นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น - ตอนที่ 616 ผู้ชายขี้หึง
นางสาวซูแค่อยากถอนหมั้น ตอนที่ 616 ผู้ชายขี้หึง
เรื่องนี้ไม่โทษพ่อแม่ของจินจิ่นหราน เนื่องจากพวกเขาเป็นแฟนกัน พวกเขาจึงต้องค้นหารายงานเกี่ยวกับหลิวเสี่ยวหนิงบนอินเทอร์เน็ตมาก่อน แต่ผลลัพธ์ก็ไม่น่าพอใจเท่าไหร่
“ฉันเข้าใจแล้ว”
หลิวเสี่ยวหนิงหน้าแดงด้วยความเขินอาย ไม่รู้ว่าต้องทำอะไรอยู่พักใหญ่
“แต่นี่มันเรื่องของพวกเธอ ฉันแค่แสดงความคิดเห็นของฉันเท่านั้น”
แม่จินยิ้มอย่างสุภาพ และหลิวเสี่ยวหนิงเองก็ฟังออกถึงความหมายของคำเหล่านั้น
เห็นได้ชัดว่าพ่อแม่ของจินจิ่นหรานไม่ค่อยเห็นด้วยกับความสัมพันธ์ของพวกเขา และพ่อแม่ของหลิวเสี่ยวหนิงก็…
หลิวเสี่ยวหนิงเม้มปาก พ่อแม่ของเธอเคยบอกเธอมาก่อนว่าจินจิ่นหรานเป็นเศรษฐีรุ่นที่สอง แต่เธอมาจากครอบครัวธรรมดา ๆ เท่านั้น แม้ว่าเธอจะบอกว่าเธอโด่งดังมากในตอนนี้ แต่ก็ไม่มีอะไรดีพอในสายตาของพวกเขาได้
และพ่อแม่ของหลิวเสี่ยวหนิงก็กังวลเกี่ยวกับตัวตนของจินจิ่นหรานในฐานะเศรษฐีรุ่นที่สอง และ รอบตัวเขาก็เต็มไปด้วยสาวๆตามธรรมชาติ ดังนั้นเขาอาจจะไม่จริงจังกับหลิวเสี่ยวหนิง
จากนั้นทั้งสองก็ออกไป หลิวเสี่ยวหนิงเกาหัวคิดว่า ทำไมไม่ลองไปที่บ้านของเธอดูล่ะ?
ทันทีที่ทั้งสองก็เข้าไปในประตู พวกเขาถูกพ่อแม่ของหลิวเสี่ยวหนิงต่อต้าน
“คุณคือแฟนหนุ่มเศรษฐีรุ่นที่สองที่หลิวเสี่ยวหนิงกล่าวถึงงั้นเหรอ?”
แม่หลิวมองจินจิ่นหรานขึ้นๆ ลงๆ เธอเป็นเพียงคนธรรมดาคนหนึ่ง ดังนั้น เธอจึงไม่ได้อ่อนโยนเหมือนแม่จินเมื่อกี้
“แม่คะ คุณพูดอะไรของคุณนะ”
หลิวเสี่ยวหนิงแค่ขยิบตาให้แม่หลิว ซึ่งรู้ว่าแม่หลิวไม่สนใจเธอและทำหน้าจริงจังต่อไป
“เสี่ยวหรานสินะ ไม่ใช่ว่าป้าต้องการให้พวกเธอเลิกกันนะ แต่มันเป็นเพราะว่าตัวตนของคุณจริงๆ คุณและเสี่ยวหนิงของเราแตกต่างกันเกินไป”
หลิวเสี่ยวหนิงถูขมับของเธอและความกังวลก็ยังคงมี ในขณะที่จินจิ่นหรานนั่งข้าง ๆ และฟังอย่างระมัดระวัง
“ฉันรู้ว่าครอบครัวของคุณมีฐานะที่ดี ดังนั้นต้องมีผู้หญิงดีๆ อยู่รอบตัวคุณแน่นอนจริงไหม? เสี่ยวหนิงของฉันเป็นเพียงคนธรรมดาและฉันเองก็รู้สึกกลัวเช่นกัน”
สุดท้าย ทั้งสองก็เดินออกไปพร้อมกัน และพวกเขาก็มองหน้ากัน ดูเหมือนจะติดอยู่ในภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก
“เอ่อ ฉันควรทำยังไงดี”
หลิวเสี่ยวหนิงถอนหายใจเบา ๆ ยังคงไม่สามารถที่จะยอมรับผลดังกล่าวได้
“ไม่เป็นไร เมื่อเวลาผ่านไปทุกคนจะเข้าใจ ฉันเชื่อว่าคุณลุงและคุณป้าจะยอมรับฉัน”
จินจิ่นหรานจับมือเล็ก ๆ ของหลิวเสี่ยวหนิงไว้แน่น ดวงตาของเขาเป็นประกาย หลิวเสี่ยวหนิงมองไปที่รูปลักษณ์ที่มั่นใจของจินจิ่นหราน ซึ่งทำให้เธอรู้สึกปลอดภัยมาก
“อื้ม!” หลิวเสี่ยวหนิงพยักหน้า มองไปที่ดวงตาของจินจิ่นหรานเต็มไปด้วยการยืนยัน และเสริมความแข็งแกร่งของเธออย่างไม่ต้องสงสัย “งั้นฉันก็ต้องพยายามให้หนักเพื่อให้คุณลุงและคุณป้ายอมรับฉันให้ได้”
“อื้ม”
จินจิ่นหรานยิ้มอย่างอบอุ่นราวกับหยก และภายใต้แสงแดดอันอบอุ่น เขาก็ดูอ่อนโยนเป็นพิเศษ
จากนั้นหลิวเสี่ยวหนิงก็เงยศีรษะและคิดอยู่ครู่หนึ่ง เรื่องคาวๆเหล่านั้นถูกชะล้างโดยหนังเรื่องนี้ เมื่อคิดถึงสิ่งนี้แล้วเธอเองก็ต้องตั้งใจทำการแสดงให้ดี และถ้าหากเธอมีผลงานที่ดีมากกว่านี้ พ่อแม่ของจินจิ่นหรานก็จะยอมรับได้เอง
แต่ตอนนี้ มีเพียงซูฉิงเท่านั้นที่สามารถช่วยเธอให้พ้นจากสถานการณ์นี้ได้
“ไปหาพี่เสี่ยวฉิงกันเถอะ เธอช่วยพวกเราได้”
จากนั้น ทั้งสองจึงตรงไปที่บริษัทและไปหาซูฉิงที่ห้องทำงาน
“เกิดอะไรขึ้น?”
ณ เวลานี้ ซูฉิงยังคงจับตาดูแนวโน้มของบ็อกซ์ออฟฟิศ หากยังเป็นเช่นนี้ต่อไป บ็อกซ์ออฟฟิศอันดับหนึ่งในปีนี้คงจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากสตาร์เอ็นเตอร์เทนเมนท์
หลิวเสี่ยวหนิงบอกซูฉิงเกี่ยวกับความคิดเห็นของพ่อแม่ทั้งสอง ซูฉิงพยักหน้าและพบเหตุผลของเรื่องนี้ทันที
“ฉันเข้าใจแล้ว” เธอพยักหน้า “ไม่ต้องกังวล การช่วยเธอก็เหมือนช่วยบริษัท แล้วฉันจะคิดหาวิธีเอง”
“ขอบคุณนะคะ พี่เสี่ยวฉิง”
ใบหน้าของหลิวเสี่ยวหนิงเต็มไปด้วยรอยยิ้ม และลักยิ้มทั้งสองบนแก้มของเธอก็จมลึกลงไป
“เอาอย่างงี้ ดูๆแล้วพวกเธอก็ยังไม่สะดวกกลับบ้านช่วงนี้ งั้นก็อยู่ในบริษัทไปสักพักแล้วกัน”
ทันทีที่คำพูดหายไป ซูฉิงก็สั่งให้คนไปจัดการห้องว่างในสำนักงาน “โดยเฉพาะเธอ หลิวเสี่ยวหนิง ตอนนี้เธอเป็นคนดัง หากเธอถูกนักข่าวเจอในภายหลัง เธอจะไม่สามารถหนีได้เลยนะ”
หลิวเสี่ยวหนิงแลบลิ้นและพูดว่าเธอรู้แล้ว
ด้วยวิธีนี้ ทั้งสองก็อาศัยอยู่ในบริษัท และในช่วงนี้ซูฉิงเธอก็ได้พยายามหาคอนแทคช่วยหลิวเสี่ยวหนิง
ทุกวันนี้เธอติดต่ออยู่กับวีแชทและกลุ่มเพื่อนผู้กำกับ เพียงรอให้พวกเขาแจ้งข่าวเกี่ยวกับละครเรื่องใหม่ และเธอก็ขึ้นไปแนะนำหลิวเสี่ยวหนิง
แม้ว่าหลิวเสี่ยวหนิงจะมีข่าวด้านลบมาก่อน แต่หลังจากภาพยนตร์เรื่องนั้นออกมา ความแข็งแกร่งของเธอก็ได้ปรากฏต่อสายตาของทุกคน และเธอก็ได้รับการยอมรับจากผู้กำกับหลายคน
“ฮัลโหล ผู้กำกับหลี่รึเปล่าคะ ฉันได้ยินมาว่าคุณมีละครเรื่องใหม่เหรอคะ?”
ในวันนี้ ซูฉิงกำลังหาละครสำหรับหลิวเสี่ยวหนิงอีกครั้ง เธอนั่งพิงเก้าอี้ในห้องทำงาน ทุกวันนี้ เธอได้รับงานเข้ามามากมายสำหรับหลิวเสี่ยวหนิง พวกเขาติดต่อเข้าทีละคนๆ
แต่ยังไม่พอ หากหลิวเสี่ยวหนิงต้องการสร้างความแตกต่างอย่างมากในตอนนี้
“ตอนนี้เป็นแบบนี้ บริษัทของเรามีนักแสดงคนหนึ่ง ฉันอยากจะโปรโมทเขา ผู้กำกับหลี่จะสามารถให้โอกาสเขาหน่อยได้ไหม?”
เสียงของซูฉิงใสราวกับน้ำไหล ทำให้ผู้คนรู้สึกสบายใจที่จะฟังมัน
“ใช่ ใช่ ใช่ เขา ก็คือ หลิวเสี่ยวหนิงคนนั้น”
ขณะที่ซูฉิงกำลังพูดอยู่ ทันใดนั้น ประตูบริษัทก็ถูกผลักเปิดออก
ซูฉิงยังไม่รู้ตัวและยังคงคุยกับผู้กำกับหลี่อยู่
“โอเคคะ ถ้าคุณต้องการ ติดต่อเราได้ตลอดเวลาเลยนะคะ”
หลังจากที่ซูฉิงพูดจบ เขาก็วางสายแล้วหันกลับมา และเห็นฮ่อหยุนเฉิงที่มีสีหน้าเข้มผิดปกติ
สีหน้าของฮ่อหยุนค่อยๆคลายลง และมองในแวบแรกก็รู้ว่าเขาอารมณ์ไม่ดี
“นายมาได้ยังไง?”
ซูฉิงได้กลิ่นบางอย่างผิดปกติกับอารมณ์ของฮ่อหยุนเฉิงและจึงขมวดคิ้วถาม
“ฉันมาไม่ได้เหรอ？”
หน้าของฮ่อหยุนเฉิงเต็มไปด้วยเส้นเลือด ทุกวันนี้ซูฉิงได้พยายามดึงงานให้หลิวเสี่ยวหนิง เธอกำลังแลกเปลี่ยนงานกับหลิวเสี่ยวหนิงหรือหารือเกี่ยวกับความร่วมมือกับผู้กำกับบางคน และเธอก็ไม่ได้สนใจเขามาเป็นเวลานาน
ฮ่อหยุนเฉิงเปิดตาด้วยความโกรธและเส้นเลือดบนหน้าผากก็โปนขึ้น
“เป็นอะไรไป ทำไมกลิ่นดินปืนมันแรงจัง”
ซูฉิงยิ้มและลุกขึ้นเพื่อปลอบโยนฮ่อหยุนเฉิง แต่ใครจะไปคิดว่าฮ่อหยุนเฉิงจะหันร่างของเขาไปและไม่ยอมให้ซูฉิงสัมผัสเขา
“สองวันนี้ยุ่งนิดหน่อย อีกสองวันฉันจะไปหานาย โอเคไหม?”
ซูฉิงทำได้เพียงเกลี้ยกล่อมเขาอย่างอดทน แต่เธอยังมีงานอื่นที่ยังไม่เสร็จอยู่ในมือ และเธอยังคงเหลือบมองที่อื่นขณะที่เธอพูด
ฮ่อหยุนเฉิงจ้องเขม็ง ยักคิ้ว เขายังต้องรออีกสองวันงั้นหรือ?
“ไม่เป็นไร เธอทำงานของเธอไปเถอะ”
แม้ว่าในใจของเขาจะไม่มีความสุขเล็กน้อย แต่ฮ่อหยุนเฉิงก็จงใจพูดออกมาอย่างเฉยเมย
สิ่งนี้ทำให้ซูฉิงไม่รู้จะทำอย่างไร เธออยากจะขึ้นไปจับมือใหญ่ของฮ่อหยุนเฉิงแต่ฮ่อหยุนเฉิงก็หลีกเลี่ยงเธอ
ซูฉิงโกรธและก็รู้สึกตลกจริงๆ ประธานฮ่อที่สง่างามก็ขี้หึงพอๆ กับผู้หญิงตัวเล็กๆเลย
“โอเคๆอย่าโกรธเลยนะ” ซูฉิงเดินไปข้างหน้าฮ่อหยุนเฉิงอีกครั้ง ใครจะรู้ว่าฮ่อหยุนเฉิงจะหันหน้ากลับมาอีกครั้ง
ซูฉิงทำอะไรไม่ถูก คิดไม่ถึงว่าผู้ชายเวลาหึงขึ้นมาจะดูงี่เง่ายิ่งกว่าผู้หญิงซะอีก