นักเล่นแร่แปรธาตุแห่งฮอกวอตส์ - ตอนที่ 182

ตอนที่182 จดหมายขอโทษ

“โอ้ พระเจ้า มาฟัลด้า เกิดอะไรขึ้น ใครทําให้เธอโกรธ?” รูฟัสวางเครื่องดื่มครึ่งแก้วไว้บนโต๊ะ แล้วมองขึ้นไปที่สํานักงานที่มีเสียงนั้นมา ถามผู้ช่วยหัวหน้า

“มีคนส่งจดหมายมา” มาฟัลด้าเหลือบมองที่ประตูสํานักงานและกระซิบ “แล้วมันก็กลายเป็นแบบนี้”

ไม่เหมือนรูฟัส มาฟัลด้ากลัวเจ้านายของเธอเล็กน้อย และทุกครั้งที่เธอพูดถึงเธอ เธอจะระมัดระวังเป็นพิเศษเพื่อไม่ให้ตัวเองตกงาน

“จดหมาย?” รูฟัสไม่เข้าใจ แต่ก็ไม่ถามต่อ เขารู้จักอุปนิสัยของเจ้านายดี

ใช่ จดหมาย จดหมายที่ถูกฉีกเป็นชิ้นๆ

ผู้อํานวยการห้ามใช้เวทย์มนตร์ในทางที่ผิด ไม่เคยโกรธขนาดนี้มาก่อน เธอรู้สึกว่าถูกคุกคาม และคนที่คุกคามเธอคือเฮกเตอร์ ดักเวิร์ธ

เขารู้จักชื่อนี้

เมื่อไม่กี่วันก่อน เฮกเตอร์มาที่นี่ครั้งนึง แต่เธอก็ปฏิเสธ

คราวนี้ เฮกเตอร์ไม่ได้มา แต่ส่งจดหมายถึงเธอ ความหมายของจดหมายน่าจะเป็น: ถ้าคุณ ไม่ขอโทษเขา ฉันก็ทําได้แค่ขอโทษผ่าน Daily Prophet

เฮกเตอร์ยังได้เขียนต้นฉบับเพื่อขอโทษและส่งมันมาในซองจดหมาย

แม้ว่าเธอจะไม่ได้อ่านต้นฉบับ แต่เธอก็รู้ผลที่ตามมาของการขอให้ผู้เชี่ยวชาญด้านการปรุงยา อย่าง เฮกเตอร์ ดักเวิร์ธ ขอโทษสําหรับปัญหาที่เธอก่อขึ้นใน Daily Prophet

ไม่มีใครคิดว่าเฮกเตอร์ ดักเวิร์ธทําเกินไป พวกเขาจะคิดว่าเหตุผลมาจากความผิดพลาดของกระทรวงเวทมนตร์จึงต้องขอโทษ

แล้วเธอก็โชคร้าย

กรณีที่เลวร้ายที่สุดคือเธอเสียตําแหน่งปัจจุบันของเธอ หลายคนจ้องมองที่ตําแหน่งของเธอ และเพื่อนร่วมงานที่มีความสัมพันธ์ไม่ดีในวันธรรมดาจะไล่เธอออกอย่างแน่นอน

ขอโทษซะ นี่เป็นสิ่งเดียวที่สามารถทําได้ในขณะนี้

ให้ เฮกเตอร์ ดักเวิร์ธ นําบัตรสมาชิกระดับทองคืนได้สําเร็จ ไม่เช่นนั้น ใครจะรู้ว่าเขาจะทําอะไรอีก

ทําไมสิ่งต่าง ๆ กลายเป็นเช่นนี้ไม่สามารถเข้าใจได้จริงๆ

ปัญหายังต้องได้รับการแก้ไข

เด็กผู้ชาย ที่เฮกเตอร์ต้องการให้เธอขอโทษคือใคร?

“มาฟัลด้า”

ผู้อํานวยการสํานักงานห้ามการใช้เวทมนตร์ในทางที่ผิดลืมไปนานแล้วว่าใครเป็นคนก่อปัญหาเหล่านี้ แต่เธอรู้ว่าผู้ช่วยของเธอรู้ มาฟัลด้าเป็นหนึ่งในคนวงในไม่กี่คนเช่นกัน

ในที่สุด หลังจากที่ มาฟัลด้าค้นดูเอกสารสําคัญ เธอได้เขียนจดหมายขอโทษด้วยตนเอง อันที่จริง ให้ผู้ช่วยเขียนแทน แต่สุดท้าย ฉันก็ไม่ได้ทํา เพื่อให้เกิดปัญหาอีก

ผู้อํานวยการสํานักงานห้ามการใช้เวทมนตร์ในทางที่ผิดจะเป็นคนไร้สมองได้อย่างไร?

หลังจากนั้นก็มีเสียงปากกาขีดเขียนดังขึ้น

ในบ่ายวันหยุดสุดสัปดาห์ อัลเบิร์ตออกจากสํานักงานของโรเวนเนอร์ ศาสตราจารย์สมิธ เก่งหลายสิ่งหลายอย่างและทั้งสองแบ่งปันหัวข้อมากมาย

การแลกเปลี่ยนทางวิชาการระหว่างทั้งสองฝ่ายทําให้ทักษะและประสบการณ์ของอัลเบิร์ตเพิ่มขึ้น

เพิ่งกลับมาที่ห้องรับรอง นักเรียนรุ่นพี่ก็ยื่นจดหมายให้เขา ซองจดหมายมีชื่อผู้รับเท่านั้น แต่ไม่มีชื่อผู้ส่ง แปลกมาก แต่อัลเบิร์ต เมื่อเขาเห็นตัว W บนจดหมาย เขารู้ว่าจดหมายนั้นมาจากกระทรวงเวทมนตร์

อัลเบิร์ตเดาเนื้อหาของจดหมายได้แล้ว และเปิดจดหมายทันที

คุณแอนเดอร์สัน:

เราได้รับจดหมายจากคุณเฮกเตอร์

อัลเบิร์ตชําเลืองมองอย่างรวดเร็ว ซึ่งทั้งหมดเป็นการหลบเลี่ยงอย่างหน้าชื่อใจคด คําขอโทษที่เรียกว่าไม่จริงใจอย่างสมบูรณ์ แต่อัลเบิร์ตไม่ได้คาดหวังว่าอีกฝ่ายจะขอโทษจริงๆ

อัลเบิร์ตกังวลเรื่องชื่อผู้ส่งมากกว่า ผู้อํานวยการห้ามใช้เวทย์มนตร์ในทางที่ผิด โดโลเรส อัมบริดจ์

“โดโลเรส อัมบริดจ์?” อัลเบิร์ตมองดูชื่อผู้ส่ง

**จริงๆชื่อตําแหน่งคือ หัวหน้ากองตรวจสอบการใช้เวทมนตร์ในทางที่ไม่ถูกต้อง แต่ผมคิดว่าทุกคนคงชินชื่อเดิมแล้วเลยขอใช้ชื่อเดิมต่อไปครับ

จากนั้นอัลเบิร์ตก็ขมวดคิ้วเล็กน้อยและบ่นว่า: “อัมบริดจ์เหรอ กระทรวงเวทมนตร์ดูจะไม่ค่อยประทับใจเท่าไหร่ อัมบริดจ์ ศาสตราจารย์ฮอกวอตส์ การป้องกันตัวจากศาสตร์มืด ชมพู คางคก. พนังงานสอบสวนใหญ่ประจําฮอกวอตส์!”

“โอ้ กลายเป็นผู้หญิงคนนั้นนั่นเอง!” อัลเบิร์ตตื่นขึ้นในทันใด และในที่สุดก็จําได้ว่าผู้หญิงคนนี้เป็นใคร

ศาสตราจารย์วิชาป้องกันตัวจากศาสตร์มืดที่ปรากฏตัวในภาคที่ห้า? ไม่คาดคิดว่าเธอคนนั้น ยังคงเป็นหัวหน้ากองห้ามการใช้เวทย์มนตร์ในทางที่ผิดด้วย

ในขณะนี้ อัลเบิร์ตเข้าใจว่าทําไม เฮกเตอร์ ถึงเกลียดผู้หญิงคนนี้มาก

ฉายาสาวขี้เหร่สุดเหลวไหล!

ในความทรงจําที่กระจัดกระจายของอัลเบิร์ต อัมบริดจ์เป็นผู้หญิงที่เห็นแก่ตัวและไร้เหตุผลที่ต้องการทะลวงท้องฟ้า(ทําเรื่องบ้าๆ)

คาดหวังให้เธอขอโทษ?

มันค่อนข้างยาก และมันก็น่าอายจริงๆ สําหรับเฮกเตอร์ไม่ใช่เรื่องง่ายสําหรับเขาที่จะได้บัตรสมาชิกสีทองนั้นคืน

อัลเบิร์ตตรวจสอบซองจดหมายและเปรียบเทียบกับข้อความในจดหมายเตือนในความทรงจําของเขา มันควรเขียนโดยผู้ช่วยที่ชื่อ มาฟัลด้า ฮอบเคิร์ก

ในความเป็นจริงมีเงื่อนงําอื่น

การเขียนบนกระดาษนั้นลึกมากจนดูเหมือนว่าผู้เขียนอยากจะเจาะรูเข้าไป

เท่านี้ก็เพียงพอแล้วที่แสดงว่าผู้เขียนรู้สึกตื่นเต้นมาก

ถ้าอัลเบิร์ตรู้ว่าอัมบริดจ์ได้เสียปากกาขนนกห้าด้ามเพื่อเขียนจดหมายฉบับนี้ เขาก็คงจะไม่รู้ สึกตื่นเต้นเลย

ในมุมมองของอัลเบิร์ต หากอีกฝ่ายหนึ่งสามารถอธิบายรายละเอียดเหล่านี้ได้ เขาก็บอกได้เพียงว่าเป็นกรณีนี้เท่านั้น

อย่างไรก็ตาม ความเป็นไปได้นี้มีน้อยมาก

อย่างไรก็ตาม เมื่อรู้ว่าโดโลเรส อัมบริดจ์เป็นผู้อํานวยการห้ามใช้เวทย์มนตร์ในทางที่ผิด จึงไม่ยากสําหรับอัลเบิร์ตที่จะเข้าใจว่าทําไมเธอถึงปล่อยให้ผู้คุมวิญญาณโจมตีแฮร์รี่

ท้ายที่สุด ในฐานะผู้อํานวยการแผนกห้ามการใช้เวทมนตร์ในทางที่ผิด เธอรู้กฎหมายที่เกี่ยวข้องเป็นอย่างดี

“เกิดอะไรขึ้น มันเป็นจดหมายของใคร” ลี จอร์แดนถามด้วยความสงสัย

“กระทรวงเวทมนตร์ เรื่องครั้งล่าสุดได้รับการแก้ไขแล้ว” อัลเบิร์ตพับจดหมายและซุกกลับเข้าไปในกระเป๋าเสื้อคลุมของเขา “นายกําลังจะไปไหน?”

“ห้องสมุดไปด้วยกันไหม”

“โอเค รอฉันด้วย ฉันจะไปห้องสมุดเพื่อตรวจสอบสิ่งต่างๆ” อัลเบิร์ตกลับมาที่หอพักเพื่อรับของ

“ตรวจสอบ?” ลี จอร์แดน จู่ๆ ก็พูดขึ้นว่า “ปริศนาหรอ?”

“ปริศนาอะไร?”

“เธอไม่รู้เหรอ?” ลี มองแชนน่า ด้วยความประหลาดใจ

“รู้อะไร ”แชนน่านาถามด้วยสีหน้างุนงง

“เดิมพันของอัลเบิร์ตและแคทรีน่า” ลี จอร์แดนอธิบายด้วยรอยยิ้มว่า “ฉันได้ยินมาว่าพวกเขาเดิมพันเพื่อตอบคําถามปริศนา ฉันยังได้ยินอัลเบิร์ตและแคทรีน่าพูดในตอนเช้าด้วย ประมาณว่าอยู่ ใครตอบปริศนาได้ถูกต้อง100ข้อ

“100ปริศนา?” แชนน่าอดไม่ได้ที่จะเบิกตากว้าง ปริศนาไม่ได้ยากเกินไปสําหรับเธอ แต่มันไม่ง่ายเลยที่จะตอบปริศนาให้ถูกร้อยข้อ

ไม่ต้องสงสัยเลยว่านี่คือการแข่งขันระหว่างอัจฉริยะสองคน

“เธอคิดว่าใครจะชนะ” ลี จอร์แดนถามแชนน่า

“แน่นอนว่าอัลเบิร์ตอยู่แล้ว” ชานน่ารับมันไปโดยปริยาย “ผู้ชายคนนั้นเป็นอัจฉริยะจริงๆ เขาจะแพ้ให้คนอื่นได้ยังไง”