ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸] - บทที่ 494 หมดตัว
บทที่ 494 หมดตัว
บทที่ 494 หมดตัว
“ผม…ผมขอหยุดแค่นี้ได้ไหม?”
เมื่อเกมที่สามจบลง ในที่สุดอาจารย์หลัวก็ทนไม่ไหวอีกต่อไป
หน้าผากของเขาเต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อ อวี้ฮ่าวหรานก็หัวเราะเยาะอีกฝ่าย
“คุณเป็นอะไรไป?”
เขาไม่จำเป็นต้องพูดอะไรมาก ในสถานการณ์นี้ ถ้าอีกฝ่ายยอมแพ้และล้มเลิกกลางคัน คนหนุ่มสาวพวกนั้นไม่ปล่อยเขาไว้แน่
ล้อเล่นหรือเปล่า เงินตั้งสามสิบล้านหยวนเชียวนะ!
หลังจากคืนนี้ผ่านพ้นไป พวกเขาจะกลายเป็นเศรษฐีไปโดยปริยาย!
ใครจะไม่อยากได้เงินบ้างล่ะ?
เกมที่สี่กำลังจะเริ่มในไม่ช้า
“เจ็ด เจ็ด เก้า! ฮ่า ๆ ผมแพ้แล้ว!”
อาจารย์หลัวหัวเราะเสียงดังขณะโยนไพ่ลงบนโต๊ะ
ในที่สุด เขาก็แพ้ตามที่ต้องการแล้ว
อวี้ฮ่าวหรานโยนไพ่ลงบนโต๊ะเช่นกัน
เขามีไพ่หมายเลขเก้าสองใบ เรียกได้ว่าชัยชนะครั้งนี้ตกเป็นของเขาอย่างสมบูรณ์แบบ…
“ถ้างั้นผมจะไม่ออมมือแล้วนะ”
หลังจากรับเช็คเงินสด เขาก็แสดงสีหน้าเยาะเย้ย
เมื่อพิจารณาจากสีหน้าของคนหนุ่มสาวที่อยู่ฝั่งตรงข้าม พวกเขาจดจ่ออยู่แค่เรื่องเงินและไม่สนใจเรื่องอื่น
นี่คือความคิดของผีพนัน
แต่ตอนนี้หลี่จิงเทียนกลับเดินมายืนข้างพี่เขยด้วยร่างกายที่สั่นเทา
“พี่…พี่เขย ผมว่าเรากลับดันดีกว่า เรา…เราเสียเงินไปเยอะแล้ว”
ถ้ายังไม่หยุด พี่เขยของเขาจะต้องเสียเงินหลายหมื่นล้านแน่นอน หลี่จิงเทียนเคยโลภมากเหมือนพี่เขย แต่ตอนนี้เขาเข็ดหลาบแล้ว
เงินเดิมพันมากเกินไป!
“กลับ? ฮ่า ๆ ฉันเพิ่งเริ่มเองนะ”
อวี้ฮ่าวหรานหัวเราะเบา ๆ ไม่สนใจคำพูดอีกฝ่าย
เกมที่ห้าเริ่มต้นขึ้นอย่างรวดเร็ว ครั้งนี้อาจารย์หลัวต้องการชนะ เขาจึงดึงไพ่คิงและควีนออกมา
เขาคิดว่าอีกฝ่ายไม่มีทางชนะแน่ เพราะไพ่ของฝั่งตรงข้ามมีมากถึงสิบคู่ ดังนั้นจึงเป็นไปไม่ได้ที่จะชนะ
“ฉันพนันห้าล้าน!”
“ฉันเอาด้วย!”
สิ้นเสียง บัตรเครดิตและเงินสดมากมายก็ถูกโยนลงบนโต๊ะ
มูลค่ารวมแล้วกว่าสามสิบล้าน!
“เปิด”
พูดจบ ทั้งสองก็เปิดไพ่ออกพร้อม ๆ กัน
“เอคู่? เป็นไปได้ยังไง?!”
อาจารย์หลัวตกใจจนแทบตกจากเก้าอี้ เขารู้แล้วว่าตัวเองไม่สามารถคาดเดาไพ่ของฝั่งตรงข้ามได้เลย
เขาเสียเงินสามสิบล้านภายในครั้งเดียว กลุ่มคนภายในห้องถึงกับนั่งไม่ติดเก้าอี้
“อาจารย์หลัว อย่าปล่อยให้เขาชนะสิ! เล่นให้สุดฝีมือสิ! คุณก็รู้นี่ว่าถ้าแพ้จะเกิดอะไรขึ้น”
“ใช่ ถ้าคุณแพ้อีก พวกเราจะไม่ทนแล้วนะ!”
“…”
คนพวกนั้นข่มขู่เขา
ใครจะไม่อยากได้เงินหนึ่งหมื่นล้านบ้างล่ะ?
ดูเหมือนว่ารถหรูและเงินสดที่พวกเขาได้รับมาเมื่อครู่กำลังจะหลุดลอยไปแล้ว
เกมที่หกกำลังจะเริ่มในไม่ช้า
ดูเหมือนว่าครั้งนี้อาจารย์หลัวจะเล่นสุดความสามารถ ทำให้อวี้ฮ่าวหรานเสียเงินยี่สิบล้านอีกครั้ง
แต่สถานการณ์ในเกมที่เจ็ดกลับต่างกันอย่างสิ้นเชิง
“แพ้…แพ้อีกแล้ว!”
อาจารย์หลัวพบว่ามีบางอย่างผิดปกติ นี่ไม่ใช่คนดวงดีแล้ว ดูเหมือนว่าอีกฝ่ายจะซ่อนไพ่ไว้ในชุดสูท!
เขารู้เทคนิคนี้ดี!
จริงด้วย! เมื่อมองย้อนกลับไป พวกทายาทคนรวยจดจ่อกับเกมที่ดำเนินไปเรื่อย ๆ จนไม่สนใจสิ่งรอบข้าง
พวกเขายังเด็กเกินไป
ตอนนี้เขาขึ้นขี่หลังเสือแล้ว ถ้าจะลงตอนนี้คงไม่ใช่เรื่องง่าย ดังนั้นจึงทำได้แต่ตามน้ำต่อไป
“แพ้! แพ้อีกแล้วเหรอวะ!”
นายน้อยชุ่ยไม่สนใจว่าคืนนี้จะเสียเงินไปเท่าไหร่ เขาแค่ไม่อยากแพ้ไอ้คนอวดรวยอีกเป็นครั้งที่สอง
ตอนนี้เขาหมดตัวแล้ว เงินค่าขนมทั้งปีหายวับไปกับตา เช่นเดียวกับคนอื่น ๆ ที่ใช้ทั้งเงินสดและบัตรเครดิตเป็นเดิมพัน!
“ไอ้สารเลว! นี่มันเงินที่ฉันต้องใช้ทั้งเดือนเลยนะเว้ย! ไม่เหลือสักหยวน!”
นายน้อยชุ่ยสบถคำหยาบคายเมื่อเห็นสถานการณ์ที่พลิกผัน อวี้ฮ่าวหรานยิ้มมุมปากขณะมองอีกฝ่ายด้วยสีหน้าเรียบเฉย
“ยังจะเล่นอยู่ไหม?”
“เออ! รถและของต่าง ๆ ในตัวพวกเรารวมกันแล้วน่าจะมีค่ายี่สิบล้านพอดี!”
พูดจบ คนหนุ่มสาวในห้องก็หยิบกุญแจรถและเครื่องประดับราคาแพงออกมาทีละคน
อวี้ฮ่าวหรานเงยหน้าขึ้นก่อนพยักหน้าอย่างไม่เต็มใจ
“โอเค เห็นแก่ทุกคนแล้ว ฉันยอมแพ้ก็ได้”
ไม่แปลกใจว่าทำไมพวกเขาถึงแพ้ครั้งแล้วครั้งเล่า นายน้อยชุ่ยไม่สบอารมณ์อย่างมาก เขาเกือบจะได้รถหรูราคาหลายสิบล้านแล้วเชียว!
ล้มเลิกเหรอ! เขาล้มเลิกไม่ได้หรอก!
เขาลอบคำรามด้วยความโมโหในใจ ขณะกดดูหุ้นในมือถือ
“ฉันถือหุ้นบริษัทเล็ก ๆ สองแห่งรวมกันแล้วมีค่ามากกว่าสามสิบล้าน!”
คนหนุ่มสาวเหล่านั้นโลภมากจนหน้ามืดตามัว
“ฉันก็มีหุ้นมูลค่าหลายสิบล้าน”
“ฉันด้วย…”
อวี้ฮ่าวหรานพยักหน้าอย่างมีความสุข
“ดี ในเมื่อเราเป็นเพื่อนกัน ฉันไม่อยากเอาชนะพวกนายแล้วหนีไปดื้อ ๆ”
เหล่าทายาทเศรษฐีต่างโทรเรียกทนายของตัวเองนำเอกสารมาให้
นายน้อยเส้ากังวลอย่างมาก เขาคิดอยากเอาชนะอีกฝ่ายตลอดเวลา
เงินหลายร้อยถึงหลายพันหยวนวางอยู่ตรงหน้าพวกเขา ซึ่งมองดูแล้วน่าเวียนศีรษะของอย่างมาก
ไม่นานเอกสารหุ้นก็วางเรียงรายอยู่บนโต๊ะ ถึงจะรีบร้อนมากแค่ไหน แต่ทนายยังกำชับว่าพวกเขาต้องอ่านเอกสารทั้งหมดอย่างละเอียด
การพนันครั้งใหม่กำลังจะเริ่มในไม่ช้า
แน่นอนว่าอวี้ฮ่าวหรานปล่อยให้อีกฝ่ายชนะไปก่อน เพื่อให้ความหวังอีกฝ่ายก่อนดับฝันหวานนั้นอย่างรวดเร็ว
จนกระทั่งผ่านไปหลายสิบเกม เขาก็ค่อย ๆ เอาชนะและรวบหุ้มเหล่านั้นมาอยู่ในกำมือ
รอบสุดท้ายมาถึงแล้ว อาจารย์หลัวเปิดไพ่ในมือช้า ๆ ก่อนตะลึงงัน
“ไม่! เป็นไปไม่ได้!”
เขาพึมพำกับตัวเอง เมื่อมองย้อนกลับไปตั้งแต่เริ่มต้น เขาก็รู้ทันทีว่าตัวเองถูกอีกฝ่ายปั่นหัวตั้งแต่แรกแล้ว
“น่าทึ่งมาก…ยอดเยี่ยมจริง ๆ”
เขาเงยหน้ามองชายหนุ่มหน้าละอ่อนตรงหน้าด้วยความประหลาดใจ
ไหนล่ะไอ้เศรษฐีโง่ที่เด็กพวกนั้นพูดถึง เห็นได้ชัดว่าชายหนุ่มตรงหน้าเขาเป็นนักธุรกิจจอมวางแผนชัด ๆ!
เขารู้ทันทีว่ากำลังสนุกกับการหลอกลวงทายาทเศรษฐีโง่เขลาพวกนี้!
“ผม…ผมยอมแพ้…”
เขาลุกยืนขึ้นด้วยความตื่นตระหนก เงินหลายร้อยล้านหลุดมือไปในคืนเดียว ซึ่งเรื่องนั้นทำให้ขาของเขาอ่อนแรงเล็กน้อย
แต่ในเวลานี้คนหนุ่มสาวไม่สนใจเรื่องนั้นอีกต่อไป
พวกเขาหมดตัวแล้ว!
พวกเขาเสียเงิน รถยนต์ และหุ้นทั้งหมดที่มีให้กับผู้ชายตรงหน้า!
“ชุ่ย…นายน้อยชุ่ย เราจะทำยังไงดี? ถ้าพ่อรู้เข้า เขาตีฉันตายแน่เลย!”
“จบเห่แล้ว ตำแหน่งประธานบริษัทของฉันยังไม่มั่นคง ถ้าพวกเขาให้น้องรองมารับตำแหน่งนี้แทนล่ะ ฉันจะทำยังไงดี!”
“เป็นเพราะนาย นายน้อยชุ่ย! นายทำให้พวกเราต้องเสียเงินเดิมพัน!”
คนหนุ่มสาวในห้องต่างมองนายน้อยชุ่ยด้วยสายตาขุ่นเคือง ขณะมีสีหน้าเจ็บปวดอย่างมาก
พวกเขากำลังหาคนผิดหลังจากสูญเงินและหุ้นทั้งหมด ในที่สุดหลี่จิงเทียนที่ยืนอยู่ข้างหน้าก็รวบรวมสติได้
“ฮ่า ๆ พวกเราชนะแล้วใช่ไหม? พี่เขย เราชนะแล้ว!”
เขาตื่นเต้นมากจนเผลอหัวเราะเสียงดัง ค่ำคืนที่น่ากลัวผ่านพ้นไปแล้ว ในที่สุดเขาได้ยิ้มได้ซะที!
ตรงกันข้ามกับนายน้อยเส้าที่ร่างกายสั่นสะท้าน เขาไม่รู้ว่าตอนนี้ตัวเองต้องทำยังไง
ตอนแรกเขาแค่อยากปอกลอกคนโง่สองคน แต่ไม่คิดว่าจะไปเหยียบหางผู้ชายเจ้าเล่ห์!
ตอนนี้สูญเสียทุกสิ่งทุกอย่างแล้ว ในที่สุดเขาก็ฉุกคิดได้ว่าอีกฝ่ายเล่นไม่ซื่อ!