป็นการต่อสู้ที่ยากลำบากไม่น้อย
ซึ่งหนึ่งในนั้นได้รับบาดเจ็บสาหัส กว่าจะถอยหนีมาจากสัตว์ประหลาดคร่าวิญญาณเหล่านั้นได้ก็ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย
แววตาของเหยียนเหลียนเจียมีประกายความเย็นชาวาบผ่าน นางกล่าว “เป็นพวกเขานี่?”
“ขอบใจน้องซีเอ๋อร์ที่ช่วยชีวิตข้าไว้ เรื่องแก้แค้นข้าก็ขอไม่รบกวนน้องซีเอ๋อร์แล้ว ข้าจะเป็นคนจัดการเอง” นางกล่าวกับมู่เฉียนซีด้วยใบหน้าประดับรอยยิ้ม
“ไม่มีปัญหา เพียงแต่เจ้าอย่าปล่อยให้ผู้อื่นมารังแกเจ้าได้อีกก็แล้วกัน!” มู่เฉียนซีกล่าว
“ไม่เป็นเช่นนั้นอย่างแน่นอน!” จากนั้นเหยียนเหลียนเจียก็ล่องลอยไปกลางท้องนภา
ครืน ครืน!
เมื่อคนของสำนักหลิงหลงเหล่านั้นสามารถจัดการสัตว์ประหลาดคร่าวิญญาณตัวสุดท้ายได้ พวกเขาก็รู้สึกโล่งใจเป็นอย่างยิ่ง
คุณหนูใหญ่ผู้นั้นกล่าว “สมควรตายจริง ๆ! เจ้าพวกสัตว์ประหลาดต่ำช้าน่ารำคาญเป็นที่สุด ทำให้พวกเราเสียเวลาไปเปล่า ๆ ข้าได้ยินมาว่ามีสถานที่แห่งหนึ่งมีของล้ำค่าอยู่ ข้าคิดว่า ถ้าพวกเราไปถึงในตอนนี้ก็คงไม่ได้ของล้ำค่าอะไรกลับมาแล้ว”
พวกเขารู้สึกหงุดหงิดเป็นอย่างยิ่ง ในขณะนั้นเองสุ้มเสียงเคล้าเสน่ห์สุ้มเสียงหนึ่งก็ได้แว่วดังขึ้น “พวกเจ้าคาดเดาได้ถูกต้อง พวกเจ้าจะไม่ได้ของอะไรไปสักชิ้น! และพวกเจ้าจะต้องตายอยู่ที่นี่ด้วย!
กริ๊ง กริ๊ง กริ๊ง!
กลางท้องนภาร่างสีแดงดั่งเปลวเพลิงนั้นเปรียบดั่งปทุมเพลิงที่เบ่งบานด้วยความร้อนรุ่ม งดงามเหลือคณา
เสียงกระดิ่งดังขึ้นเป็นจังหวะ ราวกับเพลงบรรเลงไพเราะเสนาะหูเพลงหนึ่งก็มิปาน
เดิมทีพละกำลังของคนของสำนักหลิงหลงเหล่านี้ก็เสียหายมากอยู่แล้ว พวกเขาไม่ได้เตรียมตัวรับมือกับการโจมตีทางจิตวิญญาณของเหยียนเหลียนเจียเลยแม้แต่น้อย
ไม่ว่าพวกเขาจะดิ้นรนมากเพียงใด ก็ไม่อาจบังคับไม่ให้ตนเองตกหลุมพรางของเหยียนเหลียนเจียได้เลย
ดวงตาของพวกเขาเริ่มพร่ามัว เมื่อเหยียนเหลียนเจียหมุนกระดิ่งวนไปมาอยู่กลางเวหานับครั้งไม่ถ้วน กว่าที่นางจะหยุดลง
เหยียนเหลียนเจียทอดมองไปยังมู่เฉียนซีแล้วกล่าว “น้องซีเอ๋อร์ ยามข้าร่ายรำงดงามหรือไม่?”
นางร้อนเร่าดั่งเปลวไฟ ใบหน้างามหยาดเยิ้ม ปฏิเสธไม่ได้ว่าเหยียนนั้นงามและมีเสน่ห์น่าดึงดูดเป็นอย่างยิ่ง
มู่เฉียนซีก็ไม่ได้โกหกนางแต่อย่างใด มู่เชียนซีพยักหน้าแล้วกล่าว “อืม! งามมาก!”
แววตาของเหยียนเหลียนเจียแฝงไปด้วยรอยยิ้ม นางดีใจราวกับว่าจะเหาะเหินขึ้นไปบนท้องนภาได้ก็มิปาน
“ข้าดีใจจริง ๆ ข้าดีใจมาก ๆ ที่น้องซีเอ๋อร์บอกว่าข้างาม”
“ข้าขอตัวไปจัดการเจ้าพวกขวางหูขวางตาเหล่านั้นก่อน!”
กริ๊ง!
เมื่อเหยียนเหลียนเจียลงมาบนพื้นแล้ว เสียงกระดิ่งกังวานใสก็แว่วดังขึ้นอีกครั้ง
นิ้วเรียวยาวชี้ไปที่ร่างไร้วิญญาณของสัตว์ประหลาดคร่าชีวิตเหล่านั้นแล้วกล่าว “อืม! ในตัวพวกมันมีผลึกสีดำอยู่ จงควักออกมา ของสิ่งนี้จะทำให้พวกเจ้าได้ฝึกฝน และทำให้ศักยภาพของพวกเจ้าพัฒนาได้เร็วขึ้นอีกด้วย รีบไปเร็วเข้า!”
ไปควักผลึกสีดำออกมา จากนั้นก็ไปฝึกฝน
ในขณะนั้นเองปีศาจสาวผู้เลือดเย็นก็ได้กลับมาอยู่ข้างกายของมู่เฉียนซีแล้ว
นางโน้มใบหน้างามเข้าประชิดมู่เฉียนซีแล้วกล่าว “น้องซีเอ๋อร์ชมว่าข้างามเช่นนี้ เป็นเพราะมีใจให้ข้าใช่หรือไม่? พวกเรามาลองดูสักหน่อยดีหรือไม่!”
มุมปากของมู่เฉียนซีกระตุกขึ้นไม่หยุด นางปีศาจตัวนี้ ช่างเป็นคนที่เพียงแค่นางมีสีหน้าที่ดีให้สักหน่อย ก็คิดไปไกลเป็นตุเป็นตะแล้ว ก่อนหน้านี้นางไม่น่าถูกเสน่ห์ของนางปีศาจตัวนี้ หลอกล่อแล้วกล่าวชมออกไปเลย
“ข้าไม่มีทางมีใจให้เจ้าอยู่แล้ว แต่สหายของข้าคนหนึ่งชอบหญิงงามเป็นที่สุด ข้าสามารถแนะนำเจ้ากับเขาได้!” มู่เฉียนซีกล่าวด้วยใบหน้าประดับข้างรอยยิ้ม
“นิรันดร์เจ้าชอบหญิงงามไม่ใช่หรือ? เหตุใดจึงไม่แสดงออกอะไรเลยล่ะ” ให้ปีศาจสองตัวทำร้ายซึ่งกันและกันเช่นนี้จึงจะเป็นวิธีที่สมบูรณ์แบบที่สุด
ร่างสีขาววาบผ่านไป นิรันดร์กล่าว “เด็กน้อย นี่ไม่ใช่แบบที่ข้าชอบ! ตั้งแต่ข้าได้พบเจอเจ้า ข้าก็…”
“เขาชอบพูดบ่ายเบี่ยงไม่เป็นความจริงแบบนี้ที่สุด อย่าไปเชื่อ!” ทั้งวาจาและท่าทางที่นิรันดร์บอกกล่าวและแสดงออกมาด้วยความจริงใจ กลับถูกฉู่หลีชิงกล่าวตัดหน้าด้วยน้ำเสียงเย็นชาไปอย่างรวดเร็ว
“หุบปากของเจ้าเดี๋ยวนี้!”
“น้องซีเอ๋อร์ ข้าไม่สนใจผู้ชาย”
“……”
แบบนี้มันจะไม่ยิ่งยุ่งกันเข้าไปใหญ่หรือ?
…
แฮ่ แฮ่ แฮ่!
คนของสำนักหลิงหลงเหล่านั้นได้กลายสภาพเป็นสัตว์ประหลาดคร่าวิญญาณท่ามกลางความเจ็บปวดทรมาน แล้วส่งเสียงคำรามมาทางพวกเขา
มู่เฉียนซีกล่าว “นางปีศาจเหยียน เจ้าเองก็แก้แค้นเสร็จแล้ว บนเกาะหนานอู่เป่าก็คงจะไม่มีสิ่งของที่พวกเราต้องการอีก รีบ ออกจากที่นี่กันเถอะ! ข้าคิดว่าหลังจากนี้จะต้องถูกไล่สังหารอย่างแน่นอน!”
เหยียนเหลียนเจียกล่าว “น้องซีเอ๋อร์วางใจได้ ภายในอาณาเขตดินแดนทางทิศใต้นี้ หากเจ้าพวกนั้นกล้าทำอะไรละก็ ข้าจะทำให้พวกเขาต้องเสียใจที่เกิดมาในใต้หล้านี้เอง”
พวกของมู่เฉียนซีได้ออกมาจากเกาะหนานอู่เป่าแล้ว และกลับไปยังเมืองหนานอู่
เกาะหนานอู่เป่าใกล้จะปิดในอีกไม่ช้า จึงมีคนจำนวนมากที่เร่งเดินทางออกมาจากเกาะ
“นี่รู้กันแล้วหรือยัง? ว่ามีแม่นางน้อยคนหนึ่งเก็บสมุนไพรวิญญาณไปทั้งสวนเลย”
“ตอนนี้มีบุคคลสำคัญจำนวนไม่น้อยที่กำลังตามหาแม่นางน้อยคนนั้นอยู่ พวกเขาบอกว่าถึงแม้จะต้องพลิกแผ่นดินหาก็ต้องหาแม่นางน้อยคนนั้นให้เจอ”
“มีความเป็นไปได้สูงว่านางยังอยู่ในเมืองหนานอู่ ถึงแม้จะหนีไปแล้วก็คงหนีไปได้ไม่ไกล”
“……”
เรื่องนี้ถูกแพร่สะพัดออกไปไกล เหยียนเหลียนเจียกล่าว “น้องซีเอ๋อร์ ข้าจะไปจัดการเดี๋ยวนี้! หญ้าโลหิตมังกรเหล่านั้นต้องการให้ข้าส่งคนนำไปให้ซวนหรือไม่?”
มู่เฉียนซีกล่าว “ยังไม่ต้องก่อน รอให้ครบจนเหลือเพียงสองชนิดสุดท้ายแล้วค่อยว่ากัน”
“อืม! เช่นนั้นข้าจะทำตามที่น้องซีเอ๋อร์บอก”
เหยียนเหลียนเจียจากไปอย่างรวดเร็ว และไม่นานนักข่าวสารก็แพร่ออกไปทั่ว
“แม่นางน้อยคนนั้นเป็นคนที่หญิงงามอันดับหนึ่งของดินแดนทางใต้ได้กล่าวไว้ว่าจะปกป้องนาง ข้าว่าไม่ควรเข้าไปหาเรื่องด้วย”
“มิน่า ที่แม่นางน้อยผู้นั้นเก่งกาจถึงเพียงนี้ ที่แท้ก็มีเหยียนเหลียนเจียคอยปกป้องอยู่นี่เอง”
“……”
มู่เฉียนซีกล่าว “เหยียนดูเหมือนในดินแดนทางทิศใต้ เจ้าจะมีชื่อเสียงอยู่ไม่น้อยเลย!”
“ช่วยไม่ได้! ผู้ใดใช้ให้ข้าเกิดมามีหน้าตางดงามเช่นนี้กันล่ะ!” เหยียนกล่าวตอบโดยไม่ถ่อมตัวแม้แต่น้อย
เหยียนกล่าว “น้องซีเอ๋อร์ หลังจากนี้เจ้าจะไปที่ใดต่อ ข้าคุ้นเคยกับดินแดนทางทิศใต้เป็นอย่างดี ข้าสามารถนำทางให้เจ้าได้”
มู่เฉียนซีกล่าว “ในเมื่อยังไม่มีข่าวคราวของสมุนไพรวิญญาณในตอนนี้ เช่นนั้นก็ไปเมืองหนานหวังดีกว่า! ข้าจะไปหาคุณชายจูเชว่สักหน่อย”
“นี่น้องซีเอ๋อร์สนใจคุณชายจูเชว่หรือ?”
“เปล่า ข้าแค่จะไปทวงข่าวคราวเท่านั้น ข้าสั่งให้เจ้านั่นไปสืบข่าวคราวมา แต่เขาก็ไม่ส่งข่าวคราวอันใดมาให้ข้าเลย เก่งแต่คุยโม้โอ้อวดเท่านั้น เขายังสู้เจ้าไม่ได้เลย!” มู่เฉียนซีกล่าวด้วยท่าทางขุ่นเคืองไม่น้อย
เหยียนเหลียนเจียกล่าว “เช่นนั้นข้าจะฟังน้องซีเอ๋อร์ พวกเราไปเมืองหนานหวังกันเถอะ! แต่การเคลื่อนไหวของคุณชายจูเชว่เป็นอะไรที่ลึกลับไม่เคยเปิดเผยมาก่อน เช่นนั้นคงหาตัวยากไม่ใช่เล่น!”
“สำหรับคนอื่นอาจจะหายาก แต่สำหรับเจ้าที่เป็นนางปีศาจแล้วคงไม่ยากกระมัง! เจ้าเป็นคนของเขา” มู่เฉียนซีเหลือบมองไปยังใบหน้างามล่มบ้านล่มเมืองของเหยียนเหลียนเจีย
ปกติแล้วสถานที่ที่สามารถรับข่าวสารได้ครบถ้วนก็มักจะเป็นสถานที่กินดื่มเริงสำราญ เหยียนเหลียนเจียซึ่งเป็นหญิงงามอันดับหนึ่ง เป็นผู้มากล้นด้วยเสน่ห์เหนือหญิงงามทั้งปวง นางไม่เชื่อหรอกว่าเหยียนเหลียนเจียจะไม่ติดต่อกับผู้สืบข่าวสารอันดับหนึ่งคนนั้น
ดินแดนทางทิศตะวันออกเฉียงใต้เป็นพื้นที่ของคุณชายไป๋เจ๋อ คุณชายไป๋เจ๋อโม่ซวนรับผิดชอบหน้าที่ค้าขายสมุนไพรวิญญาณและยาลูกกลอน ซึ่งตัวเขาเองก็เป็นนักปรุงยาคนหนึ่งเช่นกัน
ดินแดนทางทิศใต้เป็นของคุณชายจูเชว่ เขารับผิดชอบหน้าที่สืบหาข่าวสารการค้าขาย
เหยียนเหลียนเจียกล่าวด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม “น้องซีเอ๋อร์เก่งจริง ๆ ข้าไม่อาจปิดบังเจ้าได้เลย! ข้าจะช่วยเจ้าติดต่อคุณชายจูเชว่อย่างสุดความสามารถ”
“เจ้าไม่มีธุระอันใดไปจัดการหรือ? แน่ใจหรือว่าจะติดตามข้าไป”
เหยียนเหลียนเจียกล่าว “ข้าเเพ้ให้เจ้า ข้าก็กลายเป็นคนของเจ้าแล้ว! อีกอย่างก่อนหน้านี้เจ้าก็ได้ช่วยชีวิตข้าไว้แล้วครั้ง หนึ่ง ถึงแม้ต่อจากนี้ข้าจะต้องคอยติดตามอยู่ข้างกายเจ้าตลอดสิบสองชั่วยาม ทั้งชาตินี้และชาติหน้าข้าก็จะ…”
“หุบปากได้แล้ว!” มู่เฉียนซีไม่อยากได้ยินนางกล่าวอะไรอีกต่อไป