[นิยายแปล(WN)] โลลิเฮดช็อต TS shitakara kakurete danjon ni mogutteta boku ga aidoru-tachi ni mi bare shite yūmei haishin-sha ni naru hanashi - ตอนที่ 64 ช่วงเวลาพลิกวิกฤตหมีคืออะไร

ตอนที่ 64 ช่วงเวลาวิกฤต　　คืออะไร

รุรุซังดมและเล่นผมของผมมาสักพักแล้ว……ก็เหมือนปกติเลย

ทำไมกันล่ะ

อะ、นี่คือสิ่งที่เรียกว่ายันเดเระใช่ไหม？

ไม่สิ、ผมไม่คิดว่าเธอจะชอบผมเป็นพิเศษขนาดนั้น……เดาว่าเป็นแค่กรอบของความน่ารัก แต่ใช่ไหมนะ

จ๊า ผมเดาว่าเหมือนกับการเอาสุนัขหรือแมวตัวโปรดของคุณไปจากคุณล่ะนะ

“……ฮารุจัง、นอนกับเด็กคนนี้มาตลอดเลยเหรอ”

“ดูเหมือนว่าจะเป็นอย่างงั้นครับ”

ถึงลิลี่ซังจะเป็นลมไปซ้ำแล้วซ้ำเล่าก็ตามเน๊ะ

“จิโฮะจัง、ทำไม”

“ฮี่っ……มะ、ไม่มีอะไรค่ะ、ด้วยเหตุผลด้านความปลอดภัยค่ะ……”

คุชิมะซังกำลังกลัว

อ้าー、ดู ๆ แล้วมีพลังพอ ๆ กับแม่แมวที่ลูกแมวถูกพรากไปเลยเน๊

แล้ว、ผมก็ติดอยู่ตรงกลาง

ข้างหลังของผม ผมสัมผัสได้ถึงต้นขออันอ่อนนุ่ม หน้าอกอันอ่อนนุ่ม และเส้นผมอันนุ่มสลวยของลิลี่ซัง ส่วนรุรุซังอยู่ตรงหน้าผม……รู้สึกเหมือนกำลังโดนขี่ ที่ถึงแม้จะไม่ได้ขี่อยู่จริง ๆ ก็ตาม

ผมหมายถึงโดนแซนวิช

ความรู้สึกอ่อนนุ่มบนหลังของผม มือและต้นขาของรุรุซังบนต้นของผม และด้านหน้าของเธอคือหน้าอกซึ่งดูขยายขึ้นเล็กน้อยเนื่องจากการเสริมทรง

เป็นสวรรค์สำหรับผมซึ่งยังเป็นผู้ชายอยู่ภายในเลย……ทำไมถึงเป็นแบบนี้กันเน๊

ไม่สิ ม๊า、ลิลี่ซังยังต้องอยู่บนเตียง และผมก็ต้องอยู่บนเตียงด้วย เราทั้งคู่จึงอยู่บนเตียงด้วยกัน

รู้สึกว่าจะเป็นตรงนั้นเองที่ทำให้รุรุซังกระโดดขึ้นมาทับผมแล้วตะโกนว่า「แค่สองคน ขี้โกงที่สุดเลย！！」

แล้วผมควรจะพูดยังไงดีล่ะ？

เธอ、มีเด็กผู้ใส่กระโปรงที่นั่งแยกขาออกจากกันทับอยู่บนตัวผม ดังนั้นถ้าผมมองลงไปก็จะเห็นสีขาว……ผมเห็นหมดแล้วน๊า

ม๊า คิดว่าคงไม่เป็นไร เพราะเด็กคนนี้ก็เคยเข้ามาโจมตีในห้องอาบน้ำมาแล้ว

บางทีเทียบกับการเห็นอะไร ๆ จนหมดแล้ว ก็อาจจะสายเกินไปที่จะแค่ดูเท่านี้

พูดอีกอย่าง สำหนับเด็กคนนี้ ผมเป็นแค่เด็กผู้หญิงมากกว่าผู้ชาย

เห็นได้ชัดว่านั่นคือสิ่งที่เธอตัดสินใจแล้ว

มันน่าเศร้านิดหน่อย แต่ก็ช่วยไม่ได้เน๊ะ……ก็ผมไม่เหลือองค์ประกอบของความเป็นชายเลยสักนิด

กลายเป็นสาวน้อยอย่างสมบูรณ์แบบเน๊ะ

ทั้งที่ได้ยินและรู้ว่าผมเป็นผู้ชาย พวกเธอก็ตัดสินใจว่า「ไม่ใช่ผู้ชายหรอกน๊า」

ผมได้ยินมาว่าเมื่อผู้หญิงพบกับใครสักคน พวกเธอจะจำพวกเขาว่าเป็นเพศตรงข้ามหรืออย่างอื่นหรือไม่ขึ้นอยู่กับการพูดคุยกันครั้งแรก

ในฐานะผู้ชาย ผมก็อยู่ในกรอบนั้นเช่นกันเน๊ะ

「เป็นอย่างอื่น」ที่อยู่นอกกรอบ「ผู้ชายที่สามารถเอามาเป็นแฟนของฉันได้」

อะ、ออกจะน่าเศร้านิดหน่อย

“……ฉันต้องใช้เวลาหลายวันกว่าที่จะสามารถเข้าใกล้ขนาดนั้นได้แท้ ๆ”

“ฮี่っ……”

เอ๊ะ？

ไม่ใช่ว่าเธอเกาะติดผมมาตั้งแต่วันแรกแล้วเหรอ ……。

『อะ、อาโน……？』

“รุรุซังรุรุซัง、เด็กคนนี้ฟังภาษาญี่ปุ่นไม่ออกครับ 　เธอไม่เข้าใจสิ่งที่คุณพูดหรอกครับ”

รุรุซังดูเหมือนจะอิจฉาที่ผมสนิทกับผู้หญิงคนนี้ ทั้งที่พึ่งจะเจอกันวันนี้

เด็กผู้หญิงมีความอารมณ์เสียและกลายเป็นคนดื้อรั้นในระดับที่ไม่เท่ากันเน๊ะ

แต่ก็ช่วยไม่ได้ เพราะตอนที่ผมคิดว่าเธอจะปีนขึ้นมาบนเตียง เธอก็ใช่วิธีกระโดดทับผมแทนจริงไหม？

“นุ่มขนาดนั้นเลยเหรอ？　เน๊”

“เอ๊ะ？　อะ、ครับ、นั่นสินะครับ？”

“――――――เห๊ぇ……”

“ฮะ、ฮารุซ๊าง……คำตอบแบบนั้น……”

“？　มีอะไรเหรอครับ คุชิมะซัง”

คุชิมะซังกำลังมองพวกเราจากมุมห้อง

อะไรน่ะ？

คุณเห็นสิ่งที่น่ากลัวเหรอ？

แต่ดูเหมือนว่าจะไม่มีประเภทผีเลยน๊าぁ……อะ、หรืออาจจะเป็นวิญญาณ？

ก็ที่นี่โรงพยาบาลล่ะน๊า

“……ไม่เป็นไรแน่นะคะ？　ฮารุซัง……”

“ก็ไม่ได้น่ากลัวขนาดนั้นหรอกครับ？　พอคุ้นเคยแล้วน่ะ”

ฉันไม่เคยเห็นประเภทผีนอกดันเจี้ยนมาก่อน แล้วก็ไม่เคยเห็นวิญญาณด้วย แต่อาจจะไม่น่ากลัวขนาดนั้น

คุณอาจจะตกใจและกลัวจนตัวงอเมื่อเห็นพวกมัน แต่คุณสามารถเอาชนะมันได้ล่ะ

พอคิดอย่างนั้นก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร……เน๊ะ？

“……ฮารุจัง”

“ใกล้”

“ทำไมถึงได้สนิทสนมกับลิลี่จังมากถึงขนาดนั้นล่ะ　ชอบเด็กคนนั้นเหรอ”

“ก็ไม่ได้มีอะไรพิเศษครับ ไม่ใช่ว่าพวกเราก็แค่นอนด้วยกันเฉย ๆ เองนิครับ”

“…………………………นอนด้วยกัน……อยู่บนเตียงด้วยกัน……”

“……อ้าぁโม๊ว……ฮารุซัง……”

ยังไงดี รู้สึกดูน่ากลัวนิดหน่อย、รุรุซังน่ะ

ส่วนคุชิมะซังเหมือนกำลังประสบปัญหาบางอย่าง

แต่เนื่องจากเด็กคนนี้มักจะเป็นแบบนี้อยู่แล้ว ผมจึงรู้สึกว่าตัวเองใจเย็นได้มากขึ้นแล้ว

แม้ว่าจะบอกว่าน่ากลัว เธอก็ไม่ได้จะเข้ามาโจมตีหรืออะไรสักหน่อย

『……อาโน、ฮารุซามะ。　ท่านทางนี้ทำไมถึงโกรธขนาดนั้นกันคะ……？』

『ก็ไม่รู้เหมือนกันครับ、แต่คงจะแค่มีอารมณ์ฉุนเฉียวเน๊ะ』

“เน๊ぇ、คุยอะไรกันแค่สองคน”

“ไม่ใช่เรื่องสำคัญเป็นพิเศษหรอกครับ”

“บอกมา”

“เอ๋ー”

เธอคืบคลานเข้ามาใกล้จากด้านหน้า

อะ มือทั้งสองข้างที่จับต้นขาของผมอยู่แน่นขึ้น

เพระหน้าเข้ามาใกล้กันมาก ผมจึงถอยห่าง แต่เมื่อถอยห่างก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องถอยหลัง

ถ้าผมถอย ก็จะยิ่งใกล้ชิดกับลิลี่ซังมากยิ่งขึ้น、และความนุ่มนวลที่ด้านหลังหัวจะนุ่มนวลยิ่งขึ้นเมื่อเข้าใกล้ลิลี่ซัง

“ฮารุจัง”

“อะไรเหรอครับ”

“ชอบเด็กที่สวย ๆ สินะ”

“เอ๊ะ？　อะ、ครับ、ลิลี่ซังอยู่ในกลุ่มสวย……？　เน๊ะ？”

อันตราย อันตราย ถ้าคิดไอเดียที่น่าสงสัยต่อหน้าเด็กคนนี้ เธอจะอารมณ์เสียทันที

“……ก็นั่นสิเน๊、ถึงผมของเธอไม่ได้ยาวเท่ากับฮารุจังตอนนี้ แต่ก็ยังยาวและสวย……แถมยังเป็นผมสีเงิน มีความรู้สึกท่าทางขี้อายอย่างที่เด็กผู้ชายชอบด้วย。　หน้าอกของเธอก็ใหญ่กว่าของฉันมาก และเธอก็สูงเพรียวกว่าด้วย’ “

“เอ๊ะ、ผมของรุรุซังก็สวยมากไม่ใช่เหรอครับ”

“……เอ๊ะ”

โอ้、ถ้าผมชมเธอจะออกมาดีไหม？

ผมอาจจะคิดวิธีรับมือตอนที่เด็กคนนี้รู้สึกแบบนี้ได้บ้างนิดหน่อยแล้ว

“ผมของรุรุซังก็ยาวพอสมควรเหมือนกันเน๊ะ ปลายผมก็ชอบจั๊กจี้เวลากระโดดขึ้นมาทับตัวผม”

“ฮะ、ฮารุจัง！？”

เมื่อความกดดันหายไป ผมก็เข้าไปหารุรุซังออกห่างจากความยิ่งใหญ่ดีย์งามที่อยู่ข้างหลัง、เข้าไปจับปอยผมของเธอที่ตกลงมาทางผม

“ผมหยิกนี่ก็สวยจริงไหมครับ　ความนุ่มฟูที่ชอบทำให้จั๊กจี้”

“ฮะฮะฮะ ฮารุจัง！？”

“……ฮารุซัง、คุณกล้ามาก……”

『ฮารุซามะ、หรือว่าเดิมทีอาจจะเป็น……อะเฮม』

รุรุซังกำลังออกอาการสับสน

ดีล่ะ、อีกหนึ่งลมหายใจ

“ซู๊ดっ”

“！？！？！？”

“กลิ่นหอม”

“！？！？！？！？！？！？”

“กรี๊ดー……”

『……นั่นคือทั้งหมดที่ทำในไลฟ์สด……ความรัก？　หากบุคคลนี้รู้เกี่ยวกับสถานการณ์ของฮารุซามะอยู่แล้ว……หรือว่าบางที……』

ผมซู๊ดกลิ่นรุรุซัง

เป็นกลิ่นที่ผมเริ่มคุ้นเคยเมื่อเร็ว ๆ นี้

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อผมโดนเกาะติด หรืตอนกำลังงีบหลับ

ยังมีเรื่องอื่นที่อยากคุยกับลิลี่ซัง、แต่นั่นไม่ใช่ประเด็นในขณะนี้ ดังนั้นโปรดรออีกสักหน่อยเน๊ะ？

“อีกอย่าง ผมของรุรุซัง、เวลาอยู่ในดันเจี้ยนจะเปลี่ยนเป็นสีชมพูหรืออาจจะเป็นสีซากุระ？　ไม่ได้มีความหมายอย่างอื่น　นอกจากสวยมากเลยจริงไหมเน๊ะ”

“สะ、สวย……”

เวลาที่ชมเชยหญิงสาว ก็ต้องดูทรงผมและเครื่องประดับของเธอด้วย

ผมรู้สึกเหมือนว่าเคยได้ยินแบบนั้นมาจากที่ไหนสักแห่ง

“เพราะงั้นแล้ว……เน๊ะ？”

“ฮิ๊วっ”

ผมปล่อยมือจากผมของเธอ เธอที่นั่งทับอยู่บนต้นขาของผม เธอค่อย ๆ ซ่อนกางเกงชั้นในที่ถูกผมสามารถมองเห็นได้ช้า ๆ ในเวลาเดียวกันก็โดนผมจับมือทั้งสองข้างไว้

“เน๊ะ？”

“……………………………………ฟุหยู๊”

『ฉันดีใจที่สามารถพูดภาษาท้องถิ่นของฉันได้、ที่สามารถพูดสรุปได้ในตอนนี้……ฮารุซามะ、เป็นสุภาพบุรุษแห่งแคว้นอิตาลี……』

“……ก่อนอื่น、รุรุซัง、โฮร่า、ฮารุซังยังเหนื่อยอยู่เลยนะคะ！”

“……ฮิย๊า……”

ยังไงก็ตามคุชิมะซังที่ปรากฏตัวขึ้นมาพร้อมท่าทางเขินอายเล็กน้อยที่ดูเหมือนรู้สึกดี……ผมหมายถึงเธอนั่งอยู่ตรงมุมจนถึงเมื่อกี้เลยเหรอ ยังไม่ลืมหรอกนะครับ？

แต่ที่แยกรุรุซังออกไป ผมจะยอมยกโทษให้ก็ได้

ผมขาดความแข็งแกร่งที่จำเป็นนั้น

“ลิลี่ซัง、อ่อนแอมากจนเป็นลมไปหลายครั้ง แค่พยายามลุกขึ้นนั่งก็ด้วยครับ”

“……ไม่คิดว่าจะเหนื่อยขนาดนั้น……ไม่สิ ก็คงเป็นอย่างงั้นค่ะ”

“ครับ เห้”

“อะ、ตอนนี้เธอดูเหมือนกับรุรุซังนิดหน่อยเลยครับ　บางทีอาจเป็นเพราะผมที่ทำให้เหนื่อยก็ได้”

“……ค่ะ……อย่างน้อยก็พูดได้ว่าเพราะฮารุซัง……”

ดูเหมือนว่าคุชิมะซังจะใช้ศิลปะการต่อสู้รูปแบบคลาสสิกในการบกรุรุซังขึ้น

หรือควรจะพูดว่ากำลังแบกไว้บนไหล่เธออยู่ดี

ทีมกู้ภัยสุดยอด

คุชิมะซัง、แน่ใจว่าเธอไม่ได้เพิ่มเลเวลตัวเองในดันเจี้ยนมากนัก

“คุณไม่สามารถพักผ่อนได้หากว่าพวกเรายังอยู่ที่นี่ และเนื่องจากพวกเราไม่สามารถพูดภาษาอังกฤษได้ ดังนั้นจะอยู่ในห้องแยกต่างหากค่ะ”

“ครับ、ถ้ามีอะไรเกิดขึ้น”

“สมาร์ทโฟน อยู่บนโต๊ะค่ะ กรุณาปิดโหมดเงียบออกด้วยเน๊ะ？”

“เกี่ยวกับโหมดเงียบ ขอโทษครับ”

อนึ่ง ผมยังแอบหลบหนีอยู่เน๊ะ

ในเวลาเช่นนี้ เป็นความคิดที่ดีที่จะขอโทษแบบไม่เป็นทางการไปพร้อม ๆ กันเลย

เมื่อห้องเริ่มเงียบสงบ ผมก็ย้ายออกจากเตียงนุ่ม ๆ แล้วเดินไปข้างเตียง

มีสวรรค์อยู่ แต่กลับรู้สึกไม่ดีเลย

『……ฉันต้องขอโทษมาก ๆ เลยนะคะ　เป็นเพราะฉัน』

『ไม่เป็นไรหรอกครับ？　เด็กคนนั้นชอบทำแบบนั้นบ่อย ๆ อยู่แล้ว』

『……จะ、ดีแล้วเหรอคะ……』

『อืม　จะพูดยังไงดีล่ะ、เด็กผู้หญิงก็มีความอิจฉากันอยู่แล้วนะ』

……ดีล่ะ เพราะว่าผมเป็นสาวน้อย ทำให้การที่ถูกพัวพันด้วยขาและร่างกายของเด็กคนนั้นนั้นจนสมบูรณ์ ไม่ได้ทำให้ผมกังวลเลยเน๊ะ

『อิจฉา……อีกคนก็ด้วยเหรอคะ？』

『อะ、คุชิมะซัง？　เด็กคนนั้นเป็นคนประเภทที่คุณต้องเอาใจใส่เป็นครั้งคราวครับ』

『……เช่นนั้นแล้ว เข้าร่วมทั้ง ３ คน……』

『อืม、ทั้ง ３ คนเลย、เพราะมาที่บ้านผมทุกวันเลยครับ』

『！？』

◇

【ข่าวร้าย・ความโกลาหลวุ่นวาย、แก้ไขได้ด้วยทักษะของฮารุจัง】

【ข่าวดี・เราสามารถบันทึกสังเกตการณ์พื้นที่ยูริอันอุดมสมบูรณ์ไว้ได้】

【ข่าวดี・โอเน่โชตะมากเกินไปจนฉันแย่แล้ว】

【แต่จะพูดไปแล้ว、ฮารุจังจริง ๆ แล้ว……อายุเท่าไหร่กัน？】

【ในทะเบียนครอบครัวก็นะ】

【ว่าไปแล้วก็เหมือนโดนต่อยแล้วต่อยอีกเลย？】

【ดูเหมือนจะไม่มีเลยน๊า】

【แต่ช่างน่าอิจฉา】

【อ้า……จริง】

【กลายเป็นแซนวิชอยู่ครู่หนึ่งเน๊ะ】

【ดีย์……】

【กรุณาประชุมให้เสร็จโดยเร็ว ไม่เช่นนั้นเด็กรอบตัวฮารุซังจะ＊＊＊＊＊＊＊ฉัน】

【พักผ่อนจนกว่าการประชุมจะเสร็จสิ้น】

ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー

ขอบคุณมากสำหรับการอ่านตอนที่ 64

งานนี้เดิมตั้งใจโพสต์หลายเรื่องพร้อมกัน จากนี้ไปจะโพสต์ประมาณ 3,000 ตัวอักษรวันละครั้ง

ฉันเริ่มเขียนเรื่องนี้เพราะต้องการอ่านเรื่องเด็ก TSไลฟ์สดในดันเจี้ยน（อิทธิพล）

“การไลฟ์สดในดันเจี้ยนควรจะได้รับความนิยมมากกว่านี้”

“อะไรก็ได้ อยากเห็นโลลิ TS”

หากคุณคิดเช่นนั้น เราจะยินดีอย่างยิ่งหากคุณสามารถเปลี่ยนการให้คะแนนด้านล่างจาก [☆☆☆☆☆] เป็น [★★★★★] และเปิดการแจ้งเตือนสำหรับบทล่าสุดโดยการบุ๊กมาร์ก ฉันยังขอขอบคุณความคิดเห็นที่สนับสนุนและติดตามของคุณ