นักเล่นแร่แปรธาตุแห่งฮอกวอตส์ - ตอนที่ 204
ตอนที่ 204 ความล้มเหลว
ในช่วงดึก
ในทางเดินอันเงียบสงบ เสียงฝีเท้าแผ่วเบามาจากระยะไกล
ที่มุมหนึ่งของทางเดินอันมืดมิด จู่ๆ แสงสีซีดก็สว่างขึ้น อย่างไรก็ตาม ไม่มีใครอยู่หลังลูกบอลแสงเหมือนผีที่ลอยอยู่ในความว่างเปล่า
ชั่วครู่หนึ่ง ลูกบอลแห่งแสงหยุดลงตรงหน้าภาพเหมือนของสุภาพสตรีอ้วน ผู้หญิงที่เพิ่งจะพักผ่อนรู้สึกไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด เพราะมีคนมารบกวน เธอลืมตาขึ้นก่อนที่จะมีเวลาถามรหัสผ่าน เธอตกใจเมื่อพบประตูข้างหลังเปิดจากด้านใน
ตรงเวลาพอดี เสียงของลีจอร์แดนมาจากทางเดินที่มืดมิด
ลูกบอลแสงลอยเข้าไปในทางเดิน และรูปของสภาพสตรีอ้วนก็ปิดลงอีกครั้ง ปิดทางเข้าห้องนั่งเล่นส่วนกลางของกริฟฟินดอร์
สุภาพสตรีอ้วนผู้เฝ้าประตูยังคงดูเหมือนจุนงงในขณะนี้
อันที่จริง ผู้คนในทางเดินตอนนี้คือเฟร็ดและจอร์จ พวกเขายังล่องหนด้วยคาถา เมื่อใช้คาถาเรืองแสง พวกเขาให้ความรู้สึกเหมือนผีที่ลอยอยู่ในความว่างเปล่า
และประตูบ้านกริฟฟินดอร์ก็เปิดออกในทันใด อันที่จริงเพราะฝาแฝดได้นัดเวลากับลี จอร์แดน และเมื่อพวกเขากลับมาทันเวลา ลีจอร์แดนก็เปิดประตูห้องนั่งเล่นส่วนกลางของกริฟฟินดอร์จากด้านในเพื่อให้พวกเขาเข้ามาได้
ได้อะไรมา ลี จอร์แดนถามพลางถมือ
บัตเตอร์บิสกิต เฟร็ดหยิบถุงกระดาษออกมาและมองไปยังลี จอร์แดนที่เอื้อมมือมาคว้ามันด้วยท่าทางที่ดูถูกเหยียดหยาม กลับห้องค่อยกินสิ
เหอะ นายคงแอบกินในครัวไปแล้ว ลี จอร์แดนพูดด้วยริมฝีปากของเขา
นี้เป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้
ชั่วครู่ ห้องนั่งเล่นก็ตกอยู่ในความเงียบอีกครั้ง และฝีเท้าของคนสามคนก็ค่อยๆ จางหายไป
ประตหอพักบางแห่งถูกผลักเปิดโดยไม่มีการเตือนล่วงหน้า
เงาดําเดินเข้ามาใกล้ร่างด้านหลังที่นั่งอยู่บนเก้าอี้นวมอย่างเงียบ ๆ
มื้อเย็นคืออะไร? คนที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ก็พูดขึ้นทันที
บัตเตอร์บิสกิต คนหนึ่งพูด
เอาไหม? อีกคนถามขณะทานอาหาร
เขาใกล้จะเสร็จแล้ว คนที่สามกล่าว
ปล่อยฉันพักบ้างสิ อัลเบิร์ตสุดหายใจเข้าลึกๆ และหลังจากยกเลิกคาถาสําหรับทั้งสองคนแล้ว เขาก็จิบชานมเย็นๆ แล้วตรวจดูกระดาษแปลงร่างที่เขาเพิ่งเขียนไปก่อนหน้านี้
นายดูเหนื่อย? เฟร็ดที่ยื่นชาให้อัลเบิร์ต เหลือบมองกระดาษที่อยู่ข้างๆ เขาแล้วพูดว่า นายทําอะไรเยอะแยะ นี่ไม่ใช่สร้างปัญหาให้ตัวเองหรอ
ขอบคุณ อัลเบิร์ตหยิบถ้วยน้ําชาแต่ไม่ดื่มชานมในนั้น หันศีรษะและจ้องไปที่เฟร็ดแล้วพูดว่า แต่ถ้านาย ไม่เอาถ้วยชากัดจมูกใส่ชานมให้ฉันแล้วเอาถ้วยชาปกติมา ฉันจะขอบคุณนายมากกว่า
เฟร็ดตกตะลึง
จอร์จหัวเราะเบาๆ เพราะเขามอบถ้วยน้ําชาให้เฟร็ด
อัลเบิร์ตชําเลืองมองที่จอร์จ แล้วจ้องมองไปที่ลี จอร์แดน ซึ่งกําลังหมกตัวอยู่ในอาหารมื้อเย็น และพูดว่า เหลือบิสกิตไว้ให้ฉันหน่อย ฉันหิวนิดหน่อย อย่าคิดว่าฉันไม่รู้นะว่านายต้องการจะกิน ชิ้นสุดท้ายเหลือไว้ด้วย นะ
ลี จอร์แดนอ้าปาก โดยที่อัลเบิร์ตมองเห็นโดยไม่คาดคิด
ไม่นานมานี้ อัลเบิร์ตได้ยกระดับการพินิจใจและสกัดใจขึ้นเป็นระดับ 2 และระดับ 3 ตามลำดับ แม้ว่าค่าประสบการณ์ที่ใช้นี้จะค่อนข้างเจ็บปวดสําหรับเขา แต่อัลเบิร์ตรู้ว่านี่เป็นสิ่งที่จําเป็น
สกัดใจเป็นเหมือนเกราะป้องกันความคิด ด้วยทักษะนี้ เขาไม่จําเป็นต้องกังวลว่าความคิดของเขาจะถูกอ่านได้ง่าย
ถ้าไม่ใช่เขาใช้คะแนนทักษะจนหมด อัลเบิร์ตต้องการอัปเกรด การสกัดใจเป็นระดับ 4
การป้องกันแบบนี้สําคัญเกินไปสําหรับอัลเบิร์ต ในฐานะนักเดินทางข้ามโลก เขาไม่ต้องการให้คนอื่นรู้ความลับของเขา
ยิ่งไปกว่านั้น ถ้าเขาต้องการบอกดัมเบิลดอร์เกี่ยวกับมงกุฎของเรเวนคลอ เขาต้องลงทุนค่าประสบการณ์ และคะแนนทักษะในด้านนี้ให้มากขึ้น
แน่นอนว่ามันคุ้มค่า ภารกิจฮอร์ครักซ์สามารถมอบค่าประสบการณ์มากมายให้เขาในภายหลัง!
แล้วการ์ดพ่อมดของบ้านอื่นล่ะ อัลเบิร์ตเอื้อมมือออกไปหยิบถุงกระดาษที่ลี จอร์แดนส่งมาหยิบบิสกิต ออกมา ยัดเข้าไปในปากของเขาแล้วถามขณะเดียว
เรเวนคลอยืนยันการ์ดมากกว่า 20 ใบ ฮัฟเฟิลพัฟมีการ์ดน้อยกว่า มีเพียง 18 ใบเท่านั้น ลี จอร์แดนคิดอยู่ ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า ใช่ วันนี้มีแผนเพิ่มอีกสองแผน ในการเข้าร่วมสโมสรของเราพวกเขาหวังว่าจะมีการ์ดเป็น ของตัวเอง
โอเค อัลเบิร์ตตอบแบบไม่ผูกมัด
พวกเราสามคนได้เริ่มฝึกคาถาคัดลอกแล้ว ซึ่งน่าจะช่วยลดความเหนื่อยของนายได้
อันที่จริงแล้ว การคัดลอกการ์ดพ่อมดนั้นไม่มีประโยชน์เลย คาถาคัดลอกของอัลเบิร์ตได้เพิ่มขึ้นเป็นระดับที่สองแล้ว
อ๋อ ฉันสงสัยมาตลอด อะไรอยู่ในกล่องนั่น เฟร็ดถามพลางชี้นิ้วไปที่กล่องบนตู้ข้างเตียงของอัลเบิร์ต
ถ้าอยากรู้ก็เอามา อัลเบิร์ตไม่ได้ตั้งใจจะซ่อนมันจากพวกเขา
หลังจากได้รับอนุญาต จอร์จก็รีบนํากล่องมา เขาอยากรู้ด้วยว่ามีอะไรอยู่ข้างใน ครั้งสุดท้ายที่เขาเห็นอัลเบิร์ตใส่สร้อยข้อมือป้องกันไว้ข้างใน
หลังจากเปิดกล่องแล้ว จะมีวัตถุโลหะยาวนิ้วกลางสามชิ้นอยู่ที่ชั้นหนึ่ง ลักษณะเป็นสีเงินสวยงาม ซึ่งดูเหมือนไฟแช็กทรงกระบอกเล็กน้อย
สินค้าที่ล้มเหลวทําขึ้นเมื่อสักครู่นี้ อัลเบิร์ตอธิบายให้ทั้งสามฟังอย่างช่วยไม่ได้
นี่อะไร? จอร์จหยิบสิ่งของขึ้นมาอย่างสับสน มองดูลวดลายคล้ายดวงอาทิตย์บนพื้นผิวแล้วหันศีรษะถาม
เปิดดูสิ แล้วคุณล่ะ อัลเบิร์ตพูดอย่างเฉยเมย
ทั้งสามมองหน้ากัน และในที่สุดจอร์จก็กดเข้าไป จากนั้น พวกเขาเห็นส่วนบนของวัตถุเปิดออก และมีลูกบ อลแสงพุ่งออกมาจากวัตถุ หลังจากที่ลูกบอลลอยขึ้นไปในอากาศทันใดนั้นก็ปล่อยแสงสีขาวพราวพรายออกมา
บ้าเอ๊ย นี่มันอะไรกันเนี่ย ทั้งสามคนตกใจกับแสงจ้า และจอร์จถึงกับสะบัดของที่อยู่ในมือออก
ฉันจะเรียกมันว่าแฟลชบอมบ์ชั่วคราว อัลเบิร์ตใส่บิสกิตเข้าปาก ก้มไปหยิบของที่ตกลงมาบนพื้นแล้วพูดต่อ เอาละ หนึ่งในไอเทมที่ล้มเหลวแต่เดิมตั้งใจให้เป็นอุปกรณ์เวทมนตร์ที่สามารถเก็บแหล่งกําเนิดแสงได้ ผลที่ได้คือ สําเร็จและล้มเหลว มันกลายเป็นวัสดุสิ้นเปลืองแบบใช้แล้วทิ้ง แม้ว่านายจะเก็บแหล่งแสงด้วยตัวเอง แต่จริงๆ แล้วมันเป็นได้แค่แหล่งแสงปลอมๆ
อัลเบิร์ตคิดว่าจะใช้เพื่อทําแฟลชบอมบ์ราคาถูกหรือไม่
ไอ้บ้า ตาฉันมองไม่เห็น
ไม่เป็นไร อีกสักพักคงจะดีขึ้น อัลเบิร์ตปลอบโยนอย่างสบายๆ
ร้ายกาจ แต่ฉันชอบ นายจะเอาสิ่งนี้ไปทําอะไร ลี จอร์แดนอดไม่ได้ที่จะถาม ดวงตาของเขายังคงน้ำตาไหล
ฉันว่ามันเป็นความล้มเหลว
เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ อัลเบิร์ตรู้สึกหดหูมาก อันที่จริงสิ่งนี้คือความล้มเหลวของตะเกียงไฟ
ไม่นานมานี้ อัลเบิร์ตได้รับความช่วยเหลือจากพ่อมดคนอื่นๆ เพียงเพื่อสร้างความล้มเหลวดังกล่าว
พวกนายจะเปิดร้านขายของตลกไม่ใช่เหรอ? นายสามารถใช้เทคโนโลยีนี้เพื่อวิจัยและพัฒนาระเบิดแฟลช ได้ในอนาคตอัลเบิร์ตตั้งใจจะนําขยะกลับมาใช้ใหม่ซึ่งถือได้ว่าเป็นผล
ฉันไม่คิดว่ามันน่าสนใจเลย จอร์จพูดอย่างเฉยเมย
ไม่ ไม่ มันอาจทําให้ตาบอดไปชั่วคราวได้ เฟร็ดยิ้ม. โดยเฉพาะอย่างยิ่งในที่มืด มันได้ผลมาก
สิ่งนี้สามารถใช้เป็นอาวุธป้องกันได้…อืม ลืมมันไปเถอะ อัลเบิร์ตพึมพําพลางแตะคาง
พ่อมดส่วนใหญ่จะสนใจแต่ไม้กายสิทธิ์ของคู่ต่อสู้เท่านั้น หากคุณโยนมันเป็นระเบิดแฟลชระหว่างการต่อสู้ มันจะสนุกมาก ท้ายที่สุด พ่อมดมักจะไม่สนใจสิ่งเหล่านี้
อัลเบิร์ตยังคงกังวลเล็กน้อยเกี่ยวกับสิ่งของที่เขาสร้างขึ้น และหากวันหนึ่งเขาบังเอิญสร้างของที่ทําร้ายตัว เองขึ้นมา มันจะเป็นโศกนาฏกรรม
แล้วนี่ล่ะ? ลี จอร์แดนถามพร้อมชี้ไปที่ของชิ้นที่สอง
เดี๋ยวเปิดก็รู้เอง อัลเบิร์ตยังคงดื่มชานมและกินบิสกิตต่อไป เตรียมกวาดบิสกิตเนยที่เหลืออยู่ในถุงกระดาษ
ตานาย! จอร์แดนยื่นของให้เฟร็ด ซึ่งเหลือบมองอัลเบิร์ตและเปิดสวิตช์
ไปอีซะ กินอี กินอทั้งหมด สักครู่ก็มีเสียงที่คุ้นเคยมาจากข้างใน
เสียงมันดังมาก และมันก็ยังตะโกนอยู่ ทําให้เฟร็ดตกตะลึงโดยตรง
เสียงจะคงอยู่นานกว่าสามสิบวินาที อัลเบิร์ตกล่าวว่า
ดูเหมือนจะไม่มีประโยชน์อะไรมาก นอกจากจะทําให้คนอื่นตกใจ! จอร์จพึมพํา
มันเก็บเสียงได้ อัลเบิร์ตอธิบายว่าเดิมที่เขาวางแผนจะใช้เขาเพื่อเก็บเสียงร้องของแมนเดรก แต่เนื่องจากเขายังไม่ได้ทดลองจึงยังไม่รู้ว่าจะสําเร็จหรือไม่
ท้ายที่สุด แม้แต่อัลเบิร์ตก็ไม่รู้ว่าเสียงร้องของแมนเดรกฆ่าผู้คนได้อย่างไร มันเป็นการฆ่าด้วยเสียงหรือคําสาปของเวทย์มนตร์หรือไม่?
ความเป็นไปได้ของอย่างหลังอาจจะมากกว่า เพราะมันดูสมกับโลกพ่อมดมากกว่า
สุดท้ายนี้คืออะไร
อย่าเปิด มันมีกลิ่น อัลเบิร์ตเตือน
นายยุ่งกับเรื่องพวกนี้มากแค่ไหนเนี่ย จอร์จรู้สึกว่าอัลเบิร์ตค่อนข้างน่าเบื่อ เดิมที่เขาคิดว่าอัลเบิร์ตจะสร้างรายการเวทมนตร์ที่น่าสนใจกว่านี้ แต่เขาไม่ได้คาดหวังว่ามันจะเป็นอะไรประมาณนี้
รู้มั้ยว่าสามอย่างนี้รวมกันจะเป็นไง? อัลเบิร์ตถามด้วยท่าทางแปลกๆ
มันคืออะไร? ทั้งสามถามด้วยความสงสัย
กระสุนตกใจ! อัลเบิร์ตกล่าวว่า
นั่นคืออะไร?
ของเล่นแร่แปรธาตุที่สามารถโยนออกไปให้คนเป็นลมได้
อย่างไรก็ตาม อัลเบิร์ตรู้สึกว่าสิ่งนี้ยังดูจืดชืดอยู่บ้าง และการจู่โจมแบบไม่ทันตั้งตัวก็อาจได้ผล
แต่ถ้าคาถาโคม่าสามารถทําให้เป็นละอองและเก็บไว้ได้ ก็ควรจะสามารถบรรลุผลเช่นเดียวกัน
ทั้งสามมองหน้ากัน แสดงออกว่าพวกเขาไม่เข้าใจเลย
แล้วชั้นสองล่ะ? ลี จอร์แดน ถามต่อ
อัลเบิร์ตนําของกลับคืนมาและเปิดชั้นที่สองของกล่องซึ่งมีกําไลและเครื่องรางป้องกันหลายรุ่น
นี่เป็นเวอร์ชั่นล่าสุดหรือเปล่า เฟร็ดถามพลางชี้ไปที่สร้อยข้อมือไม้ที่ประดิษฐ์อย่างประณีตที่สุด
ไม่หรอก เวอร์ชั่นล่าสุดอยู่ในมือฉันแล้ว อัลเบิร์ตเขย่าข้อมือแล้วพูดว่า เวอร์ชั่น 3.0 เอฟเฟกต์ของมันเป็นแบบนี้
อัลเบิร์ตยกมือขึ้นและผลักเบา ๆ ไปทางจอร์จ ก่อนที่แขนของเขาจะสัมผัสจอร์จ พลังที่มองไม่เห็นก็ผลักจอร์จออกไป
ฉันรู้สึกเหมือนโดนอะไรบางอย่าง จอร์จบ่น
มันคงเป็นคาถาเกราะป้องกัน ดวงตาของเฟร็ดเป็นประกาย มันดูเป็นสิ่งประดิษฐ์ที่ดี
แนวคิดดั้งเดิมคือไม้กายสิทธิ์ธรรมดา อัลเบิร์ตอธิบาย ทําให้เขาสามารถใช้คาถาเกราะป้องกันได้โดยไม่ต้องใช้ไม้กายสิทธิ์หรือเสียง
นายทําสําเร็จ? เฟร็ดตื่นเต้นมาก แน่นอนว่าเขารู้ดีว่ามันหมายถึงอะไร
อืม มันเป็นเรื่องจริง อย่างไรก็ตาม มันสามารถถือเป็นผลิตภัณฑ์กึ่งสําเร็จรูปเท่านั้น อัลเบิร์ตส่ายหัว สิ่งที่เจ็บปวดที่สุดคือทักษะใหม่นี้ยังไม่ปรากฏบนแผงทักษะของเขา