นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น - ตอนที่ 454 ฉันแพ้แล้วจริงๆเหรอ

นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น ตอนที่ 454 ฉันแพ้แล้วจริงๆเหรอ
ดังนั้นซูซานจึงถูกตัดสิทธิ์จากการแข่งขัน เพราะถือว่าเธอทำการลอกเลียนผลงานอันมีชื่อเสียงของดีไซเนอร์ชื่อดัง บรรดานักออกแบบในงานต่างพากันขบขันและพูดคุยเกี่ยวกับประเด็นร้อนในงานครั้งนี้ หลังจากที่ประธานในพิธีประกาศตัดสิทธิ์เธอออกจากการแข่งขัน เหล่ากรรมการและผู้ชมด้านล่างเวทีต่างพากันหันหลังเดินออกไป เหลือเพียงซูซานเท่านั้นที่ยังคงอยู่ที่เดิม

เธอมองดูชุดย้อนยุคสไตล์ยุโรปสีแดงอย่างไม่เชื่อสายตา ในตอนนี้ชุดสวยงามชุดนั้นถูกแขวนไว้ที่เดิม เธอมองชุดสีแดงชุดนั้นด้วยความโกรธที่กำลังปะทุอยู่ในใจ

“เธอจะต้องแพ้แบบนี้จริงๆเหรอ?”

เหล่าบรรดาดีไซเนอร์ต่างพากันกลับขึ้นไปยังเวทีประกาศรางวัล ในเดิมทีผลการประกวดมีเพียงห้องเสื้อซูซานเท่านั้นที่สามารถแข่งขันกับห้องเสื้อลีโอได้ แต่ในตอนนี้ซูซานถูกตัดสิทธิ์ออกจากการแข่งขัน จึงทำให้ผู้ชนะเลิศในวันนี้เป็นของลีโอเพียงคนเดียวเท่านั้น

และเมื่อเหล่าประธานออกแบบขึ้นประจำที่บนเวทีประกาศอย่างครบครัน ในวินาทีต่อมาพวกเขาจึงประกาศว่า “ขอประกาศว่าผู้ชนะการแข่งขันการออกแบบนี้คือชุดจากห้องเสื้อลีโอ!”

ทุกคนต่างยอมรับในผลการแข่งขันและปรบมือแสดงความยินดีอย่างดีอกดีใจ แต่เมื่อกรรมการเรียกให้ตัวแทนของห้องเสื้อลีโอขึ้นมาบนเวทีประกาศเพื่อรับรางวัล คามิลก็ไม่ได้ก้าวขึ้นไปรับรางวัลนั้นแต่อย่างใด

เมื่อเธอสบตากับท่านประธานในพิธี เธอส่ายหัวและพูดกับทุกคนด้วยรอยยิ้มกว้างว่า “วันนี้ฉันไม่จำเป็นต้องขึ้นรับรางวัลแทน เพราะในวันนี้ลีโอได้รับรางวัลอันทรงเกียรตินี้ด้วยตนเองแล้ว!”

“อะไรนะ ลีโอมารับรางวัลด้วยตนเองยังงั้นเหรอ?” นักออกแบบที่ได้ยินประโยคนี้ทั้งหมดแสดงท่าทีประหลาดใจและแปลกใจ คนส่วนใหญ่มองหน้ากันและต่างยิ้มปีติยินดี แต่ก็ยังมีคนอีกไม่น้อยที่พากันสงสัยในเบื้องหลังของลีโอ

เราทุกคนรู้ดีว่าลีโอเป็นนักออกแบบที่มีพรสวรรค์และฝีมือที่โดดเด่นเป็นอย่างมากในแวดวงการออกแบบ แม้ว่าเขาจะได้เข้าร่วมการแข่งขันด้านการออกแบบมามากมาย และเขาจะไม่มีวันหยุดแข่งขัน เขาไม่เคยไปเข้าร่วมการแข่งขันด้วยตัวเองเลย แต่ในเวลานี้คามิลกลับประกาศว่าลีโออยู่ในที่แห่งนี้ส่งผลให้เหล่าคนในงานต่างพากันแปลกใจและคาดไม่ถึงว่าเขาจะมาประกฎในงานนี้จริงๆ

นี่มันเป็นเรื่องจริงหรือเรื่องโกหกกันแน่?

คามิลยิ้มอย่างพอใจและหันกลับมาเล็กน้อยเพื่อให้ทุกคนได้เห็นร่างของซูฉิงที่ยืนอยู่ข้างหลังของเธอ ทุกคนมองมาที่เธอ และซูฉิง หญิงสาวสวยส่งรอยยิ้มกว้างกลับไปยังทุกคนเช่นกัน เธอก้าวเดินไปข้างหน้าอย่างช้าๆ

กรรมการเองก็แปลกใจเมื่อทราบว่าลีโออยู่ในงานออกแบบในวันนี้ และพวกเขายิ่งประหลาดใจมากขึ้นเมื่อเห็นเด็กหญิงชาวจีนที่มีผมสีเข้มและดวงตาสีดำเดินออกมาจากฝูงชน

นักออกแบบที่เคยคาดเดาเกี่ยวกับลีโอมาก่อนหน้านี้ เมื่อได้เห็นนักออกแบบสุดเก่งในใจของพวกเขาเป็นผู้หญิง และพวกเขาบางคนก็แสดงความชื่นชมและบางคนก็ยังมีอาการไม่เชื่อ แต่เห็นได้ชัดว่าส่วนใหญ่จะยังไม่เชื่อและยังช็อกกับการปรากฎตัวของลีโออยู่

การปรากฏตัวของซูฉิงแทบจะเรียกได้ว่าทำให้ผู้ชมตกใจเป็นอย่างมาก เหล่านักข่าวก็มองหน้ากันอย่างงุนงง แน่นอนว่าพวกเขาจะไม่ปล่อยโอกาสอันยิ่งใหญ่ในการเผยแพร่รูปลักษณ์ของนักออกแบบสุดลึกลับคนนี้

ใครจะเชื่อได้ว่าหลังจากดีไซเนอร์ที่แข่งขันกับซูซานอย่างสูสี และยังได้รับรางวัลจากการแข่งขันในทุกปี จริงๆ แล้วคือเด็กสาวชาวจีนที่เหมือนจะมีอายุราว 20 ต้นๆ เท่านั้น?

ซูฉิงได้รับความสนใจจากทุกคนและเธอก็ก้าวขึ้นไปบนเวทีอย่างสง่างาม ท่านประธานในพิธีได้สติขึ้นมาเมื่อเห็นผู้หญิงร่างเล็กเดินขึ้นมาบนเวทีประกาศรางวัลเพื่อรับรางวัล เหล่ากรรมการต่างพากันกลบเกลื่อนความประหลาดใจที่มีอยู่ไว้ และส่งยิ้มทักทายพร้อมมอบถ้วยรางวัลชนะเลิศให้ซูฉิง

ซูฉิงยิ้มและโค้งตัวลงเล็กน้อย หยิบถ้วยรางวัลด้วยมือทั้งสองข้าง ชี้ไปที่ไมโครโฟนแล้วพูดว่า “สวัสดีทุกคน ฉันคือลีโอ”

ชื่อลีโอนั้นถือว่าเป็นที่คุ้นเคยและคุ้นหูกับคนจำนวนมากในแวดวงการออกแบบและนักข่าว หลังจากที่ซูฉิงพูดจบ เธอก็ได้รับเสียงปรบมือชื่นชมจากเหล่าบรรดาคนข้างล่างเวที

โดยเฉพาะผู้ชมที่มาชมผลงานการออกแบบในวันนี้ ส่วนใหญ่ก็มาเพื่อดูผลงานของลีโอกันทั้งนั้น แต่พวกเขาก็ไม่ได้คาดหวังว่าจะได้เห็นไอดอลของตัวเองในงานวันนี้ และสิ่งที่ทำให้พวกเขาประหลาดใจมากก็คือลีโอเป็นผู้หญิง

หลังจากเสียงปรบมือจบลง ซูฉิงกล่าวต่อว่า “ฉันมีความสุขมากที่ได้เข้าร่วมการแข่งขันการออกแบบระดับนานาชาติในวันนี้อีกครั้ง ฉันรู้สึกเป็นเกียรติที่ได้รับรางวัลนี้ นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้ปรากฏตัวต่อหน้าของทุกคน ต่อไปชื่อลีโอจะไม่เป็นความลับอีกต่อไป”

เธอพูดอย่างตรงไปตรงมาและได้รับเสียงปรบมือจากผู้ชมอยู่เป็นเวลานาน แน่นอนว่านักข่าวที่ถ่ายรูปจะไม่พลาดโอกาสสำคัญที่ลีโอได้เปิดเผยโฉมหน้าที่แท้จริง พร้อมทั้งเตรียมยิงคำถามมากมายเกี่ยวกับแนวคิดการออกแบบและเหตุผลที่เธอแสดงตัวในงานวันนี้

ซูฉิงตอบทุกคนอย่างสุภาพ และไม่กระตุกกระตักในการสนทนาแต่อย่างใด

เมื่อซูฉิงต้องการก้าวลงจากเวทีประกาศพร้อมถ้วยรางวัล เธอก็ได้ยินเสียงร้องในระยะไกล: “เดี๋ยวก่อน!”

ทุกคนหันกลับมามองและซูฉิงที่อยู่บนเวทีก็มองดูด้วยความสงสัยเช่นกัน ปรากฎร่างของชายคนหนึ่งเดินเข้ามาจากประตู รองเท้าส้นหนังของเขาเหยียบลงบนพื้นทำให้เกิดเสียงที่ดังฟังชัด

คนที่ปรากฏตัวขึ้นในครั้งนี้คือฮ่อหยุนเฉิงที่ถือดอกกุหลาบช่อใหญ่อยู่ในมือ

ซูฉิงมองที่ชายผู้นั้นเดินช้า ๆ ฮ่อหยุนเฉิงกำลังเดินเข้ามาหาเธอด้วยสีหน้ายิ้มกริ่ม เธอจำได้ว่าฮ่อหยุนเฉิงบอกว่าเขาไม่ว่างในวันนี้ แต่ทำไมเขา—

เมื่อเห็นช่อดอกไม้ในมือ ดวงตาของซูฉิงก็อุ่นวาบขึ้นในทันใด

ฮ่อหยุนเฉิงเผยรอยยิ้มอ่อนโยนพลางเดินไปหาร่างบางบนเวที ก่อนที่เขาจะพยักหน้าและยิ้มให้ซูฉิง”ขออภัย ฉันไปเตรียมดอกไม้ให้เธอมาเลยอาจจะมาร่วมแสดงความยินดีช้าไปหน่อย”

“นาย นี่นายกำลังจะ—”

ดวงตาของซูฉิงมองไปที่ดอกกุหลาบในมือของฮ่อหยุนเฉิงและเธอเหมือนจะคาดเดาบางอย่างออก แต่เธอไม่สามารถพูดมันออกมาได้

“ทุกคน” ฮ่อหยุนเฉิงยิ้มและหันไปหาผู้ชม “ลีโอดีไซเนอร์หรือคุณซูฉิงเป็นคู่หมั้นของฉัน ฉันขอโทษที่มาดูการแข่งขันของเธอในครั้งนี้ช้าไป แต่วันนี้สิ่งที่ฉันอยากจะปฏิบัติต่อเธอมันสำคัญยิ่งกว่า”

หลังจากพูดเสร็จ เขาก็หันกลับมาอีกครั้ง ชายตรงหน้ามองมายังซูฉิงด้วยแววตามุ่งมั่น เขาคุกเข่าข้างหนึ่งลงกับพื้นเวที และเอื้อมมือออกไปหาซูฉิงเพื่อมอบช่อกุหลาบสีแดงให้กับอีกฝ่าย “ซูฉิง ฉันรู้ว่าวันนี้เป็นวันที่สำคัญมากสำหรับเธอ แผนนี้อยู่ในใจฉันมานานมากแล้ว เราเคยผ่านร้อนผ่านหนาวด้วยกันมาตลอด ตั้งแต่ที่ฉันเริ่มชอบเธอ ฉันก็ไม่เคยคิดที่จะแยกจากเธออีกเลย… ตอนนี้ฉันอยากจะถามเธอว่า ซูฉิง เธอพร้อมจะแต่งงานกับฉันไหม? ”

ซูฉิงตกตะลึง ที่จริงแล้วตอนที่เธอเห็นฮ่อหยุนเฉิงแต่งตัวอย่างเรียบร้อยและดูดี หญิงสาวก็พอจะเดาออกว่าอีกฝ่ายน่าจะคิดทำอะไรบางอย่างอยู่เป็นแน่ แต่เธอไม่ได้คาดคิดว่าเขาจะขอเธอแต่งงาน ณ ที่แห่งนี้

ซูฉิงกระพริบตาปริบๆและมองไปยังชายตรงหน้า ดวงตาของเขาที่สบตากับเธอทำให้เธออดที่จะเผยรอยยิ้มกว้างออกมาไม่ได้

แม้ว่าเธอจะไม่ชอบการป่าวกระกาศที่โอ่อ่าอะไรแบบนี้ แต่เพื่ออนาคตทั้งของฮ่อหยุนเฉิงและตัวเธอ เราสองคนต่างผ่านอะไรด้วยกันมาตั้งมากมาย แล้วเธอจะต้องกลัวอะไรอีก?

ซูฉิงพยักหน้าและพูดสามคำออกมาอย่างนุ่มนวลและหนักแน่น “ฉันยินดี”

ผู้ชมส่งเสียงโห่ร้องหรือโห่แสดงความยินดีอย่างจริงใจ และบรรดานักข่าวเองก็ทำการกดชัตเตอร์กันดังสนั่น

เมื่อได้ยินคำตอบรับเช่นนั้น ฮ่อหยุนเฉิงก็เผยรอยยิ้มอย่างมีความสุข เขายืนขึ้นและกอดซูฉิงอย่างมั่นคงและอบอุ่น ทั้งสองประสานนิ้วเข้าหากันเพื่อเป็นสัญลักษณ์ของการครองคู่ ชูฉิงยังคงถือช่อกุหลาบและส่งยิ้มกว้างให้กับทุกคนที่อยู่ภายในงาน