ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸] - บทที่ 50 กับดัก
บทที่ 50 กับดัก
อาหารที่เหลืออยู่บนโต๊ะถูกนำไปห่ออย่างรวดเร็วเมื่อ อวี้ฮ่าวหราน จ่ายเงินเสร็จ
ในระหว่างที่อวี้ฮ่าวหรานและสวีรุ่ยออกจากร้าน สาวเสิร์ฟที่เพิ่งโดนไล่ออกก็เดินเข้ามาอ้อนวอนให้ อวี้ฮ่าวหราน เห็นใจไม่เอาเรื่องกับเธอ
การที่เธอเสียงานนี้ไปมันไม่ต่างอะไรกับฟ้าถล่มใส่เธอเลย
อย่างไรก็ตาม อวี้ฮ่าวหราน ไม่ได้สนใจอะไรสาวเสิร์ฟคนนั้น และถึงแม้ว่าเขาจะไม่ได้ผูกใจเจ็บแต่เขาก็คิดว่าทุกคนควรได้รับผลกรรมที่ตัวก่อไว้ดังนั้นเขาจึงเดินออกไปอย่างไม่แยแส
หลังจากออกจากร้าน อวี้ฮ่าวหรานขับรถพาสวีรุ่ยไปส่งที่บ้าน ซึ่งในระหว่างทางอวี้ฮ่าวหรานก็อธิบายอาการของถวนถวน ตอนนี้ให้สวีรุ่ยฟัง
เมื่อได้ยินว่าเด็กน้อยไม่เป็นอะไรมาก สวีรุ่ย จึงถอนหายใจด้วยความโล่งอก
แต่แล้วหลังจากที่อวี้ฮ่าวหราน ส่งสวีรุ่ยเข้าบ้านเสร็จ เขาก็สัมผัสได้ว่ามีใครบางคนกำลังเฝ้ามองเขาอยู่!
มันน่าจะเป็นไอ้พวกเดิมแน่ ๆ !
อวี้ฮ่าวหราน ไม่ต้องการให้รถของเขาพังอีกรอบ ดังนั้นเขาจึงยังไม่เดินไปขึ้นรถ เขาเดินเลียบฟุตบาทไปเรื่อยและเมื่อเห็นซอยเปลี่ยวเขาจึงเดินหักมุมเลี้ยวเข้าไปในทันทีอย่างรวดเร็ว
แน่นอนว่าคนที่ตาม อวี้ฮ่าวหราน อยู่ก็รีบเดินเลี้ยวเข้าซอยเปลี่ยวตามอวี้ฮ่าวหรานไปเช่นกันแต่ในทันทีที่เขาเดินเลี้ยวเข้าไปในซอย เขาก็พบว่า จู่ ๆ มือข้างหนึ่งก็พุ่งพรวดออกมาจับคอเขาเอาไว้!
แต่การจับครั้งนี้ไม่ราบรื่นเหมือนที่ผ่านมา ๆ เพราะชายปริศนากลับสามารถบิดตัวหลบได้ในองศาที่แปลกประหลาดซึ่งทำให้เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ใช่คนธรรมดา
ชายปริศนาเมื่อหลบจากมือของ อวี้ฮ่าวหราน ได้แล้วเขาก็หันหลังและรีบวิ่งหนีไปด้วยความเร็วที่เหนือมนุษย์
อวี้ฮ่าวหราน ขมวดคิ้วทันทีเมื่อเห็นเช่นนี้ เขารีบวิ่งตามไปทันที ด้วยความแข็งแกร่งของเขาเองในเวลานี้ อวี้ฮ่าวหราน มั่นใจว่าต่อให้ฝั่งตรงข้ามจะขุดหลุมพรางเขาเอาไว้ เขาก็สามารถจัดการกับคนพวกนี้ได้ง่าย ๆ เหมือนเดิม
หลังจากไล่ตามกันไปพักใหญ่ อวี้ฮ่าวหราน ก็รู้สึกว่าคนที่เขากำลังไล่ตามอยู่นั้นไม่ได้มีความคิดที่จะหนีจริง ๆ ดูเหมือนว่าฝั่งตรงข้ามจงใจล่อเขาไปที่ไหนสักที่ ซึ่งมันทำให้ อวี้ฮ่าวหราน ยิ่งรู้สึกเบิกบานและตัดสินใจไล่ตามไปเรื่อย ๆ ไม่ได้เร่งความเร็วฝีเท้าของเขาเพิ่มขึ้น
ดี! ล่อให้ฉันไปเจอกับพวกของแกเยอะ ๆ ฉันจะได้คิดบัญชีกับพวกแกแบบรวบยอดไปเลย!
ไม่นานต่อมา อวี้ฮ่าวหราน ก็ถูกล่อให้ไปถึงบริเวณโรงเรียนร้างที่ไม่มีคนอาศัยอยู่แล้ว ชายปริศนาคนนั้นหยุดยืนอยู่กลางสนามด้วยรอยยิ้มเยาะเย้ยบนใบหน้า
ฮ่าฮ่า แกนี่มันโง่จริง ๆ ที่ตามฉันมาถึงที่นี่!
เมื่อชายปริศนาพูดจบ กลุ่มคนในชุดดำ 12 คนก็ค่อย ๆ เดินออกมาจากที่ซ่อนล้อม อวี้ฮ่าวหราน เอาไว้ทุกทิศทาง ในมือของพวกเขาทุกคนต่างถือหน้าไม้ยักษ์ที่ใหญ่กว่าปกติ 2 เท่ามาด้วย
อวี้ฮ่าวหราน มองไปที่กลุ่มคนที่ล้อมเขาอยู่ด้วยสีหน้าเรียบเฉย สถานการณ์ที่เกิดขึ้นตอนนี้มันไม่ต่างกับที่เขาคิดสักเท่าไหร่อยู่แล้ว
ต่อหน้าความแข็งแกร่งที่แท้จริงหลุมพรางพวกนี้มันเป็นเรื่องไร้สาระ!
ฮึ่ม! นึกว่าจะยากกว่านี้ ที่แท้ก็แค่ไอ้โง่คนหนึ่ง องค์กรคิดอะไรอยู่ถึงได้ส่งพวกเรามากันเยอะขนาดนี้?
บรรดานักฆ่าต่างแสดงสีหน้าดูถูก อวี้ฮ่าวหราน พวกเขาไม่เข้าใจเลยว่าคนโง่ ๆ แบบนี้กล้ามาหาเรื่ององค์กรของพวกเขาได้ยังไง?
จากนั้นต่อมาพวกเขาก็เริ่มการโจมตีทันที!
พวกเขาทุกคนต่างยกหน้าไม้ยักษ์ที่ลูกศรของมันหนาถึง 2 นิ้ว ขึ้นมาเล็งใส่ อวี้ฮ่าวหราน และเหนี่ยวไกทันทีและพร้อมกันนั้นพื้นดินที่อวี้ฮ่าวหรานยืนอยู่ จู่ ๆ มันกลับอ่อนยวบดูดเท้าเขาลงไปทั้งเท้า!
มันเป็นการจัดวางพื้นที่สังหารที่สมบูรณ์แบบ!
ด้วยความรุนแรงของหน้าไม้ที่ถูกออกแบบมาเป็นพิเศษและการตรึงร่างเหยื่ออย่างฉับพลันในวินาทีที่โจมตี มันไม่มีทางที่ใครจะรอดจากการโจมตีนี้ไปได้!
ไอ้โง่เอ๊ย!! เอ็งตายแน่!!
ในทางกลับกัน อวี้ฮ่าวหราน ยังคงแสดงสีหน้าสงบนิ่งเหมือนเดิมถึงแม้ว่าจะเผชิญกับสถานการณ์เป็นตายแบบนี้
จะฆ่าเขาด้วยของแค่นี้เนี่ยนะ?
มดแมลงนี่มันไม่รู้อะไรเลยว่าท้องฟ้านั้นสูงแค่ไหน!
อวี้ฮ่าวหราน โคจรพลังวิญญาณของตัวเองลงไปที่เท้าและกระทืบอย่างแรงทันทีส่งผลให้หน้าดินที่อ่อนยวบระเบิดออกจนฝุ่งฟุ้งตลบไปหมดซึ่งเป็นเวลาเดียวกับที่บรรดาลูกศรพุ่งเข้าไปถึงตัวของอวี้ฮ่าวหราน
ฉึก ฉึก ฉึก ฉึก!!
ด้วยฝุ่นที่ฟุ้งจนทำให้มองอะไรไม่เห็น พวกนักฆ่าจึงได้ยินแค่เสียงของลูกศรที่พุ่งกระกระทบเป้าหมาย
น่าเบื่อมากเลย ฉันก็นึกว่าเป้าหมายรอบนี้จะน่าตื่นเต้นกว่านี้ซะอีก
ชายคนที่ล่อ อวี้ฮ่าวหราน มาที่นี่เอ่ยขึ้นและเมื่อดูจากการวางมาดของเขาแล้ว เขาน่าจะเป็นหัวหน้ากลุ่มนักฆ่าในรอบนี้
ตอนนี้เขาเข้าใจว่า อวี้ฮ่าวหราน น่าจะตายไปเรียบร้อยแล้ว เพราะมันไม่มีใครที่จะรอดจากการวางกับดักอันสมบูรณ์แบบขนาดนั้นได้จริงไหม?
แต่แล้วในขณะที่บรรดานักฆ่ากำลังดีใจกันอยู่ จู่ ๆ น้ำเสียงอันเย็นชาก็ดังขึ้นด้านในกลุ่มฝุ่นที่กำลังฟุ้ง
มดแมลงอย่างพวกแกคงทำได้แค่นี้สินะ?
ประโยคนี้มันทำให้พวกนักฆ่าหนาวสันหลังทันที
จากนั้นวินาทีต่อมาเงาร่างมนุษย์ก็พุ่งออกมาจากกลุ่มฝุ่นด้วยความเร็วที่เกินบรรยาย!
โผล๊ะ โผล๊ะ โผล๊ะ!!
เสียงหมัดปะทะกะโหลกมนุษย์จนศีรษะระเบิดดังขึ้นติด ๆ กันอย่างรวดเร็ว
เหตุการณ์นี้มันเกิดขึ้นเร็วเกินไปจนแม้แต่พวกนักฆ่ายังไม่ทันได้ขยับตัวเลยสักนิด!
แค่เพียงชั่วพริบตา กลุ่มนักฆ่าที่มีกัน 12 คน ตอนนี้เหลืออยู่เพียง 6 คนรวม หัวหน้ากลุ่มด้วย
ในทางกลับกัน ทางด้านของ อวี้ฮ่าวหราน ไม่เป็นอะไรเลยสักนิด แม้แต่เสื้อผ้าของเขาก็ไม่มีร่องรอยความเสียหายใด ๆ เลย
นี่มันเป็นไปได้ยังไงกัน!
บรรดากลุ่มนักฆ่าที่เมื่อครู่ต่างแสดงสีหน้าดูถูกอวี้ฮ่าวหรานตอนนี้สีหน้าของพวกเขาเปลี่ยนเป็นหวาดกลัวเป็นอย่างมาก
กับดักนั่นทำอะไรฝั่งตรงข้ามไม่ได้เลยแม้แต่น้อย!
นี่เป้าหมายของพวกเขายังเป็นคนอยู่อีกหรือเปล่า?
นี่สินะที่เป็นเหตุผลทำไมองค์กรถึงส่งพวกเขามาถึง 12 คน
ตอนนี้บรรดานักฆ่าเข้าใจแล้วว่าแท้จริงแล้วฝั่งตรงข้ามไม่ได้โง่ที่ตามมาถึงที่นี่ แต่มันเป็นเพราะฝั่งตรงข้ามมั่นใจมากว่าจะจัดการ พวกเขาได้แน่นอนต่อให้พวกเขาจะวางกับดักเอาไว้แค่ไหนก็ตาม
อย่างไรก็ตาม สีหน้าของหัวหน้ากลุ่มนักฆ่ายังคงไม่ได้แตกตื่นเหมือนกับบรรดาลูกน้องของเขา
ยอดเยี่ยมจริง ๆ ! มิน่าล่ะแกถึงไม่ลังเลเลยที่ตามฉันมาถึงที่นี่
หัวหน้ากลุ่มนักฆ่าเอ่ยขึ้นพร้อมกับพยักหน้าชื่นชม อวี้ฮ่าวหราน แต่วินาทีต่อมาแววตาของเขาก็เปลี่ยนเป็นดุดัน
แต่น่าเสียดายที่ท้ายที่สุดแกก็ต้องตายที่นี่วันนี้! การที่แกบังอาจเป็นศัตรูกับองค์กรของเรามันมีทางเลือกให้แกเพียงอย่างเดียวก็คือตาย!
หลังจากพูดจบ หัวหน้ากลุ่มนักฆ่าโบกมือสั่งลูกน้องตัวเองให้โจมตี อวี้ฮ่าวหราน ทันทีส่วนตัวเขาเองก็ควักมีดออกมาและพุ่งตามหลังลูกน้องตัวเองไปราวกับเงา!
อวี้ฮ่าวหราน หัวเราะในลำคอให้กับความพยายามอันไร้ประโยชน์ของฝั่งตรงข้ามก่อนที่จะพุ่งตัวสวนกลุ่มนักฆ่าที่โถมเข้ามาหา
พลั่ก กร๊อบ อ๊าก!!
แค่เพียงชั่วพริบตา ร่างของบรรดานักฆ่าทั้งหลายก็นอนกองที่พื้นด้วยสภาพกะโหลกละเอียด