นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น - ตอนที่ 37 คิดอยากจะเลื่อนตำแหน่งให้เธอเป็นหัวหน้าเลขา

ซูฉิงก็ไม่ได้สนใจเซี่ยซิงซิงแล้ว หล่อนรีบเข้ามาดูแผลของฮ่อหยุนเฉิง “มือของนายถูกมีดบาด รีบหยุดเลือดก่อน”
ฮ่อหยุนเฉิงที่ทนความเจ็บ ชี้ไปที่รถที่อยู่ไม่ไกล “ที่ท้ายรถของฉันมีกล่องปฐมพยาบาลอยู่
“ฉันจะพยุงนายไปที่รถ ” ซูฉิงมองไปที่ขาของฮ่อหยุนเฉิง ก็เกิดความรู้สึกผิดขึ้นมาในใจ
ถ้าหากว่าไม่ใช่เพราะช่วยชีวิตเธอ ฮ่อหยุนเฉิงคงไม่ต้องมารับบาดเจ็บอย่างนี้
ถึงแม้ว่าเธอไม่ต้องการให้เขาช่วยเหลือก็ตาม
ซูฉิงพยุงฮ่อหยุนเฉิงเข้าไปนั่งบนรถ แล้วก็ไปเอากล่องปฐมพยาบาลที่ท้ายรถ
ในกล่องพยาบาลมีอุปกรณ์ช่วยชีวิต ซูฉิงหยิบเอาแอลกอฮอล์กับสำลีออกมาจากกล่องปฐมพยาบาล แล้วก็ก้มหน้าล้างแผลให้ฮ่อหยุนเฉิงอย่างตั้งใจ
มือที่เป็นแผลรับรู้ถึงความรู้สึกเย็นๆ สายตาเอาแต่จดจ้องอยู่ที่ใบหน้าผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้า เหมือนกับว่าไม่รู้สึกเจ็บเลย
หล่อนพันแผลอย่างงชำนาญ หรือว่าหล่อนรู้เรื่องการแพทย์งั้นหรอ
ซูฉิงผู้หญิงคนนี้ มีอะไรที่ทำให้เขาคาดไม่ถึงมากน้อยแค่ไหนกันนะ
ริมฝีปากนิ่มของเธอเป่าเบาๆ ที่แผล “อาจจะเจ็บบ้าง นายอดทนหน่อยนะ”
ลมที่เป่าลงที่แผลบนมือของฮ่อหยุนเฉิงเบาๆ ก็รู้สึกคันๆ ชาๆ แต่ก็สบายมาก
ฮ่อหยุนเฉิงแค่รู้สึกว่าหน้าอกที่แข็งกระด้างของตน มีปุยขนลอยอยู่รอบๆ ทำให้เกิดอารมณ์ที่ยากจะอธิบาย วนเวียนอยู่ในใจของเขา
เขาไม่สามารถควบคุมความรู้สึกนี้ได้ คิดจะยื่นมือออกไปจับมือของหล่อน
ซูฉิงกลับคิดว่าเขาทนเจ็บไม่ไหว รีบเอามือมาจับมือเขาไว้ “อย่าขยับ เดี๋ยวก็เสร็จแล้ว ”
สัมผัสถึงฝ่ามือที่อุ่นๆ ของเธอ แววตาของฮ่อหยุนเฉิงก็ฉายความรู้สึกอบอุ่นออกมาอย่างไม่เคยเห็นมาก่อน เขาพูดเสียงเรียบว่า “ขอบคุณเธอนะ ฉิงฉิง”
ฉิงฉิง
ซูฉิงเงยหน้าขึ้นมองอย่างแปลกๆ นี่เป็นครั้งแรกที่ฮ่อหยุนเฉิงเรียกเธออย่างนี้
ก็แค่การเรียกชื่อทั่วไปเท่านั้น แต่พอพูดออกจากปากของเขา ทำไมถึงได้รู้สึกอบอุ่นจังเลยล่ะ
“ฉิงฉิง พวกเราไม่เคยเจอกันมาก่อนจริงๆ หรอ ” ฮ่อหยุนเฉิงที่เข้ามาใกล้เธอนะทันหัน พร้อมกับเม้มปากถาม
ผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าทำไมถึงได้รู้สึกคุ้นเคยจัง ไม่รู้ว่าทำไม เขาถึงได้รู้สึกว่าเธอเหมือนกับผู้หญิงในความทรงจำของเขาอย่างถังถัง
พวกเขาทั้งสองคนที่อยู่ในระยะที่ใกล้กันมาก ริมฝีปากที่เซ็กซี่ของเขาแค่ก้มลงก็จูบเข้าหน้าผากของเธอแล้ว ลมหายใจอุ่นๆ พ่นออกมาปะทะกับข้างหูของหล่อน
พร้อมกับเสียงเรียก “ฉิงฉิง ” เหมือนกับคู่รักที่กำลังอยู่ในช่วงห้วงแห่งรักเลย
ซูฉิงตัวแข็งทื่อ มองฮ่อหยุนเฉิงอย่างไม่เข้าใจ
พวกเราจะเคยเจอกันมาก่อนได้ยังไง
ซูฉิงนวดที่ขมับของตัวเอง พยายามนึกถึงความทรงจำ ในความทรงจำของเธอนั้นไม่มีคนที่ชื่อฮ่อหยุนเฉิงเลย
ครั้งแรกที่เธอเจอเขาก็เมื่อครึ่งเดือนก่อน ที่บ้านตระกูลฮ่อ
ซูฉิงแน่ใจว่าก่อนหน้านี้ พวกเขาสองคนไม่เคยรู้จักมักคุ้นกันมาก่อน เธอไม่เคยเจอฮ่อหยุนเฉิงไม่เคยเลย
คิดมาถึงตอนนี้ ซูฉิงก็หยุดคิด แล้วก็หัวเราะ”ไม่มีแน่นอน นายลืมไปแล้วหรอว่าฉันมาจากบ้านนอก พวกเราจะเคยเจอกันได้ยังไง”
“อย่างนี้นี่เอง ” ฮ่อหยุนเฉิงคิดตามแล้วก็เผยแววตาสิ้นหวังออกมา
“เอาล่ะ นายหยุดคิดมากได้แล้ว เดี๋ยวฉันพันแผลให้นายไม่เสร็จนะ ” ซูฉิงพูดพร้อมกับก้มหน้าลองไปพันแผลให้กับฮ่อหยุนเฉิงอีกครั้ง
ห้านาทีต่อมา ในที่สุดก็พันแผลเสร็จแล้ว ซูฉิงก็ถอนหายใจออกมาเบาๆ
แผลที่มือของฮ่อหยุนเฉิงถึงแม้ว่าเลือดจะไหลออกมาเยอะ แต่ว่าแผลไม่ลึกมาก ไปโรงพยาบาลให้หมอฆ่าเชื้อแล้วพันแผลดีๆ จากนั้นก็จ่ายยาให้ก็น่าจะไม่เป็นไรแล้ว
แต่ว่าขาของฮ่อหยุนเฉิงนี่สิยิ่งอาการสาหัส…….
ซูฉิงนำยาไปเก็บไว้ในกล่องในกล่องปฐมพยาบาลเรียบร้อยแล้ว “ฉันแค่ปฐมพยาบาลเบื้องต้นให้นายเท่านั้น จะต้องไปโรงพยาบาลให้หมอตรวจรักษาโดยละเอียด เดี๋ยวฉันจะไปส่งนายที่โรงพยาบาล”
ฮ่อหยุนเฉิงหรี่ตาลง “เธอขับรถเป็นมั้ย”
ซูฉิงพยักหน้า “ได้สิ ไม่มีปัญหาอยู่แล้ว ”
ซูฉิงที่นั่งตำแหน่งคนขับ แล้วก็เหยียบคันเร่งขับไปโรงพยาบาลอย่างชำนาญ
ฮ่อหยุนเฉิงที่นั่งตรงตำแหน่งข้างคนขับ นวดขาตรงที่ถูกซูฉิงเตะ แล้วก็พูดด้วยน้ำเสียงขรึมออกมา”เมื่อกี้ทำไมเธอถึงเตะฉัน อยากจะให้คนมาฆ่าสามีเธอรึไง”
“อะไรนะ ” ซูฉิงหันไปเหล่มองฮ่อหยุนเฉิง ก็พูดอย่างเครียดว่า “ฉันจะเตะเซี่ยซิงซิงต่างหาก ใครจะรู้ว่านายจะเข้ามาบังฉันไว้ล่ะ ถ้าไม่ใช่นาย ป่านนี้ฉันจัดการเซี่ยซิงซิงไปแล้ว”
“หรอ ” ฮ่อหยุนเฉิงมองมาด้วยสายตาที่อ่านไม่ออก
เท้าที่เตะของซูฉิงทั้งแม่นและหนัก ไม่เหมือนผู้หญิงทั่วไปที่อ่อนแอ แม้แต่เขาก็ไม่หลบ
ดังนั้นคู่หมั้นคนนี้ของเขา ยังเป็นนักสู้กังฟูยอดฝีมืออีกหรอ
ซูฉิงรู้ว่าตัวเองพูดผิด ก็กระแอมพูดอธิบาย “เมื่อก่อนสมัยเรียนฉันเคยเรียนเทควันโดมาน่ะ”
เรียนเทควันโดมางั้นหรอ
ฮ่อหยุนเฉิงหัวเราะเบาๆ ไม่พูดแย้งใดๆ
เพียงไม่นาน ก็มาถึงโรงพยาบาล คุณหมอได้ตรวจดูอาการของฮ่อหยุนเฉิงโดยละเอียด
และก็เป็นอย่างที่ซูฉิงพูดไม่มีผิด มือของฮ่อหยุนเฉิงได้รับบาดเจ็บเล็กน้อย ไม่เป็นอะไรมาก
โชคดีมาก และขาของฮ่อหยุนเฉิงที่ถูกซูฉิงเตะกระดูกก็ไม่ได้หัก แค่เคล็ดขัดยอกก็เท่านั้น
ซูฉิงถึงได้ถอนหายใจโล่ง “โชคดีที่นายไม่เป็นอะไร”
ฮ่อหยุนเฉิงมองหล่อนอย่างขำๆ “ทำไม เป็นห่วงฉันหรอ”
“เป็นห่วงแล้วนายมีปัญหาอะไรมั้ย ยังไง นายก็ได้รบบาดเจ็บเพราะช่วยชีวิตฉันไว้ ” ซูฉิงกัดริมฝีปากเบาๆ แอบพูดต่อในใจต่อว่า แม้จะจะยุ่งไม่เข้าเรื่อง แต่ก็ช่วยได้มาก
“มียาทาภายนอก ใช้ทาวันละสามเวลา แล้วก็เปลี่ยนผ้าพันแผล ส่วนสองกล่องนี้เป็นยากิน รับประทานเช้าเย็นอย่างละเม็ด “คุณหมอสั่งกำชับการใช้ยา
“ค่ะ ขอบคุณค่ะ ” ซูฉิตั้งใจฟังอย่างแม่นยำ
ออกมาจากโรงพยาบาลก็เที่ยงคืนแล้ว
ฮ่อหยุนเฉิงหันไปมองซูฉิง”ไปเมืองใหม่สุ่ยเยว่”
“ไม่กลับบ้านแล้วหรอ”ซูฉิงถามอย่างสงสัย
ฮ่อหยุนเฉิงหัวเราะเบาๆ “ตอนนี้ดึกมาแล้ว”
ที่จริงแล้ว เขาไม่อยากให้แม่ฮ่อรู้เรื่องที่เขาได้รับบาดเจ็บ โดยเฉพาะที่ได้รับบาดเจ็บเพราะช่วยชีวิตซูฉิง
อีกอย่าง เขาไม่อยากให้ซูฉิงถูกแม่ฮ่อต่อว่า
และอีกสาเหตุหนึ่งก็คือ เขานั้นแค่เห็นแก่ตัว ถ้าซูฉิงกลับไปที่บ้านตระกูลฮ่อ ก็ต้องหนีไปนอนห้องรับแขก เขาอยากมองเธอให้มากกว่านี้ก็ไม่ได้
เขาที่คิดอยากจะอยู่กับเธอโดยลำพังขึ้นมา
บางทีคุณปู่อาจจะพูดถูก เขาควรที่จะลองทำความรู้จักเธอ
บนถนนในค่ำคืนที่มืดมิดเงียบสงัด
แสงไฟนีออนหลากสีสันที่เปลี่ยนไปด้านนอก ส่อง ผ่านหน้าต่างรถกระทบเข้ากับร่างของซู่ฉิง ทำให้รู้สึกที่สวยอย่างบอกไม่ถูก
ฮ่อหยุนเฉิงหรี่ตาลง แล้วก็พิงกับเบาะ หางตาของเขาไม่เคยละทิ้งไปจากผู้หญิงคนนี้ที่กำลังตั้งใจจดจ่ออยู่กับการขับรถอยู่ข้างๆ เขาเลย
ซูฉิงจับพวงมาลัยแน่น ขับรถไปทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงเรียกความสนใจขึ้นมา “ซูฉิง เซี่ยงซิงซิงถูกไล่ออกไปแล้ว เธอมีความคิดอะไรบ้าง”
“หึม “ซูฉิงไม่ค่อยเข้าใจ คิดอยู่สักครู่ก็ตอบ”เธอก็ทำตัวของตัวเธอเอง อีกอย่างคืนนี้หล่อนยังแทงนายจนได้รับบาดเจ็บ นายคงไม่ใจอ่อนไม่เอาเรื่องหรอกใช่มั้ย”
สิ่งที่ซูฉิงพูดกับฮ่อหยุนเฉิงคิดนั้นคนละเรื่องกันเลย ฮ่อหยุนเฉิงหันหน้ามา มองซูฉิงอย่างขำๆ “ฉันหมายความว่า ฉันคิดจะเลื่อนตำแหน่งให้เธอเป็นหัวหน้าเลขา”
ถึงแม้ว่าซูฉิงจะเข้ามาทำงานในบริษัทได้ไม่นายเพียงแค่ครึ่งเดือน แต่ว่าตามความสามารถของซูฉิง จะต้องรับหน้าที่นี้ได้แน่
ฮ่อหยุนเฉิงอยากจะให้โอกาสซูฉิงสักหน่อย